ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤO ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΔΙΟΧΟ για το βιβλίο του ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΔΙΟΧΟ με το βιβλίο του ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη νουβέλα Ασμοδαίος; Υπήρξε κάποιο

συγκεκριμένο ερέθισμα;

Δεν υπήρξε μια μοναδική και συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης αλλά διάφορα

ετερόκλητα, συνειδητά ή λιγότερο συνειδητά, ερεθίσματα. Θα έλεγα ότι

αυτά είναι περισσότερα κινηματογραφικά παρά λογοτεχνικά, όπως η

Αποστροφή του Πολάνσκι ή η Έξαψη του Κάσνταν, πράγμα που

αντικατοπτρίζεται στο εικονοποιητικό στυλ γραφής που χρησιμοποιώ.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η κεντρική ιδέα είναι κατά κάποιον τρόπο μια

συνέχεια εσωτερικών διεργασιών που έλαβαν χώρα σε προηγούμενα

κείμενά μου, όπως κάποια διηγήματα από τη συλλογή μου Καθαρή πόλη

που κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Τι συμβολίζει για εσάς ο τίτλος Ασμοδαίος; Ποια είναι η σχέση του με

την αφήγηση;

Ο Ασμοδαίος είναι ο δαίμονας της λαγνείας στην εβραϊκή και ισλαμική

θρησκευτική παράδοση. Στο βιβλίο μου τον χρησιμοποιώ σαν μια

ενσάρκωση του διαβρωμένου ψυχισμού της πρωταγωνίστριας, η οποία έχει

συνδέσει την αγάπη με τη βία μετά από την κακοποίηση της μητέρας της

από τον πατέρα της και την κακοποίηση της ίδιας από τον σύζυγό της. Σε

αυτό το πλαίσιο, καταλήγει να ταυτίσει όλους τους άνδρες που γνωρίζει με

διαφορετικές οπτικές του Ασμοδαίου και καθοδηγούμενη από μια ισχυρή

εκδικητική ροπή να φτάσει στα άκρα.

Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία ή προσωπικά βιώματα που

ενσωματώθηκαν στον Ασμοδαίο;

Δεν υπάρχει κάποιο εμφανές αυτοβιογραφικό στοιχείο ή προσωπικό βίωμα

και φαινομενικά η πρωταγωνίστρια αποτελεί έναν πολύ διαφορετικό

χαρακτήρα από τον εαυτό μου, πράγμα που ήταν και ένα λογοτεχνικό

στοίχημα για μένα. Ωστόσο, θέλοντας και μη, δεν μπορούμε να

αποστασιοποιηθούμε ολοκληρωτικά από τη συναισθηματική και ψυχική

μας υπόσταση και έτσι τα ίχνη μας εμφανίζονται έστω και αχνά. Ίσως η

μοναδική φανερή αυτοβιογραφική διάσταση του κειμένου να

αντικατοπτρίζεται στην τοπιογραφία του βασικού χώρου δράσης της

πρωταγωνίστριας, στον Κορυδαλλό, που είναι και ο δικός μου τόπος

διαμονής.

Πώς αντιμετωπίζετε την έννοια του κακού στο βιβλίο σας; Είναι κάτι

μεταφυσικό, ψυχολογικό ή κοινωνικό;

Η έννοια του κακού είναι σίγουρα ένα ζήτημα με το οποίο ασχολούμαι και

σε αυτό και σε άλλα κείμενά μου, αλλά προσπαθώ να μην το αντιμετωπίζω

με απλοϊκούς μανιχαϊστικούς ή και μεταφυσικούς όρους. Θα έλεγα ότι με

ενδιαφέρει περισσότερο μια ψυχολογική διάσταση του κακού εκφραζόμενη

συχνά μέσα από περίπλοκες και αντιφατικές εσωτερικές διεργασίες. Αυτό

συμβαίνει και με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου που, επηρεασμένη

βέβαια και από κοινωνικές νόρμες, σταδιακά μετατρέπεται από θύμα σε

θύτη χωρίς τελικά να μπορεί να χαρακτηριστεί καλή ή κακή, καθώς αυτές οι

ταυτότητες αλληλοδιαπλέκονται συνεχώς μέσα της και μέσα μας.

Ποιο ήταν το πρώτο σας βήμα ως συγγραφέας και πότε νιώσατε ότι “είστε

έτοιμος” να εκδώσετε το πρώτο βιβλίο σας?

Το πρώτο επίσημο βήμα μου ήταν η συλλογή μικρών διηγημάτων

Λαθρεπιβάτες που κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Οσελότος. Ήταν

το πρώτο αφηγηματικό μου πείραμα που λειτούργησε όπως οι ασκήσεις των

σπουδαστών σκηνοθεσίας κινηματογράφου προτού προχωρήσουν σταδιακά

σε μεγαλύτερες φόρμες. Βρίσκομαι ακόμα στον δρόμο που ίσως κάποτε με

οδηγήσει σε ένα εκτενές μυθιστόρημα.

Ποιοι συγγραφείς ή έργα έχουν επηρεάσει περισσότερο τη γραφή σας;

Μου αρέσει να διαβάσω διαφορετικά πράγματα και δεν μπορώ να πω ότι

υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι συγγραφείς που με έχουν στιγματίσει σε

τέτοιο βαθμό ώστε να θέλω να γράφω όπως εκείνοι ή να συνεχίσω κατά

κάποιο τρόπο το έργο τους, όπως για παράδειγμα βλέπουμε να συμβαίνει με

συγγραφείς που προσπαθούν να εξελίξουν το έργο του Χάουαρντ Φίλιπς

Λάβκραφτ. Θα έλεγα ότι οι επιρροές μου αλλάζουν συχνά ακολουθώντας τη

μεταβαλλόμενη λογοτεχνική μου ταυτότητα. Έτσι, ενώ μια βασική πηγή

έμπνευσης για το πρώτο μου βιβλίο Λαθρεπιβάτες ήταν ρεαλιστικά κείμενα

κοινωνικού προβληματισμού όπως το Κάτι θα γίνει, θα δεις του Χρήστου

Οικονόμου, στο δεύτερο βιβλίο μου Σκοτεινά δωμάτια (εκδόσεις

Συμπαντικές διαδρομές, 2019) επηρεάστηκα κυρίως από διηγήματα

ψυχολογικού τρόμου σαν το Εργοστάσιο εφιαλτών του Τόμας Λίγκοττι και

στο τρίτο βιβλίο μου Καθαρή πόλη από τις αστυνομικές αφηγήσεις του

Πέτρου Μάρκαρη. Ίσως κάποτε να βρω έναν σαφή προορισμό, αλλά ο

ποιητής είπε ότι σημασία έχει το ταξίδι και νομίζω ότι είχε δίκιο.

Πώς ήταν η εμπειρία σας με τις Εκδόσεις Άνω Τελεία; Πόσο συνέβαλαν

στο τελικό αποτέλεσμα;

Οι εκδόσεις Άνω Τελεία ανταποκρίθηκαν αμέσως στην πρότασή μου,

πράγμα που δεν θεωρούσα δεδομένο κατά τη διάρκεια της αναζήτησης

εκδότη λόγω της τολμηρότητας του θέματος. Έγινε μια σοβαρή εργασία σε

όλα τα στάδια της έκδοσης, από την επιμέλεια του κειμένου και τον

σχεδιασμό του εξωφύλλου μέχρι τις προωθητικές ενέργειες. Είμαι

ικανοποιημένος και θα ήθελα να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας.

Τι είδους αναγνώστες πιστεύετε ότι θα αγαπήσουν το Ασμοδαίος;

Αυτό είναι μάλλον το δυσκολότερο από όλα τα ερωτήματα και δεν μπορώ

να πω τίποτα με σιγουριά. Σίγουρα στο κείμενο υπάρχει μια γυναικεία, έως

και φεμινιστική σε αρκετά σημεία, οπτική γωνία καθώς βλέπουμε όλη την

πλοκή μέσα απ’ τα μάτια της ώριμης ηλικιακά πρωταγωνίστριας. Από αυτή

την άποψη, αν έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω μια πρόβλεψη, θα τολμούσα να

πω ότι μάλλον απευθύνεται πρώτα από όλα σε γυναίκες σαράντα ετών και

άνω. Ωστόσο, απ’ την άλλη μεριά, νομίζω ότι ένα έμπειρο αναγνωστικό

μάτι δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει ότι αυτό το κείμενο γράφτηκε από

έναν άνδρα κι έτσι προφανώς θα μπορούσε να διαβαστεί και από ένα

ανδρικό κοινό μεγαλύτερης ή μικρότερης ηλικίας. Η αλήθεια είναι πως δεν

είχα στο νου ένα συγκεκριμένο κοινό όταν το έγραφα και δεν νομίζω ότι

μπορώ να λειτουργήσω με αυτόν τον τρόπο.

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτή την περίοδο;

Υπάρχει ένα έτοιμο κείμενο που κινείται σε πολύ διαφορετικό θεματικό και

υφολογικό πλαίσιο. Σκοπεύω επίσης να ξεκινήσω άμεσα μια συνεργατική

προσπάθεια γραφής ενός μυθιστορήματος μαζί με έναν φίλο και συνάδελφό

μου, κάτι που θα είναι καινούργιο για μένα. Σε κάθε περίπτωση θα αφήσω

λίγο χρόνο να περάσει ώστε να ωριμάσουν οι συνθήκες για το επόμενο

εκδοτικό μου βήμα.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θέλετε να μείνει στον

αναγνώστη όταν κλείσει το βιβλίο;

Παρότι δεν μου αρέσει να εξηγώ το κεντρικό νόημα ενός κειμένου μου, αν

έπρεπε να το συνοψίσω με πολύ λίγα και απλά λόγια θα έλεγα ότι η βία και

η κακοποίηση που έχει υποστεί ένας άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει την

αρχή ενός φαύλου κύκλου ο οποίος συνήθως οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερο

κακό. Σε αυτό το πλαίσιο με ενδιαφέρει η έννοια της αυτοδικίας και τα

ηθικά διλήμματα που τη συνοδεύουν.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη

μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε πού και πώς μπορούμε να

βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Σας ευχαριστώ κι εγώ. Το βιβλίο υπάρχει σε σχεδόν όλα τα γνωστά

κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας καθώς και σε μερικά τοπικά

βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας και μπορεί βέβαια να

αγοραστεί απευθείας από τις εκδόσεις Άνω Τελεία μέσω της σχετικής

ιστοσελίδας. Εμένα μπορείτε να με βρείτε στις σελίδες μου στο facebook

(Βαγγέλης Παπαδιόχος) και στο instagram (vagg_pap_86).

Βαγγέλης Παπαδιόχος
ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ
Νουβέλα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ

Υπάρχουν όνειρα που μας παρασύρουν στην αθέατη πλευρά του εαυτού μας, νύχτες που μας βυθίζουν στο σκοτάδι τους. Ένα τέτοιο καλοκαιρινό βράδυ, μια διάρρηξη με εφιαλτική τροπή θα επανακαθορίσει τον ψυχισμό της Αργυρώς Αποστολίδου, η οποία χρόνια τώρα διανύει αγόγγυστα τη δική της μοναχική πορεία, και θα την οδηγήσει σε ερεβώδη μονοπάτια.

Ο Ασμοδαίος, ο δαίμονας της λαγνείας, θα καιροφυλακτεί παντού αλλάζοντας συνεχώς πρόσωπα. Πότε θα μετατρέπεται στον εκλιπόντα σύζυγο ή σε εραστή της μιας βραδιάς στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου ημιδιαμονής, πότε θα παίρνει τη μορφή συναδέλφου με προκλητικό βλέμμα ή συνταξιδιώτη με λάγνες κινήσεις, προσφέροντας μεν περιστασιακή ικανοποίηση, αλλά απαιτώντας ταυτόχρονα ως αντάλλαγμα την ίδια την ψυχή της. Και όταν η Αργυρώ θα παλέψει να απαλλαγεί οριστικά απ’ αυτόν, ο δρόμος δεν θα έχει πια επιστροφή.