ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΜΙΝΗ για το βιβλίο του ΙΧΝΗ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

 Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή ΙΧΝΗ

ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ και εμείς ζητήσαμε μια μίνι συνέντευξη από το

συγγραφέα κ. ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΜΙΝΗ, την οποία σας παρουσιάζουμε.

Σύστησέ μας με λίγα λόγια τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΜΙΝΗ, για να σας

γνωρίσουμε.

Έχω σπουδάσει φωτογραφία και σενάριο, όμως επαγγελματικά

δραστηριοποιούμαι στο χώρο του βιβλίου καθώς διατηρώ μαζί με τον

αδελφό μου ένα μικρό βιβλιοπωλείο.

Το βιβλίο  ΙΧΝΗ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ που κρατάω στα χέρια μου είναι μια

ποιητική συλλογή. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας και πως προέκυψε ο

τίτλος του;

Η ποιητική αυτή συλλογή αποτελείται από πενήντα ποιήματα τα οποία με

μια πρώτη ματιά δείχνουν να μην έχουν κάποια κοινή μεταξύ τους

σύνδεση όσον αφορά στη θεματολογία, το γλωσσικό ύφος ή την

αρχιτεκτονική τους δομή. Εκείνο όμως θα έλεγα πως τα συνδέει είναι η

μνήμη που φέρει η ύπαρξη και διαχέεται στο χρόνο φτάνοντας μάλιστα

μέχρι και το μέλλον παρότι αυτό ακούγεται οξύμωρο. Ο τίτλος λοιπόν

αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη δίψα για κατακτήσεις, την πάλη για

φως και τη συνέχεια, όμως παράλληλα είναι και η υπενθύμιση του

σώματος, ως φθαρτής πλέον ύλης που κυλά στα ανεπίστροφα νερά του

ποταμού και υπόκειται όπως τα πάντα, στους θεμελιώδεις νόμους των

μετασχηματισμών.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που

θα το διαβάσουν;

Δεν μου πηγαίνει ο ρόλος να θέλω να μεταφέρω μηνύματα. Τώρα αν

κάποιος διαβάσει αυτή τη συλλογή που εκ πρώτης μπορεί να εκλύει μια

αχλή απαισιοδοξίας, νομίζω πως αν επικεντρωθεί κάπως περισσότερο,

πιθανότατα αισθανθεί μια μικρή απελευθέρωση γιατί ο χρόνος στην

ποίησή μου, αποκτά μια άχρονη διάσταση πέρα από τη γνώριμη σε όλους

μας κατασκευή που ασφυκτιούμε γύρω της με δεσμά στα πόδια. Μπορεί

επίσης να αισθανθεί ότι το σώμα μας, είναι το ίδιο σώμα που πατάει αυτά

τα χώματα για πολλούς αιώνες, αφήνοντας τους ιδεασμούς που

βαραίνουν καταγής.

Γιατί γράφετε ποιήματα? Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια.

Επειδή η ερώτηση αυτή μου έχει τεθεί κάποιες φορές, απαντώ όπως και

τις προηγούμενες πως δεν έχω ακριβή απάντηση. Ίσως είναι μια άτυπη

σύμβαση που σύναψα με το εργαστήριο σφυρηλάτησής μου, που δεν

είναι άλλο από το ταξίδι μου στο χρόνο. Μελλοντικά σχέδια ακόμα και

αν υπάρχουν δεν τα εξαγγέλλω πριν από τον χρόνο της ωρίμανσή τους.

Όμως προς το παρόν, επίκειται η παρουσίαση αυτής της συγκεκριμένης

ποιητικής συλλογής.

Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα.

Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα

είναι το μέλλον της;

Ξεκινώντας από το τέλος του ερωτήματος θα έλεγα ότι η ποίηση ως ένα

λογοτεχνικό είδος με χιλιάδες χρόνια παρουσίας και βαθιές ρίζες στις

ψυχές των ανθρώπων, θα συνεχίσει να υπάρχει μιας και αυτή είναι η

μοίρα της, η παραμυθία πάνω στα τραχιά βήματα της κόπωσης.

Πηγαίνοντας στην αρχή του ερωτήματός σας, θα έλεγα πως είναι

απόλυτα φυσικό οι άνθρωποι να απομακρύνονται όλο και περισσότερο

από την παλιά χώρα της ποίησης. Άθελά μας και χωρίς να το

καταλαβαίνουμε παραδινόμαστε σε έναν απόλυτα αντιποιητικό υλισμό,

που για να υπηρετηθεί μέσα από τη φυλακή μας,χρειάζεται η

ενεργοποίηση των στυγνών και χωρίς βάθος, ορθολογιστικών

αντανακλαστικών. Είναι μοιραίο όταν οι σύγχρονοι άνθρωποι έρχονται

σε επαφή με το συγκεκριμένο αντικείμενο να ορθώνουν το πανύψηλο

τοίχος αντίστασης και προστασίας.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές, πείτε μας δύο Έλληνες και δύο

ξένους και αν σας επηρέασαν να γράψετε την δικιά σας ποιητική

συλλογή.

Από Έλληνες ποιητές θα διάλεγα πρώτα τον Νίκο Καρούζο και στη

συνέχεια τον Τάσο Λειβαδίτη και από ξένους θα έλεγα τον Αλί Αχμάντ

Σαΐντ και τον Γουόλτ Γουίτμαν. Είναι όμως και άλλοι, πολλοί

περισσότεροι οι αγαπημένοι ποιητές. Τώρα αν επηρέασαν τη δική μου

ποίηση, αυτό νομίζω πως συμβαίνει μοιραία αν έχει προηγηθεί η μουσική

του λόγου στη ψυχή, αρκεί αυτό να μην αποτελεί αυτοσκοπό.

 Αφιερώστε στους αναγνώστες μας, τους αγαπημένους σας στίχους από

το νέο βιβλίο σας ΙΧΝΗ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ

« νύχτα με το φόρεμα του αμέθυστου

στην καλλίγραμμη καθολικότητά σου

που κυματίζει πολύπτυχο κι αιθέριο

βαθιά στα άσωστα ύψη

και ίπταται ονειροπόλο

σαν απατηλό ταξίδι

που θα μείνει απραγματοποίητο»

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια

φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς

και το βιβλίο σας.

Το βιβλίο διατίθεται εδώ και κάποιες ημέρες στα βιβλιοπωλεία ενώ εγώ

θα βρίσκομαι στην παρουσίαση του βιβλίου.

Ίχνη που έπονται

Βασίλης Κομίνης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

Τι σημασία έχει,
αφού όταν στράφηκες προς το νερό
διέκρινες το πρόσωπό σου μόνο
και από τη γεμάτη υγρασία όχθη
δραπέτευε ο εαυτός σου.
Ήταν απόγευμα αργά,
πάντα θα είναι αργά...

*

Ο Βασίλης Κομίνης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1968 από γονείς μετανάστες. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα. Έχει κάνει σπουδές φωτογραφίας, βίντεο και σεναρίου στη σχολή Focus, ενώ δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο του βιβλίου. Τα Ίχνη που έπονται είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.