ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΗΛΙΑ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ για το βιβλίο του «ΦΥΓΗ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε τo συγγραφέα κ. ΗΛΙΑ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ, του βιβλίου «ΦΥΓΗ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

Κε ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το καινούργιο σας βιβλίο, ΦΥΓΗ .  

1) Συστήστε μας με  λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΦΥΓΗ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε?

Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας και για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Η «σύλληψη» της ιδέας έγινε λίγο μετά την ολοκλήρωση της «ΠΡΟΒΕΝΤΖΑΣ», του προηγούμενο μυθιστορήματός μου και η συγγραφή διήρκεσε περίπου τρία χρόνια. Βέβαια στο ίδιο αυτό διάστημα γράφτηκαν ταυτόχρονα και δεκάδες δικόγραφα που, λόγω του επείγοντος χαρακτήρα τους, δεν γινόταν παρά να έχουν προτεραιότητα. Τη «ΦΥΓΗ» τη δούλεψα περισσότερο τα Καλοκαίρια.

2) Δικηγόρος και συγγραφέας. Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Είναι μυθοπλασία ή μια αληθινή ιστορία?

Πιστεύω πως σε κάθε μυθιστόρημα, ακόμη και σε εκείνα που φαίνονται ολωσδιόλου φανταστικά, υπάρχουν ψήγματα από κάποιες ιστορίες της πραγματικής ζωής, που δίνουν -λίγο ή πολύ- την έμπνευση στον συγγραφέα.

Η «ΦΥΓΗ» δεν είναι αληθινή ιστορία, γεννήθηκε και ολοκληρώθηκε σε εκείνο το τόσο ιδιαίτερο και ανεξερεύνητο τμήμα του εγκεφάλου, από το οποίο πηγάζει αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «έμπνευση» ή «φαντασία». Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες συνθήκες που περιγράφονται στο βιβλίο εμπεριέχουν αλήθειες, έχουν ξανασυμβεί με κάποιο τρόπο, όπως και ορισμένα από τα πρόσωπα, μοιάζουν με χαρακτήρες που έχω συναντήσει και συναναστραφεί.

Ο Τσέχοφ, γιατρός στο επάγγελμα, είχε πει ότι η ιατρική είναι η σύζυγος και η συγγραφή η ερωμένη. Η δική μου «σύζυγος», η δικηγορία, προσφέρει σχεδόν καθημερινά πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες σε όποιον μπορεί να βλέπει τη ζωή και τους άλλους με τα μάτια του συγγραφέα. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι μπροστά στο δικηγόρο οι άνθρωποι ξεδιπλώνουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους, που κρατούν καλά κρυμμένα από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ένα μεγάλο μέρος πάντως από την αρχική έμπνευση για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, προήλθε από την ενασχόλησή μου με το πειθαρχικό τμήμα του Δικηγορικού Συλλόγου, όπου «εκδικάζονται» τα πειθαρχικά παραπτώματα των δικηγόρων.

3)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?

Είναι πολύ δύσκολο να δεις το δικό σου μυθιστόρημά ως απλός αναγνώστης, ξέρετε, η ιστορία με την κουκουβάγια και το παιδί της…

Νομίζω ότι η ιδιαιτερότητα της «ΦΥΓΗΣ» έγκειται στην πρωτότυπη πλοκή της και στις αναπάντεχες ανατροπές που περιέχει, αλλά και στις σκέψεις και τους προβληματισμούς που απασχολούν το μυαλό των ηρώων της. Βέβαια, το αν έχει δυνατά στοιχεία ή κάτι ξεχωριστό, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. 

4)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?

Σε κανένα από τα μυθιστορήματά μου δεν είχα ως σκοπό να στείλω οποιοδήποτε μήνυμα, δεν συμπαθώ διόλου τον διδακτισμό στη λογοτεχνία, ούτε την υποτιθέμενη «απόλυτη αλήθεια» του συγγραφέα. Στη «ΦΥΓΗ», πολλές φορές θα συναντήσει ο αναγνώστης να διατυπώνονται από τα πρόσωπα δύο αντίθετες μεταξύ τους απόψεις, καθεμία με εξίσου πειστικά επιχειρήματα. Άλλωστε, τα πράγματα είναι τόσο πολυσήμαντα… Η βεβαιότητα, σε βαθμό θέσφατου, του συγγραφέα, που συναντώ σε κάποι βιβλία, πραγματικά με απωθεί. Ο αναγνώστης μου προτιμώ να είναι σκεπτόμενο όν, με δική του κρίση και αξιολόγηση.

5)Με λίγα λόγια πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας?

Θα έλεγα ότι είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα μυθιστόρημα αγωνίας και ανατροπών. Σε καμιά περίπτωση δεν θα το κατέτασσα στα στερεοτυπικά αστυνομικά μυθιστορήματα, εκείνα όπου ο αστυνομικός επιθεωρητής με την προβληματική προσωπική ζωή ή τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, ανακαλύπτει τον δολοφόνο μέσω μιας γόπας από τσιγάρο ή κάποιου ίχνους στο ντουλαπάκι του μπάνιου… Στη «ΦΥΓΗ», το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα και όλα μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.

6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Ο τίτλος «ΦΥΓΗ» εμφανίστηκε από την αρχή στο μυαλό μου, καθώς σταδιακά έπαιρνε υπόσταση ένας από τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος. Τον λάτρεψα, γιατί ταυτόχρονα αντικατόπτριζε τη δική μου ανάγκη για φυγή από τη σκληρή καθημερινότητα, αυτή τη φυγή που μόνο η λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει.

7)Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία? Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?

Εκείνο που γνωρίζουν όλοι όσοι γράφουν, είναι ότι στη σημερινή εποχή είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσει κανείς χρήματα, ακόμη και απλά να βιοποριστεί, από τη συγγραφή. Όσο για τη φήμη, είναι αλήθεια ότι πάντοτε αποτελούσε ένα δέλεαρ για τον άνθρωπο, να τον εκτιμούν οι άλλοι και να αναγνωρίζουν και αποδέχονται την όποια αξία του. Δεν θα πω ψέματα, θα μου άρεσε να αγαπηθούν τα βιβλία μου από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες, να γίνουν γνωστά, να πάρουν καλές κριτικές. Κανείς απ’όσους γράφουν και γενικότερα κανείς απ’ όσους ασχολούνται με την τέχνη, δεν θα μπορούσε στα αλήθεια να αρνηθεί τη λαχτάρα, τον πόθο, για την ευρεία αποδοχή του έργου του. Από την άλλη, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, η ανάγκη για να γράψω μοιάζει σαν να ξεπήδησε ξαφνικά από μέσα μου, σαν να διέρρηξε την πόρτα του δωματίου που μέχρι τότε ήταν κλεισμένη και να βγήκε στην επιφάνεια του μυαλού. Όταν ξεκίνησα να γράφω, κάπου κοντά στα πενήντα μου χρόνια, το πρώτο πράγμα που είπα μέσα μου ήταν «τι έχανα τόσα χρόνια»! Από τότε, ειλικρινά δεν έχει περάσει μέρα που να μην γράψω ή έστω να μην σκεφτώ, είτε μια καινούργια ιστορία, είτε τη συνέχεια κάποιας που ήδη έχω αρχίσει.

8)Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?

Το διάβασμα είναι για μένα ζωτική ανάγκη, είναι ένα μέρος από το νόημα της ζωής. Όπως λέει και ένας χαρακτήρας σε μυθιστόρημά μου, «όταν μιλάς μαθαίνουν οι άλλοι, όταν ακούς, μαθαίνεις εσύ». Έτσι και με το διάβασμα, «ακούς» τους άλλους, μαθαίνεις διαρκώς, είναι σαν να ανακαλύπτεις κάθε φορά καινούργιους θησαυρούς. Συμμετέχεις στην πανανθρώπινη γνώση, με κάθε καλό βιβλίο γίνεται δικό σου ένα κομμάτι της ανθρώπινης σοφίας.

Σκεφτείτε πόσο μαγευτικό είναι να στέκεσαι μέσα στο σπήλαιο των ιδεών του Πλάτωνα, να παλεύεις με τα κύματα πλάι στον Οδυσσέα, να αντικρίζεις τον Δον Κιχώτη καθώς πολεμά τους ανεμόμυλους, να αναζητάς κάποιον δολοφόνο μαζί με τον Ηρακλή Πουαρό, να περιδιαβαίνεις τους δρόμους της Νέας Υόρκης με τον υπέροχο Γκάτσμπι ή αυτούς του Δουβλίνου με τον Λίοπολντ Μπλουμ, να χορεύεις στην Κρήτη μαζί με το Ζορμπά και τόσα άλλα. Μου είναι πραγματικά αδιανόητο να περάσει κάποιος από αυτή τη ζωή, χωρίς να διαβάσει όσο περισσότερο μπορεί.

9)Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία  στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί?

Όπως και οι περισσότεροι βιβλιόφιλοι, έχω μια σχέση ιδιαίτερη, σχεδόν ερωτική με τα περισσότερα από τα βιβλία μου. Παρ’ όλα αυτά θα τα δάνειζα σε φίλους, όπως έχω κάνει αρκετές φορές, κι ας έχω χάσει αρκετά, τα οποία έχω αναγκαστεί να ξαναγοράσω. Όμως, πράγματι υπάρχουν μερικά, με τα οποία είμαι τόσο δεμένος, ώστε θα προτιμούσα να μην τα δανείσω. Πρόκειται για βιβλία στα οποία μου αρέσει να επιστρέφω κατά καιρούς, όπως «ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ» του Μάρκου Αυρήλιου, «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ» του Πεσόα, η «ΑΘΑΝΑΣΙΑ» του Κούντερα, που αυτή την εποχή το ξαναδιαβάζω, «ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ» του Τόμας Μαν, η «ΔΙΚΗ» του Κάφκα και πολλά άλλα.

10) Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Έχω ξεκινήσει ένα νέο μυθιστόρημα, που όμως δείχνει να θέλει ακόμη το χρόνο του για να ολοκληρωθεί. Στα …διαλείμματα, με αφορμή κάποιες άλλες ιδέες που γεννιούνται από περιστατικά της καθημερινότητας, γράφω διηγήματα, περισσότερο για να κρατήσω ζωντανές αυτές τις ιδέες, αλλά και για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στις μικρές ιστορίες, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το μυθιστόρημα.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα  να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τις πολύ εύστοχες και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας και για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το μυθιστόρημά μου. Η «ΦΥΓΗ» κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις «ΠΗΓΗ», έναν εκδοτικό οίκο που καταλαβαίνει τις ανάγκες του συγγραφέα και αγαπάει πραγματικά το βιβλίο. Προσωπικά, θα χαιρόμουν ιδιαίτερα να επικοινωνήσω με οποιονδήποτε αναγνώστη το επιθυμεί, είτε μέσω μηνύματος ηλεκτρονικής αλληλογραφίας στη διεύθυνσή μου itzitzikakis@gmail.com, είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου μπορεί κανείς να με βρει με το ονοματεπώνυμό μου Ilias Tzitzikakis.

Φυγή
Συγγραφέας: Ηλίας Τζιτζικάκης
Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή

Καθώς η αυγουστιάτικη ζέστη κατακλύζει τους στενούς, βρόµικους δρόµους γύρω απ’ το λιµάνι του Πειραιά, έξι γνωστοί δικηγόροι της πόλης βρίσκονται δολοφονηµένοι ο ένας µετά τον άλλο. Ο αστυνόµος Μάριος Φωκάς αναλαµβάνει την εξιχνίαση της υπόθεσης, όµως, όσο κι αν προσπαθεί, είναι σαν να αναζητά ένα φάντασµα. Ο µόνος που γνωρίζει την αλήθεια είναι ο πρώην δικηγόρος Στέλιος Κάτρης, που όµως είναι αδύνατο να την αποκαλύψει, καθώς νοσηλεύεται σε µια άθλια κλινική χρόνιων παθήσεων, αδύναµος να κινηθεί ή να µιλήσει, ξεχασµένος από όλους, εκτός από έναν: τον ίδιο τον δολοφόνο.

Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που ισορροπεί ανάµεσα στο δίκαιο και το άδικο, την αλήθεια και το ψέµα, την πραγµατικότητα και την ψευδαίσθηση, µε φόντο το µεγάλο λιµάνι και τους υπηρέτες της δικαιοσύνης.