ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ για το βιβλίο της PAΧ AMERICANA από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε

τη συγγραφέα κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ για το βιβλίο της PAΧ

AMERICANA από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αγαπητή μας κα ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ, ευχαριστούμε που

δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας, με τίτλο

PAΧ AMERICANA.

 

«Εγώ σας ευχαριστώ και με τιμάτε πολύ – πολύ».

-Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε

σ αυτό;

«Σκέφτομαι και εγώ τώρα να σας πω κάτι να σας εντυπωσιάσω, αλλά, να,

νομίζω πως οι άνθρωποι, από καταβολής γραφής, με τα ίδια βασανίζονται.

Ο θάνατος, ο έρωτας, ο αποχωρισμός, το καλό και το κακό, ο Θεός και το

κενό της ανυπαρξίας του, η τραγικότητα, η ματαιότητα, η γελοιότητα

συχνά, της ανθρώπινης ύπαρξης! Άλλοι το κάνουν αριστοτεχνικά και

πλέκουν τις λέξεις τους με κλωστές που δένουν σε ψυχές και άλλοι

λιγότερο. Αλλάζουμε το περιβάλλον και όλοι καταπιανόμαστε να πούμε την

ιστορία με τις ίδιες αγωνίες. Εγώ λέω, πως κεντράρω λίγο παραπάνω στην

ματαιότητα και στην αδικία. Πιάνομαι απ τα ξέφτια του ανθρώπινου ιστού,

στο περιθώριο μιας κοινωνίας, που όλο αλλάζει και κάποτε θα στην έχει

στημένη και εσένα. Θα ‘ρθει η ώρα σου να είσαι ο περιττός, το βάρος, ο

ξένος, ο γέρος, ο χοντρός, ο εξαρτημένος, ο φτωχός, ο ασθενής, ο

μοναχικός, το πλάσμα που περιφρονούν την αγάπη του ή που κρίνουν τον

έρωτα του, ή ξέρω γω τι άλλο. Μα πάντα θα βρίσκουμε ή θα εφευρίσκουμε

κάτι για να μισούμε, να απομονώνουμε και να περιφρονούμε για να

αισθανόμαστε καλά ως κοινωνίες με ημερομηνία λήξης, επίσης».

-Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι

τα δυνατά του στοιχεία;

«Ξέρετε, ο Μπόρχες έλεγε πως όλοι όσοι γράφουν, δημοσιεύουν τα γραπτά

τους για να μην περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους διορθώνοντάς τα:

εκδίδουν ένα βιβλίο για να το αφήσουν πίσω, εκδίδουν ένα βιβλίο για να το

ξεχάσουν. Μετά την τελευταία εκδοτική εργασία που το είδα, δεν το

ξαναδιάβασα και στάθηκα μακριά του. Γιατί θα θελα να το αλλάξω όλο;

Γιατί έχει κάποιες λεξούλες μέσα του, που με πονάνε ακόμα και θα ήταν

ίσως καλύτερα να τις καταπιώ και να τις στείλω να πάνε μέσα μου, από κει

που ήλθαν; Δεν είμαι σίγουρη! Κατανοώ πως μου κάνετε τη χάρη να με

ρωτάτε για το βιβλίο μου και εγώ απαντάω θολά και κομπλεξικά και ίσως

για τα βιβλία του Μπορχες. Ζητώ συγνώμη. Μάλλον με πιάσατε σε στιγμή

κορύφωσης του μεγάλου αισθήματος μου ανεπάρκειας».

 

-Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή το βιβλίο; Ποιος είναι ο

δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα

ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια

στιγμιαία παρόρμηση;

«Ξέρετε καμία τριανταριά χρόνια γράφω για βιοποριστικούς λόγους ως

δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ημερήσιες, εβδομαδιαίες, αθλητικές,

οικονομικές, περιοδικά, κανάλια, σάιτ, ραδιόφωνα. Τα αληθινά γεγονότα,

είναι πια η φύση μου, με την έννοια ό,τι έχω μάθει να τα προσέχω, να τα

παρατηρώ, κάποτε, όταν αποτελούν είδηση, να τα καταγραφώ. Δε μπορώ

λοιπόν, να μη τα προσέξω και να μην ακουμπήσουν μέσα μου για να αφήσω

ελεύθερο αυτό το συναίσθημα, το τόσο εχθρικό στη δημοσιογραφική

δεοντολογία. Η καταπίεση του στις λέξεις τρεις δεκαετίες, γινεται ένα

βιβλίο συναισθηματικό ναι, αλλά όχι μελοδραματικό, ούτε διδακτικό. Η

τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω».  

-Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας;

«Δε θέλω κανένα μήνυμα να του δώσω του αναγνώστη. Μόνο να του

ψιθυρίσω χρησμό στο αυτί, να προσέχει το περιθώριο. Είναι εύκολο απ την

γραμμένη σελίδα να βρεθεί στο άγραφο λευκό τμήμα γύρω-γύρω, να

εκτοπιστεί από το κεντρικό σε ένα χαοτικό διάστημα, να γίνει απόκλιση από

πρότυπο. Θα του πω, να το σέβεται το περιθώριο, να τα φοβάται τα ξέφτια,

να του τρυφερεύει του  παρακατιανού, του εξαθλιωμένου, του παρία.

Καθρέφτης είναι και δείχνει σκηνές από τα προσεχώς».  

-Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που

απορρίφθηκε;

«Όχι ο τίτλος αυτός ήταν απ την αρχή. Γιατί βρισκόμουνα στις ΗΠΑ, στην

υπερδύναμη με την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, την αλαζονική εξουσία, την

στρατιωτική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επιρροή και αισθάνθηκα

εξωγήινη, άσχετη και βρέθηκα μαζί με τους απ έξω, στο περιθώριο της

καλλιγραφικά αποτυπωμένης σελίδας, που λέγαμε. Πως ήταν η Pax

Romana, η Ρωμαϊκή -και καλά- Ειρήνη, που η κοσμοκράτειρα Ρώμη

έχοντας παντού επιβληθεί, καμώνονταν πως δεν μαστιζόταν από ένοπλες

συρράξεις, συνέχεις απειλές επαναστάσεων και απίστευτη φτώχεια του

λαού και δη των κατακτημένων; Ε! Κάπως έτσι αισθάνθηκα πως συμβαίνει

και στην Αμερική, που υπάρχει η ιστορία του βιβλίου και υπάρχουν οι

άνθρωποι της, αν και τα ίδια συμβαίνουν και στο κέντρο της Αθήνας, της

Μαδρίτης ή του Λονδίνου. Η pax Americana -καταχρηστική η βάπτιση

πάντα- έχει επιβληθεί παντού. Και επι γης; Ειρήνη;

-Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΓΡΑΜΜΑΤΑ

«Είμαι ευτυχής, τυχερή, βαθύτατα ευγνώμων για την αποδοχή, την

ασφάλεια και την αίσθηση πως με πιστεύουν που πήρα απ τους εκδότες

πρώτα απ όλα και απ όλους τους συνεργάτες, που συντάθηκαν οι δρόμοι

μας. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται όλο, προβλέψιμο και ίσως υστερόβουλο,

αλλά, έτσι νιώθω και για άλλη μια φορά ευχαριστώ πολύ - πολύ».

-Εσείς διαβάζετε; Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

«Πως να υπάρξεις χωρίς διάβασμα; Χωρίς ανάγνωση; Χωρίς  κοσμοθεωρία

δηλαδή και χωρίς όλες εκείνες τις σκέψεις, τις ιδέες, τις ιστορίες της

ανθρωπότητας, που μπαίνουν στο ασυνείδητο και γίνονται «εμείς»; Αν

ήμουν κάτι πρώτα απ όλα, πριν και απ το γράψιμο για βιοπορισμό που

λέγαμε, ήμουν καλή, παθιασμένη, φανατισμένη αναγνώστρια. Και αν θα

παραμείνω κάτι αν όλα χαθούν, θα είναι πάλι αυτό: μια θείτσα με κάτι

βιβλία που μοιάζει ευχάριστα χαμένη σε κόσμους, όχι πλασμένους θεϊκά,

αλλά χάρτινους και όλο λέξεις από ένθεους συγγραφείς».

-Μιλήστε μας για εσάς για να γνωρίσουμε καλύτερα.

«Είμαι μάνα πρώτα απ όλα, σύζυγος, αδελφή, υπήρξα κόρη υπέροχων

γονιών, φίλη, συγγραφέας 7 βιβλίων, δημοσιογράφος παντού στα ελληνικά

μέσα, καπνίστρια, μανιακή του θέατρού, ταξιδιώτισσα. Κοιμάμαι στο

απόλυτο σκοτάδι. Πίνω πολλούς καφέδες. Τώρα πια εκτιμώ τη φύση, τα

δέντρα, όλες τις εποχές και όχι μόνο τα καλοκαίρια. Μ αρέσουν τα

τραγούδια απ τους στίχους τους. Αγαπώ τα σκυλιά και άργησα πολύ να

εκτιμήσω όπως τους πρέπει τις γάτες. Λατρεύω τα μωρά, τα λουλούδια που

μυρίζουν, τα σορροπιστά γλυκά, τα πυροτεχνήματα, τον ήχο της θάλασσας,

τη μυρωδιά της γης μετα τη βροχή και του φερσκοτυπωμένου χαρτιού. Λέω

πως έχω χιούμορ αλλά τώρα τελευταία δε με νοιάζει κιόλας. Μ αρέσει το

μπλε χρώμα και το πορτοκαλί, τα μακαρόνια με κιμά, η βόλτα στο

Δουβλίνο τα Σάββατα, ο σα σφαιρικός κόκκινος, φλεγόμενος ουρανός στην

έρημο στην Αριζόνα πριν βραδιάσει,  το ουίσκι με κόκα κόλα, τα ζουμερά

πορτοκάλια, τα ουράνια τόξα, το να κάνει η φωνή αντίλαλο σε βράχια, τα

ίδια τα βράχια, όλες οι θάλασσες και οι 3 ωκεανοί που έχω δει. Δε μ αφορά

πια, η γνώμη των άλλων και συνεχίζω να αδυνατώ να καταλάβω την

οριστικότητα του ποτέ και του πάντα».

 

-Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

«Ασχολούμαι εδώ και καιρό, γραφώ, σβήνω, τεμπελιάζω πολύ, θυμάμαι,

αδρανώ, κλαίω, γελάω με ένα Ξεθώριασμα. Παίρνω τα τελευταία λόγια σε

ξένο τόπο, στο Παρίσι, μακριά από κάθε πατρίδα του Όσκαρ Γουάιλντ πως

«Είτε η ταπετσαρία ξεθωριάζει, είτε εγώ», που είπε και μετά, πολύ, απλά

έμεινε από χρώματα για πάντα. Σκαλίζω εποχές -συγχωρείστε με παρακαλώ

γιατί ακούγεται τόσο άκαιρο, ίσως και γραφικό τώρα!- life style, νεότητας,

απείθειας, αλαζονείας, αυθάδειας, ωραιότητας, ατέλειωτων πάρτι,

μαραθώνιων αναγνώσεων και γραψίματος, γελοίου ανταγωνισμού,

αφροσύνης και γύρω μου πληθαίνουν, σα σε θρίλερ του Μάικ Φλάναγκαν

στο Νέτφλιξ, οι σκιές από εκείνους που αγάπησα πολύ και πνίγηκαν σε

ξεθυμασμένο, αλλά πολύχρωμο, ιλουστρασιόν πενταχρωμίας και

αστραφτερό γκλίτερ…».

 

-Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη

μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε

εσάς και το βιβλίο σας.

«Και εγώ επίσης θα σας ευχαριστήσω για ακόμη φορά για το χρόνο σας. Το

βιβλίο μου -δόξα στα Ελληνικά Γράμματα!- βρίσκεται σε όλα τα

βιβλιοπωλεία. Εγώ βρίσκομαι μεταξύ Αθήνας – Βοστώνης, στο  THE

TOTAL BUSINESS.com, στο Spotlight Post.com και πάντα τα τελευταία

καμία 25αρια χρόνια, στο περιοδικό Down Town».

Pax Americana
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Τσόλκα Αλεξάνδρα
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:2024
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Μια ιστορία για τους χαμένους της εποχής μας, για αντιήρωες εκτός ψηφιακής δικτύωσης, χωρίς απλικέισον ρετούς και λάικ.

«Πρόσεξε εσύ, σήμερα, που ενοχλείσαι απ’ τους ξένους, τους διαφορετικούς, αυτούς του άλλου χρώματος ή της άλλης απόχρωσης δέρματος, θρησκείας, προφοράς. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να είσαι αυτό ακριβώς. Μετανάστης! Πρόσφυγας! Ηλικιωμένος! Εξαρτημένος! Φτωχός! Κοίτα τι εύκολο που είναι. Είσαι αφημένος στο έλεος της εποχής σου. Και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα και, βέβαια, στην Αμερική…»

Το Pax Americana είναι μια ιστορία για το περιθώριο, τον ρατσισμό, τη μετανάστευση, την προσφυγιά, τη φτώχεια και την αρρώστια, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα γηρατειά, τις εμμονές και τις θεωρίες συνωμοσίας. Μιλά για ζωές εκτός ψηφιακής δικτύωσης, χωρίς απλικέισον ρετούς και λάικ. Δεν έχει να κάνει τόσο με την Αμερική, όσο με τον κόσμο των χαμένων της εποχής μας, που άλλαξε για όλους και παντού, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ιστορίες σκληρές για αντιήρωες που αναζητούν τη θέση τους στον νέο αυτό κόσμο.