Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΚΚΙΔΟΥ για το βιβλίο της ΤΟ ΦΑΦΟΥΤΙΚΟ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Κα ΚΟΚΚΙΔΟΥ, πείτε μας λίγα λόγια για ΤΟ ΦΑΦΟΥΤΙΚΟ και από πού προήλθε η έμπνευση για αυτό το βιβλίο.
Η ιδέα αυτή γεννήθηκε κάποια χρόνια πριν, όταν δίδασκα σε μια πρώτη δημοτικού στα Μάλια του Ηρακλείου. Στην τάξη αυτή ήμουν παρέα με 21 φαφούτικα πρωτάκια με πολλές
διαφορετικές καταγωγές. Μιλώντας καθημερινά για τα πεσμένα δόντια τους,
συνειδητοποίησα πως σε κάθε χώρα υπάρχει ένα άλλο έθιμο για τα δόντια που πέφτουν. Ίσως βέβαια σε μια χώρα της Ασίας πετύχεις ένα έθιμο που όμοιό του υπάρχει σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Υπάρχουν παιδιά, από την άλλη, που ζουν στην ίδια χώρα αλλά δεν ακολουθούν το ίδιο έθιμο, είτε γιατί δεν τους ταιριάζει είτε γιατί οι συνθήκες ζωής τους δεν το επιτρέπουν.
Κάπως έτσι ξεφύτρωσε η ιδέα για το φαφούτικο, για το παιδί που επιλέγει να δημιουργήσει το δικό του έθιμο.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης που θα διαβάσει το βιβλίο σας;
Αυτό που είχα πίσω από το μυαλό μου όταν έγραψα τη συγκεκριμένη ιστορία ήταν να
απελευθερωθούν τα παιδιά από τα «πρέπει» αλλά κι από τις συγκρούσεις γύρω από το ποιο
είναι τελικά το «σωστό» έθιμο. Ήθελα να αντιληφθούν πως αυτό που επιθυμούν για το δόντι τους και τελικά για τη ζωή τους μπορεί να είναι το δικό τους έθιμο, πως δεν υπάρχει λάθος και σωστό. Θα μου άρεσε το φαφούτικο να αφήσει αυτό το αποτύπωμα της ελευθερίας της βούλησης σε όσες κι όσους ακούσουν την ιστορία του. Βέβαια, η ομορφιά βρίσκεται στο ότι κάθε αναγνώστης κρατάει τα δικά του μηνύματα διαβάζοντας μια ιστορία. Διάβασα πρόσφατα σε μια κριτική για το φαφούτικο πως το μήνυμα που τους άφησε η ιστορία είναι αντιυλιστικό, μιας και παρουσιάζονται έθιμα που δίνουν ως αντάλλαγμα τύχη και νέα γερά δόντια κι όχι χρήματα. Συνειδητά αυτός δεν ήταν ο σκοπός μου, αλλά χάρηκα πολύ που δόθηκε αυτή η ερμηνεία.
Πόσο εύκολη ήταν η συλλογή όλων αυτών των υπέροχων πληροφοριών για τα έθιμα του κόσμου;
Αρχικά ξεκίνησα συλλέγοντας αφηγήσεις από τα παιδιά. Λόγω της διαφορετικής τους
καταγωγής κουβαλούσαν διαφορετικά έθιμα. Συνέχισα καταγράφοντας αφηγήσεις φίλων με
διαφορετική καταγωγή κι ολοκλήρωσα την προσωπική μου έρευνα με πληροφορίες που
βρήκα σε βιβλία και στο διαδίκτυο. Το πιο ενδιαφέρον θα έλεγα πως είναι η επέκταση της
συλλογής αποδώ και πέρα, που γίνεται κατά βάση στις παρουσιάσεις του βιβλίου. Σε κάθε
παρουσίαση σημειώνω κι ένα έθιμο που δεν είχα ακούσει ξανά. Στην τελευταία παρουσίαση
έμαθα για ένα έθιμο στη Μεσαρά της Κρήτης, όπου βάζουν το δόντι μέσα στην κουφάλα του
δέντρου. Αναρωτιέμαι πόσα έθιμα θα μάθω ακόμα!
Το βιβλίο σας πλαισιώνεται από υπέροχη εικονογράφηση. Πείτε μας δυο λόγια για την
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΡΕΛΑΚΗ και την ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΓΟΥΔΗ που δημιούργησαν τις εξαίσιες αυτές εικόνες του βιβλίου. Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας και πώς φτάσατε σ’ αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα.
«Το φαφούτικο» δεν θα είχε πάρει μορφή αν δεν συναντιόμουν με τα δυο αυτά αγαπημένα
μου κορίτσια. Γνωριστήκαμε σε μια αίθουσα χορού και κάπως κάποτε εγώ τους αποκάλυψα
πως γράφω κι αυτές μου αποκάλυψαν πως σχεδιάζουν. Μια μέρα μοιράστηκα την ιστορία
αυτή με την Ελένη και ξεκίνησε τις απόπειρες. Θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση, ένα
καλοκαιρινό μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, όταν κάναμε παρέα το πρώτο storyboard και η ιδέα άρχισε να παίρνει μορφή. Ενθουσιασμός. Λίγο αργότερα μπήκε στην παρέα με τα χρώματά της η Αγγελική μας κι αυτό που καταφέραν τα κορίτσια με εντυπωσιάζει ακόμα. Χωρίς να χάσει η καθεμιά το προσωπικό της ύφος, δημιούργησαν ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Και οι δυο αρχιτέκτονες, εκτός από εικονογράφοι, φαίνεται πως ξέρουν πολύ καλά να χτίζουν φανταστικά φαντασιακά τοπία εκτός από πραγματικά.
Στο βιβλίο υπάρχει διαθέσιμο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς.
Αρχικά, παρότι σε κάποιους ίσως ακουστεί πως αυτοαναιρούμαι, θα ήθελα να πω πως όλα
όσα προτείνω δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν. Είναι πολύτιμο ένα βιβλίο να
μπορούμε να το αξιοποιήσουμε παιδαγωγικά, αλλά με προσοχή ώστε να μην πέσουμε στην
παγίδα του «εργαλειακού» και βάλουμε εμπόδια στη φιλαναγνωσία. Αυτό που προτείνω εγώ γενικότερα με τα βιβλία και την αξιοποίησή τους είναι να απολαμβάνουμε την ιστορία και ακούγοντας τις ανάγκες των παιδιών, αν αντιλαμβανόμαστε πως χρειάζεται να ενισχύσουμε κάτι, τότε χρησιμοποιούμε την ιστορία ως βοηθό. Στην περίπτωση του φαφούτικου, θεωρώ πως μπορούμε να ενισχύσουμε τη διαπολιτισμική συνείδηση, τη σωματική φροντίδα αλλά κυρίως την απελευθερωτική φαντασία.
(https://api.metaixmio.gr/data/manager/media/assets/EKPAIDEYTIKO_YLIKO_FAFOYTIKO.pdf)
Δίνω έμφαση στον όρο απελευθερωτική, γιατί με την ιστορία αυτή καλώ τα παιδιά να
φανταστούν ένα δικό τους έθιμο που θα τους απελευθερώσει από τον κανόνα, από αυτό που
είθισται να συμβαίνει. Δημιουργώντας έπειτα κάτι δικό τους, ίσως τους βοηθήσει να
αντικαταστήσουν το άγχος για το δόντι που πάει να πέσει με ενθουσιασμό. Αυτή η
αναπλαισίωση μπορεί να γίνει είτε στο σπίτι είτε στο σχολείο.
Δεν θα κάνω την κλασική ερώτηση σε παιδιά τι ηλικίας απευθύνεται το βιβλίο σας,
επειδή και εγώ το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον. Θα σας ρωτήσω όμως αν πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία πρέπει να διαβάζονται και από τους μεγάλους και γιατί.
επειδή και εγώ το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον. Θα σας ρωτήσω όμως αν πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία πρέπει να διαβάζονται και από τους μεγάλους και γιατί.
Πιστεύω πως τα παιδικά βιβλία δεν έχουν ηλικιακό όριο. Πιάνω τον εαυτό μου να διαβάζει τα αγαπημένα μου παιδικά βιβλία για χρόνια και κάθε φορά να βρίσκω κάτι άλλο σ’ αυτά. Είναι σαν φωλίτσες, που κάθε φορά βρίσκεις άλλο σημείο να χουχουλιάσεις. Όλοι κι όλες χωράμε στις φωλίτσες, αρκεί να το θέλουμε.
Από πόσο νωρίς πρέπει να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με τα βιβλία και με ποιον
τρόπο;
Μπορούμε να κάνουμε την αρχή ήδη από τη βρεφική ηλικία. Τους πρώτους μήνες της ζωής
τους τα βρέφη βλέπουν θολά αδυνατώντας να εστιάσουν σε λεπτομέρειες. Σύμφωνα με
έρευνες τα βιβλία με ασπρόμαυρες εικόνες και έντονες αντιθέσεις βοηθούν στην ανάπτυξη
των οπτικών νεύρων και μ’ αυτό τον τρόπο βελτιώνονται η όραση αλλά και η λειτουργία του εγκεφάλου τους. Έτσι, νομίζω είναι βοηθητικό για τα ίδια αλλά και τη μεταξύ μας σύνδεση να διαβάζουμε δυνατά από την αρχή της ζωής τους και της σχέσης μας. Κι αυτή τη συνήθεια της μεγαλόφωνης ανάγνωσης να την κρατήσουμε για πάντα. Το πρόβλημα που παρατηρώ εγώ, ειδικά τα τελευταία χρόνια που δουλεύω και με εφήβους, είναι πως όσο μεγαλώνουν η επαφή με τα βιβλία φθίνει. Ας κρατήσουμε τη συνήθεια της μεγαλόφωνης ανάγνωσης, δυναμώνει και τη σχέση μας μαζί τους και τη σχέση τους με την ανάγνωση.
Αρκετοί από εμάς συνηθίζουμε να κάνουμε δώρο στα παιδιά βιβλία. Ποια νομίζετε ότι
είναι τα κριτήρια για να επιλέξουμε ένα καλό παιδικό βιβλίο;
Το τι είναι «καλό» βιβλίο είναι τόσο υποκειμενικό που δεν νομίζω πως υπάρχει μία μόνο
απάντηση. Υπάρχουν όμως τα προσωπικά μας φίλτρα. Το δικό μου φίλτρο είναι ότι η ιστορία πρέπει να μου «μιλάει». Να δημιουργεί μια σύνδεση με την προσωπική μου ιστορία. Αγαπώ τα βιβλία που δίνουν ερεθίσματα για την κατανόηση της πραγματικότητας, αλλά και για τη σκέψη μιας άλλης, καλύτερης εκδοχής της. Από την άλλη, με το αισθητικό μου φίλτρο συχνά επιλέγω βιβλία που δεν έχουν σκοπό να περάσουν κάποιο «μήνυμα» αλλά με την εικονογράφησή τους καταλήγουν να σε οδηγούν σε μονοπάτια φανταστικά.
Σκέψεις για επόμενο βιβλίο; Τι ετοιμάζετε;
Για να είμαι ειλικρινής αυτή τη στιγμή επεξεργάζομαι παράλληλα εφτά διαφορετικές ιστορίες.
Κι έχω σκέψεις για άλλες τόσες. Δεν είμαι ακόμη σίγουρη ποια από αυτές θα είναι η επόμενη που θα μοιραστώ, ελπίζω να σας πω σύντομα.
Πείτε μας δυο λόγια για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Αγαπώ τα μεγάλα δέντρα και τις μικρές λεπτομέρειες. Αγαπώ τις βόλτες στα βουνά και το
μοίρασμα στιγμών με ανθρώπους και ζώα. Μισώ τα ρολόγια, τα σχολικά κουδούνια και την
αδικία.
Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την όμορφη συζήτησή μας, πείτε μας όμως πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας. Πώς μπορούν οι αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί σας;
Κι εγώ σας ευχαριστώ. «Το φαφούτικο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, μπορείτε να το βρείτε είτε στο site των εκδόσεων metaixmio.gr είτε στα βιβλιοπωλεία. Όποιος κι όποια θέλει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου είτε στο προσωπικό μου email
despina_kok@windowslive.com είτε στον λογαριασμό μου στο instagram kokkisread, όπου
μοιράζομαι τις σκέψεις μου γύρω από βιβλία που αγαπώ. Αν διαβάσετε παρέα με κάποιο
παιδί το φαφούτικο και αποφασίσει να δημιουργήσει κάποιο νέο δικό του έθιμο, θα χαρώ να
το μοιραστείτε μαζί μου!
Το φαφούτικο
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Δέσποινα Κοκκίδου
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΙ Αγγελική Ρελάκη, Ελένη Μαργούδη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Η ιστορία αυτή είναι μια απόπειρα προβολής της διαφορετικότητας μέσα από ένα θέμα που αφορά κάθε παιδί. Ήρωάς της ένα αγόρι που βγάζει ένα δόντι του και δεν ξέρει τι να το κάνει, μιας και σύμφωνα με την παράδοση της χώρας που ζει πρέπει να το πετάξει σε σκεπή με κεραμίδια, κι αυτό δεν έχει. Σε ένα διαπολιτισμικό πλαίσιο παρουσιάζονται τι κάνουν τα δόντια που βγάζουν τα παιδιά σε διάφορες χώρες του κόσμου, για να καταλήξουμε τελικά πως δε μας καθορίζει η παράδοση της χώρας όπου ζούμε, αλλά έχουμε την ελευθερία να κάνουμε εμείς αυτό που θέλουμε με το δόντι μας και γενικά με το σώμα μας.
Μια ιστορία που μας θυμίζει πως σ’ όποιο μέρος της Γης κι αν βρισκόμαστε έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε τα έθιμα που μας ταιριάζουν όταν αφορούν το δικό μας σώμα. Έχουμε την ελευθερία να φτιάξουμε τα δικά μας έθιμα για τη δική μας ζωή.
Για το βιβλίο υπάρχει διαθέσιμο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό.
despina_kok@windowslive.com είτε στον λογαριασμό μου στο instagram kokkisread, όπου
μοιράζομαι τις σκέψεις μου γύρω από βιβλία που αγαπώ. Αν διαβάσετε παρέα με κάποιο
παιδί το φαφούτικο και αποφασίσει να δημιουργήσει κάποιο νέο δικό του έθιμο, θα χαρώ να
το μοιραστείτε μαζί μου!
Το φαφούτικο
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Δέσποινα Κοκκίδου
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΙ Αγγελική Ρελάκη, Ελένη Μαργούδη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Η ιστορία αυτή είναι μια απόπειρα προβολής της διαφορετικότητας μέσα από ένα θέμα που αφορά κάθε παιδί. Ήρωάς της ένα αγόρι που βγάζει ένα δόντι του και δεν ξέρει τι να το κάνει, μιας και σύμφωνα με την παράδοση της χώρας που ζει πρέπει να το πετάξει σε σκεπή με κεραμίδια, κι αυτό δεν έχει. Σε ένα διαπολιτισμικό πλαίσιο παρουσιάζονται τι κάνουν τα δόντια που βγάζουν τα παιδιά σε διάφορες χώρες του κόσμου, για να καταλήξουμε τελικά πως δε μας καθορίζει η παράδοση της χώρας όπου ζούμε, αλλά έχουμε την ελευθερία να κάνουμε εμείς αυτό που θέλουμε με το δόντι μας και γενικά με το σώμα μας.
Μια ιστορία που μας θυμίζει πως σ’ όποιο μέρος της Γης κι αν βρισκόμαστε έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε τα έθιμα που μας ταιριάζουν όταν αφορούν το δικό μας σώμα. Έχουμε την ελευθερία να φτιάξουμε τα δικά μας έθιμα για τη δική μας ζωή.
Για το βιβλίο υπάρχει διαθέσιμο πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!