Οι ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή "ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΠΟΥΜΕ'' και εμείς ζητήσαμε μια μίνι συνέντευξη με τη συγγραφέα κ. ΜΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, την οποία σας παρουσιάζουμε.
Σύστησέ μας με λίγα λόγια την ΜΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, για να σας γνωρίσουμε!
Ονομάζομαι Μία Κωνσταντινίδου και διαμένω σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Θεσσαλονίκη. Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στον κλάδο του Τουρισμού, έχοντας έτσι την ευκαιρία της συνεχούς αλληλεπίδρασης με ανθρώπους από όλον τον κόσμο και επιζητώντας την επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς. Με συναρπάζουν οι ξένες γλώσσες, η φιλοσοφία, η ψυχολογία, όπως και κάθε μορφή τέχνης, ιδίως η ζωγραφική. Ψάχνω και βρίσκω έμπνευση σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μου, κυρίως όμως στα ταξίδια. Προσπαθώ να ταξιδεύω όσο συχνά επιτρέπει το πρόγραμμά μου, να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να εμπνέομαι να συνεχίσω να γράφω, όπως κάνω από μικρή ηλικία άλλωστε. Φτάνοντας έτσι στην δεύτερη ποιητική συλλογή με τις Εκδόσεις Πηγή.
Το βιβλίο σας "ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΠΟΥΜΕ'' είναι μια ποιητική συλλογή. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας και πείτε μας πως προέκυψε ο τίτλος του;
Το βιβλίο « Έχουμε Τόσα Ακόμη Να Πούμε » είναι μια ποιητική συλλογή που εμβαθύνει στις περιπλοκές των ανθρώπινων συναισθημάτων και συνδέσεων. Αγάπη, ελπίδα, απόρριψη, απώλεια – αυτές είναι οι πρώτες ύλες που αποτελούν την ουσία των ποιημάτων μου. Στο βιβλίο υπάρχουν δύο πρόσωπα όπου έκαστο εμφανίζεται με τους εναλλασσόμενους κρύους μήνες ξεκινώντας από τον Οκτώβριο και κλείνοντας με τον Ιανουάριο, ο οποίος σηματοδοτείται από λευκή κόλλα, αποδέχεται ένα τέλος και αγκαλιάζει μια άλλη αρχή. Κάθε ποίημα λειτουργεί σαν ένα γράμμα που δε βρίσκει ποτέ τον παραλήπτη του. Ως εκ τούτου και τα δύο μέρη μένουν ανεκπλήρωτα και μόνα, βιώνοντας τον ερχομό του χειμώνα εντονότερα. Ο τίτλος θέλει να τονίσει την αέναη ανάγκη της επικοινωνίας και της έκφρασης. Ακόμη και ανάμεσα στις λέξεις που έχουν ήδη μοιραστεί, υπάρχει πάντα κάτι ανείπωτο. Έτσι λοιπόν, ο τίτλος συμπυκνώνει αυτή την αίσθηση ενός ανθρώπου που δε μπορεί να βάλει τελεία, εξαιτίας του φόβου των επιπτώσεων.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο σας;
Αυτό που θέλω να μεταφέρω στους αναγνώστες του βιβλίου μου, είναι ότι η έκφραση των συναισθημάτων είναι ζωτικής σημασίας. Στα ποιήματά μου στοχεύω να υπογραμμίσω πόσο παραπλανημένοι μπορούμε να νιώθουμε με τη σιωπή μας κι επιθυμώ οι αναγνώστες να αντιληφθούν ότι δεν είναι μόνοι στις εμπειρίες τους και να ενθαρρυνθούν να συνεχίσουν να εξερευνούν την ανθρώπινη επικοινωνία.
Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Βλέπω την ποίηση ως μέσο που μας επιτρέπει να αποτυπώσουμε την ομορφιά, τον πόνο, την αγάπη και τις ανησυχίες μας με κάτι παραπάνω από συνηθισμένες λέξεις, διερευνώντας μέσα από αυτές τις πιο λεπτές αποχρώσεις της ψυχής μας.
Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Πιστεύω πως η ποίηση σήμερα δεν έχει την ίδια δημοτικότητα που είχε κάποτε, εν μέρει λόγω του γρήγορου ρυθμού της σύγχρονης ζωής και των τεχνολογικών προόδων που έχουν αλλάξει τον τρόπο που καταναλώνουμε περιεχόμενο, ψάχνοντας συνήθως απλές μορφές ψυχαγωγίας όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επιπλέον η ποίηση απαιτεί επένδυση χρόνου και βαθιά περισυλλογή, ιδιότητες που συχνά απουσιάζουν σε μια εποχή της άμεσης απόλαυσης. Όπως και να έχουν οι καταστάσεις, η ποίηση θα βρίσκει πάντοτε τη θέση της, διότι ικανοποιεί μια βασική ανθρώπινη ανάγκη για έκφραση και σύνδεση που είναι διαχρονική.
Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια.
Τα μελλοντικά μου σχέδια περιλαμβάνουν σίγουρα την έκδοση νέων ποιητικών συλλογών και επιδιώκω να συνεχίσω να εξερευνώ διάφορα θέματα και μορφές έκφρασης, εμβαθύνοντας στις ανθρώπινες εμπειρίες.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές, πείτε μας δύο Έλληνες και δύο ξένους και αν σας επηρέασαν να γράψετε την δικιά σας ποιητική συλλογή.
4 ποιητές που έχω ξεχωρίσει και με έχουν επηρεάσει για τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την τέχνη της γραφής είναι ο Τάσος Λειβαδίτης, για την μελαγχολική ομορφιά των ποιημάτων του, την ανθρωπιά και την εσωτερική πάλη που διαπερνούν το κάθε του έργο. Ο Μίλτος Σαχτούρης, για την τολμηρή χρήση της γλώσσας και την σουρεαλιστική προσέγγιση δείχνοντας πως η ποίηση δεν έχει όρια. Την Iman Mersal για τον λυρισμό της και την κοινωνική ευαισθησία προσεγγίζοντας έντονα την μητρότητα και τέλος ο άνθρωπος που κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου, ο Ιωσήφ Μπρόντσκι, για τον στοχαστικό και φιλοσοφικό του λόγο και την ικανότητα να συνδυάζει την προσωπική εμπειρία με την παγκόσμια αλήθεια. Ο κάθε ένας από αυτούς έχει προσθέσει μια πινελιά στη δική μου ποιητική φωνή.
Εσείς διαβάζετε ποίηση? τι άλλα είδη λογοτεχνίας διαβάζετε?
Διαβάζω και αγαπώ την ποίηση. Εκτός από ποίηση όμως διαβάζω μυθιστορήματα ιδίως κλασικά, μου αρέσουν εξίσου τα διηγήματα διότι προσφέρουν ολοκληρωμένες ιστορίες σε μικρή έκταση και επιλέγω συχνά βιογραφίες, που ρίχνουν φως στη ζωή και τη συμβολή γνωστών και μη ανθρώπων.
Αφιερώστε στους αναγνώστες μας, τους αγαπημένους σας στίχους από το βιβλίο σας .
Θα ήθελα να αφιερώσω το αγαπημένο μου ποίημα που είναι « Η κιβωτός του Νώε »
Αν υπήρχε κάποιος να μιλήσω,
θα του εξηγούσα
το πόσο όμορφα μυρίζει η Δευτέρα
ύστερα από μια δύσκολη νύχτα.
Αν υπήρχε κάποιος να μιλήσω,
Θα ήθελα να ήσουν εσύ.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το βιβλίο μου «Έχουμε Τόσα Ακόμη Να Πούμε» μπορείτε να το βρείτε στο διαδίκτυο και στο φυσικό κατάστημα των Εκδόσεων Πηγή στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα βιβλιοπωλεία όπως ο Ιανός, Πολιτεία, Πρωτοπορία κ.ο.κ.
.jpg)
Έχουμε τόσα ακόμη να πούμε
Συγγραφέας: Μία Κωνσταντινίδου,
Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή
Μια συλλογή με ποιήματα αυτογνωσίας που δε μπορεί να σου περάσει απαρατήρητη!
Σημειώνω αστερίσκους στο πρόσωπό σου,
για ν’ ανατρέξω στις αγαπημένες μου εκφράσεις.
Τα ποτήρια άδειασαν.
Μίλα μου, δε θα σε διακόψω ποτέ.
Οι αποστάσεις μεγαλώνουν και μένει πίσω
από κάθε κλειστή πόρτα,
μια παράκληση για παραμονή, μια έκφραση ανάγκης
και μια εγκάρδια ομολογία στοργής.
Όσοι μένουν αναπάντητοι, αφήνονται να βιώσουν
την ακατάπαυστη βροχή που πέφτει στα πρόσωπά τους.
Ποιήματα αυτογνωσίας που λειτουργούν ως μέσο οικοδόμησης αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης. Η σημαντικότητα της έκφρασης όλων των συναισθημάτων και η αξία του να μπορείς να αγκαλιάσεις τον αποχωρισμό.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!