ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤH ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΡΕΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ και το βιβλίο της ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗΣ από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη

συγγραφέα κ. ΡΕΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ και το βιβλίο της ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΑ

ΟΧΘΗΣ  από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Κα ΜΑΥΡΙΔΟΥ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το

νέο βιβλίο σας, το δεύτερο συγγραφικό σας έργο που εκδόθηκε πρόσφατα, το

μυθιστόρημα με τίτλο ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΕΡΑ ΟΧΘΗΣ

Και εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό? Αν

ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του

στοιχεία?

Το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης αφορά το ταξίδι μιας νέας γυναίκας που αναζητά

έναν πιο γνήσιο και ουσιαστικό τρόπο συσχετισμού με το περιβάλλον και με τον

εαυτό της. Ξεκινά από το Λονδίνο, εμφανίζεται στην Ινδία, φυλακίζεται στην

Τυνησία, επιστρέφει πίσω από τους ίδιους δρόμους. Όμως, ποια είναι αυτή που

επιστρέφει; Τι θα έλεγε σε εκείνη που άφησε πίσω, αν μπορούσε να σταθεί απέναντί

της για μια τελευταία στιγμή πριν από τον ολοκληρωτικό κατακερματισμό της ζωής

που γνώριζε και που η ίδια είχε κάποτε δημιουργήσει; Ποιον ρόλο έπαιξε ο έρωτας σε

αυτό το ταξίδι; Ποιον ρόλο παίζει ο Έρωτας στη διατήρηση και την εξέλιξη του

κόσμου; Υπάρχουν θεότητες και θρησκείες, ιερά βουνά που αναζητά η ηρωίδα μας

και ιερά ζώα που την ακολουθούν, υπάρχουν τα δάση των πεταλούδων και τα δάση

των μουσώνων, ποτάμια που έγιναν ιερά μέσα από τις δικές της αισθήσεις. Υπάρχει η

ποίηση της Ανατολής, ο Hafiz και ο Attar, βράχοι των γλάρων επάνω από τη

Μεσόγειο, λευκά σπίτια με φούξιες βουκαμβίλιες, λευκές φυλακές ενός ξένου

καλοκαιριού. Υπάρχει η ιερή γεωμετρία, ο συμβολισμός ενός άγνωστου σε εμάς

αλφάβητου, λωρίδες με χρώμα στην άκρη του ματιού, πάγκοι με μπαχαρικά, μια

φωτιά και ένα ποτάμι που μαζί διαπερνούν την ιστορία από άκρο σε άκρο. Το

Πετράδι της Αντίπερα Όχθης είναι ένα ταξίδι μεταμορφωτικό για την ηρωίδα, ελπίζω

ένα ταξίδι που μπορεί να προσφέρει μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες,

προβληματισμούς και συναισθήματα στους αναγνώστες του.

Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή το βιβλίο? Ποιος είναι ο δικός σας

τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων

που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση; 

Τα μυθιστορήματά μου έχουν προκύψει από παρόρμηση. Ίσως ακουστεί παράξενο αν

σας πω ότι στις πρώτες 1-2 σελίδες δεν ήξερα τι ήταν αυτό που έγραφα. Με αυτές τις

πρώτες σελίδες ως οδηγούς δομήθηκαν «Η Έβδομη Διδασκαλία- Ο εαυτός, το

σύμπαν και η αρμονία ανάμεσα» και «Το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης». Στα

παραμύθια συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Το ερέθισμα είναι πάντα εξωτερικό, κάτι που

είδα και το φαντάστηκα αλλιώς, που του προσέδωσα συναίσθημα, σκέψεις, πρόθεση.

«Το μυστήριο της κάλτσας που χάθηκε στο πλυντήριο» για παράδειγμα, είναι ένα

ερώτημα για το οποίο κανένας μας δεν έχει απάντηση. Αλλά, αν ρωτούσαμε μια

κάλτσα που φαίνεται να γνωρίζει επειδή έχει επάνω της όλα τα χρώματα του κόσμου,

τι θα μας έλεγε;

Τι είναι αυτό που θέλετε να κρατήσει ο αναγνώστης του βιβλίου σας?

Την ελπίδα. Ότι πέρα από όσα γνωρίζουμε, υπάρχει και κάτι άλλο. Μια νέα γνώση,

ένας καινούργιος φίλος, μια ακόμη αναγέννηση περιμένουν πάντα λίγο παρακάτω.

Ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι, υπάρχει κάποιος που είναι πάντα δίπλα μας. Και ότι το

αληθινό μας σπίτι το κουβαλάμε μαζί μας, όπου και αν πάμε.

4)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Υπήρξε ένας αρχικός τίτλος, όμως βλέπαμε με τον εκδοτικό ότι δεν επικοινωνούσε

επαρκώς το περιεχόμενο του βιβλίου και έτσι ξεκίνησε ένα δεύτερο ταξίδι, όχι

εσωτερικής αναζήτησης αυτή τη φορά, αλλά αναζήτησης τίτλου! Και μετά προέκυψε

ένα άλλο ταξίδι, το οποίο αφορούσε την αναζήτηση εξώφυλλου. Όλες αυτές οι

διαδικασίες, αν υπάρχει καλή συνεργασία, είναι άκρως απολαυστικές. Συμφωνείς,

διαφωνείς, επιμένεις, επιμένεις να απορρίπτεις… Μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται

μια ιδέα που κάνει όλους τους εμπλεκόμενους να αναφωνήσουν «Αυτό είναι». Το

σίγουρο είναι ότι αυτόν και μόνο τον τίτλο θα έπρεπε να έχει το συγκεκριμένο βιβλίο

και χαίρομαι για την επιμονή και την υπομονή που έδειξαν οι συνεργάτες μου μέχρι

να φτάσω σε αυτόν.

 Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης είναι η τρίτη στη σειρά συνεργασία μου με τον όμιλο

εκδόσεων Πηγή. Όπως ανέφερα νωρίτερα, προηγήθηκαν το παιδικό παραμύθι «Το

μυστήριο της κάλτσας που χάθηκε στο πλυντήριο» και το μυθιστόρημα «Η Έβδομη

Διδασκαλία- Ο εαυτός, το σύμπαν και η αρμονία ανάμεσα». Τι να πω για αυτή την

πορεία που μετράει πια τόσα χρόνια; Θα πω ότι από την πρώτη στιγμή που πέρασα το

κατώφλι αισθάνθηκα μέλος μιας οικογένειας η οποία σε κάθε νέο μου βιβλίο, από το

στάδιο ακόμη της συγγραφής του μέχρι τη βιβλιοθήκη του τελικού αναγνώστη, με

εντυπωσιάζει με τη συνέπεια και τον επαγγελματισμό της.

Σε ποιους θα θέλετε να πείτε ένα ευχαριστώ είτε επειδή σας στήριξαν κατά την

διάρκεια της συγγραφής και της έκδοσης του βιβλίου σας ή για οποίον άλλο λόγο

θέλετε εσείς?

Οι ευχαριστίες μου έχουν διπλή κατεύθυνση. Οι πρώτες προορίζονται για την

οικογένειά μου- τον σύζυγο και την κόρη μας. Η κατανόηση, το ενδιαφέρον και,

πολλές φορές, η αντοχή και η ανοχή τους στα ατελείωτα ερωτηματικά μου κατά τη

δημιουργία κάθε νέου βιβλίου, είναι καταφύγιο και πηγή μιας εξαιρετικά χρήσιμης

ηρεμίας κατά τις περιόδους αυτές. Οι επόμενες θα ήθελα να φτάσουν στην τόσο

μεγάλη αλυσίδα των επαγγελματιών που δουλεύουν πίσω από τα βιβλία μας.

Χαίρομαι που με την ερώτησή σας έχω την ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη

μου σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα τα τελευταία χρόνια.

Ένα συγγραφικό έργο είναι ιδέες βαλμένες σε σειρά, αλλά πώς μπορεί μια ιδέα να

βρεθεί μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων δίχως ένα σώμα, ένα σχήμα, ένα καλούπι;

Ευχαριστώ ξεχωριστά την κάθε μία και τον κάθε έναν από όσους έχουν συμβάλλει

στο να αποκτήσουν τα γραπτά μου τη μορφή που έχουν σήμερα.

Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?

Διαβάζω πολύ περισσότερο από όσο γράφω, και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις

συγγραφικές μου έρευνες. Διαβάζω έτσι κι αλλιώς, διάβαζα πάντα, τα βιβλία είναι μια

πηγή που όσο περισσότερο πίνει κανείς, τόσο περισσότερο διψάει για το νερό της.

Κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, κάτι αλλάζει μέσα μας. Αλλάζει η οπτική μας, ο τρόπος

που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τη θέση μας μέσα σε αυτόν. Ανεπαίσθητα,

λέξη με τη λέξη, σελίδα με τη σελίδα, ο άνθρωπος που κλείνει ένα βιβλίο δεν είναι

ποτέ ο ίδιος με εκείνον που το ξεκίνησε.

Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Κάθε συγγραφικό μου έργο είναι αποτέλεσμα έρευνας γύρω από κάποιο διαφορετικό

κάθε φορά αντικείμενο που μου έχει κινήσει την περιέργεια. Υποψιάζομαι ότι το

επόμενο θα αποτελέσει έκπληξη και για εμένα!

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα

ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Και εγώ σας ευχαριστώ. Μπορείτε να με βρείτε στα social media @RenaMavridou,

ενώ το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης μπορείτε να το βρείτε στο site των εκδόσεων

Πηγή, καθώς και σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.

Το Πετράδι της Αντίπερα Όχθης

Συγγραφέας: Ρένα Μαυρίδου,

Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή

Το μυθιστόρημα για την αυτογνωσία που λείπει από το ράφι της βιβλιοθήκης, αλλά και της καρδιάς σου!

Υπάρχουν βιβλία που ξεκινούν ως κάτι άλλο πριν γίνουν αυτό που πρέπει. Όπως αυτό. Ο αναγνώστης καλείται να μη βγάλει βιαστικά συμπεράσματα. Η αρχή ενός εσωτερικού ταξιδιού δεν μπορεί ποτέ να ομοιάζει με το τέλος. Η Ανδρονίκη – μια Ελληνίδα σεφ που ζει στο Λονδίνο – είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που παίρνει τα υλικά αυτού του κόσμου και τα μετατρέπει σε κάτι άλλο, όμως ποιος άνθρωπος είναι πραγματικά συνηθισμένος αν του βγάλεις τη μάσκα; Ελλάδα, Αγγλία, Ινδία, Τυνησία. Το Φάντασμα της Όπερας, η σοφία των Ινδιών, οι ποιητές των Σούφι. Λονδίνο, Καλκούτα, Μπάρνταμαν, Γκαλσί, Γκάγια, Βαρανάσι, Σιντί μπου Σαΐντ, Τύνιδα. Θεοί και άνθρωποι σε μόνιμη εναλλαγή. Ιερά βουνά και ιερά ζευγάρια. Ζώα και σχήματα, άγγελοι φύλακες και οδηγοί. Νερό και φωτιά και εκείνο το υλικό που συντηρεί τον Κόσμο. Όμως, ποιος μένει στο τέλος; Εκείνος που είναι πάντα δίπλα μας.

Ένα ταξίδι για περιπατητές, για αναζητητές, για πολεμιστές, για εκείνους που δεν χωρούν πουθενά επειδή ανήκουν παντού. Ένα ταξίδι για εκείνους τους ορατούς που εργάζονται μόνοι, σε αποστολές που δεν κατανοούν, με συμπολεμιστές αόρατους.