ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΣΙΑΛΑ για το βιβλίο της "ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ'' από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

 

Καλημέρα σας, σήμερα στο BOOK A WITH DAYS BEAUTY φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΣΙΑΛΑ και το βιβλίο της "ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ" που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.

Κα ΤΣΙΑΛΑ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για ναγνωρίσουμε

το βιβλίο σας ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΑΝ ΦΩΤΙΑ

12 διηγήματα, 12 μικρές ιστορίες σ΄ ένα βιβλίο!

Συστήσετε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, ποιο ήταν το κίνητρο για να

γράψετε τα συγκεκριμένα διηγήματα και τι ιδιαίτερο θα διαβάσει ο

αναγνώστης σ’ αυτό το βιβλίο;

Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο κίνητρο, απλώς είχα έμπνευση. Το βιβλίο, όπως

ξέρετε, αποτελείται από πολλές ιστορίες. Οι πιο πολλές από αυτές πραγματεύονται

ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, όπως ο ρατσισμός. Θα δείτε επίσης και μερικά

διηγήματα με θέμα τον έρωτα, αλλά και τη φιλία. Θα έλεγα πως το βιβλίο αυτό είναι

τόσο πλούσιο σε θεματολογία, που μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα τα γούστα. Κάθε

διήγημα έχει να πει κάτι το μοναδικό και θα μπορούσε να σταθεί και μόνο του δίχως

τα υπόλοιπα, ενώ υπάρχουν μεν ομοιότητες μεταξύ των ιστοριών, αλλά κυρίως

υπάρχουν διαφορές. Μπορεί δηλαδή δύο διηγήματα από τη συλλογή να είναι η μέρα

με τη νύχτα το ένα με το άλλο. Η ιδιαιτερότητα κάθε συλλογής διηγημάτων είναι ότι

περιλαμβάνει πολλούς και διαφορετικούς κόσμους. Κάθε τίτλος αποτελεί μία πόρτα

που οδηγεί σε μια νέα πραγματικότητα, έναν νέο πλανήτη προς εξερεύνηση. Δε

γνωρίζω αν η δική μου συλλογή έχει κάτι το ιδιαίτερο. Κατ’ εμέ κάθε βιβλίο έχει κάτι

το ξεχωριστό.

Πείτε μας πώς αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου και αν υπήρξε κάποιος

άλλος που απορρίφθηκε;

Αρχικά, σκόπευα να δώσω έναν τίτλο-ομπρέλα για όλα τα διηγήματα της συλλογής.

Επειδή πολλά από τα διηγήματα που είχα γράψει είχαν να κάνουν με την απόρριψη,

είχα σκεφτεί τον τίτλο Ο εφιάλτης της απόρριψης. Δεν άργησα όμως να γράψω κι

άλλα διηγήματα και πλέον δεν είχαν να κάνουν όλα με το θέμα αυτό. Διαπιστώνοντας

ότι είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να βρω έναν

τίτλο που να τα καλύπτει όλα. Έτσι, αποφάσισα να δώσω στη συλλογή τον τίτλο του

ενός από αυτά. Επέλεξα λοιπόν τον τίτλο του δεύτερου κατά σειρά διηγήματος,

Εκδίκηση σαν φωτιά, γιατί ήταν κατά τη γνώμη μου ο πιο ελκυστικός. Θα μπορούσα

να επιλέξω και τον τίτλο του δέκατου διηγήματος, που επίσης θα μου άρεσε πολύ,

Έρωτας καταδικασμένος, αλλά δεν ήθελα ο τίτλος να έχει μέσα τη λέξη έρωτας, για

να μη θυμίζει το προηγούμενο βιβλίο. Και ο τίτλος του έβδομου διηγήματος Τα δύο

Αρ ίσως να ήταν ιντριγκαδόρικος, αλλά εν πάση περιπτώσει κατέληξα στον τίτλο

Εκδίκηση σαν φωτιά.

Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά ναευχαριστεί

τον αναγνώστη;

Πολύ καλή ερώτηση! Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να την

απαντήσω, καθότι έχω κι εγώ την ίδια απορία. Νομίζω και τα δύο, αλλά περισσότερο

το δεύτερο. Δηλαδή, πρέπει σε ένα πρώτο επίπεδο να είναι διασκεδαστικό για τον

αναγνώστη, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο, παράλληλα, να έχει πράγματα να πει. Αυτό

όμως δεν πρέπει να γίνεται άμεσα, αλλά έμμεσα. Πιο συγκεκριμένα, τα μηνύματα να

μην είναι ξεκάθαρα, αλλά να υπονοούνται μέσα από το όλο στόρι. Διαφορετικά, το

βιβλίο αποκτά έναν διδακτισμό, κάτι που ως αναγνώστρια εγώ προσωπικά δεν

εκτιμώ. Νομίζω κανείς δε θέλει να του κουνάνε το δάχτυλο και να του λένε τι πρέπει

να κάνει, να λέει, να πιστεύει. Επίσης, θεωρώ ότι τα μηνύματα ενός βιβλίου δεν

εξαρτώνται μόνο από τον συγγραφέα, αλλά κυρίως από τον αναγνώστη. Μπορεί

δηλαδή ο συγγραφέας να επιδιώκει να περάσει ορισμένα μηνύματα, αλλά ο

αναγνώστης να μην αποκομίσει κανένα. Από την άλλη, μπορεί ο συγγραφέας να θέλει

να πει απλώς μια ιστορία, χωρίς να έχει σκεφτεί να περάσει κάποιο μήνυμα μέσα από

αυτήν, αλλά ο αναγνώστης να διδαχτεί πολλά διαβάζοντάς την. Προσωπικά, δε βάζω

ποτέ στόχο να περάσω κάποιο μήνυμα. Πρώτα γράφω αυτό που επιθυμώ και μετά

σκέφτομαι τι μπορεί κάποιος να πάρει διαβάζοντάς το. Ναι, νομίζω η ψυχαγωγία

είναι ο βασικός ρόλος της λογοτεχνίας και όχι ο διδακτισμός. Αυτό όμως δε σημαίνει

πως δεν είναι όμορφο όταν ένα βιβλίο περνάει παράλληλα ωραία μηνύματα

εξευγενίζοντας τις ψυχές μας. Επίσης, προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου όταν

αντιλαμβάνομαι ότι ένα βιβλίο περνάει εσφαλμένα νοήματα. Αν για παράδειγμα ο

πρωταγωνιστής ενός βιβλίου κάνει κακές πράξεις χωρίς να πληρώσει ποτέ γι’ αυτές,

τότε παύει να μου αρέσει το βιβλίο.

Οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; Ποιο πιστεύετεότι

είναι το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;

Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς. Νομίζω όμως ότι η πλειονότητα δε διαβάζει, ειδικά οι

νέοι άνθρωποι, επειδή προτιμούν να περνούν τον χρόνο τους στα socialmedia.

Υπάρχουμε όμως κι εμείς-και είμαστε αρκετοί θέλω να πιστεύω- που αγαπάμε το

διάβασμα και του δίνουμε σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Πολλοί απ’ όσους

διαβάζουν επιλέγουν βιβλία παραλογοτεχνίας, και το λέω αυτό επειδή συχνά το κάνω

κι εγώ, ειδικά τώρα το καλοκαίρι στην παραλία. Έχω την αίσθηση ότι ένα άλλο

δημοφιλές είδος, όχι σε μένα αλλά σε πολλούς, είναι τα αστυνομικά μυθιστορήματα.

Βλέπω επίσης ότι οι έλληνες αναγνώστες συχνά επιλέγουν ξένους συγγραφείς και όχι

έλληνες, διότι δυστυχώς δεν είναι πολλοί οι σύγχρονοι έλληνες συγγραφείς που

γράφουν πραγματικά απολαυστικά κατά τη γνώμη μου. Όσο για τους παλιούς

συγγραφείς, κατ’ εμέ, είναι ξεπερασμένοι, γι’ αυτό και δε διαβάζονται τόσο.

Τουλάχιστον εγώ προσωπικά προτιμώ τους σύγχρονους. Αυτό δε σημαίνει ότι το

βιβλίο στην Ελλάδα δεν έχει μέλλον. Πιστεύω πως η αδιαφορία των νέων προς τα

βιβλία μπορεί να αποτελέσει ένα κίνητρο για να έχουμε ιδέες που θα τραβήξουν το

ενδιαφέρον τους. Εξάλλου, πάντα θα υπάρχουν οι άνθρωποι που θα εκτιμούν το

βιβλίο, καθότι, κατ’ εμέ, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό. Αυτή η αίσθηση ότι

κρατάς στα χέρια σου έναν ολόκληρο κόσμο, αυτές οι μαγικές στιγμές που περνάς

όταν διαβάζεις κάτι που σε ευχαριστεί -σε μια καφετέρια απολαμβάνοντας τον καφέ

σου, για παράδειγμα- αυτή η ανάπαυλα που σου χαρίζει ένα βιβλίο που σου αρέσει

από τα προβλήματά σου, όλα αυτά είναι αναντικατάστατα. Γι’ αυτό, θεωρώ ότι το

βιβλίο δε θα χάσει ποτέ την αξία του, ειδικά το βιβλίο που έχει ουσιαστικά πράγματα

να πει στον αναγνώστη.

Πείτε μας γιατί ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε ότιπρέπει

να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό

όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;

Δεν έχω καμία ιδιαίτερη απάντηση στην ερώτηση γιατί ξεκίνησα να γράφω. Πάντα η

ερώτηση αυτή με φέρνει σε δύσκολη θέση, γιατί δεν ξέρω τι να απαντήσω. Απλώς

αυτό μου άρεσε, αυτό άρχισα να κάνω και αυτό συνεχίζω να κάνω. Όπως σε άλλον

αρέσει να παίζει πιάνο, σε άλλον να παίζει ποδόσφαιρο και σε άλλον να ζωγραφίζει,

έτσι και σε μένα αρέσει να γράφω. Αισθάνομαι την εσωτερική ανάγκη να ασχολούμαι

με τη γραφή, γιατί με αυτόν τον τρόπο εκφράζω όσα έχω μέσα στην καρδιά μου. Σε

καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι για κάποιον το οικονομικό όφελος ή η φήμη

κίνητρα για να γράψει. Εγώ προσωπικά δε θα ήθελα ποτέ να διαβάσω ένα βιβλίο που

γράφτηκε με αυτά τα κίνητρα από τον συγγραφέα, γιατί σίγουρα δε θα είναι

πετυχημένο. Αν κάποιος γράφει έχοντας τόσο επιφανειακά κίνητρα, αισθάνομαι πως

υπονομεύει την τέχνη της συγγραφής. Εννοείται πως ο κύριος στόχος ενός συγγραφέα

πρέπει να είναι η ικανοποίηση της εσωτερικής του ανάγκης να εκφράζει τον ψυχικό

του κόσμο μέσω της γραφής. Διαφορετικά χάνεται η μαγεία. Αν ο στόχος κάποιου

είναι το οικονομικό όφελος, τότε δεν είναι συγγραφέας, αλλά έμπορος. Εξάλλου,

στην Ελλάδα, αν κάποιος θέλει να βγάλει πολλά λεφτά και να αποκτήσει δόξα,

νομίζω πως δε θα τον βοηθήσει η συγγραφή, που δεν προσφέρει τίποτα από τα δύο

εγγυημένα, αλλά ενδεχομένως άλλοι χώροι, όπως ο χώρος του θεάματος, της

δημοσιογραφίας ή της πολιτικής. Εγώ πάντως γράφω γιατί το έχω ανάγκη. Δε λέω

πως δε θα μου άρεσε να έχω οικονομικές απολαβές από αυτό που κάνω ή να

αναγνωριστώ από το ευρύ κοινό, αλλά δεν είναι κανένα από αυτά τα δύο αυτοσκοπός

για μένα. Το μόνο πράγμα που επιθυμώ, όταν ξεκινάω να γράφω κάτι, είναι να

μεταφέρω στο χαρτί όσα έχω στη φαντασία μου και νομίζω ότι αυτό βγαίνει προς τα

έξω.

Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΧΚΙΚΟΝ

Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις αυτές είναι άψογη. Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που

τους ανακάλυψα όταν στα είκοσί μου χρόνια έψαχνα εκδότες για την Αγγελική μορφή

και που δέχτηκαν να εκδώσουν εκείνη τη νουβέλα, που ήταν το συγγραφικό μου

ντεμπούτο, αλλά και τα άλλα τρία έργα μου ως τώρα. Εκτιμώ ιδιαίτερα την

εμπιστοσύνη που μου δείχνουν και το ότι ποτέ δε μου έχουν ζητήσει να αλλάξω κάτι

σε έργο μου, κάτι που δε θα έκανα ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου. Νιώθω πως

είναι ένας πολύ ποιοτικός εκδοτικός οίκος που με προωθεί αν κρίνω από τις

συνεντεύξεις που μου στέλνονται, αλλά και από τις κριτικές που γράφονται για τα

βιβλία μου, που ευτυχώς πάντα ως τώρα είναι θετικές. Για να μη μιλήσω για τα

πανέμορφα εξώφυλλα που αγκαλιάζουν χάρη σε αυτούς τα βιβλία μου. Τους

αισθάνομαι πλέον σαν το εκδοτικό μου σπίτι που θα στεγάσει κάθε μου συγγραφική

απόπειρα. Μακάρι να συνεργαστούμε πολλές φορές ακόμα.

Τι μήνυμα θα στέλνατε σε κάποιον νέο συγγραφέα που θα ήθελε ναεκδώσει

αλλά το σκέφτεται ή φοβάται;

Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να στείλω κάποιο μήνυμα, γιατί κι

εγώ είμαι ακόμα νέα συγγραφέας, και ηλικιακά και ως προς τον αριθμό των

εκδομένων έργων μου, οπότε θα ζητούσα κι εγώ συμβουλή από κάποιον πιο

πεπειραμένο συγγραφέα. Επειδή όμως, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, μιλάτε για έναν ή μία

συγγραφέα που ακόμα δεν έχει κάνει συγγραφικό ντεμπούτο, ίσως να μπορώ να

δώσω κάποια συμβουλή. Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να

φοβάται κανείς να εκδώσει βιβλίο. Ειδικά αν έχει ήδη γράψει ένα έργο με μεράκι,

τότε, κατ’ εμέ, δεν πρέπει να φοβάται την έκδοση αυτού, αλλά τη μη έκδοσή του.

Τουλάχιστον για μένα αυτός είναι ο μεγαλύτερός μου φόβος για κάθε έργο μου. Από

τη στιγμή που κάποιος αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει, δεν πρέπει να φοβάται

ούτε στιγμή να προσπαθεί να διακριθεί σε αυτό.

Τώρα, αν κάποιος θέλει μεν να εκδώσει αλλά δε βρίσκει εκδοτικό οίκο που να θέλει

να εντάξει το πόνημά του στις εκδόσεις του, σε αυτήν την περίπτωση ας κάνει

υπομονή μέχρι να του χαμογελάσει η τύχη. Αυτό είναι κάτι που όλοι οι συγγραφείς το

έχουμε περάσει. Κι αν δε βρεθεί εκδότης για το πρώτο έργο κάποιου, ίσως είναι

λογικό, γιατί πάντα τα πρώτα μας έργα είναι πιο άτεχνα από τα επόμενα, διότι άλλο

αρχάριος και άλλο προχωρημένος. Κι εγώ πριν από την Αγγελική μορφή είχα

προσπαθήσει να εκδώσω ένα άλλο πόνημά μου και δεν τα είχα καταφέρει, ίσως

επειδή ήταν πολύ μικρό σε έκταση. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν ας μην

απογοητευτεί. Ας προσπαθήσει περισσότερο διαβάζοντας αρκετά βιβλία για να πάρει

έμπνευση, γράφοντας για προπόνηση, ίσως και παρακολουθώντας κάποιο σεμινάριο

δημιουργικής γραφής, ώσπου να φτάσει να γράψει κάτι που να αξίζει να εκδοθεί, με

αποτέλεσμα να μην αργήσει να βρει εκδότη. Για να είμαι ειλικρινής, ο δρόμος για

έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα δεν είναι εύκολος, διότι δυστυχώς συχνά

υπάρχουν κυκλώματα στον χώρο των εκδόσεων και ορισμένοι εκδότες θέλουν να

εκδίδουν τους ίδιους και τους ίδιους συγγραφείς, για να έχουν εγγυημένη επιτυχία.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εμείς οι νέοι συγγραφείς πρέπει να παραδίδουμε τα όπλα.

Νομίζω πως ένα καλό βιβλίο αργά ή γρήγορα θα εκτιμηθεί. Κι αν εν τέλει γίνει το

πρώτο βήμα και εκδοθεί το πρώτο βιβλίο, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο

συγγραφέας να επαναπαυθεί, αλλά πρέπει να βάλει πλώρη για το επόμενο βιβλίο,

ώστε να ανελιχθεί. Το δίχως άλλο, κάθε του βιβλίο θα είναι και καλύτερο.

Τώρα, αν κάποιος αδυνατεί να ολοκληρώσει μια συγγραφική απόπειρα ή αν δε μένει

εν τέλει ποτέ ικανοποιημένος από το έργο του ή αν τα έργα του δεν αρέσουν, ίσως να

μην είναι γεννημένος συγγραφέας και να πρέπει να ψάξει να βρει τη δική του κλίση.

Δεν είναι όλα για όλους. Όπως εγώ δεν έχω ταλέντο στον αθλητισμό, έτσι δεν έχουν

όλοι ταλέντο στη συγγραφή. Δεν είναι καθόλου κακό. Αρκεί ο κάθε άνθρωπος να μη

χάνει τον χρόνο του σε πράγματα που δεν μπορεί να εξελίξει, αλλά να αφιερώνεται

σε πράγματα στα οποία μπορεί να φτάσει ψηλά.

Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και συγγραφέα.

Ως άνθρωπο θα με χαρακτήριζα με πέντε επίθετα: απόλυτα ειλικρινή, δημιουργική,

εγωκεντρική, αυθόρμητη και αρκετά συναισθηματική. Η αφοπλιστική μου ειλικρίνεια

είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, κάτι για το οποίο είμαι περήφανη, αλλά και κάτι που

έχω πληρώσει ακριβά στη ζωή μου. Όταν λέω ότι είμαι συναισθηματική, εννοώ πως

συνήθως με κατευθύνει το συναίσθημα και όχι η λογική μου. Εννοώ επίσης ότι βιώνω

πολύ έντονα κάθε μου συναίσθημα, είτε αρνητικό είτε θετικό, και είμαι ιδιαίτερα

εκδηλωτική στις αντιδράσεις μου. Και σίγουρα ποτέ των ποτών δεν μπορώ να κρύψω

το πώς νιώθω. Ναι, ομολογουμένως είμαι έναεγωκεντρικό άτομο, το λέω ανοιχτά

γιατί είμαι ειλικρινής, όπως είπα, και κοιτάω πρώτα τον εαυτό μου και μετά τους

άλλους. Δηλαδή, πάνω απ’ όλα με νοιάζει η εξέλιξή μου, η πρόοδός μου και η ευζωία

μου. Θα έλεγα ότι υπεραγαπάω τον εαυτό μου και προσπαθώ συνέχεια να του δίνω το

καλύτερο. Κάνω πάντα αυτό που κάνει εμένα να νιώθω καλά. Πιο συγκεκριμένα, δεν

έχω στο DNAμου το να κάνω θυσίες, παραχωρήσεις ή υποχωρήσεις, γιατί πιστεύω

πως έτσι ο άνθρωπος δεν επιβιώνει και γίνεται εκμεταλλεύσιμος. Άλλα πράγματα που

έχω να πω για μένα είναι ότι μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες, να διαβάζω βιβλία,

ότι θέλω πολύ να ασχοληθώ-και σύντομα μάλιστα- με την υποκριτική και ήδη κάνω

ιδιαίτερα μαθήματα, ότι μου αρέσει, όποτε έχω διάθεση, να ψωνίζω κοσμήματα,

καλλυντικά ή αρώματα, διότι λατρεύω τις ωραίες μυρωδιές, και περνάω αρκετό από

τον χρόνο μου παρακολουθώντας κωμικά βίντεο, για να χαλαρώνω. Ως συγγραφέα δε

νομίζω πως μπορώ να με χαρακτηρίσω εγώ. Ας το κάνει όποιος διαβάσει βιβλίο μου.

Εγώ απλώς δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε ό,τι δημιουργώ.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Έχω ήδη ασχοληθεί με το παραμύθι, δηλαδή έχω γράψει αρκετά παραμύθια, καθότι

το παραμύθι είναι ένα λογοτεχνικό είδος με το οποίο ανέκαθεν ήθελα να καταπιαστώ.

Επιπλέον, έχω στα σκαριά ένα μυθιστόρημα και μια νουβέλα που ευελπιστώ να

εκδοθούν σύντομα. Αποκεί και πέρα, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς τα σχέδιά μου,

γιατί δεν μπορώ να προβλέψω την έμπνευσή μου, αν και έχω ήδη στο μυαλό μου

περίπου τι θα δημιουργήσω όταν θελήσω να ξαναγράψω. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ

δε θα σταματήσω να γράφω. Ίσως μόνο χρειαστεί να κάνω κάποια διαλείμματα, ώστε

να συγκεντρώσω έμπνευση. Επίσης, σίγουρα κλίνω προς την πεζογραφία και όχι προς

την ποίηση, όπως αποδεικνύει το μέχρι τώρα έργο μου. Το λέω γιατί σχετικά

πρόσφατα είχα πειραματιστεί και με την ποίηση, αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένη από

το αποτέλεσμα, κάτι που μου φάνηκε λογικό, γιατί άλλο πράγμα το πεζό και άλλο

πράγμα το ποίημα, οπότε μόνο πεζά να περιμένετε από μένα. Ως προς τη θεματική

των έργων μου, εκεί είμαι απρόβλεπτη, δεν ξέρω τι ιδέα θα μου έρθει στο μέλλον.

Ωστόσο, νομίζω πως σε καμία περίπτωση δε θα έγραφα αστυνομικό μυθιστόρημα,

διότι δεν εντάσσεται κάτι τέτοιο στη συγγραφική μου γκάμα.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα

ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάςκαι το βιβλίο σας.

Για το βιβλίο, επικοινωνήστε με τις εκδόσεις Βακχικόν. Το βιβλιοπωλείο τους είναι

στη Σόλωνος 110 Αθήνα.

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή 10.00 - 18.00

e-mail: info@vakxikon.gr

TΗΛ: 210 3637867

Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο από τις εκδόσεις Βακχικόν, αλλά μπορείτε να το

βρείτε σίγουρα και στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία ή να το παραγγείλετε από το

βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας.

Μαζί μου μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μέσω e-mail: pinelopitsiala@gmail.com

Σας ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη!

Εκδίκηση σαν φωτιά

Πηνελόπη Τσιάλα

Εκδόσεις Βακχικόν - Vakxikon Publications

Ποια είναι η διαφορά της πραγματικής ζωής από τη λογοτεχνία; Η ζωή συνήθως είναι ανιαρή, αλλά και ήρεμη. Τα γεγονότα που συχνά ταράσσουν τη γαλήνη της ζωής τα δανείζεται η λογοτεχνία, με σκοπό να συναρπάσει. Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας θα εξερευνήσετε πτυχές της ζωής που σπάνε τη συμβατικότητά της, αλλά και την πλήξη της.

Τι συμβαίνει, παραδείγματος χάρη, όταν φέρουμε στις πλάτες μας μια μορφή διαφορετικότητας κατακριτέας από τον κοινωνικό μας περίγυρο; Τι συμβαίνει όταν μια μακροχρόνια φιλία γκρεμίζεται συθέμελα μέσα σε μια στιγμή; Τι συμβαίνει όταν μας πλημμυρίζει ερωτικός πόθος για ένα άτομο που η ηθική μάς απαγορεύει να αγγίξουμε; Τι συμβαίνει όταν μας απαρνιέται η ίδια μας η οικογένεια; Τι συμβαίνει όταν η βαναυσότητα της ζωής μάς οδηγεί να χάσουμε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, όπως την ομορφιά μας, το ταίρι μας ή ακόμα και ένα μέλος του σώματός μας;

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι προκύπτει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με νοήματα και ανατροπές. Δώδεκα τέτοιου τύπου ιστορίες μπορείτε να απολαύσετε στο παρόν βιβλίο.