Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τo
συγγραφέα κ. ΘΕΟΔΩΡΟ ΛΙΜΗΤΣΙΟ, του βιβλίου «ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ... », από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
1)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ... ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πότε το τελειώσατε;
Το «ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…» είναι η ιστορία δυο παιδιών που ήρθαν στον κόσμο μόνο για έναν λόγο. Για να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα. Τον έρωτα όπως ήταν τότε και που στις μέρες μας δεν υπάρχει πια. Γι’ αυτό τα παιδιά μεγαλώνουν το ένα για το άλλο έως ότου οι δρόμοι τους καταφέρουν να σμίξουν. Η συγγραφή ξεκίνησε πριν περίπου 8 χρόνια και τελείωσε το περασμένο καλοκαίρι.
2) Ο τίτλος του βιβλίου σας ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ για σένα μας θυμίζει τον τίτλο του γνωστού τραγουδιού που ερμηνεύει η Νατάσσα Μποφίλιου, μήπως ήταν η πηγή έμπνευσης του βιβλίου σας, πείτε μας πως εμπνευστήκατε αυτή την υπεροχή ιστορία.
Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα, το τραγούδι αυτό δεν το είχα
ακούσει. Ένα βράδυ και ενώ ξενυχτούσα για πολλοστή φορά μπροστά από την οθόνη του
υπολογιστή γράφοντας και ακούγοντας μουσική, άκουσα το τραγούδι σε κάποιον ελληνικό
ραδιοφωνικό σταθμό. Ήταν τόση μεγάλη η έκπληξή, που το έβαλα στο youtube ξανά μια ξανά.
Από την ημέρα εκείνη το τραγούδι έγινε ο καλύτερος μου φίλος. Γιατί ήταν πάντα εκεί στα δύσκολα και η μελωδία του με ταξίδευε όλο και πιο μακριά ανοίγοντας όλες τις κλειστές πόρτες της φαντασίας μου. Πως θα μπορούσε λοιπόν να μην πάρει το βιβλίο τον τίτλο του τραγουδιού;
3)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Όπως γράφει ο πολύ καλός μου φίλος Άρης Μπουσιόπουλος στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Η μυθιστορία ερεθίζει την οσφρητική μνήμη φέρνοντας μυρωδιές παιδικού σύμπαντος».
Θα γυρίσουμε για λίγο πίσω στο χρόνο και θα δούμε πως ήταν οι σχέσεις, οι άνθρωποι, τα ήθη και τα έθιμά μιας εποχής που δυστυχώς ανήκει πλέον στο παρελθόν. Και φυσικά θα γνωρίσουμε τον πραγματικό έρωτα. Τον έρωτα που δεν γνωρίζει σύνορα.
Από τα δυνατά του στοιχεία θεωρώ πως είναι η απλή, η καθημερινή του γλώσσα που το κάνει να μπορεί να διαβαστεί από τον καθένα.
4)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.
Τα μηνύματα νομίζω πως είναι πολλά. Ένα από αυτά είναι πως, όσο δύσκολα κι αν είναι τα
πράγματα, ότι κακό και αν μας έχει συμβεί πρέπει-οφείλουμε να πάμε παρακάτω… γιατί η ζωή συνεχίζεται. Το παρελθόν θα είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζει ότι μπορούμε να κάνουμε το μέλλον μας καλύτερο.
5)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?
Δεν νομίζω ότι όποιος διαβάσει το βιβλίο θα μπορέσει να βρει πιο ταιριαστό τίτλο.
6)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?
Θεωρώ πως όταν ο συγγραφέας καταφέρει να μετατρέψει την αλήθεια της φαντασίας του σε λέξεις, τότε θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για να αγγίζει και γιατί όχι να μπει στις καρδίες των υποψήφιων αναγνωστών.
7)Πως νιώθετε τώρα που εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο ?
Σίγουρα νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου. Πιο όμορφα όμως νοιώθω όταν διαβάζω τα
κολακευτικά σχόλια των αναγνωστών.
8)Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Χωρίς δεύτερη συζήτηση το έντυπο. Δεν θα μπορούσα να διαβάσω με τίποτα πάνω από λίγες σελίδες σε ηλεκτρονική μορφή.
9)Πείτε μας τι διαβάζετε αυτό τον καιρό και αν υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας, που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;
Η «ΕΒΟΡΑ», το τελευταίο βιβλίο του πολύ καλού μου φίλου και συντοπίτη Κώστα Κρομμύδα με ταξιδεύει εδώ και λίγες μέρες.
Αγαπημένα βιβλία που υπάρχουν στην βιβλιοθήκη μου πολλά. Θα ξεχωρίσω το «Λίγες και μια νύχτες» και το «Η σκιά της Πεταλούδας» του Ισίδωρου Ζουργού όπως επίσης και το «Σέρρα η ψυχή του Πόντου» του Γιάννη Καλπούζου.
Να δανείσω δεν νομίζω αλλά μπορεί όποιος θέλει να περάσει από το σπίτι μου να κάνουμε ένα απογευματινό καφέ και ανάγνωση.
10)Θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Γεννήθηκα στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1976. Ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με το θέατρο στην πόλη μου για 2 τελευταία χρόνια πριν φύγω για να σπουδάσω υποκριτική στην Δραματική σχολή «Αρχή» στην Αθήνα. Μετά από ένα θεατρικό ταξίδι 12 χρόνων στην Ελλάδα αποφάσισα να μετακομίσω μόνιμα στην Βιέννη το 2011. Εδώ δημιούργησα την πρώτη ελληνική Θεατρική ομάδα «προς τον ήλιο» και από το 2012 δίνουμε το παρόν με θεατρικά έργα Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων στα ελληνικά με γερμανικούς υπέρτιτλους.
Με το γράψιμο ξεκίνησα όσο ήμουνα ακόμη στη δραματική σχολή. Το 2003 ολοκλήρωσα την συγγραφή του πρώτου και μοναδικού μου σήριαλ 24 επεισοδίων που δεν έδωσα ποτέ προς έγκριση γιατί δεν το θεωρούσα ακόμη έτοιμο. Το 2007 ξεκίνησα με την συγγραφή ενός μυθιστορήματος με τίτλο «Ποτέ δεν είναι αργά» που δεν ολοκλήρωσα ποτέ.
11)Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια, τι καινούργιο ετοιμάζετε;
Έχω ξεκινήσει ήδη με το δεύτερό μου βιβλίο. Εύχομαι μόνο να μην χρειαστώ τόσο πολύ χρόνο όσο με το πρώτο.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Στηρίζουμε βέβαια τα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς μας γιατί καθημερινά δίνουν το δικό τους αγώνα στις δύσκολες εποχές που ζούμε.
ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
ΘΕΟΔΩΡΟ ΛΙΜΗΤΣΙΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Πριν από τα κινητά τηλέφωνα και τα androids υπήρχαν οι επιστολές, που έκαναν ημέρες ή και εβδομάδες να φθάσουν στον παραλήπτη... Πριν από την άνεση του αυτοκινήτου και την ταχύτητα του αεροπλάνου υπήρχαν το μουλάρι και το άλογο και πορείες ημερών σε σκληρές καιρικές συνθήκες... Πριν από τις φιλίες των socialmedia υπήρχαν η γειτονιά, το παιχνίδι στις αυλές και στις αλάνες, οι κουβέντες με τα μάτια να κοιτούν στα μάτια και όχι στην οθόνη... Πριν από τους γάμους με drones και πυροτεχνήματα υπήρχε το αυθόρμητο γλέντι συγγενών και φίλων σε σπίτια και πλατείες χωριών, με το κλαρίνο να σέρνει τον χορό... Πριν από τη βιαστική και επιπόλαιη «αγάπη» της μιας εβδομάδας ή του ενός μήνα υπήρχε η ΑΓΑΠΗ, με τους στίχους του Ελύτη να γίνονται ερωτόλογα και τη φράση «θα σ’ αγαπώ ΠΑΝΤΑ» να κυριολεκτεί... Πριν από τα ογκώδη ρομαντικά μυθιστορήματα με τη δαιδαλώδη πλοκή και τις λογοτεχνικές φιοριτούρες υπήρχε η απλή καθημερινή γλώσσα, με την κάθε λέξη να βαραίνει σαν μολύβι με το καθαρό νόημά της... Γι’ αυτό μ’ αρέσει η μυθιστορία του Θοδωρή· γιατί ερεθίζει την οσφρητική μνήμη φέρνοντας μυρωδιές παιδικού σύμπαντος... όταν η μαγεία δεν ήταν μαγγανεία και η μεταφυσική δεν ήταν κλάδος της φιλοσοφίας, αλλά ο μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κόσμου· και αυτό μου λείπει στις μέρες μας. Βησσαρίων Μπουσιόπουλος
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!