Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH ABOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ, του
βιβλίου «ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Κα ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας.
1) Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς.
Γεννήθηκα ανάμεσα σε βιβλία, γιατί ο πατέρας μου, ο Νικόλαος Ρώσσης, είχε εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Ρώσση. Μεγάλωσα, μυρίζοντας το χαρτί των βιβλίων, αυτή τη μοναδική μυρωδιά των μαγικών ταξιδιών στη χώρα της φαντασίας. Από νωρίς έμαθα να τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τον παππού μου, τον Ιωάννη Ρώσση, που δε γνώρισα ποτέ, γιατί είχε πεθάνει χρόνια πριν. Το όνομά του όμως και το συγγραφικό του έργο, όπως το Λεξικό Ανωμάλων Ρημάτων, ήταν γνωστό στους φιλολογικούς κύκλους. Ήξερα πως κουβαλούσα ένα όνομα σημαντικό στους εκδοτικούς χώρους, πως πρέπει να φανώ αντάξιά του. Από μικρούλα διάβαζα πολύ. Από τον πατέρα μου διδάχτηκα πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς να ανοίγεις καθημερινά ένα βιβλίο. Έχω δει να δημιουργούνται βιβλία από την αρχή ως το τέλος, γιατί εκτός από τον εκδοτικό οίκο διατηρούσε και γραφικές τέχνες. Γεννήθηκα μέσα στα βιβλία και συνεχίζω να περπατώ ανάμεσά τους. Παντρεύτηκα μικρή και γρήγορα απέκτησα δύο παιδιά. Σπούδασα παιδαγωγική και παιδική ψυχολογία κι οι σπουδές αυτές πιστεύω πως με βοηθούν στην κατανόηση των ηρώων μου. Το πρώτο μου παιδικό βιβλίο κυκλοφόρησε όταν ήμουν είκοσι πέντε χρονών. Εργάστηκα ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχω γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 μου απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό μου έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική σχέση μου με τους αναγνώστες μου, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημα «Δίδυμα Φεγγάρια», το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση, όπως και το μυθιστόρημά μου, «Αστέρια στην άμμο». Μου αρέσει να χαμογελάω μέσα από την καρδιά μου, με το γέλιο ενός μωρού, τον γαλάζιο ουρανό, τον λαμπερό ήλιο, τη θάλασσα, τα λουλούδια, τα παιδιά, τα δικά μου παιδιά, αλλά και τα παιδιά με τα οποία συναναστρέφομαι. Χαμογελάω προσπαθώντας να ερμηνεύσω την αλήθεια στο βλέμμα των ανθρώπων, με κάποιο τραγούδι, με το ουράνιο τόξο, γενικά χαμογελάω με την ίδια τη ζωή…
2) Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας; Πότε και πως ξεκινήσατε τη συγγραφή.
Προτού προλάβω να γνωρίσω τη μητέρα μου, εκείνη έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό… Κι αυτό ήταν τελικά που με ώθησε να ταξιδέψω στη γραφή. Για πολλά χρόνια, στην προσπάθειά μου να νιώσω τη μητρική αγάπη και την ασφάλεια, που τόσο μου έλειπε, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου μια μαμά για μένα, μια ολοζώντανη μητέρα που με αγκάλιαζε σφιχτά, που μου έφτιαχνε τηγανητές πατάτες, που με φιλούσε συνέχεια. Έκανα δηλαδή συνεχείς ασκήσεις φαντασίας. Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, μέχρι που βρήκαν τελικά διέξοδο στο χαρτί και τις λέξεις. Ό,τι είμαι, ό,τι γράφω το χρωστάω στα παιδιά. Εκείνα με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και σκανδαλιές. Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, να κόβω την ανάσα του αναγνώστη μου.
3) Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, «ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Είναι παράξενος, είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο το ένα μυθιστόρημα με οδηγεί σε κάποιο άλλο. Τα «Δίδυμα Φεγγάρια», είναι ένας σταθμός στη συγγραφική μου καριέρα. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε μέχρι και σήμερα, οι αναγνώστες φίλοι μου με εμπιστεύονται, μου ανοίγουν διάπλατα την καρδιά τους. Μου γράφουν την ιστορία της ζωής τους. Χαρές και λύπες, δοκιμασίες και συμφορές, ψέματα κι αλήθειες πονεμένες, όλα όσα γεύτηκαν. Με την παράκληση να γίνουν μυθιστόρημα. Με συγκινούν απίστευτα. Όμως είναι πολύ δύσκολο να επωμιστώ το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης. Πίστευα πως δε θα τολμούσα να γράψω ξανά μια αληθινή ιστορία, μέχρι που βρέθηκα για εκδήλωση βιβλίου σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα, μέχρι που μίλησα με έναν ηλικιωμένο άντρα. Θα πρέπει να πλησίαζε τα ογδόντα του χρόνια, ίσως και να τα ξεπερνούσε. Κι όμως εξέπεμπε λάμψη, γοητεία και μια απίστευτη ηρεμία. Κάτι που μόνο οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι εκπέμπουν. Μου έδωσε το χέρι του, μου συστήθηκε. Και με μάγεψε με όσα μου διηγήθηκε. Κουβεντιάσαμε αρκετές ώρες. Που πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Κι όταν τον αποχαιρέτισα τον ευχαρίστησα μονάχα. Χωρίς να του υποσχεθώ τίποτα. Λατρεύω την αλήθεια. Δε άντεχα να του χαρίσω ψεύτικες ελπίδες. Σιγά σιγά, με τα αλλεπάλληλα ταξίδια μου στην Ελλάδα, τον έβγαλα από το μυαλό μου. Έτσι νόμισα. Γιατί είχε ήδη ρίξει τον σπόρο του μέσα μου. Η πραγματική ιστορία της ζωής του, κλωθογύριζε στο μυαλό μου, γινόταν σιγά σιγά κομμάτι μου. Ακολουθούσα τα δικά του ψίχουλα ζωής, αυτά που είχε ρίξει στο διάβα μου, σαν να ήταν ο δικός μου ο Κοντορεβιθούλης. Κι έτσι βούτηξα στ’ «Αστέρια στην άμμο».
4) Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σε αυτό το βιβλίο; Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία;
Τ’ «Αστέρια στην άμμο», είναι ένα βιβλίο που βουτάει στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς τους. Σχέσεις ζωής, πλημμυρισμένες συγκρούσεις, λάθη, πληγές, σ' έναν συνεχή αγώνα δρόμου που οδηγεί στην ενηλικίωση και την ωρίμανση. Αυτό το μυθιστόρημα παλεύει να πιάσει σφιχτά από το χέρι τους αναγνώστες, τους παρακινεί να ταξιδέψουν στον μικρόκοσμο των παιδιών, στον μεγαλόκοσμο των ενηλίκων. Και τελικά στον ίδιο τους τον εαυτό. Τους ταξιδεύει σε παθιασμένους έρωτες, δολοφονίες, λάθη και πάθη, ψέματα κι αλήθειες. Φαντάζει παραμύθι, γιατί η αληθινή ζωή κεντάει στ’ αλήθεια μοναδικά παραμύθια και τα γεμίζει δράκους και μάγισσες. Απώτερος σκοπός της; Να μας εγκλωβίσει σε έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο, να μας αναγκάσει να βρούμε το νήμα. Που είναι ένα και μοναδικό. Ονομάζεται αγάπη. Στάθηκα τυχερή, τόσο τυχερή, γιατί είχα στα χέρια μου μια δυνατή αληθινή ιστορία, που μου χάρισε μια μοναδική ευκαιρία: Να συλλαβίσω, το ρήμα ΑΓΑΠΩ, από το Α έως το Ω.
5) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας;
Να συνειδητοποιήσει πως ο μοναδικός δρόμος της λύτρωσης, της ζωής μας ολόκληρης, είναι η αγάπη. Κι είναι μονόδρομος. Όλα τα θεραπεύει η αγάπη. Βάλσαμο είναι. Επουλώνει τις πληγές, λειαίνει τη σκληράδα της ζωής. Κι έχει τόση, μα τόση δύναμη που μπορεί, ναι, μπορεί, να κατεβάσει στη γη όλα τα αστέρια του ουρανού, να τα κατεβάσει στην άμμο, γύρω μας, κοντά μας, να γεμίσει με αυτά τις χούφτες μας…
6) Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε;
Ο «Κοντορεβιθούλης» μου, ο άνθρωπος που μου διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του, μου μίλησε για τα αστέρια, για το πόσο ξεχωριστοί και μοναδικοί είμαστε όλοι, όπως κι εκείνα… Λαχταρούσα να ονομάσω το βιβλίο «Η γυναίκα που αγαπήθηκε πολύ». Μια από τις ηρωίδες μου η Αλεξία, μένει ορφανή. Και ξέρω και από προσωπικά βιώματα, αλλά και ως παιδαγωγός, πως ο Θεός δε μας αφήνει έτσι. Στέλνει στον δρόμο της ζωής μας, ανθρώπους μέντορες, που μας χαρίζουν την αγάπη και την ασφάλεια που τόσο έχουμε ανάγκη. Και στον δρόμο της Αλεξίας εμφανίζονται τρία αγόρια. Τη βοηθούν να αγαπήσει τον εαυτό της. Και η ζωή της μπλέκεται και με τους τρεις. Με έναν τρόπο συγκλονιστικό… Καθώς έγραφα όμως, καθώς ταξίδευα στη μαγευτική Ινδία, έπεσα πάνω στον τίτλο του βιβλίου μου. Έπεσα πάνω στ’ «Αστέρια στην άμμο». … Το σκοτάδι ήταν βαθύ, βελουδένιο. Κι εκεί που ήμουν αναστατωμένη, ξαφνικά τα ξέχασα όλα. Γιατί μου κόπηκε στ’ αλήθεια η ανάσα. Αντίκρισα ένα θαύμα. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Έτριψα τα μάτια μου. Νόμιζα πως ονειρευόμουν… Τα νερά και η άμμος έλαμπαν λες και κι όλα τ’ αστέρια του ουρανού είχαν πέσει στη γη. Το σκοτάδι τα βοηθούσε να λάμπουν ακόμα περισσότερο. Έκανα ένα δειλό βήμα, ύστερα κι άλλο ένα, πάτησα στην άμμο. Οι πατούσες μου άγγιξαν τ’ αστέρια. «Είναι ένα θαύμα! Είναι αστέρια στην άμμο!» ψιθύρισα με δέος. Copyright EKΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Ναι, η ηρωίδα μου γίνεται ένα με τ’ αστέρια στην άμμο, με αυτό το φαινόμενο που συμβαίνει σε πολλές παραλίες της γης όταν δεν έχει φεγγάρι και ονομάζεται φωταύγεια. Πώς θα μπορούσα να διαλέξω άλλον τίτλο;
7) Πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Ως κόρη εκδότη, ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων και βιβλίων ενηλίκων, αλλά και ως υπεύθυνη έκδοσης, έχω γνωρίσει σχεδόν όλους τους εκδοτικούς οίκους και πολλά βιβλία μου έχουν εκδοθεί σε διάφορους από αυτούς. Το 2010 στάθηκα απίστευτα τυχερή, γιατί κατάφερα με το έργο μου να ανήκω κι εγώ ανάμεσα στους συγγραφείς των εκδόσεων Ψυχογιός. Είναι ένας εκδοτικός οίκος που σέβεται πραγματικά τους αναγνώστες του, όσο και τους συγγραφείς του. Μέσα σε αυτήν την εκδοτική οικογένεια ένιωσα ασφάλεια, θαλπωρή, ενθάρρυνση, αισθάνθηκα έτοιμη να γράψω θέτοντας στόχους. Οι εκδόσεις Ψυχογιός είναι η δεύτερη οικογένειά μου.
8) Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς.
Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις; Πάνω απ’ όλα να σέβεται το κοινό του, να πασχίζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του να φανεί αντάξιος των προσδοκιών του. Γιατί το κοινό, «νιώθει». Να μην αντιμετωπίζει τη συγγραφή ως επαγγελματική επιλογή, αλλά σαν ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού του κόσμου. Να παλεύει να γράψει ένα «καλό» βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα μας χαρίσει χαμόγελα καρδιάς, θα μας στηρίξει για να τα καταφέρουμε να αντικρίζουμε τον κόσμο με ένα καθάριο βλέμμα, παρά τις καθημερινές μας δυσκολίες. Να «εκτίθεται» στο κοινό του, να είναι αληθινός, να καταθέτει τις προσωπικές του εμπειρίες. Και να γράφει, προσπαθώντας, όσο μπορεί, να τιμήσει τα λόγια του λατρεμένου, Νίκου Καζαντζάκη: «Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»
9) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα;
Γράφω, γράφω συνέχεια… Και τρέχω σε εκδηλώσεις για το τελευταίο μυθιστόρημά μου, «Η αγαπημένη των θεών», εκδόσεις Ψυχογιός, 2019. Το καινούργιο μυθιστόρημά μου, το οποίο θα βρίσκεται στα χέρια των αναγνωστών μου, τον Μάιο του 2020, ονομάζεται «Τιρκουάζ». Άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να με παρασύρουν τα χρώματα σε αυτό το μυθιστόρημα. Και τα συναισθήματα. Βούτηξα σε μια θάλασσα τιρκουάζ παλεύοντας να ξεσκεπάσω σχέσεις γονέα-παιδιού. Τα μυστικά και τα ψέματα, τις συναισθηματικές ελλείψεις, την ίδια την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών όπου μεγάλωσαν οι ήρωές μου
10) Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;
Κάθε βιβλίο γεννιέται μέσα μου, είναι κομμάτι του εαυτού μου. Προσπαθώ να ρουφήξω κάθε τι γύρω μου, να αφουγκραστώ αξίες ζωής. Κι ύστερα ο κόσμος ο πραγματικός ενώνεται με τη φαντασία, τις εμπειρίες, τις χαρές και τους πόνους της ζωής μου. Κάπως έτσι αρχίζει να δημιουργείται σιγά σιγά κάθε μυθιστόρημά μου. Πιστεύω πως όταν γράφεις ρουφάς τα θαύματα της ζωής, τα μετουσιώνεις και τα προσφέρεις με τη δική σου προσωπική σφραγίδα, με τη δική σου ανάσα ψυχής. Τα παιδιά με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς μου. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Γενικά να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και «σκανδαλιές». Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, πολλές φορές ακόμα και να κόβω την ανάσα του αναγνώστη μου. Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή. Από τους ανθρώπους γύρω μου. Προσπαθώ να χαρτογραφήσω την ψυχή τους. Δύσκολο ή εύκολο όταν χρειάζομαι πληροφορίες, ταξιδεύω σε βιβλία, άπειρα βιβλία και στο διαδίκτυο. Σε κάθε μυθιστόρημά μου απαιτείται πολύς χρόνος για να συλλέξω τις αντίστοιχες πληροφορίες, όμως είναι απαραίτητο όταν σέβεσαι τον αναγνώστη σου. Ζω παρατηρώντας τα πάντα γύρω μου, καταγράφω εικόνες, συναισθήματα, λέξεις. Τα συνδυάζω με τη φαντασία και τις εμπειρίες μου, προσπαθώ να ανοίγω την καρδιά και το νου στο κάθε τι, να τα μετουσιώνω με τη γραφή μου. Πάνω απ’ όλα σέβομαι το κοινό μου, πασχίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να φανώ αντάξια των προσδοκιών του. Γιατί το κοινό, «νιώθει». Και για να το κερδίσεις πρέπει να ξυπνάς συναισθήματα, να καταθέτεις κομμάτι του εαυτού σου. Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφεις για τους ενήλικες. Κάθε μυθιστόρημά μου προσπαθεί να κλείσει μέσα του τις απαιτήσεις της ίδιας της εποχής μας, τα συναισθήματά μου, την ίδια την ψυχή μου.
11) Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Η ικανοποίηση μια εσωτερικής ανάγκης, φυσικά. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να γράφω. Ρέει η γραφή από μέσα μου. Γράφω παίζοντας και παίζω γράφοντας. Προσπαθώ να «εκτίθεμαι» στους αναγνώστες μου, να είμαι αληθινή, να κάνω πολλές ανατροπές, να καταθέτω προσωπικές εμπειρίες. Ποτέ δεν ξέρω το τέλος, παλεύω, υπηρετώντας στον στόχο μου. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και εύχομαι να μη σταματήσω ποτέ, μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Γιατί πραγματικά η γραφή είναι η ανάσα μου. Κι αυτή την ανάσα της ψυχής μου, τη μοιράζομαι με τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριές μου, στην προσπάθειά μου να τους κάνω να καταλάβουν καλύτερα τον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν… Ένα μόνο ζήτησα από τον Θεό όταν κατάλαβα τον κόσμο γύρω μου, όταν συνειδητοποίησα πως ποτέ δε θα με αγκαλιάσει η μητέρα μου, πως ποτέ δε θα νιώσω τα φιλιά της, τη στοργή της… Ζήτησα να αγαπηθώ. Ναι, μου το έκανε αυτό το χατίρι ο Θεός, έχω αγαπηθεί κι αγαπιέμαι όπως ήθελα! Από την οικογένειά μου, πρώτα απ’ όλα, την οικογένειά μου που είναι το κουκούλι μου.. Μετά την οικογένειά μου, είναι οι αναγνώστες μου, που μου προσφέρουν καθημερινά τόση αγάπη. Απίστευτη αγάπη. Η συναισθηματική ανταπόκρισή τους είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου. Με φωνάζουν «Ρένα της καρδιάς τους» και με πλημμυρίζουν με την αγάπη τους. Νιώθω ευλογημένη. Και τα ταξίδια που κάνω κοντά τους, για τις εκδηλώσεις μου, με βοηθούν να γεμίσω τις μπαταρίες της καρδιάς.
12) Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Το βιβλίο, κάθε βιβλίο, δίνει τροφή στη φαντασία μας, μετατρέπει την πραγματικότητά μας σε παραμυθένια. Δίνει τροφή και στη σκέψη μας, μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μπορώ να γράψω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα για το πόσο πολύτιμο είναι το βιβλίο. Όμως για να γίνει κανείς αναγνώστης πρέπει να αρχίσει να διαβάζει από μικρό παιδί. Το παιδί μαθαίνει να αγαπάει το βιβλίο μέσω της οικογένειάς του και μέσω του σχολείου του. Πόσο θα ήθελα να μάθουν οι γονείς στα παιδιά τους να έχουν καθημερινά στην αγκαλιά τους ένα βιβλίο. Πόσο θα ήθελα να καταλάβουν όλοι πόσο σημαντική είναι η παιδική λογοτεχνία! Η συμβολή της στην ανάπτυξη του παιδιού είναι πολύτιμη. Αποτελεί το αντίδοτο στην ψυχολογική πίεση της εποχής μας, είναι απαραίτητη για τη διανοητική ισορροπία του παιδιού. Αναπτύσσει πνευματικά και συναισθηματικά το παιδί, το βοηθάει να πάρει σωστή στάση απέναντι στη ζωή, του γνωρίζει την ίδια τη ζωή από τα πρώτα τρυφερά πρωτοσχολικά του χρόνια. Το βοηθάει να γνωρίσει τους ανθρώπους και τον εαυτό του. Να πλουτίσει τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τη φαντασία, τις ιδέες του, να αναπτύξει την κρίση του, να καλλιεργηθεί αισθητικά, να μάθει να αγαπάει ότι καλό, ωραίο και αληθινό. Όπου πάω κι όπου σταθώ προσπαθώ να πείσω τους γονείς να αφιερώνουν δέκα λεπτά την ημέρα, δέκα πολύτιμα λεπτά, για να διαβάζουν ένα βιβλίο στο παιδί τους, λίγο πριν κοιμηθεί. Το βιβλίο προσφέρει στο παιδί χαρά, το φέρνει σε ουσιαστική επαφή με τον ίδιο το γονέα του. Το παιδί όμως μιμείται κι αν δεν δει τον δάσκαλο να «δουλεύει» το βιβλίο στην τάξη, αν δεν δει τους γονείς να διαβάζουν, πώς θα μάθει κι αυτό; Πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες βιβλιοθήκες σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, πρέπει να καλλιεργηθεί η αναγνωστική συμπεριφορά σε κάθε τάξη, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σωστούς αναγνώστες που σέβονται κι αγαπούν το βιβλίο, που το θεωρούν πιστό τους φίλο. Κάθε φορά που γεννιέται ένας καινούργιος αναγνώστης στη χώρα μας πάντως, πρέπει όλοι να νιώθουμε περήφανοι.
13) Μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας μια φράση του βιβλίου σας.
Θα επιλέξω δύο, πολύτιμες για μένα, φράσεις: «Είμαστε όσα μας έχουν συμβεί». Ναι, είμαστε όσα μας έχουν συμβεί, γιατί δύσκολα αγνοούμε όσα μας στοιχειώνουν, δύσκολα ξεφύγουμε από τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας. Τα παιδικά μας χρόνια, όσα μας διαμόρφωσαν, βάρη ασήκωτα είναι και τα κουβαλάμε μαζί μας. Ο «πρίγκιπας της ζωής μου ήταν ο εαυτός μου» συνειδητοποιεί σε κάποιο σημείο του μυθιστορήματος, η Αλεξία, η μία ηρωίδα μου, ενώ η άλλη, η Αγαθονίκη καταλαβαίνει ότι στην προσωπική της ολοκλήρωση μπορεί να την οδηγήσει μόνο ο εαυτός της Τα περισσότερα κορίτσια λαχταρούν να συναντήσουν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο που θα τις κάνει ευτυχισμένες. Όμως αυτός ο πρίγκιπας είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Είναι δύσκολος ο αγώνας της ανακάλυψης του εαυτού μας. Πρέπει να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε. Χωρίς να ξεχνάμε πως όλα ξεκινούν από μας και καταλήγουν σε μας…
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Τα «Αστέρια στην άμμο», καθώς η «Η αγαπημένη των θεών», αλλά κι όλα τα βιβλία μου, μπορείτε να τα βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Εγώ σας περιμένω με χαρά σε κάποια από τις εκδηλώσεις μου, που γίνονται κατά καιρούς, σε όλη την Ελλάδα.
Κα ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας.
1) Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς.
Γεννήθηκα ανάμεσα σε βιβλία, γιατί ο πατέρας μου, ο Νικόλαος Ρώσσης, είχε εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Ρώσση. Μεγάλωσα, μυρίζοντας το χαρτί των βιβλίων, αυτή τη μοναδική μυρωδιά των μαγικών ταξιδιών στη χώρα της φαντασίας. Από νωρίς έμαθα να τρέφω απεριόριστο σεβασμό για τον παππού μου, τον Ιωάννη Ρώσση, που δε γνώρισα ποτέ, γιατί είχε πεθάνει χρόνια πριν. Το όνομά του όμως και το συγγραφικό του έργο, όπως το Λεξικό Ανωμάλων Ρημάτων, ήταν γνωστό στους φιλολογικούς κύκλους. Ήξερα πως κουβαλούσα ένα όνομα σημαντικό στους εκδοτικούς χώρους, πως πρέπει να φανώ αντάξιά του. Από μικρούλα διάβαζα πολύ. Από τον πατέρα μου διδάχτηκα πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς να ανοίγεις καθημερινά ένα βιβλίο. Έχω δει να δημιουργούνται βιβλία από την αρχή ως το τέλος, γιατί εκτός από τον εκδοτικό οίκο διατηρούσε και γραφικές τέχνες. Γεννήθηκα μέσα στα βιβλία και συνεχίζω να περπατώ ανάμεσά τους. Παντρεύτηκα μικρή και γρήγορα απέκτησα δύο παιδιά. Σπούδασα παιδαγωγική και παιδική ψυχολογία κι οι σπουδές αυτές πιστεύω πως με βοηθούν στην κατανόηση των ηρώων μου. Το πρώτο μου παιδικό βιβλίο κυκλοφόρησε όταν ήμουν είκοσι πέντε χρονών. Εργάστηκα ως νηπιαγωγός, αλλά και ως υπεύθυνη εκδόσεων. Έχω γράψει 15 βιβλία για ενηλίκους και πάνω από 150 παιδικά βιβλία. Το 2015 μου απονεμήθηκε το Βραβείο Λογοτεχνίας από τον Όμιλο Γυναικών Πειραιά «Εξάλειπτρον» για το συγγραφικό μου έργο, σε συνδυασμό με τη μεγάλη απήχησή του και τη διαδραστική σχέση μου με τους αναγνώστες μου, καθώς και το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ο πιο ερωτικός χαρακτήρας», για το μυθιστόρημα «Δίδυμα Φεγγάρια», το οποίο μεταφέρθηκε και στην τηλεόραση, όπως και το μυθιστόρημά μου, «Αστέρια στην άμμο». Μου αρέσει να χαμογελάω μέσα από την καρδιά μου, με το γέλιο ενός μωρού, τον γαλάζιο ουρανό, τον λαμπερό ήλιο, τη θάλασσα, τα λουλούδια, τα παιδιά, τα δικά μου παιδιά, αλλά και τα παιδιά με τα οποία συναναστρέφομαι. Χαμογελάω προσπαθώντας να ερμηνεύσω την αλήθεια στο βλέμμα των ανθρώπων, με κάποιο τραγούδι, με το ουράνιο τόξο, γενικά χαμογελάω με την ίδια τη ζωή…
2) Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας; Πότε και πως ξεκινήσατε τη συγγραφή.
Προτού προλάβω να γνωρίσω τη μητέρα μου, εκείνη έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό… Κι αυτό ήταν τελικά που με ώθησε να ταξιδέψω στη γραφή. Για πολλά χρόνια, στην προσπάθειά μου να νιώσω τη μητρική αγάπη και την ασφάλεια, που τόσο μου έλειπε, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου μια μαμά για μένα, μια ολοζώντανη μητέρα που με αγκάλιαζε σφιχτά, που μου έφτιαχνε τηγανητές πατάτες, που με φιλούσε συνέχεια. Έκανα δηλαδή συνεχείς ασκήσεις φαντασίας. Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, μέχρι που βρήκαν τελικά διέξοδο στο χαρτί και τις λέξεις. Ό,τι είμαι, ό,τι γράφω το χρωστάω στα παιδιά. Εκείνα με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και σκανδαλιές. Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, να κόβω την ανάσα του αναγνώστη μου.
3) Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, «ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Είναι παράξενος, είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο το ένα μυθιστόρημα με οδηγεί σε κάποιο άλλο. Τα «Δίδυμα Φεγγάρια», είναι ένας σταθμός στη συγγραφική μου καριέρα. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε μέχρι και σήμερα, οι αναγνώστες φίλοι μου με εμπιστεύονται, μου ανοίγουν διάπλατα την καρδιά τους. Μου γράφουν την ιστορία της ζωής τους. Χαρές και λύπες, δοκιμασίες και συμφορές, ψέματα κι αλήθειες πονεμένες, όλα όσα γεύτηκαν. Με την παράκληση να γίνουν μυθιστόρημα. Με συγκινούν απίστευτα. Όμως είναι πολύ δύσκολο να επωμιστώ το βάρος μιας τέτοιας ευθύνης. Πίστευα πως δε θα τολμούσα να γράψω ξανά μια αληθινή ιστορία, μέχρι που βρέθηκα για εκδήλωση βιβλίου σε μια από τις αγαπημένες μου πόλεις κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα, μέχρι που μίλησα με έναν ηλικιωμένο άντρα. Θα πρέπει να πλησίαζε τα ογδόντα του χρόνια, ίσως και να τα ξεπερνούσε. Κι όμως εξέπεμπε λάμψη, γοητεία και μια απίστευτη ηρεμία. Κάτι που μόνο οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι εκπέμπουν. Μου έδωσε το χέρι του, μου συστήθηκε. Και με μάγεψε με όσα μου διηγήθηκε. Κουβεντιάσαμε αρκετές ώρες. Που πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Κι όταν τον αποχαιρέτισα τον ευχαρίστησα μονάχα. Χωρίς να του υποσχεθώ τίποτα. Λατρεύω την αλήθεια. Δε άντεχα να του χαρίσω ψεύτικες ελπίδες. Σιγά σιγά, με τα αλλεπάλληλα ταξίδια μου στην Ελλάδα, τον έβγαλα από το μυαλό μου. Έτσι νόμισα. Γιατί είχε ήδη ρίξει τον σπόρο του μέσα μου. Η πραγματική ιστορία της ζωής του, κλωθογύριζε στο μυαλό μου, γινόταν σιγά σιγά κομμάτι μου. Ακολουθούσα τα δικά του ψίχουλα ζωής, αυτά που είχε ρίξει στο διάβα μου, σαν να ήταν ο δικός μου ο Κοντορεβιθούλης. Κι έτσι βούτηξα στ’ «Αστέρια στην άμμο».
4) Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σε αυτό το βιβλίο; Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία;
Τ’ «Αστέρια στην άμμο», είναι ένα βιβλίο που βουτάει στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς τους. Σχέσεις ζωής, πλημμυρισμένες συγκρούσεις, λάθη, πληγές, σ' έναν συνεχή αγώνα δρόμου που οδηγεί στην ενηλικίωση και την ωρίμανση. Αυτό το μυθιστόρημα παλεύει να πιάσει σφιχτά από το χέρι τους αναγνώστες, τους παρακινεί να ταξιδέψουν στον μικρόκοσμο των παιδιών, στον μεγαλόκοσμο των ενηλίκων. Και τελικά στον ίδιο τους τον εαυτό. Τους ταξιδεύει σε παθιασμένους έρωτες, δολοφονίες, λάθη και πάθη, ψέματα κι αλήθειες. Φαντάζει παραμύθι, γιατί η αληθινή ζωή κεντάει στ’ αλήθεια μοναδικά παραμύθια και τα γεμίζει δράκους και μάγισσες. Απώτερος σκοπός της; Να μας εγκλωβίσει σε έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο, να μας αναγκάσει να βρούμε το νήμα. Που είναι ένα και μοναδικό. Ονομάζεται αγάπη. Στάθηκα τυχερή, τόσο τυχερή, γιατί είχα στα χέρια μου μια δυνατή αληθινή ιστορία, που μου χάρισε μια μοναδική ευκαιρία: Να συλλαβίσω, το ρήμα ΑΓΑΠΩ, από το Α έως το Ω.
5) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας;
Να συνειδητοποιήσει πως ο μοναδικός δρόμος της λύτρωσης, της ζωής μας ολόκληρης, είναι η αγάπη. Κι είναι μονόδρομος. Όλα τα θεραπεύει η αγάπη. Βάλσαμο είναι. Επουλώνει τις πληγές, λειαίνει τη σκληράδα της ζωής. Κι έχει τόση, μα τόση δύναμη που μπορεί, ναι, μπορεί, να κατεβάσει στη γη όλα τα αστέρια του ουρανού, να τα κατεβάσει στην άμμο, γύρω μας, κοντά μας, να γεμίσει με αυτά τις χούφτες μας…
6) Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε;
Ο «Κοντορεβιθούλης» μου, ο άνθρωπος που μου διηγήθηκε την ιστορία της ζωής του, μου μίλησε για τα αστέρια, για το πόσο ξεχωριστοί και μοναδικοί είμαστε όλοι, όπως κι εκείνα… Λαχταρούσα να ονομάσω το βιβλίο «Η γυναίκα που αγαπήθηκε πολύ». Μια από τις ηρωίδες μου η Αλεξία, μένει ορφανή. Και ξέρω και από προσωπικά βιώματα, αλλά και ως παιδαγωγός, πως ο Θεός δε μας αφήνει έτσι. Στέλνει στον δρόμο της ζωής μας, ανθρώπους μέντορες, που μας χαρίζουν την αγάπη και την ασφάλεια που τόσο έχουμε ανάγκη. Και στον δρόμο της Αλεξίας εμφανίζονται τρία αγόρια. Τη βοηθούν να αγαπήσει τον εαυτό της. Και η ζωή της μπλέκεται και με τους τρεις. Με έναν τρόπο συγκλονιστικό… Καθώς έγραφα όμως, καθώς ταξίδευα στη μαγευτική Ινδία, έπεσα πάνω στον τίτλο του βιβλίου μου. Έπεσα πάνω στ’ «Αστέρια στην άμμο». … Το σκοτάδι ήταν βαθύ, βελουδένιο. Κι εκεί που ήμουν αναστατωμένη, ξαφνικά τα ξέχασα όλα. Γιατί μου κόπηκε στ’ αλήθεια η ανάσα. Αντίκρισα ένα θαύμα. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Έτριψα τα μάτια μου. Νόμιζα πως ονειρευόμουν… Τα νερά και η άμμος έλαμπαν λες και κι όλα τ’ αστέρια του ουρανού είχαν πέσει στη γη. Το σκοτάδι τα βοηθούσε να λάμπουν ακόμα περισσότερο. Έκανα ένα δειλό βήμα, ύστερα κι άλλο ένα, πάτησα στην άμμο. Οι πατούσες μου άγγιξαν τ’ αστέρια. «Είναι ένα θαύμα! Είναι αστέρια στην άμμο!» ψιθύρισα με δέος. Copyright EKΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Ναι, η ηρωίδα μου γίνεται ένα με τ’ αστέρια στην άμμο, με αυτό το φαινόμενο που συμβαίνει σε πολλές παραλίες της γης όταν δεν έχει φεγγάρι και ονομάζεται φωταύγεια. Πώς θα μπορούσα να διαλέξω άλλον τίτλο;
7) Πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Ως κόρη εκδότη, ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων και βιβλίων ενηλίκων, αλλά και ως υπεύθυνη έκδοσης, έχω γνωρίσει σχεδόν όλους τους εκδοτικούς οίκους και πολλά βιβλία μου έχουν εκδοθεί σε διάφορους από αυτούς. Το 2010 στάθηκα απίστευτα τυχερή, γιατί κατάφερα με το έργο μου να ανήκω κι εγώ ανάμεσα στους συγγραφείς των εκδόσεων Ψυχογιός. Είναι ένας εκδοτικός οίκος που σέβεται πραγματικά τους αναγνώστες του, όσο και τους συγγραφείς του. Μέσα σε αυτήν την εκδοτική οικογένεια ένιωσα ασφάλεια, θαλπωρή, ενθάρρυνση, αισθάνθηκα έτοιμη να γράψω θέτοντας στόχους. Οι εκδόσεις Ψυχογιός είναι η δεύτερη οικογένειά μου.
8) Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς.
Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις; Πάνω απ’ όλα να σέβεται το κοινό του, να πασχίζει με όλη τη δύναμη της ψυχής του να φανεί αντάξιος των προσδοκιών του. Γιατί το κοινό, «νιώθει». Να μην αντιμετωπίζει τη συγγραφή ως επαγγελματική επιλογή, αλλά σαν ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού του κόσμου. Να παλεύει να γράψει ένα «καλό» βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα μας χαρίσει χαμόγελα καρδιάς, θα μας στηρίξει για να τα καταφέρουμε να αντικρίζουμε τον κόσμο με ένα καθάριο βλέμμα, παρά τις καθημερινές μας δυσκολίες. Να «εκτίθεται» στο κοινό του, να είναι αληθινός, να καταθέτει τις προσωπικές του εμπειρίες. Και να γράφει, προσπαθώντας, όσο μπορεί, να τιμήσει τα λόγια του λατρεμένου, Νίκου Καζαντζάκη: «Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»
9) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα;
Γράφω, γράφω συνέχεια… Και τρέχω σε εκδηλώσεις για το τελευταίο μυθιστόρημά μου, «Η αγαπημένη των θεών», εκδόσεις Ψυχογιός, 2019. Το καινούργιο μυθιστόρημά μου, το οποίο θα βρίσκεται στα χέρια των αναγνωστών μου, τον Μάιο του 2020, ονομάζεται «Τιρκουάζ». Άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να με παρασύρουν τα χρώματα σε αυτό το μυθιστόρημα. Και τα συναισθήματα. Βούτηξα σε μια θάλασσα τιρκουάζ παλεύοντας να ξεσκεπάσω σχέσεις γονέα-παιδιού. Τα μυστικά και τα ψέματα, τις συναισθηματικές ελλείψεις, την ίδια την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών όπου μεγάλωσαν οι ήρωές μου
10) Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;
Κάθε βιβλίο γεννιέται μέσα μου, είναι κομμάτι του εαυτού μου. Προσπαθώ να ρουφήξω κάθε τι γύρω μου, να αφουγκραστώ αξίες ζωής. Κι ύστερα ο κόσμος ο πραγματικός ενώνεται με τη φαντασία, τις εμπειρίες, τις χαρές και τους πόνους της ζωής μου. Κάπως έτσι αρχίζει να δημιουργείται σιγά σιγά κάθε μυθιστόρημά μου. Πιστεύω πως όταν γράφεις ρουφάς τα θαύματα της ζωής, τα μετουσιώνεις και τα προσφέρεις με τη δική σου προσωπική σφραγίδα, με τη δική σου ανάσα ψυχής. Τα παιδιά με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς μου. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Γενικά να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και «σκανδαλιές». Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, πολλές φορές ακόμα και να κόβω την ανάσα του αναγνώστη μου. Εμπνέομαι από την ίδια τη ζωή. Από τους ανθρώπους γύρω μου. Προσπαθώ να χαρτογραφήσω την ψυχή τους. Δύσκολο ή εύκολο όταν χρειάζομαι πληροφορίες, ταξιδεύω σε βιβλία, άπειρα βιβλία και στο διαδίκτυο. Σε κάθε μυθιστόρημά μου απαιτείται πολύς χρόνος για να συλλέξω τις αντίστοιχες πληροφορίες, όμως είναι απαραίτητο όταν σέβεσαι τον αναγνώστη σου. Ζω παρατηρώντας τα πάντα γύρω μου, καταγράφω εικόνες, συναισθήματα, λέξεις. Τα συνδυάζω με τη φαντασία και τις εμπειρίες μου, προσπαθώ να ανοίγω την καρδιά και το νου στο κάθε τι, να τα μετουσιώνω με τη γραφή μου. Πάνω απ’ όλα σέβομαι το κοινό μου, πασχίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να φανώ αντάξια των προσδοκιών του. Γιατί το κοινό, «νιώθει». Και για να το κερδίσεις πρέπει να ξυπνάς συναισθήματα, να καταθέτεις κομμάτι του εαυτού σου. Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφεις για τους ενήλικες. Κάθε μυθιστόρημά μου προσπαθεί να κλείσει μέσα του τις απαιτήσεις της ίδιας της εποχής μας, τα συναισθήματά μου, την ίδια την ψυχή μου.
11) Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Η ικανοποίηση μια εσωτερικής ανάγκης, φυσικά. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να γράφω. Ρέει η γραφή από μέσα μου. Γράφω παίζοντας και παίζω γράφοντας. Προσπαθώ να «εκτίθεμαι» στους αναγνώστες μου, να είμαι αληθινή, να κάνω πολλές ανατροπές, να καταθέτω προσωπικές εμπειρίες. Ποτέ δεν ξέρω το τέλος, παλεύω, υπηρετώντας στον στόχο μου. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και εύχομαι να μη σταματήσω ποτέ, μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Γιατί πραγματικά η γραφή είναι η ανάσα μου. Κι αυτή την ανάσα της ψυχής μου, τη μοιράζομαι με τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριές μου, στην προσπάθειά μου να τους κάνω να καταλάβουν καλύτερα τον εαυτό τους και να τον αγαπήσουν… Ένα μόνο ζήτησα από τον Θεό όταν κατάλαβα τον κόσμο γύρω μου, όταν συνειδητοποίησα πως ποτέ δε θα με αγκαλιάσει η μητέρα μου, πως ποτέ δε θα νιώσω τα φιλιά της, τη στοργή της… Ζήτησα να αγαπηθώ. Ναι, μου το έκανε αυτό το χατίρι ο Θεός, έχω αγαπηθεί κι αγαπιέμαι όπως ήθελα! Από την οικογένειά μου, πρώτα απ’ όλα, την οικογένειά μου που είναι το κουκούλι μου.. Μετά την οικογένειά μου, είναι οι αναγνώστες μου, που μου προσφέρουν καθημερινά τόση αγάπη. Απίστευτη αγάπη. Η συναισθηματική ανταπόκρισή τους είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου. Με φωνάζουν «Ρένα της καρδιάς τους» και με πλημμυρίζουν με την αγάπη τους. Νιώθω ευλογημένη. Και τα ταξίδια που κάνω κοντά τους, για τις εκδηλώσεις μου, με βοηθούν να γεμίσω τις μπαταρίες της καρδιάς.
12) Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Το βιβλίο, κάθε βιβλίο, δίνει τροφή στη φαντασία μας, μετατρέπει την πραγματικότητά μας σε παραμυθένια. Δίνει τροφή και στη σκέψη μας, μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μπορώ να γράψω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα για το πόσο πολύτιμο είναι το βιβλίο. Όμως για να γίνει κανείς αναγνώστης πρέπει να αρχίσει να διαβάζει από μικρό παιδί. Το παιδί μαθαίνει να αγαπάει το βιβλίο μέσω της οικογένειάς του και μέσω του σχολείου του. Πόσο θα ήθελα να μάθουν οι γονείς στα παιδιά τους να έχουν καθημερινά στην αγκαλιά τους ένα βιβλίο. Πόσο θα ήθελα να καταλάβουν όλοι πόσο σημαντική είναι η παιδική λογοτεχνία! Η συμβολή της στην ανάπτυξη του παιδιού είναι πολύτιμη. Αποτελεί το αντίδοτο στην ψυχολογική πίεση της εποχής μας, είναι απαραίτητη για τη διανοητική ισορροπία του παιδιού. Αναπτύσσει πνευματικά και συναισθηματικά το παιδί, το βοηθάει να πάρει σωστή στάση απέναντι στη ζωή, του γνωρίζει την ίδια τη ζωή από τα πρώτα τρυφερά πρωτοσχολικά του χρόνια. Το βοηθάει να γνωρίσει τους ανθρώπους και τον εαυτό του. Να πλουτίσει τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τη φαντασία, τις ιδέες του, να αναπτύξει την κρίση του, να καλλιεργηθεί αισθητικά, να μάθει να αγαπάει ότι καλό, ωραίο και αληθινό. Όπου πάω κι όπου σταθώ προσπαθώ να πείσω τους γονείς να αφιερώνουν δέκα λεπτά την ημέρα, δέκα πολύτιμα λεπτά, για να διαβάζουν ένα βιβλίο στο παιδί τους, λίγο πριν κοιμηθεί. Το βιβλίο προσφέρει στο παιδί χαρά, το φέρνει σε ουσιαστική επαφή με τον ίδιο το γονέα του. Το παιδί όμως μιμείται κι αν δεν δει τον δάσκαλο να «δουλεύει» το βιβλίο στην τάξη, αν δεν δει τους γονείς να διαβάζουν, πώς θα μάθει κι αυτό; Πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες βιβλιοθήκες σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, πρέπει να καλλιεργηθεί η αναγνωστική συμπεριφορά σε κάθε τάξη, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σωστούς αναγνώστες που σέβονται κι αγαπούν το βιβλίο, που το θεωρούν πιστό τους φίλο. Κάθε φορά που γεννιέται ένας καινούργιος αναγνώστης στη χώρα μας πάντως, πρέπει όλοι να νιώθουμε περήφανοι.
13) Μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας μια φράση του βιβλίου σας.
Θα επιλέξω δύο, πολύτιμες για μένα, φράσεις: «Είμαστε όσα μας έχουν συμβεί». Ναι, είμαστε όσα μας έχουν συμβεί, γιατί δύσκολα αγνοούμε όσα μας στοιχειώνουν, δύσκολα ξεφύγουμε από τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας. Τα παιδικά μας χρόνια, όσα μας διαμόρφωσαν, βάρη ασήκωτα είναι και τα κουβαλάμε μαζί μας. Ο «πρίγκιπας της ζωής μου ήταν ο εαυτός μου» συνειδητοποιεί σε κάποιο σημείο του μυθιστορήματος, η Αλεξία, η μία ηρωίδα μου, ενώ η άλλη, η Αγαθονίκη καταλαβαίνει ότι στην προσωπική της ολοκλήρωση μπορεί να την οδηγήσει μόνο ο εαυτός της Τα περισσότερα κορίτσια λαχταρούν να συναντήσουν τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο που θα τις κάνει ευτυχισμένες. Όμως αυτός ο πρίγκιπας είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Είναι δύσκολος ο αγώνας της ανακάλυψης του εαυτού μας. Πρέπει να αγαπήσουμε αυτό που είμαστε. Χωρίς να ξεχνάμε πως όλα ξεκινούν από μας και καταλήγουν σε μας…
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Τα «Αστέρια στην άμμο», καθώς η «Η αγαπημένη των θεών», αλλά κι όλα τα βιβλία μου, μπορείτε να τα βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Εγώ σας περιμένω με χαρά σε κάποια από τις εκδηλώσεις μου, που γίνονται κατά καιρούς, σε όλη την Ελλάδα.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!