ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΝΤΡΟΥΡΑΚΟΥ για το βιβλίο της ΑΓΝΥΘΑ από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK

φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΝΤΡΟΥΡΑΚΟΥ με το

βιβλίο της ΑΓΝΥΘΑ από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Αγαπητή μας κα ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΝΤΡΟΥΡΑΚΟΥ, ευχαριστούμε που

δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το νέο σας μυθιστόρημα με

τίτλο ΑΓΝΥΘΑ.

Καλημέρα σας. Εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.

Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε

σ αυτό? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε

ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?

Η «Αγνύθα» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Πρόκειται για μία

ιστορία μέσα από την οποία παρουσιάζονται διάφορες μορφές της

έμφυλης βίας, με την ενδοοικογενειακή να κυριαρχεί. Επί της ουσίας

πρόκειται για ένα ψυχογράφημα των ηρώων, θυτών και θυμάτων. Αυτή

είναι και η ιδιαιτερότητά του, η οπτική των πραγμάτων, καθώς στην

ιστορία της Αγνύθας δεν παρουσιάζεται μόνο η συναισθηματική πλευρά

των θυμάτων αλλά και των θυτών. Μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις

των ηρώων της ιστορίας αποκαλύπτεται η ψυχοσύνθεση τους.

Βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση της αναγνώστριας θα έλεγα πως τα

δυνατά στοιχεία αυτού του βιβλίου είναι τρία. Ο λυρισμός του, που

δημιουργεί την ανάλογη ατμόσφαιρα, τα μικρά κεφάλαια, και οι λυτές μα

ζωντανές περιγραφές μέσω των οποίων δίνεται η δυνατότητα ταύτισης

ήρωα – αναγνώστη.

Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Ποιος είναι

ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από

ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή

από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Το κοινωνικό φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας με προβλημάτιζε

πάντα. Από νεαρή ηλικία με απασχολούσαν θέματα που σχετίζονταν με

όποια μορφή βίας. Προσπαθούσα να κατανοήσω το γιατί. Το γιατί

συμβαίνει, τι είναι αυτό που οπλίζει το χέρι του θύτη, γιατί το θύμα δεν

αντιδρά ή γιατί αντιδρά με τον εκάστοτε τρόπο. Αρκετοί αναγνώστες με

ρωτάνε αν ο λόγος δημιουργίας αυτού του βιβλίου οφείλεται σε δικά μου

βιώματα ή λόγω των γυναικοκτονιών που έχουν συμβεί τα τελευταία

χρόνια. Η απάντησή μου είναι όχι και όχι. Δεν έχω υποστεί

ενδοοικογενειακή βία, ενώ οι γυναικοκτονίες είναι ένα διαχρονικό

κοινωνικό φαινόμενο, δεν δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Λόγω

λοιπόν της ευαισθησίας μου επάνω σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο,

αποφάσισα να προχωρήσω στη συγγραφή της «Αγνύθας».

Σχετικά, τώρα με τον τρόπο έμπνευσής μου. Η έμπνευση μπορεί να

προκληθεί από ένα τραγούδι, μία εικόνα, ένα όνειρο, μία βόλτα, μία

συζήτηση, ένα συναίσθημα ευχάριστο ή δυσάρεστο. Μπορεί να

προκληθεί από οτιδήποτε. Ουσιαστικά δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο

τρόπο έμπνευσης. Απλώς συμβαίνει.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?

Αυτό εξαρτάται από το ποιος είναι ο αναγνώστης. Ένα άτομο που μπορεί

να βιώνει σωματική, συναισθηματική, λεκτική κακοποίηση, ακόμα και

βία στον χώρο εργασίας, θα δει αυτό το βιβλίο με διαφορετική ματιά, από

ένα άτομο που μπορεί να ασκεί τις προαναφερθείσες μορφές βίας, ή από

ένα άτομο το οποίο ζει μία καθημερινότητα που δεν περιλαμβάνει βίαιες

καταστάσεις. Οπότε το μήνυμα για κάθε κατηγορία αναγνώστη αλλάζει

εκ των πραγμάτων. Παρ’ όλα αυτά, το βασικό μήνυμα που «φωνάζει»

αυτό το βιβλίο είναι το εξής. «Ζήτα βοήθεια» και αυτό αφορά τόσο τα

θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, όσο και του θύτες.

Μιλήστε μας για τους πρωταγωνιστές του βιβλίου σας.

Οι βασικοί πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι η Αγνύθα, ο Αργύρης και η

Μυρτώ. Μία οικογένεια που ασκεί και βιώνει την βία σε πολύ μεγάλο

βαθμό. Ο Αργύρης, σύζυγος της Μυρτούς και πατέρας της Αγνύθας,

είναι ένας άνθρωπος βίαιος, τυραννικός. Άνθρωπος ο οποίος δύσκολα θα

βρει κάτι να τον ευχαριστήσει, με έντονη την ανάγκη της κυριαρχίας σε

άτομα αδύναμα μα και της αναγνώρισης του ως σημαντικό πρόσωπο. Η

Μυρτώ, μία άλλοτε δυναμική γυναίκα, μέσα από την βίαιη

καθημερινότητα που βιώνει, έχει μεταμορφωθεί σε ένα αδύναμο, δίχως

ελπίδες και θέληση για ζωή πλάσμα, ενώ έχουν νεκρωθεί όποια της

συναισθήματα σε σχέση με την κόρη της, με αποτέλεσμα να γίνεται και η

ίδια θύτης, ίσως, δίχως να το αντιλαμβάνεται, απέναντι στο παιδί της. Η

Αγνύθα, είναι ένα κορίτσι 17 ετών, που βιώνει την συναισθηματική βία

και την σωματική κακοποίηση σε καθημερινή βάση, από πολύ νεαρή

ηλικία. Γεννημένη στην κυριολεξία στο σπίτι, δίχως να έχει βγει ποτέ

έξω από αυτό, με έντονη την ανάγκη να γλιτώσει ακόμα και αν δεν είναι

σίγουρη αν αυτό θα ήταν το «σωστό», καταλήγει να πλάθει εικόνες με το

μυαλό της, προσπαθώντας νοερά να δραπετεύσει από το κακοποιητικό

περιβάλλον στο οποίο ζει.

Μέσα, όμως, από την ιστορία της Αγνύθας, εμφανίζεται ακόμα μία

ιστορία εξίσου σημαντική, εξίσου στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής

βίας, όπου πρωταγωνιστές είναι η κυρά Ειρήνη, ο παππούς Νικόλας και η

Νατάσα. Με τη σύνδεση λοιπόν αυτών των δύο οικογενειών εξελίσσεται

και η βασική ιστορία.

Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου και τι σημαίνει ΑΓΝΥΘΑ,

υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Η αγνύθα είναι ένα πήλινο ή πέτρινο εξάρτημα αργαλειού, το οποίο

χρησιμοποιείτο στην αρχαιότητα ως βαρίδι κατά τη διαδικασία του

πλεξίματος, ώστε να φέρνει ισορροπία στο πλεκτό. Ο τίτλος επιλέχθηκε

λόγω του ρόλου της πρωταγωνίστριας, η οποία ονομάστηκε από την

μητέρα της συμβολικά, Αγνύθα, καθώς εκείνη θεωρούσε πως ο ερχομός

του παιδιού της, θα έφερνε ισορροπίες στην ήδη αρρωστημένη σχέση της

με τον Αργύρη. Η αρχική ιδέα ήταν το βιβλίο να έχει τον τίτλο «Αγνή»

λόγω του χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας.

Μιλήστε μας για την  συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Με τις εκδόσεις ΠΗΓΗ έχουμε μία πολύ καλή συνεργασία. Πρόκειται για

έναν εκδοτικό οίκο του οποίου οι ιδιοκτήτες και προσωπικό, φέρονται

στον συγγραφέα με την απαραίτητη σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Μία

καλή συνεργασία Εκδοτικού-Συγγραφέα φέρει και το επιθυμητό

αποτέλεσμα όσον αφορά την ποιότητα του βιβλίου, την έκδοση και την

προώθηση αυτού. Η ειλικρίνεια, η τυπικότητα και η τήρηση των dead

lines είναι βασικά βήματα για μία επιτυχημένη συνεργασία μεταξύ

εκδοτικού και συγγραφέα. Θεωρώ πως αυτά τα βήματα χαρακτηρίζουν

τη συνεργασία μου με τις εκδόσεις ΠΗΓΗ καθώς και οι δύο πλευρές

τηρούμε και σεβόμαστε την συμφωνία μας, με αποτέλεσμα μία φιλική

και καλή διάθεση.

Αν σας ζητούσα να συνδέσετε το βιβλίο σας με ένα τραγούδι, ποιο θα

ήταν αυτό? 

Συνήθως, όταν γράφω ακούω ορχηστρική μουσική, καθώς με βοηθάει

στη σκηνοθεσία της εκάστοτε σκηνής. Έτσι μπορώ να αποδώσω με τον

καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα, το συναίσθημα. Κατά τη διαδικασία

συγγραφής της Αγνύθας άκουγα τη νυκτωδία νούμερο 9 του Chopin.

Αυτό το κομμάτι είναι άμεσα συνδεδεμένο με το βιβλίο.

8.Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?

Διαβάζω ναι. Δεν θα χρησιμοποιήσω την λέξη «πρέπει», αλλά την φράση

«γιατί είναι καλό;» να διαβάζουμε βιβλία και θα απαντήσω στην

ερώτηση σας. Εμένα το διάβασμα σαν διαδικασία με χαλαρώνει και με

ευχαριστεί. Από εκεί και πέρα ανάλογα το τι βιβλίο θα διαβάσω θα

αποκομίσω και κάτι. Εάν το βιβλίο αυτό είναι λογοτεχνικό θα

προσπαθήσω να μπω στιγμιαία στην ψυχοσύνθεση και ιδιοσυγκρασία

πρώτα του συγγραφέα με αποτέλεσμα να εξερευνήσω έναν άλλο τρόπο

σκέψης, φαντασίας, έκφρασης ενός άλλου ανθρώπου έστω και στο

ελάχιστο. Αυτή η διαδικασία με γοητεύει. Ταυτόχρονα θα ταξιδέψω σε

άλλους κόσμους που έχει φαντασιωθεί κάποιος άλλος και μου το έχει

προσφέρει. Εάν διαβάσω μία μελέτη, ένα ιστορικό βιβλίο, ένα

επιστημονικό βιβλίο. Κερδίζω. Κερδίζω σκέψεις και γνώσεις. Αν

διαβάσω ένα παραμύθι γίνομαι παιδί. Ό,τι βιβλίο και να ανοίξω το

σίγουρο είναι πως θα κερδίσω, ακόμα και αν δεν με «τραβήξει» και το

κλείσω στο πρώτο κεφάλαιο. Κάτι θα έχω κερδίσει. Θεωρώ λοιπόν πως

είναι καλό να διαβάζουμε για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω και

ευχαριστούν εμένα.

Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να καταπιάνεται με ποικίλες

δραστηριότητες που θα οξύνουν τον νου του ή και θα τον χαλαρώσουν.

Κύριο μέλημά μου είναι ό,τι κάνω να με κάνει χαρούμενη. Κάποιες από

αυτές τις δραστηριότητες πέρα της συγγραφής και της λογοτεχνίας

γενικότερα, αποτελούν η μελέτη, καθώς σπουδάζω Γεωγραφία στο

Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, αλλά και δραστηριότητες όπως το πλέξιμο με

βελονάκι, ή η μουσική σύνθεση με το γιουκαλίλι μου. Όσον αφορά τα

επόμενα συγγραφικά μου σχέδια. Βρίσκομαι στην δημιουργία επόμενου

βιβλίου, κοινωνικού επίσης περιεχομένου, θα μπορούσα να πω, λίγο πιο

σκοτεινό, με περισσότερη αγωνία από την Αγνύθα.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια

φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς

και το βιβλίο σας.

Το βιβλίο μου μπορείτε να το βρείτε μέσα από το site των εκδόσεων

ΠΗΓΗ, καθώς φυσικά και σε οποιοδήποτε διαδικτυακό ή φυσικό

βιβλιοπωλείο, απευθείας ή έπειτα από παραγγελία. Σας ευχαριστώ και

πάλι για την πρόσκληση και σας εύχομαι καλές αναγνώσει και καλή

συνέχεια.

Αγνύθα
Συγγραφέας: Ειρήνη Κουντουράκου,
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Ένα λογοτεχνικό ψυχογράφημα που φωτίζει με ρεαλισμό τα σκοτάδια της κακοποιημένης ψυχής. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα σαν κανένα άλλο

Το όνοµά µου είναι Αγνύθα. Εγώ, η Αγνύ. Τι είναι αυτό το µέρος; Αυτό το σπίτι µε τα κλειστά παράθυρα και τους ραγισµένους φεγγίτες. Το µέρος που γεννήθηκα. Εγώ, η Αγνύ. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής µου ήµουν µόνη. Δεν γεύτηκα το γάλα της µάνας µου, δεν ένιωσα το ζεστό της χάδι στην πλάτη και το στέρνο. Τις νύχτες έβλεπα σκιές και παραµόνευαν τα τέρατα. Δεν ήρθε να µε σώσει κανείς. Είµαι η Αγνύ. Ούτε η µέρα µου είναι µέρα ούτε η νύχτα µου είναι νύχτα. Ξερνάω τον πόνο µου στον άνεµο, τον σκορπίζω στα σύννεφα και τον καίω στον ήλιο. Χάνοµαι µέσα σε πραγµατικότητες του µυαλού µου. Ελπίζω. Φοβάµαι. Ζω;

Το όνοµά µου είναι Αγνύθα.

‘’Η αγνύθα είναι ένα πήλινο ή πέτρινο εξάρτηµα αργαλειού. Μία µικρή πυραµίδα, η οπoία, από τα αρχαία χρόνια έως σήµερα, χρησιµοποιείται ως βαρίδι, προκειµένου να κρατά την ισορροπία κατά τη διαδικασία του πλεξίµατος’’.

Δεν πρόκειται για ένα απλό κοινωνικό μυθιστόρημα αλλά για ένα λογοτεχνικό ψυχογράφηµα. Η Μυρτώ, µία κακοποιηµένη γυναίκα, σύζυγος του τυραννικού Αργύρη και εγκυµονούσα, έχει αφεθεί σε µία τελµατώδη κατάσταση παρατηρώντας τον εαυτό της παθητικά. Εναποθέτοντας τις απέλπιδες προσδοκίες της στον ερχοµό της κόρης της, την ονοµάζει συµβολικά Αγνύθα. Ρίχνοντας αυτό το βάρος στους παιδικούς της ώµους, ελπίζει πως θα φέρει τις ισορροπίες στην ήδη αρρωστηµένη σχέση της µε τον Αργύρη. Οι προσδοκίες της Μυρτούς γίνονται µία φρικτή προσµονή, εκτός αν…