1) Κα Θεοχαρίδου, πώς προέκυψε η συγγραφή θεατρικών διαλόγων και η έκδοση του βιβλίου σας Πορτοκάλι γλυκό; Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας και ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Η θεατρική γραφή είναι ένα λογοτεχνικό είδος που αγαπώ πολύ για την αμεσότητα και την δύναμή του, και πάνω στο οποίο δουλεύω τα τελευταία χρόνια. Το Πορτοκάλι γλυκό είναι ένα κείμενο που ήρθε να αποφορτίσει μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου και να δώσει κάποιες απαντήσεις σε ερωτήματα που με απασχολούσαν τον καιρό που το έγραψα. Τα ερωτήματα αυτά είχαν να κάνουν με τη διαχείριση της απόγνωσης στην οποία βρίσκεται κάποιος που έχει στο οικογενειακό του περιβάλλον ένα άτομο που πάσχει από άνοια. Η μεγάλη ανάγκη μου να διαχειριστώ τα δικά μου βασανιστικά συναισθήματα αλλά και όλων όσων βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στην εύθραυστη φυσαλίδα της ασθένειας, όπου το άγνωστο προκαλεί τρόμο, με οδήγησε στο να επινοήσω έναν εικονικό κόσμο και να θέσω το ερώτημα τι μένει τελικά από τα βιώματα και τις εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής στο μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια. Το ερώτημα αυτό με βασάνιζε πάνω από δυο χρόνια και κάποια στιγμή αποφάσισα να δημιουργήσω τους ήρωες και να πετάξω σ’ αυτούς το μπαλάκι της απάντησης. Το κείμενο, προς μεγάλη μου χαρά, χαρακτηρίστηκε από την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Κρατικών Βραβείων θεατρικού κειμένου 2016 ως ένα κείμενο που διακρίνεται από μια προσπάθεια αναψηλάφησης της θεατρικής γλώσσας και από νεωτερικότητα, τόσο στη θεματική του όσο και στο θεατρικό χειρισμό του. Μετά από αυτό , αποφάσισα να το στείλω στις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ και με την εποικοδομητική κριτική της επιμελήτριας κα. Νίκης Μαγκλάρα το κείμενο ξαναδιορθώθηκε και εκδόθηκε. Με λίγα λόγια το Πορτοκάλι γλυκό είναι ένα θεατρικό κείμενο που προσεγγίζει το θέμα της άνοιας με τρυφερότητα και αισιοδοξία. Μέσα από λιτούς και ρεαλιστικούς διαλόγους παρουσιάζεται η συνεχής πάλη των χαρακτήρων με το εμμονικό παρελθόν το οποίο επανέρχεται ανεξέλεγκτα και το χαοτικό παρόν στο οποίο οι ήρωες είναι αναγκασμένοι να ζουν μέσα από έναν νέο εαυτό.
2)Πώς επιλέξατε αυτόν τον τίτλο σε μια τόσο ιδιαίτερη ιστορία ; Σκεφτήκατε μήπως τον αλλάξετε μετά την έκδοση του βιβλίου σας;
Το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι πολύ « πικρό» και η δικιά μου η ψυχή αναζητούσε ένα τρόπο να το συνδέσει με μια ευχάριστη ανάμνηση, μ’ ένα άρωμα αγαπητό , με μια γλυκιά αίσθηση , οικεία σε όλους μας. Δεν θα τον άλλαζα τον τίτλο, γιατί είναι στενά συνδεδεμένος με το ήρωά μου και αποτελεί ένα σημείο επαφής ανάμεσα στο συγκεχυμένο, ταραγμένο παρόν και στην παιδική ηλικία, όπου το γλυκό αποτελούσε την επιβράβευση για τις προσωπικές επιτυχίες του ήρωα. Επίσης, το γλυκό πορτοκάλι αποτελεί τον κρίκο που ενώνει τον ήρωα με την μητέρα του, ίσως το μοναδικό πρόσωπο που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη του τη στιγμή που τα πάντα έχουν σβηστεί.
3) Τι σκέφτεστε όταν σας ασκούν αρνητική κριτική για τα βιβλία σας και πώς αντιδράτε;
Μέχρι στιγμής δεν έχω δεχτεί αρνητική κριτική για τα κείμενα μου, έχω δεχτεί μόνο «εποικοδομητική» κριτική η οποία είναι ευπρόσδεκτη γιατί με βοηθάει να δω τις παραλείψεις και τις ασάφειες και να τα βελτιώσω. Ο πιο αυστηρός κριτής των κειμένων ωστόσο είμαι εγώ η ίδια και εκείνο που με τρομάζει είναι να ξαναδιαβάσω ένα κείμενό μου μετά την έκδοσή του και να διαπιστώσω αδυναμίες… γι’ αυτό δεν τα ξαναδιαβάζω τα παλιά μου κείμενα… γιατί είμαι σίγουρη ότι οι ήρωες θα απαιτήσουν αλλαγές …Ξέρετε τα κείμενα είναι ζωντανοί οργανισμοί και πάντα υπάρχουν περιθώρια διορθωτικών κινήσεων, είτε αυτές αφορούν στη γλώσσα είτε στην πλοκή.
4) Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για σας, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα ;
Ευχαρίστως. Είμαι καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας στο Μουσικό σχολείο 3 ψάχνω. Ως γνωστόν, όμως, οι απαντήσεις σε τέτοια θέματα πολυεπίπεδα είναι όπως και τα ερωτήματα: πολυεπίπεδες και υποκειμενικές. Το προσωπικό κέρδος απ’ όλη αυτή την αναζήτηση είναι η κατανόηση συμπεριφορών, η αποδοχή τους και κατά συνέπεια η ψυχική μου ηρεμία. Στο χώρο της εκπαίδευσης ασχολούμαι με καλλιτεχνικές δράσεις και ευρωπαϊκά προγράμματα τα οποία μου επιτρέπουν να ταξιδεύω και να έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας. Επίσης, συμμετέχω ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μου. Η μεγάλη μου αγάπη όμως είναι τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής για παιδιά και ενήλικες που διοργανώνω και εμψυχώνω στις Σέρρες και στο Παρίσι. Η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού, που καταφέρνει να απελευθερώσει συναισθήματα και αναμνήσεις χάρη στις τεχνικές της δημιουργικής γραφής που χρησιμοποιούμε, μου δίνει μεγάλη χαρά και αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για πειραματισμό πάνω στα εργαλεία και τις φόρμες της τέχνης της συγγραφής.
5) Τι βιβλία διαβάζετε συνήθως ; Πείτε μου ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία.
Διαβάζω τα πάντα, ανάλογα με την στιγμή, επιστημονικά και λογοτεχνικά βιβλία, παραμύθια και δοκίμια, ελληνική και ξένη λογοτεχνία. Εξαρτάται από το αντικείμενο του ενδιαφέροντός μου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στα βιβλία ψυχολογίας και σ’ αυτά που αφορούν στην τέχνη της συγγραφής. Τώρα διαβάζω το « Σκέψη /Ταξινόμηση» του Georges Perec, ενός Γάλλου συγγραφέα που θεωρείται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης αυτοβιογραφικής γραφής.
6)Γνωρίζω οι εκτός από τα θεατρικά κείμενα γράψατε μυθιστορήματα ,παραμύθια και θεατρικά κείμενα για παιδιά ,κάνετε μεταφράσεις .Τι καινούργιο ετοιμάζετε ,πείτε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια.
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω ένα θεατρικό κείμενο για ενήλικες και ασχολούμαι επίσης με την μετάφραση ενός θεατρικού κειμένου από τα γαλλικά. Τα μελλοντικά μου σχέδια έχουν να κάνουν με την συστηματικότερη διοργάνωση εργαστηρίων δημιουργικής γραφής για ελληνόφωνο και γαλλόφωνο κοινό.
7)Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την συνέντευξη και να σας ζητήσω να μας αφιερώσετε μερικές αράδες που θεωρείτε ως το πιο δυνατό σημείο στο βιβλίο σας Πορτοκάλι γλυκό.
Και εγώ από τη μεριά μου σας ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το Πορτοκάλι γλυκό και γι’ αυτό που αγαπώ : την συγγραφή.
Σας αφιερώνω ένα μικρό αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το κείμενό μου ,όπου ο Άνους, ο ήρωας που πάσχει από άνοια, συνομιλεί με την Κίτυ, τη γυναίκα του, η οποία τον επισκέπτεται στο Κέντρο « Γαλάζια Λίμνη». Απόσπασμα από την σκηνή 5
ΑΝΟΥΣ, κοιτάζει τα πόδια του: Τι εννοείς; Δεν καταλαβαίνω τι λες. Σταμάτα πια. Γιατί φωνάζεις; Ποια είσαι;
ΚΙΤΥ: Ποια είμαι; Ποια είμαι εγώ; (Βγάζει μια φωτογραφία από την τσάντα της.) Ορίστε, κοίτα εδώ για να μάθεις ποια είμαι. Με τις φωτογραφίες κυκλοφορώ, τρελή με κατάντησες. Κοίτα!
ΑΝΟΥΣ: Ποιοι είναι αυτοί;
ΚΙΤΥ: Εσύ κι εγώ στον γάμο μας… Κοίτα καλά! (Ο Άνους κοιτάζει προσεκτικά τη φωτογραφία.) ΑΝΟΥΣ: Δεν είμαι εγώ εδώ… Αποκλείεται! Αυτός έχει μούσι. Κι αυτή εδώ ποια είναι;
ΚΙΤΥ: Εγώ.
ΑΝΟΥΣ, κοιτάζει μία την Κίτυ μία τη φωτογραφία: Αποκλείεται! Αυτή είναι μια κούκλα… Κοίτα μάτια, κοίτα μαλλιά! Εσύ, δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά δεν της μοιάζεις καθόλου. Εσύ είσαι γριά! Εγώ δεν παντρεύτηκα τέτοια γυναίκα. Φύγε! Φύγε σου είπα!54
ΚΙΤΥ, βγάζει κι άλλη φωτογραφία: Κοίτα, κοίτα εδώ! Είναι τα παιδιά μας.
ΑΝΟΥΣ, παρατηρεί: Τα παιδιά μας; Έχουμε και παιδιά;
ΚΙΤΥ: Δύο!
ΑΝΟΥΣ, συντετριμμένος: Δεν θυμάμαι τίποτε… τίποτε απολύτως. Κι εσύ, ποια είσαι; Ποια είπες ότι είσαι; Η γυναίκα μου πάντως δεν είσαι. Η γυναίκα μου είναι πολύ όμορφη.
ΚΙΤΥ: Ευτυχώς που δεν είναι εδώ τα παιδιά. Θα πληγώνονταν πολύ! Εσύ που τα λάτρευες… (Στεναχωρημένη. Μετά βλέπει την Ελεωνόρα που χορεύει σε μια άκρη και ανεβάζει τον τόνο.) Ο Άνους μάς κοροϊδεύει όλους! Ό,τι θέλει θυμάται. (Στον Άνου.) Μια χαρά σε βολεύει αυτό, όμως πάντα τέτοιος ήσουν! Με κορόιδευες μπροστά στα μάτια μου! Το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο, εσύ κι ο εαυτούλης σου, κι εγώ σε δικαιολογούσα, η ηλίθια! Όλα τα κατάπινα, όλα. Και τι κέρδισα; Τίποτε απολύτως. Τώρα το ξέρω καλά, δεν κέρδισα τίποτε απολύτως που σε άφηνα να με κοροϊδεύεις…(Στην Ελεωνόρα, εκνευρισμένη.) Κι εσύ εκεί, γιατί χορεύεις όλη την ώρα; Πιστεύεις ότι εσένα δεν σε κοροϊδεύει; Όλους μάς κοροϊδεύει, όλους. Όλους θα μας τρελάνει αυτός!
ΑΝΟΥΣ: Γιατί λες ότι σας κοροϊδεύω;
ΚΙΤΥ: Ρωτάς και γιατί;
ΑΝΟΥΣ: Ναι, πες μου.
ΚΙΤΥ: Κρύβεσαι πίσω από την αρρώστια σου και μας κοροϊδεύεις όλους! Κάνεις δήθεν ότι δεν θυμάσαι… δεν θυμάσαι εμένα, τα παιδιά… Εμένα με ρώτησες αν μπορώ να το αντέξω αυτό; Αν μπορώ να ζήσω με έναν άντρα που δεν με θυμάται; Αναρωτιέμαι αν έχεις τύψεις. Αν καταλαβαίνεις τι κάνεις; (Καταρρέει.) Με τρομάζεις, Άνου! Στο λέω αλήθεια, με τρομάζεις. Είσαι ένας άγνωστος, ένας ξένος…
ΑΝΟΥΣ, φωνάζει: Φτάνει! Σταμάτα πια! Δεν είσαι εσύ η γυναίκα μου. Εγώ τέτοια γυναίκα δεν παντρεύτηκα… Φύγε! Δεν αντέχω! Πάρτε την από εδώ! Φύγε! Φύγε από μπροστά μου. (Τη σπρώχνει − γίνεται επιθετικός. Μπαίνει κάποιος με άσπρη στολή και παίρνει την Κίτυ έξω. Ο Άνους ανάβει ένα τσιγάρο και σωριάζεται στον καναπέ σαν χαμένος.) Το κεφάλι μου… Είναι τρομερό αυτό που νιώθω. Δεν θυμάμαι τίποτε. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει! (Χτυπάει το κεφάλι του με τα χέρια.) Πώς γίνεται να μην υπάρχει τίποτε εδώ μέσα; Ένα κενό, ένα μεγάλο κενό. Θέλω να φύγω, να πάω στο σπίτι μου, με περιμένει η μάνα μου… Τα τσιγάρα μου. Είδε κανένας τα τσιγάρα μου; (Ψάχνει όλες τις τσέπες του.) ΑΝΤΡΙΑΝ: Χαλάρωσε, φίλε μου, εμείς είμαστε εδώ… Ηρέμησε. Θέλεις κάτι να πιεις;
Ελεωνόρα, φέρε μας κάτι να πιούμε. Μήπως προτιμάς λίγο πορτοκάλι γλυκό, φίλε; (Παίρνει το βάζο με το γλυκό στα χέρια του.)
ΑΝΟΥΣ: Δεν με καταλαβαίνετε, κανείς δεν με καταλαβαίνει! Τίποτε δεν θέλω… Το κεφάλι μου είναι άδειο, δεν μπορώ να σκεφτώ, δεν καταλαβαίνω τι μου γίνεται....
Μαζί με την συνέντευξη τρέχουμε και ένα διαγωνισμό με δωρο το βιβλό ,στην σελίδα μας στο facebook ,δωροθεσία των εκδόσεων Δωδώνη ,μπορείτε να πάρετε μέρος εδώ .
#beautydayswithabook #beautydaysblogbyMaryandEva #blog #blogger #εκδόσειςΔΩΔΩΝΗ #bookstagram #instabook #booklover #booktime #βιβλία #ilovebooks
https://web.facebook.com/theocharidou.antonia
https://www.dodonipublications.gr/
https://www.facebook.com/BeautyDayswithabook/?modal=admin_todo_tour
https://www.facebook.com/BeautyDaysBlogbyMaryandEva/
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!