ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ LARRY COOL ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ “Με χίλια μάτια θα σε δω, με χίλια στόματα θα σε καταβροχθίσω”

Η σημερινή μας συνέντευξη είναι τολμηρή , είναι διαφορετική από άλλες και νομίζω ότι αξίζει να την διαβάσετε μέχρι τέλους αν το αντέξετε γιατί ο συγγραφέας τα λέει όλα ,χωρίς να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του όπως αυτός τα έζησε,τα φαντάστηκε και όπως αυτός επιθυμεί να συνεχίσει να ζει ....

Προσωπικά τον ευχαριστώ για την συνέντευξη και για όσα μας αποκάλυψε !

Τον ευχαριστώ που είναι ο εαυτός του και τα λέει έξω από τα δόντια,που είναι αληθινός!

Τί θα θέλατε να μας πείτε για τον εαυτό σας για να σας γνωρίσουμε καλύτερα?

Χαίρομαι που μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω για τον εαυτό μου γιατί πολύ μ’ αρέσει να μιλάω για μένα. Είμαι νάρκισσος, ξέρετε· όπως όλοι οι συγγραφείς εξάλλου· αλλά εγώ πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα οι συγγραφείς δεν ενδιαφέρονται για κανέναν παρά μόνον για τον εαυτό τους. Ολ’ αυτά που γράφουν είναι οι δικές τους σκέψεις, οι δικοί τους φόβοι, τα συναισθήματά τους, οι ελπίδες τους κλπ.

Αλλά να με γνωρίσετε; Πώς;! Είναι αδύνατον. Εδώ δεν ξέρω εγώ ποιος είμαι. Αλλάζω συνέχεια. Κάθε στιγμή δισεκατομμύρια κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν στο σώμα μου. Είμαι ρευστός σαν τον Πρωτέα. Δεν έχω ιδέα τί κάνουν εκεί μέσα τα σπλάγχνα και τα εντόσθιά μου. Αγνοώ από πού έρχονται οι ιδέες στο κεφάλι μου. Δεν ελέγχω τις διαθέσεις που με καταλαμβάνουν και οι οποίες διαδέχονται ακατάπαυστα η μία την άλλη. Πώς να μάθετε λοιπόν ποιος είμαι όταν ο ίδιος δεν ξέρω ποιος είμαι, τί είμαι, αν είμαι καν. Κι εσείς.., εσείς πώς είστε σίγουροι ότι παίρνετε από κάποιον συνέντευξη κι ότι δεν το φαντάζεστε;

Συστήστε μας με δυο λόγια για το βιβλίο σας.

Με δυο λόγια, είναι ένα πολύ καλό βιβλίο γι’ αυτό αγοράστε το και διαβάστε το.

Πώς προέκυψε η ιστορία του?

Αα.., μεγάλη ιστορία. Θα σας πω... Κόντευα τα 40 κι είχα κρίση ηλικίας. Τότε τη γνώρισα· ήταν 18 χρονών, απ’ το Μπραχάμι, κωλοπετσωμένη. Παθαίνω πλάκα μαζί της, την ερωτεύομαι, αλλά δεν μου καθόταν. Έβγαινε μ’ έναν φλώρο απ’ την Κηφισιά που την πήγαινε με την μερσεντές του μπαμπά του στον Ρέμο, στον Παντελίδη και στ’ άλλα σκυλάδικα της παραλιακής. Εγώ λεφτά δεν είχα κι ούτε μ’ αρέσουν τα σκυλάδικα.

Τότε πεθαίνει μια άκληρη θεία μου και μου αφήνει 250.000 ευρώ. Λέω λοιπόν στην πιτσιρίκα: «Θέλεις να κάνουμε τον γύρω του κόσμου μαζί, μωρό μου; Όλα πληρωμένα.» Αμέσως δέχτηκε το πουτανάκι.

Τρία χρόνια. Ινδία, Μαλαισία, Ταϋλάνδη, Σιγκαπούρη, Τόκιο, Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη, Μπουένος Άιρες, Λονδίνο. Πεντάστερα ξενοδοχεία, σαμπάνιες, πάρτι, γαμήσια φοβερά, ζωή ονειρεμένη, τα καλύτερά μου χρόνια.

Ξυπνώ μια μέρα στο Λονδίνο και της λέω: «Μωρό μου, πρέπει να ψάξουμε για δουλειά.» «Γιατί, αγάπη μου;» «Γιατί έλειωσαν τα λεφτά» Τηλεφωνεί στον φλώρο τον πρώην της κι αυτός της στέλνει εισιτήριο επιστροφής στην Ελλάδα. Κατάλαβες; Μόλις τέλειωσαν τα λεφτά της θείας έφυγε και μ’ άφησε μόνο κι άφραγκο, το πουτανάκι.

Έπιασα δουλειά νυχτερινός σ’ ένα μπουρδελοξενοδοχείο στο Camden και βάλθηκα να γράψω ένα αριστούργημα, να γίνω διάσημος και πλούσιος, να την θαμπώσω για να ξαναγυρίσει σε μένα. Να το παίξω Great Gatsby δηλαδή.

Κι έτσι έγραψα αυτό το μυθιστόρημα. Η μικρή φυσικά δεν ξαναγύρισε. Τώρα είναι στη Μύκονο με τον φλώρο.

Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες?

Το βασικό μήνυμα που θέλω να περάσω στις αναγνώστριές μου είναι, ‘Θαυμάστε με και κάντε έρωτα μαζί μου. Είμαι ιδιοφυία.’ Όλα τ’ άλλα είναι προφάσεις.

Ο υπότιτλος του βιβλίου είναι ‘το βιβλίο της Εξουσίας.’ Η Εξουσία στην απόλυτη μορφή της –όταν είναι παντελώς ανεξέλεγκτη– σκοτώνει· είναι στη φύση της να εξοντώνει· η Εξουσία είναι το άλλο πρόσωπο του θανάτου. Γι’ αυτό πολιτικά είμαι αντιεξουσιαστής, αναρχικός. Δεν έχω καμιά επιθυμία να εξουσιάσω κανέναν αλλά δεν γουστάρω και κανένας να με εξουσιάζει.

Αλλά στο βιβλίο υπάρχει και κάτι άλλο· κάτι ασύλληπτο, άγνωστο κι αδιανόητο, εντός του οποίου λαμβάνει χώρα η Ιστορία, και το οποίο παρέχει απόλυτη ελευθερία ώστε να δημιουργηθεί εντός του οποιοσδήποτε κόσμος ακόμη και η Ουτοπία.

Όταν γράφετε θέλετε ο λόγος σας να είναι κατανοητός από τους αναγνώστες σας?

Ασφαλώς· καταβάλω υπεράνθρωπη προσπάθεια να ξεμπλέξω το μπερδεμένο κουβάρι τών εικόνων και των ιδεών που έχω μέσα στο κεφάλι μου όπου επικρατεί απίστευτη σύγχυση. Και εξοργίζομαι με τους ‘συγγραφείς’ που κρύβουν την έλλειψη ταλέντου παραθέτοντας ακατανόητες μπουρδολογίες. Αλλά εξοργίζομαι πιο πολύ με κείνες τις κυρίες που γράφουν με το αίμα τής τελευταίας περιόδου τους, –αλλά και με κάτι φλώρους– που γράφουν για γλυκερά micro-αισθήματα, π.χ. για τον αραχνιασμένο έρωτα και τον ξεριζωμό της μούμιας της προγιαγιάς τους και γλυκανάλατες ιστορίες ασήμαντων βυζαντινών αυτοκρατόρων και άλλες τέτοιες παπαριές που μου δίνουν στα νεύρα. Όλο τα ίδια και τα ίδια! Έλεος! Ας το πάρουμε απόφαση. Τη Σμύρνη τη χάσαμε κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς δεν θα ξυπνήσει. Ας κοιτάξουμε μπροστά.

Απευθύνεστε σε στοχευμένο αναγνωστικό κοινό ή σ’ όλους?

Οπωσδήποτε το target group μου είναι οι γυναίκες γιατί είμαι straight.

Επίσης απευθύνομαι αποκλειστικά στους ζωντανούς. Οι νεκροί δεν μ’ ενδιαφέρουν. Δεν θα διάβαζαν ποτέ κάτι δικό μου γιατί θα τάραζε την νεκρική τους μακαριότητα.

Το βιβλίο μου απευθύνεται πρωτίστως σ’ αυτούς που έχουν βαρεθεί τα πάντα και είναι έτοιμοι με το ξυράφι στο χέρι να κόψουν φλέβες από ανία. Σ’ αυτούς λοιπόν, προσφέρω την εσχάτη ελπίδα λέγοντας: ‘Δοκιμάστε το βιβλίο μου. Αν κι αυτό δεν σας συγκρατήσει στη ζωή, ε, τότε πια τίποτε δεν μπορεί να σας σώσει!’

Τέλος απευθύνεται σ’ όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες με την παράλογη κι εντελώς αβάσιμη ελπίδα ότι θα ξεκολλήσουν από το λίπος που έχει πιάσει το μυαλό τους, και θ’ αρχίσουν να σκέφτονται έξυπνα, αισιόδοξα και δημιουργικά.

Πείτε μου κάτι που δεν θα το γράφατε ούτε θα το λέγατε δημόσια?

Χμ, ναι.., υπάρχει ένα περιστατικό που συνέβη στην εφηβική μου ηλικία, στο γυμνάσιο, και για το οποίο ντρέπομαι φρικτά... Είχαμε τότε μια ώριμη φιλόλογο που είχε πολύ ωραία μπούτια και φορούσε μίνι, και μας έκανε θυμάμαι μάθημα για τον Παλαμά. Εγώ καθόμουν στο τελευταίο θρανίο –ποσώς μ’ ενδιέφερε η ποίηση– και κοιτούσα τα μπούτια της. Καταλαβαίνετε τώρα.., συμβαίνουν αυτά στην εφηβεία.., τον είχα βγάλει έξω και τον έπαιζα. Και ξαφνικά με βλέπει η καθηγήτρια, την πιάνει υστερία, «εγώ σου διδάσκω Κωστή Παλαμά κι εσύ αυνανίζεσαι, αλήτηη..;!» Τινάσσομαι όρθιος κι αναφωνώ ενθουσιασμένος: «Κωστής Παλαμάς, στ’ αρχίδια μας και μας!». Κόκκαλο η φιλόλογος. Η περίφημος αυτή ρήσις –της οποίας διεκδικώ την πατρότητα και η οποία είναι ο κορυφαίος μου στίχος– έμελλε έκτοτε να γίνει γνωστή ανά το πανελλήνιο και προκαθόρισε την μετέπειτα ποιητική μου πορεία.

Πείτε μου μια λέξη, μια φράση, μια ιδέα που σας αντιπροσώπευε πιο παλιά ενώ σήμερα όχι? Πείτε μου και τον λόγο.

Για πολλά χρόνια είχα την πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Μια μέρα που ήμουν στην τουαλέτα κι αφόδευα, αντιλήφτηκα ότι ο κόσμος είναι ψευδαίσθηση, όνειρο. Έκτοτε η ζωή μου άλλαξε. Όταν μια κατάσταση αρχίζει να με ζορίζει, ξυπνώ, λέω ‘όνειρο ήταν’ και ηρεμώ.

Σκέφτεστε να γράψετε ένα ακόμη βιβλίο? Πείτε μας τα σχέδια σας.

Ύψιστη φιλοδοξία μου είναι να γράψω ένα βιβλίο τού οποίου ο τίτλος θα καταλαμβάνει 365 σελίδες (όσες κι οι μέρες τους χρόνου) και το περιεχόμενο θα είναι δυο λέξεις. Επ’ αυτού του project άρχισα ήδη να εργάζομαι.

Με ποιον τρόπο μπορούν οι αναγνώστες σας να επικοινωνήσουν μαζί σας;

Στο Facebook σαν Larry Cool.