Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΡΕΝΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ, του βιβλίου «ΤΙΡΚΟΥΑΖ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
Κα ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το καινούργιο σας βιβλίο. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε βιβλίο σας και αυτή την φορά ήρθατε να μας ταξιδέψετε με μια ιδιαίτερη ιστορία και με ένα καλοκαιρινό αγαπημένο χρώμα το ΤΙΡΚΟΥΑΖ.
Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ’ αυτό το βιβλίο; Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία;
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας;
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Εσείς διαβάζετε; Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Υπάρχει το άσπρο. Υπάρχει το μαύρο. Κι ανάμεσά τους το τιρκουάζ. Το δαχτυλίδι που είχε επιλέξει ο Στέφανος να χαρίσει και στις τρεις αδελφές. Στη δύστροπη Ερατώ, στη δυναμική Κλέλια, στην ντελικάτη Μάιρα, τα κορίτσια του. Είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες ο Στέφανος. Τις έκανε να νιώθουν όμορφα, να αισθάνονται μοναδικές.
Τη μία την παντρεύτηκε.
Την άλλη την ερωτεύτηκε.
Κα ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΙΡΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το καινούργιο σας βιβλίο. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε βιβλίο σας και αυτή την φορά ήρθατε να μας ταξιδέψετε με μια ιδιαίτερη ιστορία και με ένα καλοκαιρινό αγαπημένο χρώμα το ΤΙΡΚΟΥΑΖ.
Αλήθεια γιατί τιρκουάζ και όχι κάποιο άλλο χρώμα; Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε;
Από τη μητέρα μου κληρονόμησα ένα και μοναδικό πανέμορφο δαχτυλίδι. Μια τιρκουάζ άκουα μαρίνα, δεμένη με χρυσό. Κληρονόμησα και την αγάπη της για τη θάλασσα. Από ό,τι μου λένε για εκείνη. Δε τη γνώρισα.
Λατρεύω το γαλάζιο, το τιρκουάζ, όλες τις αποχρώσεις του μπλε. Όλοι προτιμάμε κάποιο χρώμα. Παίζουν με την ψυχολογία μας τα χρώματα, φτιάχνουν ή χαλάνε τη διάθεσή μας.
Η ζωή μας είναι σαν ένα καλειδοσκόπιο γεμάτο εικόνες και το χρώμα τους φαίνεται πως κρατά όμηρο τα συναισθήματά μας, επηρεάζοντας ακόμα και τις πράξεις μας. Η επίδραση των χρωμάτων στην ανθρώπινη ψυχολογία που πολλές φορές απορρέουν από προσωπικά βιώματα και συνοδεύονται από δυνατά συναισθηματικά φορτία, παραμένει ακόμα αναπάντητο ερώτημα.
Η επίδραση των χρωμάτων στην ψυχολογία, αλλά και στην ίδια τη ζωή των ηρώων του «Τιρκουάζ», είναι καταλυτική. Οπότε και ο συγκεκριμένος τίτλος ήταν ο μόνος που ταίριαζε.
Συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο βιβλίο σας.
Υπάρχει το άσπρο. Υπάρχει το μαύρο. Κι ανάμεσά τους το τιρκουάζ. Το δαχτυλίδι που είχε επιλέξει ο Στέφανος να χαρίσει και στις τρεις αδελφές. Στη δύστροπη Ερατώ, στη δυναμική Κλέλια, στην ντελικάτη Μάιρα, τα κορίτσια του. Είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες ο Στέφανος. Τις έκανε να νιώθουν όμορφα, να αισθάνονται μοναδικές.
Τη μία την παντρεύτηκε.
Την άλλη την ερωτεύτηκε.
Την τρίτη τη βίασε.
Το τιρκουάζ, ένα λαμπερό χρώμα που συμβολίζει την αλήθεια. Και την αγνότητα. Το τιρκουάζ, ένα σκοτεινό χρώμα που βουτάει σε αλήθειες ψυχής. Γιατί η ζωή έχει πάντα δύο όψεις. Γιατί κάθε ιστορία κρύβει πολλές πλευρές και βαθιά χτυποκάρδια. Άλλωστε, από το μεθύσι του έρωτα δεν είναι καμωμένη η ευτυχία;
Άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου να με παρασύρουν τα χρώματα σε αυτό το μυθιστόρημα. Και τα συναισθήματα. Βούτηξα σε μια θάλασσα τιρκουάζ παλεύοντας να ξεσκεπάσω σχέσεις γονέα-παιδιού, να ανιχνεύσω συμπεριφορές, επιπτώσεις, τραύματα. Τα μυστικά και τα ψέματα, τις συναισθηματικές ελλείψεις, την ίδια την αλήθεια που κρυβόταν πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών όπου μεγάλωσαν οι ήρωές μου.
Παλεύει με το ερωτικό απωθημένο το καινούργιο μυθιστόρημά μου, με τον πόνο και τις αμφιβολίες που το συντροφεύουν. Ψάχνει την ευτυχία στους ανθρώπους, γιατί η χαρά δε μετριέται με τη σπατάλη της ψυχής. Θυμάται παιδικές ηλικίες που είναι γραμμένες με χρώμα ανεξίτηλο στο νου και στην καρδιά. Κι όπως το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, ταξιδεύει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, δροσίζεται σε πεντακάθαρα νερά, ανασαίνει χρώματα κι αρώματα.
Πείτε μας, πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία;
Το εμπνεύστηκα από τα πολλά «γράμματα-πληγές» που διαβάζω καθημερινά από τους αναγνώστες μου, που μου ανοίγουν την καρδιά τους, μου μιλούν για τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας τα οποία έπαιξαν εξέχοντα ρόλο στην προσωπικότητά τους. Πολλοί γονείς μεταφέρουν αυτά τα τραύματα, κρύβουν ανείπωτα μυστικά, κουκουλώνουν πληγές της παιδικής τους ηλικίας. Άλλες επουλώνονται, άλλες όχι…
Ήταν ένας στόχος που με ξετρέλανε, που με προέτρεψε να χωθώ βαθιά στις προσωπικότητες των ηρώων μου. Ήταν ξόδεμα ψυχής για μένα και ευχαριστώ όλους τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριες για την απίστευτη αποδοχή του καινούργιου μυθιστορήματός μου.
Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ’ αυτό το βιβλίο; Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία;
Το «Τιρκουάζ» ανοίγει ένα παράθυρο στην ελληνική κοινωνία, δίνοντας χώρο και χρόνο σε πολλά κοινωνικά θέματα. Και πρώτα απ’ όλα μιλάει για τη σχέση γονέα - παιδιού.
Το παιδί, μας μιμείται. Είναι ο καθρέφτης του γονιού. Η κληρονομικότητα επηρεάζει την προσωπικότητά του, τον σημαντικότερο ρόλο όμως τον έχουν τα πρότυπά του, οι γονείς του. Χρειάζεται ασφάλεια, ηρεμία, σωστή καθοδήγηση. Έχει ανάγκη, απόλυτη ανάγκη να νιώθει την αγάπη, μια άνευ όρων αγάπη. Που φαντάζει να μην είναι ποτέ, μα ποτέ, αρκετή. Η έλλειψή της, το κάνει να υποφέρει κι αναπτύσσει διάφορες στρατηγικές που καθορίζουν το μέλλον του, μέχρι που ταξιδεύει στη φαντασία του για να την ανακαλύψει.
Το παιδί μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν μας. Για να το προστατεύσουμε πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Όταν η μητέρα, όταν ο πατέρας αγκαλιάσει το παιδί του, όταν του πει «Σ’ αγαπώ», γιατρεύει τις όποιες πληγές, τις όποιες στενοχώριες, τα άγχη του. Ηρεμεί ό,τι κι αν το έχει τρομοκρατήσει κι αφήνει αποτυπώματα αγάπης στην ψυχή του, αποτυπώματα που κρατάνε μια ζωή.
Η ψυχή, το μυαλό ακόμα και το κορμί αποθηκεύουν όλα τα βιώματα της ζωής μας. Οι απωθημένοι πόνοι, μας σπρώχνουν ασυνείδητα να χαρίσουμε πόνο και δυστυχία. Κι η θεραπεία της ψυχής είναι δύσκολη, απαιτητική και εστιάζει σε μια και μόνο λέξη, την: αγάπη.
Γι’ αυτό και το «Τιρκουάζ» φωνάζει πως ποτέ δεν είναι αρκετό ένα «Σ’ αγαπώ». Ποτέ δεν είναι αρκετή μια αγκαλιά.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας;
Το να μάθουμε από μικρούλια να μην καταπιέζουμε όλα όσα νιώθουμε. Να αφαιρέσουμε τη μάσκα, να παρουσιάζουμε το αληθινό πρόσωπό μας, να μη θάβουμε τον θυμό και τον φόβο μας. Να διαταράξουμε τις ισορροπίες, να μην αποξενωνόμαστε.
Κανένας μας δεν είναι παγιδευμένος.
Μας αξίζει μια ζωή πλημμυρισμένη ομορφιά κι εσωτερική ισορροπία κι αυτό σημαίνει πως πρέπει πάντα να ακολουθούμε το χρώμα της δικής μας καρδιάς. Να γίνουμε πρωταγωνιστές της ζωής μας, μην αφήνουμε κανέναν άλλο να καταλάβει τη θέση που μας ανήκει.
Με λίγα λόγια πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Είναι ένα βιβλίο που τραγουδάει τον έρωτα, ανιχνεύει την εσωτερική πάλη, τα όνειρα, τα κορμιά που καίγονται, την τρέλα που μας ανεβάζει στα ουράνια. Τον πόνο, τη ζήλια, το πάθος. Τη μάχη που δεν έχει τελειωμό. Την ηδονή, τον πόθο, την ευτυχία, τη δυστυχία.
Οι ήρωές του δε γλιτώνουν από την αγάπη. Κανένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του δε γλιτώνει από την αγάπη. Μας βρίσκει όπου κι αν κρυβόμαστε.
Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία;
Από μικρό παιδί, γύρω στα τέσσερα χρόνια, από τότε δηλαδή που θυμάμαι τον εαυτό μου, έφτιαχνα κάθε βράδυ ιστορίες μέσα στο μυαλό μου, επειδή είχε πεθάνει η μητέρα μου κι ένιωθα έντονα την απουσία της. Έπλαθα παραμύθια με τη φαντασία μου, δημιουργούσα τη ζωή που ήθελα, άλλαζα την πραγματικότητα. Ζωντάνευα μέσα στο μυαλό μου μια μαμά που με έπνιγε στα φιλιά, έφτιαχνε τα αγαπημένα μου φαγητά, με συμβούλευε…
Άρχισα να γράφω και στο χαρτί στην ηλικία των δέκα χρονών περίπου, για να μιλάω με τον εαυτό μου. Ήμουν ευαίσθητο και κλειστό παιδί, μου έλειπε η αγκαλιά. Αυτή την αγκαλιά, τώρα που μεγάλωσα, κατάλαβα πως την αναπλήρωνε το γράψιμο. Ο κόσμος ο φανταστικός, ο παραμυθένιος, με μάγευε. Είχα πλάσει του κόσμου τα παραμύθια με πρίγκιπες, πριγκίπισσες, καλές μαμάδες, στριμμένες μάγισσες…
Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Σιγά σιγά η συγγραφή έγινε η ανάσα μου και δεν αποτελεί για μένα μια επαγγελματική επιλογή, αλλά μια βαθιά ανάγκη έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου.
Ο δρόμος της συγγραφής είναι σίγουρα μοναχικός, είναι μια συνεχής πάλη με τον εαυτό μου, κατάθεση ψυχής. Απαιτεί υπομονή, κουράγιο, περιορισμούς, ρυθμό, συνεχή έρευνα, ενσυναίσθηση. Αλλά και συνεχή επαφή με τις ανάγκες της καθημερινότητας, τους ανθρώπους γύρω μου, τη χαρτογράφηση της ψυχής τους. Έχω ανακαλύψει τους ήρωές μου, που είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες της σημερινής εποχής. Αυτοί με εμπνέουν ακατάπαυστα, τα όσα ζουν και βιώνουν. Παλεύω να γράψω προσπαθώντας, όσο μπορώ, να τιμήσω τα λόγια του Καζαντζάκη:
«Δεν πρέπει να τελεύει το μεροκάματο ο συγγραφέας, δεν πρέπει να μαζεύει τα σύνεργά του, αν δεν είναι σίγουρος πως δεν έχει ακουμπήσει έστω κι ένα λιθαράκι, για να χτιστεί πάνω στην άβυσσο ένα νησί…»
Και τελικά με κάθε μου βιβλίο, με κάθε πρότασή μου, έρχομαι ένα ακόμα βήμα μπροστά στην αυτογνωσία.
Εσείς διαβάζετε; Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Γεννήθηκα ανάμεσα στα βιβλία, ο πατέρας μου είχε εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις «Ρώσση». Μεγάλωσα μυρίζοντας χαρτί, αυτή τη μοναδική μυρωδιά των μαγικών ταξιδιών στη χώρα της φαντασίας, μεγάλωσα διαβάζοντας πολύ. Έμαθα πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς να ανοίγεις καθημερινά ένα βιβλίο.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν διαβάζω το βιβλίο ενός αγαπημένου συγγραφέα. Με χαλαρώνει, με ταξιδεύει, μου κρατάει συντροφιά, προσφέρει λύσεις σε όποια προβλήματά μου, βελτιώνει την ποιότητα της ζωής μου. Είναι στ’ αλήθεια ο παράδεισός μου. Από μικρούλα διαβάζω, από μικρούλα ονειρευόμουν να με έκλειναν σε μια τεράστια βιβλιοθήκη με τα βιβλία που προτιμώ, να διαβάζω χωρίς σταματημό…
Το στοίχημα της φιλαναγνωσίας κερδίζεται από τη μικρή ηλικία όπως τονίζουν όλοι οι ειδικοί. Η συμβολή των γονιών και των δασκάλων στη θετική κινητοποίηση των παιδιών απέναντι στο βιβλίο είναι πολύτιμη. Το παιδί αποκρυπτογραφεί τον κόσμο καλύτερα, επικοινωνεί με το παρόν και το παρελθόν της φυλής του, αναπτύσσει τη συναισθηματική του νοημοσύνη, μαθαίνει να αποδέχεται τους ανθρώπους, γίνεται πιο εύκολα μέλος της κοινωνίας. Η φιλαναγνωσία είναι μια εσωτερική επανάσταση γιατί μας βοηθάει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, διεγείρει τη φαντασία μας, εμπλουτίζει τα συναισθήματά μας.
Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;
Όλα τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, του αγαπημένου μου συγγραφέα. Αποτελούν για μένα καταφύγιο που με οδηγεί από το σκοτάδι στο φως, λύνει απορίες ζωής. Τα διαβάζω ξανά και ξανά, με λαχτάρα.
Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Συνεχίζω να βουτάω στη θάλασσα της γραφής, μια και η γραφή είναι η ανάσα μου. Από τον περασμένο Οκτώβριο γράφω το καινούργιο μυθιστόρημά μου που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός τον Μάιο του 2021, με ηρωίδα, την Ολίβια, μια γυναίκα αστυνομικό που πρωτοεμφανίστηκε στο «Τιρκουάζ». Την έχω λατρέψει την πρωταγωνίστριά μου και την αφήνω να με παρασύρει σε απίστευτες περιπέτειες ψυχής.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το «Τιρκουάζ» θα το βρείτε στα όλα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και της Κύπρου. Κι όποιοι φίλοι αναγνώστες θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μου, μπορούν να το κάνουν σε κάποιο από τα τέσσερα προφίλ μου στο facebook αλλά και στην προσωπική μου σελίδα.
ΤΙΡΚΟΥΑΖ
ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ
Ημ/νία έκδοσης-14 Μαϊ 2020
Θεματική Κατηγορία-Κοινωνικό, Αισθηματικό
Σειρά-Ελληνική λογοτεχνία
ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ
Ημ/νία έκδοσης-14 Μαϊ 2020
Θεματική Κατηγορία-Κοινωνικό, Αισθηματικό
Σειρά-Ελληνική λογοτεχνία
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Υπάρχει το άσπρο. Υπάρχει το μαύρο. Κι ανάμεσά τους το τιρκουάζ. Το δαχτυλίδι που είχε επιλέξει ο Στέφανος να χαρίσει και στις τρεις αδελφές. Στη δύστροπη Ερατώ, στη δυναμική Κλέλια, στην ντελικάτη Μάιρα, τα κορίτσια του. Είχε τον τρόπο του με τις γυναίκες ο Στέφανος. Τις έκανε να νιώθουν όμορφα, να αισθάνονται μοναδικές.
Τη μία την παντρεύτηκε.
Την άλλη την ερωτεύτηκε.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!