ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤH ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ και το βιβλίο της ΚΡΑΤΣ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BOOK A WITH DAYS BEAUTY φιλοξενούμε την

συγγραφέα κ. ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ και το βιβλίο της ΚΡΑΤΣ από τις

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

1.Κα Ελευθεριάδου, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να

γνωρίσουμε το βιβλίο σας, ΚΡΑΤΣ. Συστήσετε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας,

ποιο ήταν το κίνητρο για να το γράψετε και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να

αποκομίσει ο αναγνώστης του?

Το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα με στοιχεία αλληγορίας και στοχαστική διάθεση.

Κέντρο αναφοράς είναι ένα θερμοκήπιο, ένα μικρό σύμπαν μέσα στο σύμπαν, όπου ο

χωροχρόνος, οι φυσικές δυνάμεις, τα μεταφυσικά στοιχεία συνεργούν ή αντιμάχονται

ως οντότητες, ενώ η ανθρώπινη ύπαρξη αγωνιά, αμφισβητεί και αναζητά την αλήθεια

της. Μέσα σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον ξεδιπλώνονται οι ιστορίες της Πελαγίας

και του Άγγελου, και παράλληλα οι ιστορίες των προσώπων που συνδέονται μαζί

τους. Κοινό σημείο τους η τομή της προδιαγραμμένης πορείας της ζωής τους,

απότομη και βίαιη, ένα εκκωφαντικό κρατς! Λύτρωση ή υποταγή;

Το βιβλίο, μέσα από την ιστορία του, επιχειρεί μία ενδοσκόπηση του εαυτού, δομεί

και αποδομεί την προσωπική πραγματικότητα με σκέψεις, πράξεις, παλινδρομήσεις,

υπερβολές, εμμονές και αδιέξοδα, αναζητά τα «γιατί» και τα «πώς».

Μέσα από τα ερωτηματικά που πραγματεύεται το βιβλίο ο αναγνώστης, ίσως, δει

κάπου τον εαυτό του, το τι μήνυμα θα αποκομίσει θεωρώ πως είναι προσωπική

υπόθεση

Πείτε μας πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου σας και αν υπήρξε κάποιος

άλλος που απορρίφθηκε ?

Ο τίτλος «Κρατς» είναι ένα επιφώνημα που συναντάται αρκετές φορές μέσα στις

σελίδες του βιβλίου, ένα μαθηματικό μοτίβο που η επανάληψή του λειτουργεί είτε ως

απειλή είτε ως απελευθέρωση. Με ένα κρατς! του ομφάλιου λώρου ξεκινά η ζωή, με

ένα κρατς! του βλαστού επέρχεται ο θάνατος. Ενδιάμεσα πολλά τα κρατς!, άλλα

μικρά, ασήμαντα, σαν το τσάκισμα των αφυδατωμένων υλικών της γης στο διάβα

μας, που δεν ακούμε ή κάνουμε πως δεν ακούμε, και, ίσως, κάποιο μεγάλο σαν

επανάσταση, ένα κρατς! που κόβει την πορεία μιας ζωής και την ανατρέπει - μοίρα,

τύχη, ανάγκη ή βούληση; - η αγωνία αυτού του ερωτήματος, το ποιος ορίζει τη ζωή

μας και αν με ένα κρατς! την ορίσουμε εμείς τελικά, είναι διάχυτη σε όλο το βιβλίο.

Είναι ο τίτλος που σκέφτηκα τελειώνοντας το βιβλίο. Κατά τη διάρκεια της

συγγραφής είχα κάποιες άλλες σκέψεις για τίτλο αλλά ο συγκεκριμένος ήρθε με το

τέλος του βιβλίου.

Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί η

ανάγνωση του, τον αναγνώστη;

Πιστεύω πως το ένα συνεπάγεται το άλλο. Αν ένα βιβλίο μιλήσει στην ψυχή του

αναγνώστη, αν κουβαλάει μηνύματα και του προσφέρει υλικό προς σκέψη, τότε ο

αναγνώστης θα νιώσει ευχαρίστηση από την ανάγνωση του, έστω κι αν η

ευχαρίστηση προκύπτει μέσα από προβληματισμούς - πιστεύω πως στην περίπτωση

αυτή πρόκειται, μάλλον, για την ικανοποίηση που προσλαμβάνει ο αναγνώστης, όταν

έρχεται αντιμέτωπος με ζητήματα και ιδέες που έχουν απασχολήσει τον ίδιο, όταν

αναγνωρίσει και γνωρίσει εκ νέου τον εαυτό του μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου.

Οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; Ποιο πιστεύετε ότι

είναι το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα?

Κατά τη γνώμη μου το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες χώρες

είναι περιορισμένο. Μου κάνει εντύπωση πως σε τρένα ή αστικά λεωφορεία στις

ευρωπαϊκές πόλεις βλέπεις επιβάτες να κρατούν ένα βιβλίο και να διαβάζουν

πηγαίνοντας ή γυρίζοντας από τη δουλειά τους, ακόμα και στις διακοπές τους είναι με

ένα βιβλίο στις παραλίες. Γενικότερα, νομίζω πως σήμερα στην Ελλάδα ο κόσμος δε

διαβάζει όπως διάβαζε και δεν αναφέρομαι μόνο στη λογοτεχνία. Πιθανόν, η εύκολη

και άμεση πρόσβαση στην πληροφορία με τα κινητά τηλέφωνα και η ενασχόληση με

τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης (fb, insta), κυρίως των νέων, τους έχει

απομακρύνει από την ανάγνωση βιβλίων. Είμαι εκπαιδευτικός και παρατηρώ πως

λίγα είναι αυτά τα παιδιά που επιλέγουν να περάσουν την ελεύθερη ώρα τους

διαβάζοντας ένα βιβλίο, τα περισσότερα προτιμούν την τεχνολογία, παρόλο που

γίνεται προσπάθεια να τα προσανατολίσουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί προς το καλό

βιβλίο. Βέβαια, και οι οικονομικές δυσκολίες της εποχής μας έχουν παίξει σημαντικό

ρόλο στην αγορά του βιβλίου, δεδομένου πως έχει κόστος η απόκτηση τους. Θεωρώ,

όμως, πως η δύσκολη πραγματικότητα που διανύουμε σήμερα παγκοσμίως, με την

κρίση των αξιών που παρατηρείται, θα στρέψει πάλι τον κόσμο στην ανάγνωση

βιβλίων – σε δύσβατους καιρούς τα βιβλία υπήρξαν ο φάρος που δείχνει τον δρόμο.

Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος

στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η

ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?

Γράφω για να δημιουργήσω – η δημιουργία είναι έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου, είναι

η στιγμή που νιώθεις την πνοή του θείου μέσα σου, είναι πρόκληση να παρέμβεις στα

σχήματα του κόσμου με μια ιστορία, να επισημάνεις μια διάστασή τους, να την

αποδώσεις με μια άλλη οπτική, να αποσυνθέσεις και να ανασυνθέσεις μια άλλη

πραγματικότητα, να πλάσεις χαρακτήρες μέσα σε αυτήν, κι αυτό είναι η γοητεία της

δημιουργίας.

Ένας λογοτέχνης, όμως, δεν δημιουργεί ένα οπτικό έργο όπως ο εικαστικός, ούτε ένα

ακουστικό όπως ο μουσικός. Δημιουργεί μια έντεχνη σύνθεση από λέξεις που

εμπεριέχει εικόνες, ακούσματα, μυρωδιές, ιδέες, συναισθήματα, καταστάσεις και

συμβάντα… Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό έργο ενεργοποιούνται οι αισθήσεις στο

σύνολο, βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε, μυρίζουμε. Και συναισθανόμαστε,

συμπάσχουμε, ταυτιζόμαστε. Και όλα αυτά είναι κρυμμένα μέσα σε χάρτινες σελίδες.

Μόνο αν ανοίξουμε το βιβλίο να το διαβάσουμε, μόνο τότε θα ανοίξουμε έναν κόσμο

μέσα στον κόσμο. Δεν είναι άμεσος κι εκτεθειμένος όπως σε ένα γλυπτό, σε έναν

πίνακα ή σε ένα μουσικό έργο, πρέπει να τον ανακαλύψεις, δε σου αποκαλύπτεται

άξαφνα όπως συμβαίνει με τις παραστατικές τέχνες, τον απομυζείς λέξη - λέξη,

σελίδα – σελίδα, είναι μια χρονοβόρα κι ίσως επίπονη διαδικασία.

Όσον αφορά το οικονομικό όφελος οι συγγραφείς στην Ελλάδα δεν ζουν από αυτό το

επάγγελμα, αν το δούμε ως επάγγελμα, για τους περισσοτέρους συγγραφείς δεν είναι

βιοπορισμός να γράφεις. Αυτό συμβαίνει σε ξένους συγγραφείς των Bestsellers.

Η φήμη, να γίνεις γνωστός και να διαβάζεσαι, είναι μια θελκτική προοπτική και

πιστεύω ένας μέρος της δημιουργίας, δημιουργείς και θέλεις να το μοιραστείς, να

πάρει το έργο σου τον δρόμο προς τον κόσμο, να βρει τη θέση του και να γίνει κτήμα

αυτού του κόσμου, να αφήσει μια παρακαταθήκη και μαζί την υστεροφημία του

δημιουργού του.

Εσεις διαβάζετε? Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που δε θα

τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί?

Με τα βιβλία έχω μια σχέση μεταξύ φιλίας και έρωτα, εμπιστοσύνης και πάθους.

Διαβάζω σαν να μοιράζομαι μυστικά με έναν φίλο, συνδιαλεγόμαστε, βρίσκω σε

κάποια σελίδα τον εαυτό μου και μου χαρίζει τον δικό του, και έπειτα το εγκαταλείπω

για να βρω τον έρωτα στις σελίδες κάποιου άλλου, αλλά πάντα θα κουβαλάω

κομμάτια του μέσα μου.

Θυμάμαι στη Θεσσαλονίκη, όταν ιδρύθηκε το Βαφοπούλειο απέναντι από το

γυμνάσιο που πήγαινα, ήταν σαν να άνοιξε τις πύλες του ένας κόσμος καινούριος,

τόσο κοντινός και συνάμα άγνωστος – μοσχομύριζε ο χώρος βιβλία -, δανειζόμουν

κάθε εβδομάδα, ροκάνιζα τα βιβλία, είχα διαβάσει πολλούς Έλληνες και ξένους

κλασικούς, ήμουν τότε μικρή και δεν καταλάβαινα το μεγαλείο της γραφής τους.

Μου έμεινε, όμως, ο έρωτας για τα βιβλία.

Δεν έχω «αγαπημένα», τα αγάπησα όλα για τις στιγμές που έζησα μαζί τους, και δεν

κρατώ πολλά βιβλία στη βιβλιοθήκη μου, τα «δανείζω», νομίζω πως τα βιβλία δεν

έχουν ιδιοκτήτες, είναι ελεύθερα, αλλάζουν χέρια, αυτός είναι ο προορισμός τους.

Μιληστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Η πρόταση του εκδοτικού οίκου «Κάκτος» να εκδώσει το βιβλίο μου με χαροποίησε

ιδιαίτερα. Είναι τιμή μου το πρώτο μου μυθιστόρημα να κυκλοφορήσει υπό τη σκέπη

αυτού του ιστορικού εκδοτικού οίκου με την πολύχρονη παρουσία στον χώρο των

βιβλίων. Έχουμε μια καλή συνεργασία, που ευελπιστώ να συνεχιστεί και στο μέλλον.

Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και συγγραφέα.

Είμαι εκπαιδευτικός, διδάσκω σε παιδιά του δημοτικού σχολείου στην πόλη των

Ιωαννίνων, όπου ζω τα τελευταία 15 χρόνια με την οικογένειά μου.

Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, ζούσα για χρόνια στην

Αθήνα, όπου σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Καποδιστριακού

Πανεπιστήμιου, ενώ για ένα διάστημα ήμουν στην Πάτρα, στην Κεφαλονιά, στον

Πύργο, στην Κρήτη και στην Κέρκυρα. Τα καλοκαίρια μου τα περνώ στη Χαλκιδική.

Στο πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Διαπολιτισμική

εκπαίδευση, που είναι στα άμεσα ενδιαφέροντα μου, έχω κάνει δημοσιεύσεις

ερευνητικών εργασιών, παρουσιάσεις καινοτόμων προγραμμάτων σε εκπαιδευτικά

συνέδρια και έχω συγγράψει σε συλλογικούς τόμους διαπολιτισμικού ενδιαφέροντος,

ενώ συμμετέχω σε δράσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης

ασχολούμαι με τη συγγραφή και διασκευή θεατρικών έργων για παιδιά, τη

διοργάνωση και επιμέλεια θεατρικών παραστάσεων και εικαστικών εκθέσεων.

Η πρώτη μου απόπειρα να εκτεθώ στο κοινό ως συγγραφέας λογοτεχνικού έργου

είναι το διήγημά μου «Κόκκινη άμμος», που βραβεύτηκε στο πλαίσιο του

Διαγωνισμού Διηγήματος της Αλυσίδας Πολιτισμού IANOS και συμπεριλήφθηκε

στη συλλογή διηγημάτων Παρά θίν’ αλός (Εκδόσεις Ιανός, 2024).

Η πρώτη προσωπική έκδοση είναι το μυθιστόρημα «Κρατς», που ελπίζω να κάνει

έναν μακρύ δρόμο και να βρει τη θέση του στον κόσμο των βιβλίων.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Έχω ήδη ξεκινήσει και γράφω μια σύγχρονη ιστορία κοινωνικοπολιτικού

περιεχομένου. Στο βιβλίο οι χαρακτήρες, όπως αναπτύσσονται, είναι οι άνθρωποι της

διπλανής πόρτας, του διπλανού γραφείου, άνθρωποι που συναντάς στην

καθημερινότητα, και είναι αυτή η καθημερινότητα με τα αγκάθια της που

αποφλοιώνει τους χαρακτήρες του βιβλίου. Έχω την αίσθηση πως πια δεν ζούμε μέσα

στην εποχή μας, δεν έχουμε καμία δύναμη να την ελέγξουμε, αλλά την

παρακολουθούμε ως θεατές, αφημένοι απλά να την ακολουθούμε, παρασυρόμενοι

σαν ένα φύλλο στο ποτάμι, ανίσχυροι στην εξέλιξη της και με τον φόβο ενός

άγνωστου κι επικίνδυνου αύριο – η ιδέα πως πρέπει να αλλάξουμε το σήμερα για να

κερδίσουμε ένα καλύτερο αύριο έχει δεχθεί το ίδιο πλήγμα με τις ζωές μας.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά

και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο

σας.

Το βιβλίο πωλείται στο βιβλιοπωλείο Book Bar by Kaktos και μπορεί κάποιος να το

αγοράσει από την ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου

https://www.kaktos.gr/product/krats/

Επίσης στα Ιωάννινα, όπου και διαμένω, διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία ΧΑΡΤΕΞ,

Αναγνώστης και Δωδώνη και φυσικά θα ήταν χαρά μου να έρθω σε επαφή με

αναγνώστες του βιβλίου μου.

Facebook ως Λασκαρίνα Ελευθεριάδου

και στο Instagram ως

laskarina_eleftheriadoυ

Κρατς
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Ένας φόνος, αν ήταν φόνος, ο έρωτας –ήταν έρωτας;– μια ιστορία που πιθανόν δεν συνέβη…
Την αυγή η Πελαγία γνωρίζει τον Άγγελο σ’ ένα θερμοκήπιο. Μέχρι την επομένη θα έχουν χάσει τη ζωή τους. Επιβίωση ή ευτυχία; Μοίρα ή τύχη, ανάγκη ή βούληση, θεός ή δαίμονας;
Η πράξη απειλεί και απειλείται… Κρατς! Παύση… Τσάκισμα και σιγή. Ένα βήμα και πάλι… Κρατς! Παύση… Ξανά τσάκισμα και σιγή… Υποταγή ή εξέγερση; Ποιο το τίμημα της επιλογής;
Η Πελαγία, ο Άγγελος, η Μύρρα, η Πέρσα, ο Κοσμάς, ο Άρης, η Ζωή, ο Πατέρας… Χάνονται ή αγγίζουν την αιωνιότητα;

«…Στο διάβημα να αμυνθεί νικηφόρα στη σαρκοφάγα επιβίωση, που πολιορκούσε αιμοχαρής το αθωράκιστο πλοίο, η Πελαγία θα μάθαινε πολλά για την τέχνη του άνισου πολέμου. Στο σφύριγμα του καπνισμένου φουγάρου της μηχανής με το μαντήλι του αποχαιρετισμού στην πρύμνη του, δεν τη συμβούλευσε κανείς για το ανόητο αυτού του πολέμου. Μόνο σβήστηκε το νησί της απ’ το νεφέλωμα του ορίζοντα των παιδικών της παιχνιδιών».