ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ για το βιβλίο της COFFEE TIME από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη

συγγραφέα κ. ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ για το βιβλίο της COFFEE TIME από τις

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το “Coffee Time”; Τι αποτέλεσε την αφετηρία

αυτής της νουβέλας;

Το Coffee Time γεννήθηκε από την επιθυμία μου να μιλήσω για τις

γυναίκες. Τις γυναίκες που έχουν επωμιστεί άπειρους και απαιτητικούς

ρόλους στην ζωή τους, της παντρεμένης, της μάνας, της εργαζόμενης,

αυτής που φροντίζει για τα πάντα εντός κι εκτός σπιτιού. Τα πολυεργαλεία

που βουβά τα κάνουν όλα με συνέπεια να στραγγίζει και να ρουφιέται το

μέσα τους. Αυτές τις γυναίκες που συναντούσα στα πάρκα και στις

πλατείες καθημερινά, όταν πήγαινα μικρά ακόμα τα παιδιά μου, το

μακρινό 2012 που έγραψα την νουβέλα, για να παίξουν. Συζητήσεις

ατελείωτες κι ένα παράπονο στα χείλη ότι πάει τον έχασαν πια τον εαυτό

τους. Πως θα μπορούσε να υπάρξει μια σωτηρία για όλες αυτές; Και μου

ήρθε η ιδέα! Μέσα από μία καθημερινή συνήθεια, που προσωπικά

λατρεύω, τον καφέ, ένα λιγόλεπτο, αλλά πολύτιμο διάλειμμα στην

καθημερινή πεζή πραγματικότητα. Κι ένα βλέμμα. Ένα βλέμμα ερωτικό

που ξυπνά μία γυναίκα.

Ο τίτλος παραπέμπει σε κάτι καθημερινό, οικείο. Πως αποφασίσατε να

δώσετε στο βιβλίο σας, τον συγκεκριμένο τίτλο.

Γιατί αυτό είναι η νουβέλα. Η ιστορία μιας μικρής στιγμής, ενός καφέ, ούτε

καν ενός καφέ, της διαδικασίας να αγοράσει η ηρωίδα έναν καφέ, που

αυτή η στιγμή από μικρή γίνεται μεγάλη. Οι λέξεις στα αγγλικά απέδιδαν

ακόμα περισσότερο αυτήν την αίσθηση της παύσης, του μικρού

διαλλείματος που όμως γίνεται τεράστιο, μια κι ο χρόνος έχει την

ικανότητα άλλοτε να διαστέλλεται κι άλλοτε να συστέλλεται μέσα μας

ανάλογα με την ουσία και την δύναμη της εμπειρίας που ζούμε. Επίσης

αυτές οι λέξεις στα αγγλικά αποδίδουν ακόμα και ηχητικά τον γρήγορο

ρυθμό που έχει η νουβέλα.

Η νουβέλα διαβάζεται σχεδόν σαν κινηματογραφικό στιγμιότυπο. Ήταν

αυτή η πρόθεση; Σκέφτεστε “εικόνες” όταν γράφετε;

Ακριβώς. Λειτουργώ με εικόνες που μου έρχονται. Σαν να γυρίζεται

νοητικά μέσα μου μία ταινία και το ένα πλάνο φέρνει φυσικά το επόμενο.

Σίγουρα η ενασχόληση μου με την τέχνη της υποκριτικής, το θέατρο και

τον κινηματογράφο με έχουν επηρεάσει πολύ. Μόλις γεννήθηκε μέσα μου

η ηρωίδα την άφησα να κινείται κι όλο αυτό μου γέννησε τις εικόνες και

την ιστορία.

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τους βασικούς ήρωες; Ποια

ανθρώπινη πλευρά τους θέλατε να φωτίσετε;

Βασικοί ήρωες είναι αυτή, χωρίς όνομα, κι αυτός, ο Δημήτρης. Παρά το

γεγονός ότι έχουν σημασία και οι δεύτεροι ρόλοι. Οι μπάρμαν, ο

συμπαθητικός Αλβανό Ιταλός και ο αντιπαθητικός, καθώς και οι θαμώνες

γιατί δημιουργούν το όλον της καθημερινότητας της ηρωίδας. Όσον

αφορά την γυναίκα, είναι μία γυναίκα χαμένη, απόλυτα αποσυνδεδεμένη

από τον εαυτό της και τα συναισθήματά της. Ζει πλέον μηχανικά

τσαλαβουτώντας από την μία υποχρέωση στην άλλη έχοντας χάσει

οποιαδήποτε σύνδεση με τον άνδρα της και την ερωτική της φύση. Είναι

σαν λουλούδι που ξεράθηκε και πνίγεται στις ρίζες του. Κι ενώ αρχικά ο

άνδρας φαίνεται ότι είναι σε καλύτερη μοίρα σταδιακά μέρα με την μέρα

αποδεικνύεται ότι είναι ένας άνδρας της βιοπάλης επιφορτισμένος με

ανάλογες υποχρεώσεις μπορεί και περισσότερες, το ίδιο πνιγμένος σε

βαλτώδη νερά. Είναι το ίδιο ζωογόνα και γι’ αυτόν αυτή η μικρή ερωτική

φλόγα που ανάβει μεταξύ τους. Έχουν και οι δύο την ανάγκη να

επικοινωνήσουν, να ξεπεράσουν την μοναξιά τους, να υπάρξουν, να

ζήσουν. Βλέπεις στην ζωή κοινές είναι και οι ανάγκες και οι επιθυμίες για

γυναίκες κι άνδρες μόνο που με διαφορετικό τρόπο εκφράζονται. Καθώς

και όμοια λυτρωτικά λειτουργεί ο έρωτας και στα δύο φύλα.

Ποια θέματα ή ερωτήματα θέλατε να θέσετε στον αναγνώστη μέσα από

την ιστορία σας;

Σε ποιό βαθμό ζούμε για τον εαυτό μας και σε ποιο για τους άλλους; Ποιες

από τις πεποιθήσεις που καθορίζουν την ζωή μας είναι δικές μας και ποιές

των άλλων; Αξίζει μια τέτοια «θυσία», αν το κόστος είναι να χάσεις τον

εαυτό σου; Και τελικά πως μπορείς να επανασυνδεθείς, αν τον έχεις χάσει,

και πως μπορείς να δεις την αλήθεια τόσο της πραγματικότητας που ζεις,

όσο και της ψυχής σου, για να μπορέσεις να συνεχίσεις να ζεις με

επίγνωση για σένα τον ίδιο;

Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στη λογοτεχνία και την καθημερινότητα;

Πόσο “χωράει” η συγγραφή στη ζωή σας; Μιλήστε μας για εσάς.

Η συγγραφή λειτουργεί εξισορροπητικά στην ζωή μου. Γράφω για να

καταλάβω την ζωή, τους ανθρώπους, εμένα. Γράφω για να θεραπεύσω

τραύματα δικά μου, ή άλλων που όμως αγγίζουν το δικό μου. Γράφω για

να αντέχω την πραγματικότητα. Είναι το καταφύγιο μου. Νιώθω ευγνώμων

που μου δόθηκε! Εκεί ηρεμώ, υπάρχω στην πιο βαθειά μου ουσία. Γι’ αυτό

και πάντα βρίσκω χρόνο και τόπο για να γράψω. Δεν έχουν σημασία οι

συνθήκες. Έχει σημασία να με καίει αυτό που γράφω. Και τότε μπορεί να

είναι νύχτα αργά, μέρα, σε οποιοδήποτε χώρο μπορώ να είμαι λίγο μόνη.

Έχω γράψει και κάτω από αστείες ακόμα συνθήκες. Και φυσικά πολύ

συχνά γράφω στα αγαπημένα μου καφέ στέκια, καθώς είμαι εντελώς

άνθρωπος του καφέ και των καφέ. Το να γράφω είναι ένας τρόπος ζωής

για μένα.

Σας εκφράζουν και άλλα είδη λογοτεχνίας όπως η ποίηση ή το διήγημα;

Θα δούμε κάτι καινούργιο από εσάς σύντομα?

Με εκφράζουν βεβαίως. Κυρίως μικρά αποσπάσματα αυθόρμητα, που δεν

μπορώ να τα ονομάσω εύκολα ποιήματα, μια και νιώθω το υψηλό της

ποίησης και πως να το αγγίξεις έτσι με την μία. Τα ονομάζω “φλασιές”. Και

τα γράφω στο Facebook, μια και μου δίνει μια αμεσότητα. Είναι σαν να

βγάζω μία φωτογραφία κάτι που μου έκανε κλικ, αλλά με λέξεις. Είναι σαν

παιχνίδι για μένα.

Με έλκει πολύ να γράφω θεατρικά έργα κι έχω γράψει και κάποια μάλιστα

έχουν παιχτεί και σε παράσταση.

Έχω μία διάθεση να ασχοληθώ λίγο με την κωμωδία, ή μάλλον σάτιρα να

το πω. Κι αυτό γιατί το χιούμορ σε βοηθά να απαλύνεις τα άγρια και

δύσκολα της ζωής, να γελάσεις. Κι είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη όλων να

γελάσουμε, καθώς και η δικιά μου, ειδικά μετά από μία μακριά πορεία

όπου έγραψα τα ιστορικά μυθιστορήματά μου “Σοχούμ” και “Ίσκιλι”, που

είχαν θέματα βαριά, όπως τον ξεριζωμό και την Γενοκτονία των Ποντίων.

Και φυσικά να βγει και η συνέχεια του Coffee time ένα ερωτικό

μυθιστόρημα όπου βλέπουμε πια την ηρωίδα να απελευθερώνεται. Aυτό

είναι έτοιμο και ολοκληρώνει μία σημαντική θεματική ενότητα για μένα.

Ποιον ρόλο παίζει ο καφές και το περιβάλλον όπου διαδραματίζεται η

ιστορία; Είναι χώρος συνάντησης ή εσωτερικής περιπλάνησης;

Είναι και τα δύο. Είναι χώρος συνάντησης με άλλους ανθρώπους, είναι

χώρος συνάντησης με τον εαυτό σου. Είναι καταρχάς μία απόλαυση

μεγάλη της ζωής! Οπότε ως απόλαυση κάνεις μία παύση. Αυτή η παύση

εμπεριέχει όλα τα σημαντικά και ουσιώδη που δεν προλαβαίνει κανείς να

βιώσει σε μία καθημερινότητα, όπου όλοι τρέχουν. Αυτό το ρήμα τρέχω

που λένε όλοι με τρελαίνει. Εγώ το χω βγάλει από την ζωή μου. Είναι

ανάγκη να τρέχεις; Μόνο που το λες αγχώνεσαι. Πήγαινε κανονικά

άνθρωπε μου! Λες και άμα τρέξεις κάτι θα προλάβεις. Μου ‘ρχεται να τους

πω. Εγώ λοιπόν ως γνήσια Σαλονικιά που είμαι μου δίνω τις παύσεις μου

για έναν καφέ. Για λίγη εσωτερική περιπλάνηση, πολύ ωραία το λέτε! Γιατί

έχω διαπιστώσει ότι όλα μετά ρέουν πολύ καλύτερα και πιο

αποτελεσματικά. Μου δίνω την χαρά να συναντηθώ και να τα πω με

φίλους σ’ ένα καφέ, διότι αν δεν υπάρχει η χαρά της επικοινωνίας στην

ζωή μας, όλοι στεγνώνουμε. Θέλει μικρά κόλπα η ζωή κυρίως στις μικρές

στιγμές μας για να την εμπλουτίσουμε. Μικρά και πολύτιμα. Δεν είναι

δύσκολο να τα επινοούμε, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε το μάταιο του

τρέχειν. Για να προλάβεις τι;

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι κατά τη συγγραφή του βιβλίου;

Υπήρξαν σημεία που σας “προκάλεσαν”;

Δύσκολα σημεία δεν ένιωσα να υπάρχουν. Αυτό που με προκάλεσε ήταν

το τέλος. Να την αφήσω να ενδώσει παρά τις ενοχές και τις αμφιβολίες

στον παράνομο έρωτα; Ή να μείνει στα δικά της στεγανά. Και τελικά όπως

θα δείτε βρήκα μία λύση όπου όλα μπορούν να συμβούν. Γιατί έτσι είναι

και η ζωή. Απρόβλεπτη. Μέσα σε λίγα λεπτά όλα μπορούν να συμβούν, να

αλλάξουν, να ανατραπούν. Κι αυτή είναι και η μαγεία της ζωής!

Τι εύχεστε να “πάρει μαζί του” ο αναγνώστης μόλις κλείσει το

τελευταίο κεφάλαιο του Coffee Time;

Ότι η ζωή είναι ωραία όπως κι αν έχει, αρκεί να κρατάς καλά τον εαυτό

σου μέσα σου ζωντανό. Αυτό! Να διατηρείς άσβεστη την δική σου

εσωτερική ερωτική φλόγα, την λαχτάρα για ζωή! Κι αυτό συμβαίνει μόνο

αν είμαστε συνειδητοί στο εδώ και τώρα, βλέπουμε την αλήθεια μας κι

έχουμε επίγνωση των πραγμάτων. Στην ζωή δεν χωρά αναβολή. Τότε μόνο

ζούμε για μας κι όχι για τους άλλους. Την δική μας αληθινή ζωή!

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια

φορά και θα ήθελα να μας πείτε πού και πώς μπορούμε να βρούμε εσάς

και το βιβλίο σας.

Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ! Να είστε καλά και καλό καλοκαίρι!

Μπορείτε να το βρείτε σε κάθε βιβλιοπωλείο! Καθώς και στο site των

εκδόσεων Βακχικόν: https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/ellhnikh-

logotexnia/coffee-time/

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ για το βιβλίο της COFFEE TIME από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ



1.Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το “Coffee Time”; Τι αποτέλεσε την αφετηρία αυτής της νουβέλας;


2.Ο τίτλος παραπέμπει σε κάτι καθημερινό, οικείο. Πως αποφασίσατε να δώσετε στο βιβλίο σας, τον συγκεκριμένο τίτλο.


3. Η νουβέλα διαβάζεται σχεδόν σαν κινηματογραφικό στιγμιότυπο. Ήταν αυτή η πρόθεση; Σκέφτεστε “εικόνες” όταν γράφετε;


4. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τους βασικούς ήρωες; Ποια ανθρώπινη πλευρά τους θέλατε να φωτίσετε;


5. Ποια θέματα ή ερωτήματα θέλατε να θέσετε στον αναγνώστη μέσα από την ιστορία σας;


6.Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στη λογοτεχνία και την καθημερινότητα; Πόσο “χωράει” η συγγραφή στη ζωή σας; Μιλήστε μας για εσάς.


7.Σας εκφράζουν και άλλα είδη λογοτεχνίας όπως η ποίηση ή το διήγημα; Θα δούμε κάτι καινούργιο από εσάς σύντομα?


8.Ποιον ρόλο παίζει ο καφές και το περιβάλλον όπου διαδραματίζεται η ιστορία; Είναι χώρος συνάντησης ή εσωτερικής περιπλάνησης;


9.Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι κατά τη συγγραφή του βιβλίου; Υπήρξαν σημεία που σας “προκάλεσαν”;


10. Τι εύχεστε να “πάρει μαζί του” ο αναγνώστης μόλις κλείσει το τελευταίο κεφάλαιο του Coffee Time;

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε πού και πώς μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

coffee time

Γιώτα Ιωαννίδου

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

Μια γυναίκα παντρεμένη πηγαίνει κάθε πρωί πριν από τη δουλειά της σε ένα καφέ. Για όσο διαρκεί μια σύμβαση έργου. Στα λίγα λεπτά που βρίσκεται εκεί, βιώνει μια άλλη πραγματικότητα· μια έντονη έλξη για έναν άνδρα που εργάζεται εκεί. Ζει μια μικρή ερωτική ιστορία – έναν ανεκπλήρωτο έρωτα μιας ανάσας.

Αυτό το βίωμα την ταρακουνά. Ξεδιπλώνει μπροστά στα μάτια της την ίδια της τη ζωή. Αποκαλύπτει τις ρωγμές που της έχουν προκληθεί από τη στεγνή καθημερινότητα, την απώλεια σύνδεσης με τον ίδιο της τον εαυτό, τη μοναξιά.

Τα συναισθήματά της, αντιφατικά· ενοχή, δισταγμός, επιθυμία, εμμονή. Θα βρει, άραγε, τη δύναμη να αντισταθεί σ’ ένα βλέμμα όπου καθρεφτίζεται η γυναίκα που υπήρξε κάποτε, εκείνη που χάθηκε μες στον χρόνο και στο ατέρμονο των «πρέπει»;


Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ


Η Γιώτα Ιωαννίδου κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ και της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, ενώ έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματο γράφο, και ως εκφωνήτρια ραδιοφώνου και τηλεόρασης. Παράλληλα, διδάσκει και σκηνοθετεί τη θεατρική ομάδα του πολιτιστικού συλλόγου «Χοροταξιδευτές», και παραδίδει μαθήματα Θεατρικής Αγωγής σε παιδιά του δημοτικού ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός. Το 2015 ανέβηκε η πρώτη παράσταση που σκηνοθέτησε, με τίτλο Femin Play Toujours, σε δικό της κείμενο και παραγωγή.