ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΟΡΩΝΗ για το βιβλίο της "ΜΑΚΡΙΝΑ'' από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τον σύζυγο της συγγραφέως κας Θεοδώρας Τσορώνη, τον κύριο Μιχάλη Κάση, για να μας μιλήσει για το βιβλίο ΜΑΚΡΙΝΑ που εκδόθηκε από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.                         

                 
Κύριε Κάση, σας ευχαριστούμε θερμά που δεχτήκατε να μιλήσουμε για το βιβλίο
ΜΑΚΡΙΝΑ. Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο.   
                                  
 Κι εγώ  σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το βιβλίο της
Δώρας, που ήταν ό,τι πιο σημαντικό για μένα στη ζωή μου. Περιγράφει τη ρομαντική ιστορία δύο νέων, του Κωσταντή και της Μακρίνας, έχοντας ως φόντο τα τραγικά γεγονότα του '22 στη Σμύρνη.   
                                                    
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης αυτού του μυθιστορήματος; Μιλήστε μας για τους
ήρωες του βιβλίου σας και πώς έφτασε αυτή η αληθινή ιστορία στα αυτιά της συγγραφέως και σήμερα τη διαβάζουμε.    
                                   
Εκτός από τη σπάνια ευαισθησία της Δώρας, ήταν και η ιδιαίτερη αγάπη της για τις
χαμένες πατρίδες και τον λαμπρό πολιτισμό τους. Βαθιά μέσα της πίστευε ότι πρέπει να κρατάμε αναμμένο το φυτίλι της θύμησης για καθετί το ελληνικό, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία μας, ώστε οι χαμένες πατρίδες, να μη γίνουν ξεχασμένες για τους νεοέλληνες. Η ιστορία βασίζεται όντως σε πραγματικά γεγονότα. Η Δώρα είχε ιδιαίτερη σχέση με μια ηλικιωμένη γειτόνισσα Σμυρνιά, η οποία ερχόμενη ως πρόσφυγας έφερε μαζί της και τις αναμνήσεις της και τις εμπιστεύτηκε στη  σύζυγό μου. Η Δώρα, αλλά κι εγώ κάποιες φορές, δεν χορταίναμε ν' ακούμε τις ιστορίες της κας Δήμητρας, που μας έκανε να ζούμε κι εμείς την εποχή μέσα  από τις γλαφυρές περιγραφές της. Δεν αποκλείεται να ήταν και η ίδια η πρωταγωνίστρια.
Φυσικά ως μυθιστόρημα περιέχει σίγουρα και στοιχεία από τον χώρο της φαντασίας. Σπουδαίο ρόλο στην απόφασή της να γράψει το μυθιστόρημα έπαιξε και η επέτειος των εκατό χρόνων.
Δυστυχώς η μοίρα τής επεφύλαξε ένα άσχημο παιχνίδι. Μόλις είχε ολοκληρωθεί η συγγραφή του και είχαν κανονιστεί όλες οι λεπτομέρειες με τον εκδοτικό οίκο «Πηγή» για την έκδοσή του, η Δώρα μας άφησε εντελώς ξαφνικά στις 26 Αυγούστου του 2022, λες και το σύμπαν είχε συνωμοτήσει να την πάρει αυτή την τόσο σημαδιακή  χρονιά!!!!!!                                                 
               
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα δυνατά σημεία του βιβλίου, που θα κρατήσουν τον
αναγνώστη να διαβάσει την  ιστορία μέχρι την τελευταία του σελίδα;                                           
Οι εκπληκτικά ζωντανές περιγραφές που σε μαγνητίζουν, πραγματικά νιώθεις  ότι  ζεις τα γεγονότα, η ρεαλιστική  απόδοση της εποχής, το πάθος και οι περιπέτειες των δύο νέων,
η εναλλαγή των καταστάσεων  και η στενή  σύνδεση  προσωπικού  και εθνικού  στοιχείου, πώς δηλαδή  η προσωπική  ζωή  αναγκάζεται  να ακολουθήσει  τις γενικότερες  εξελίξεις. Δεν είναι  τυχαίο  άλλωστε ότι έναν χρόνο πριν ολοκληρωθεί το μυθιστόρημα, δηλαδή το 2021, η Δώρα με ένα απόσπασμα από το σύγγραμμα, που το δούλευε τότε, την εποχή της πανδημίας, ελαφρώς τροποποιημένο βέβαια, με τον τίτλο «Σκιές στα χαλάσματα» συμμετείχε στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος, που είχε διοργανωθεί από την Εθνική εταιρεία Ελλήνων λογοτεχνών και πήρε το δεύτερο βραβείο πανελλαδικά. Έχω κρατήσει την τιμητική πλακέτα σαν ενθύμιο.
Μάλιστα εντυπωσιάστηκαν τόσο που μου είπαν, ότι αν δεν είχε αποβιώσει, θα την έκαναν μέλος τους, πράγμα που συζητούν ακόμη. Υπάρχει το διήγημά της σε ανθολόγιο της εταιρείας. Επίσης το έχουν στείλει στην Ιταλία, μαζί με κάποια άλλα  αναγνωρισμένων μελών της εταιρείας, να συμπεριληφθεί σε ένα κοινό ανθολόγιο Ελλήνων και Ιταλών λογοτεχνών που θα μεταφραστούν και στις δύο γλώσσες. Φυσικά το θέμα είναι η Μικρασιατική καταστροφή.                                   

Πώς αποφασίστηκε ο τίτλος του βιβλίου; Υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε;                                                                                                                               
 Την απασχόλησε αρκετό καιρό. Έχω κρατήσει τις ιδιόχειρες σημειώσεις της που
φαίνονται κάνα δυο τίτλοι, που τους έχει διαγράψει, μέχρι να καταλήξει. Επέλεξε τελικά αυτό τον συμπεριληπτικό τίτλο Μακρίνα, γιατί πέρα από το γεγονός ότι η  ηρωίδα και
πρωταγωνίστρια ονομάζεται Μακρίνα, το όνομα αναφέρεται ακριβώς στη Μικρά Ασία και
συνδέεται με τη σεμνή μορφή της Οσίας Μακρίνας. Υπενθυμίζεται άλλωστε το πόσο βαθιές  μέσα στον χρόνο είναι οι ρίζες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας σ αυτόν τον τόπο.               
                                                                                                                                           

Τι πιστεύετε, η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά παίζει τον σημαντικό ρόλο για τη
συγγραφή ενός βιβλίου;  
                                                                               
Ασφαλώς και τα δύο. Το πηγαίο ταλέντο της Δώρας, δεν θα μπορούσε να φτάσει σ' αυτό το τόσο ικανοποιητικό αποτέλεσμα, αν δεν είχαν μεσολαβήσει αμέτρητες ημέρες
σχολαστικής ιστορικής έρευνας και εργώδους συγγραφής.                                                             
                                                                                   
 Θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα για την εκλιπούσα συγγραφέα, για να την γνωρίσουμε, και πώς εσείς αποφασίσατε να συνεχίσετε να προωθείτε το βιβλίο της.    
                  
Η  Δώρα ήταν  ένας άνθρωπος  με ακεραιότητα  χαρακτήρα, ανθρωπιά, αλτρουισμό,
δοτικότητα, που λάτρευε όλα τα πλάσματα του πλανήτη γη από τους ανθρώπους μέχρι και το πιο μικροσκοπικό πλασματάκι. Πίστευε ότι όλοι έχουμε θέση εδώ και πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Έκανε πολλές φιλανθρωπίες, χωρίς να το διατυμπανίζει. Προσωπικότητα με υψηλή μόρφωση, όχι μόνο εγκυκλοπαιδική αλλά και κοινωνική. Πολυτάλαντη, με έφεση στις καλές τέχνες μουσική, ζωγραφική, θέατρο. Βαθιά θρησκευόμενη και φιλόπατρις θεωρούσε ότι ως Έλληνες πρέπει να τηρούμε τα ιδανικά και τις αξίες, που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.
Θεμελιώδη λίθο στην κοινωνία μας θεωρούσε την οικογένεια. Το μεγάλο της παράπονο ήταν ότι δεν κατορθώσαμε να κάνουμε τα δικά μας παιδιά. Αγαπούσε πολύ τους μαθητές της και έδινε όλο της το είναι στην εκπαίδευση. Διοργάνωνε κάθε χρόνο θεατρικές παραστάσεις  στο σχολείο της, που κάποιες από αυτές είχαν βραβευτεί σε πανελλήνιους μαθητικούς διαγωνισμούς. Τα υπέροχα σκηνικά βέβαια, τα ζωγράφιζε η ίδια. Εξάλλου είχε ζωγραφίσει και εξαιρετικούς πίνακες. Μάλιστα δύο από αυτούς είχα φέρει και στην παρουσίαση του βιβλίου της.
Λάτρευε  τη φύση  και τα περισσότερα  Σαββατοκύριακα  τα περνούσαμε  στο εξοχικό  μας,
δίπλα στη θάλασσα. Μαζί είχαμε και τα κατοικίδιά μας. Ως άτομο με υψηλή ενσυναίσθηση,
λάτρευε τα ζώα, σε σημείο μάλιστα να μην τρώει το κρέας. Της άρεσε να γράφει μυθιστορήματα από σημαντικές περιόδους της  ελληνικής ιστορίας, όπως το συγκεκριμένο, αλλά και παιδικά παραμύθια. Οι συνθήκες όμως της καθημερινότητας, δεν της άφηναν τον ελεύθερο χρόνο που χρειαζόταν. Είχε πολλά στο μυαλό της. Κάποια από αυτά ξεκίνησε να τα γράφει, αλλά έμειναν ανολοκλήρωτα. Περίμενε να πάρει τη σύνταξή της, για να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με τη συγγραφή. Δυστυχώς  ο μεγαλοδύναμος δεν το επέτρεψε.
Επομένως, όπως καταλαβαίνετε, η έκδοση του βιβλίου ήταν ιερό χρέος για μένα. Ήταν το
ελάχιστο που μπορούσα να κάνω, για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που ήταν για μένα όλη μου η ζωή. Στο σύγγραμμα εμπεριέχονται και πολλά στοιχεία από την προσωπική της ζωή, όπως ονόματα ανθρώπων και ζώων, μέχρι και το παρεκκλήσι που έγινε ο γάμος των δύο νέων. Στο βιογραφικό της όπως θα δείτε, χρησιμοποιείται ο Ενεστώτας χρόνος. Ήταν δική μου επιθυμία, γιατί εκτός από το γεγονός ότι το είχε στείλει η ίδια, πριν μας αφήσει, για μένα ζει. Θα ζει πάντα μέσα στην καρδιά μου. Είμαι βέβαιος ότι θα  νιώθει ικανοποιημένη εκεί ψηλά. Ήταν το παιδί της και τώρα έγινε και δικό μου.
Αλλά και η υψηλή ποιότητα του έργου τόσο από ιστορική όσο και από παιδαγωγική άποψη,
αφού επιτρέπει ιδίως στους νέους, να γνωρίσουν με εύληπτο τρόπο τη μεγάλη μικρασιατική
περιπέτεια, αλλά και από αισθητική-λογοτεχνική άποψη, μιας και η ανάγνωση του βιβλίου είναι πραγματικά απολαυστική, είναι παράγοντες που με ώθησαν να προχωρήσω στην έκδοση και την προώθησή του. Η παιδαγωγική συνεισφορά του, έγκειται και στο γεγονός ότι ήθελε οι νέοι μας, πέρα από το να μάθουν  γεγονότα από το σημαντικό αυτό κομμάτι της ιστορίας μας, να λάβουν μηνύματα για το πώς πρέπει να είναι η αληθινή αγάπη διαχρονικά και να ξεφύγουν από τον σύγχρονο τρόπο ζωής που τους εγκλωβίζει, τους αποξενώνει, τους διαφθείρει, τους κάνει να μην πιστεύουν σε αξίες και ιδανικά και να υιοθετήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να γυριστεί κινηματογραφική ταινία μ΄ αυτό το θέμα. Την ίδια άποψη είχε και η κυρία Κυρίτση, που έκανε την επιμέλεια.    
                                                       
Μιλήστε μας για  τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Πηγή».                                   
                                                                                                                             
 Η συνεργασία μας ήταν άψογη, το ενδιαφέρον τους συγκινητικό, αγκάλιασαν
από την αρχή την προσπάθεια, μου συμπαραστάθηκαν, ικανοποίησαν όλες τις απαιτήσεις μου, παρόλο που είχα γίνει φορτικός λόγω της μεγάλης αγάπης μου στη Δώρα. Αναγνώρισαν την υψηλή ποιότητα του έργου και γι΄αυτό τους ευχαριστώ θερμά.                                                      
                 
Τελειώνοντας  με τις ερωτήσεις θα ήθελα  να σας ευχαριστήσω  για μια ακόμη
φορά και θα ήθελα να μας πείτε πώς μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.                       
                                                                                               
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το
πραγματικά αξιόλογο σύγγραμμα της συζύγου μου και να τιμήσουμε τη μνήμη της. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε μέσω των εκδόσεων «Πηγή» και σε όλα τα βιβλιοπωλεία κεντρικά και συνοικιακά, που και αν δεν το έχουν, μπορείτε να το παραγγείλετε δίνοντας τον τίτλο και τις εκδόσεις.





Μακρίνα – Μια αληθινή αγάπη στην Ιωνία
Συγγραφέας: Θεοδώρα Τσορώνη,
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ


Η αληθινή ιστορία αγάπης που έγινε βιβλίο!

Απρίλιος 1922. Η Μακρίνα, µια κοπέλα από τη Σµύρνη, βρίσκει καταφύγιο στο σπιτάκι ενός υδρόµυλου. Εκεί, ο Κωσταντής θα τη βοηθήσει να αντιµετωπίσει τις δυσκολίες. Οι δυο νέοι ερωτεύονται. Αληθινά. Όµως, ο πόλεµος κι ο θάνατος πλησιάζουν. Θα προλάβουν να γλυτώσουν οι ίδιοι και οι δικοί τους άνθρωποι από την ολέθρια συµφορά που έρχεται; Τι τους επιφυλάσσουν, άραγε, οι µέρες που ξηµερώνουν; Ο Κωσταντής δεν εννοεί να περιµένει το µοιραίο. Η περιπέτεια αρχίζει.

Η ιστορία αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!

Adbox

@templatesyard