.
Κε ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΕ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας, ΒΑΘΥ ΠΟΤΑΜΙ. 13 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, 13 μικρές αυτοτελής ιστορίες
σ’ ένα βιβλίο!!
Συστήσετε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, ποιο ήταν το κίνητρο για να γράψετε τα συγκεκριμένα διηγήματα και τι ιδιαίτερο θα διαβάσει ο αναγνώστης σ αυτό το βιβλίο?
Το ποτάμι είναι για μένα το πιο αγαπημένο, όμορφο και συμβολικό στοιχείο της φύσης, το αποζητούσα από μικρός, ένιωθα ηρεμία κάθε φορά που το εύρισκα και απολάμβανα να το ακούω, να το βλέπω. Έμπαινα να περπατήσω εκεί και χάζευα τον κόσμο που μαζεύονταν στην όχθη του.
Ακόμα αφουγκράζομαι τους ήχους του, ατενίζω τις εικόνες του κι εμπνέομαι, μοιράζομαι στο βιβλίο μου με τον αναγνώστη μου σκέψεις, μνήμες, ιδέες, από τη ροή του, είναι βαθύ το ποτάμι μου, έχει μεγάλη ορμή, κι όπως λέει η παροιμία ‘το βαθύ ποτάμι δε βουίζει’, ο άνθρωπος που έχει περιεχόμενο δεν κάνει φασαρία, δε σε ενοχλεί με την ομιλία του! (σε αντίθεση με κείνους που μιλάνε ακατάπαυστα, που σε ενοχλούν με το πέρασμα τους και θέλεις να τους αποφεύγεις).
Τα διηγήματά μου θα μπορούσαν να αποτελούν μέρη ενός αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος, με ήρωες εμένα και πολλά από τα σημαντικά πρόσωπα της παιδικής και μέχρι και της ώριμης ηλικίας μου!
… το κάτι ιδιαίτερο που θα βρει ο αναγνώστης μου είναι η προσπάθειά μου να τέμνω την ψυχή μου και να είμαι ειλικρινής στην έκθεση του εαυτού μου, το κύριο κίνητρό μου ήταν να μιλήσω για μένα και να καλέσω και άλλους να μιλήσουν για κείνους.
Πείτε μας πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, και αν υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?
Με αρκετή ευκολία προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου, δεν είχα παρά να κλείσω τα μάτια και να τον οραματιστώ, κατάλαβα πως όχι μόνο η οπτική αλλά και η ακουστική εικόνα που φέρνει η εντύπωση του τίτλου ταίριαζαν στο περιεχόμενο, κι όταν αποφάσισα πως ήταν ο κατάλληλος, έστειλα την πρόταση στον εκδότη κι αυτός το δέχτηκε… πριν από αυτόν τον τίτλο, υπήρξαν κι άλλοι δυο τρεις που απορρίφθηκαν για διάφορους λόγους, αλλά αυτή η διεργασία μού έκανε καλό, αφού τελικά, τώρα που βλέπω το ‘Βαθύ Ποτάμι’ ως τίτλο, επιβεβαιώνομαι πως αυτός είναι ο τίτλος που ήθελα, ουσιαστικά αντιπροσωπεύει τη συλλογή διηγημάτων μου πολύ
ικανοποιητικά!
Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να ευχαριστεί τον αναγνώστη;
Εμένα σαν αναγνώστη ένα βιβλίο με κρατάει όταν με ευχαριστεί, επομένως αυτό που πιστεύω είναι πως πρώτα και πάνω από όλα ένα βιβλίο πρέπει να μας κρατάει σε εγρήγορση, ψυχή τε και πνεύματι, και όσο μπορεί να αποφεύγει το διδακτισμό.
Τα μηνύματα βεβαίως και είναι ευπρόσδεκτα αλλά να μη λειτουργούν σε βάρος της πνευματικής απόλαυσης.
Οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα?
Από όσο γνωρίζω οι έλληνες δε διαβάζουν και τόσο, αν και
αυτό αυξάνεται ή μειώνεται αναλόγως με την ηλικιακή ομάδα που
ανήκουν, την κοινωνική τάξη, το μορφωτικό επίπεδο κ.ο.κ.
Οι περισσότεροι επιλέγουν να αγοράζουν εύκολα
αναγνώσματα, επηρεαζόμενοι από την επιβολή της εικόνας, η
τηλεόραση και ο κινηματογράφος παίζουν αποφασιστικό ρόλο είτε
στη μη αγορά βιβλίων είτε στην αγορά συγκεκριμένων.
Το παρήγορο πάντως είναι ότι, παρ όλο το μεγάλο ποσοστό
όσων είναι αιχμάλωτοι των εικόνων, υπάρχει και ένας μεγάλος
αριθμός συγγραφέων και ποιητών στην Ελλάδα. Αυτό, αν μη τι
άλλο, δείχνει πως η αξία του βιβλίου είναι διαχρονική κι
αυταπόδεικτη, και γι αυτό αν περνάει παρακμή το βιβλίο, αυτό
δεν πρόκειται να διαρκέσει.
Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου?
Γράφω επειδή βρίσκω αυτόν τον τρόπο έκφρασης πιο ταιριαστό στην ιδιοσυγκρασία μου και αν υπάρχει ένας μόνο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου αυτός είναι η μέσω της έκθεσής μας στο ευρύ κοινό προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε, να μοιραστούμε, να συμμετάσχουμε στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να δηλώσουμε παρόντες…
Εσείς διαβάζετε? Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί?
Διαβάζω, ναι. Πολύ και πολλά. Ποτέ όμως δεν είναι αρκετά.
Όσο για τα αγαπημένα μου βιβλία θα έλεγα το αντίθετο από αυτό που με ρωτάτε, δηλαδή ακριβώς επειδή είναι αγαπημένα θα ήθελα να τα δανείσω και να μοιραστώ την απόλαυσή τους: τέτοια είναι το Όνομα του Ρόδου του Έκο, που το έχω όντως δανείσει και δε θυμάμαι πού, το ίδιο και το Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Μαρκές.
Όσο για τα αγαπημένα μου βιβλία θα έλεγα το αντίθετο από αυτό που με ρωτάτε, δηλαδή ακριβώς επειδή είναι αγαπημένα θα ήθελα να τα δανείσω και να μοιραστώ την απόλαυσή τους: τέτοια είναι το Όνομα του Ρόδου του Έκο, που το έχω όντως δανείσει και δε θυμάμαι πού, το ίδιο και το Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Μαρκές.
Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ είναι άψογη, όλοι οι συντελεστές είναι πρόθυμοι να σταθούν με κάθε τρόπο σε οτιδήποτε σχετίζεται με την έκδοση, την παρουσίαση, την προώθηση του βιβλίου μου, όλοι οι άνθρωποι, που έχω γνωρίσει, επανδρώνουν αυτό τον εκδοτικό οίκο τέλεια, κάνοντας εξαιρετική δουλειά, μιλάμε για ένα επιτελείο που αγαπάει το βιβλίο και τους ανθρώπους του.
Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και συγγραφέα.
Σπούδασα Φιλολογία στα Γιάννενα, το δεύτερο πτυχίο μου είναι η Λογοθεραπεία στην Πάτρα, έχω κάνει μεταπτυχιακό στα Παιδαγωγικά στο Ε.Α.Π.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 εργάζομαι ως καθηγητής Φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στην αρχή σε φροντιστήρια και μετά ως αναπληρωτής, έγινα μόνιμος το 1999 στην άγονη γραμμή, την υπέροχη Δονούσα στις Κυκλάδες.
Αγαπάω τη θάλασσα κι όχι μόνο το καλοκαίρι.
Μού αρέσουν τα ταξίδια, ψάχνω προορισμούς με πολιτιστικό ενδιαφέρον και με τραβάει όχι μόνο η Ευρώπη αλλά και η Ασία και η Αφρική.Μιλάω και γράφω αρκετά καλά τα Αγγλικά, καλά και τα Ισπανικά, γενικά μού αρέσουν οι ξένες γλώσσες , εσχάτως άρχισα να μαθαίνω Αραβικά...
Το μεγάλο ρήγμα στη ζωή μου συνέβη το 2015, όταν έχασα τη μοναχοκόρη μου ηλικίας 18 ετών, από τροχαίο, μια καλοκαιριάτικη νύχτα. Ένιωσα την απόλυτη συντριβή τότε, κάτι που με έκανε κι άλλαξα την κοσμοθεωρία μου. Αυτή η χαραμάδα βάζει έκτοτε φως,
το οποίο πιστεύω πως προέρχεται από την ενέργειά της, που δεν χάθηκε.
Το 1992 έκανα διασκευή των Τρωάδων του Ευριπίδη στα νέα ελληνικά, για τις ανάγκες μιας θεατρικής παράστασης στα πλαίσια ενός σεμιναρίου του αρχαίου δράματος, έγραψα σε περιοδικά και εφημερίδες, συμμετείχα σε μερικές συλλογικές εκδόσεις ποίησης και πεζογραφίας, το πρώτο μου βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή ‘Ίρις Μαρία Νεφέλη’ , από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Σπούδασα Φιλολογία στα Γιάννενα, το δεύτερο πτυχίο μου είναι η Λογοθεραπεία στην Πάτρα, έχω κάνει μεταπτυχιακό στα Παιδαγωγικά στο Ε.Α.Π.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 εργάζομαι ως καθηγητής Φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στην αρχή σε φροντιστήρια και μετά ως αναπληρωτής, έγινα μόνιμος το 1999 στην άγονη γραμμή, την υπέροχη Δονούσα στις Κυκλάδες.
Αγαπάω τη θάλασσα κι όχι μόνο το καλοκαίρι.
Μού αρέσουν τα ταξίδια, ψάχνω προορισμούς με πολιτιστικό ενδιαφέρον και με τραβάει όχι μόνο η Ευρώπη αλλά και η Ασία και η Αφρική.Μιλάω και γράφω αρκετά καλά τα Αγγλικά, καλά και τα Ισπανικά, γενικά μού αρέσουν οι ξένες γλώσσες , εσχάτως άρχισα να μαθαίνω Αραβικά...
Το μεγάλο ρήγμα στη ζωή μου συνέβη το 2015, όταν έχασα τη μοναχοκόρη μου ηλικίας 18 ετών, από τροχαίο, μια καλοκαιριάτικη νύχτα. Ένιωσα την απόλυτη συντριβή τότε, κάτι που με έκανε κι άλλαξα την κοσμοθεωρία μου. Αυτή η χαραμάδα βάζει έκτοτε φως,
το οποίο πιστεύω πως προέρχεται από την ενέργειά της, που δεν χάθηκε.
Το 1992 έκανα διασκευή των Τρωάδων του Ευριπίδη στα νέα ελληνικά, για τις ανάγκες μιας θεατρικής παράστασης στα πλαίσια ενός σεμιναρίου του αρχαίου δράματος, έγραψα σε περιοδικά και εφημερίδες, συμμετείχα σε μερικές συλλογικές εκδόσεις ποίησης και πεζογραφίας, το πρώτο μου βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή ‘Ίρις Μαρία Νεφέλη’ , από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Κρατάμε στα χέρια μας το δεύτερο βιβλίο σας! Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Γενικά θα ήθελα να δοκιμαστώ και σε άλλα πεδία γραπτού λόγου, όπως η μετάφραση, το μυθιστόρημα, το θέατρο.
Αυτό τον καιρό , μάλιστα, έχοντας ολοκληρώσει το ‘the teaching voice’ ( είναι βιβλίο λογοθεραπείας και μιλάει για τα προβλήματα φωνής που προκύπτουν από την εργασία των εκπαιδευτικών), σκέφτομαι να αναζητήσω εκδότη.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Αναφορικά με το πού και πώς μπορείτε να βρείτε το βιβλίο μου, το ‘Βαθύ Ποτάμι’ , κατ’ αρχήν, το αγοράζετε από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ‘Βακχικόν’, στην Πατησίων 14 μέσα στη στοά Φεξη, στο κέντρο της Αθήνας.
Μπορείτε επίσης να το βρείτε σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, Ιανός, Πρωτοπορία, Πολιτεία, κλπ, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
Το βρίσκετε και στην ‘Πρωτοπορία’ και στη ‘Γωνιά του Βιβλίου’ στην Πάτρα , όπως επίσης και στο Ηράκλειο της Κρήτης στον ‘Ελευθερουδάκη’.
Επιπλέον, εννοείται πως μπορείτε να το παραγγείλετε και σε άλλα βιβλιοπωλεία όπου και αν βρίσκονται αυτά και θα σας το φέρουν. Υπάρχει, τέλος και η δυνατότητα ηλεκτρονικής
παραγγελίας του βιβλίου μου.
Οι αναγνώστες μπορούν να με βρουν στο fb ως ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Georgios Spiliopoulos).
Γιώργος Σπηλιόπουλος
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ
Δύο αδελφάκια παίζουν με την καθιστή αρκούδα, ενώ θα έπρεπε να διαβάζουν τα μαθήματά τους. Ακούγονται βήματα. Η αδελφή τους έρχεται να τα ελέγξει. Ο Λευτέρης κρύβει βιαστικά το παιχνίδι κάτω από το κρεβάτι. Ο Μουσταφά το βάζει στην ντουλάπα και την κλειδώνει. Γρήγορα γρήγορα στρώνονται στο γραφείο τους και κάνουν πως μελετούν. Η Γιωτούλα φεύγει ικανοποιημένη για να ενημερώσει τη μητέρα. Όταν η πόρτα κλείσει και μείνουν οι δυο τους ξανά, ο Λευτέρης θα ψάξει για το παιχνίδι, όμως δεν θα το βρει…
Οι ήρωες κουβαλάνε αναμνήσεις φτιαγμένες από μoβ υλικά. Λίγη απογοήτευση, περισσότερη ελπίδα. Και μια πινελιά φαγούρα, κάπου στα γεννητικά όργανα. Έχουν επιστρατευτεί εικόνες, ήχοι και μυρωδιές, έχουν σωρευτεί περιγραφές με χρώματα, χαρές και λύπες. Άλλοτε εμφανίζονται τα επεισόδια της ζωής του ενός, άλλοτε του άλλου, ορισμένα από την παιδική ηλικία. Κι ύστερα, να που μερικά περιστατικά συνέβησαν μετά από κείνη τη μέρα που κάποιοι τους κλάδεψαν το δέντρο. Τα παθήματα, η μνήμη του Μουσταφά και του Λευτέρη, κείνο που τον τρώει, κείνο που τον σώζει. Είναι ευχή και κατάρα οι τόσοι αξιόπιστοι επιζήσαντες. Ίσως και τίποτα από τα δυο. Ένας εαυτός, δισυπόστατος, που αισθάνεται. Επειδή θυμάται.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Γιώργος Σπηλιόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι κάτοχος πτυχίου λογοθεραπείας και μεταπτυχιακού διπλώματος στα παιδαγωγικά. Είναι εκπαιδευτικός, ενώ στο παρελθόν έχει εργαστεί ως λογοθεραπευτής. Μία από τις αγαπημένες του ασχολίες είναι το γράψιμο. Υπάρχουν έντυπες δημοσιεύσεις του σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ συχνά παρουσιάζει κείμενά του και στον ηλεκτρονικό Τύπο. Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή με τίτλο Ίρις Μαρία Νεφέλη (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές 2020) και έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα: Όνειρα των μύθων (εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές 2013), Το πέταγμα της Ίβιδας (εκδόσεις Ελκυστής 2020), Ο μεγάλος κοινωνικός εγκλεισμός (εκδόσεις Καραντίνα 2020), Ξεφυλλίσματα (σε ηλεκτρονική μορφή στο iTravelPoetry). Το Βαθύ ποτάμι είναι το δεύτερο βιβλίο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!