Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΑΦΗ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ
ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ και εμείς ζητήσαμε από τη συγγραφέα ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ μια μίνι
συνέντευξη την οποία σας παρουσιάζουμε.
Μιλήστε μας για το βιβλίο σας ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ και πως
αποφασίσατε να γράψετε μια ποιητική συλλογή.
Όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε αυτό το πρότζεκτ δεν υπήρχε στο μυαλό μου καθόλου η σκέψη
να το δω ως βιβλίο. Για την ακρίβεια, αρχικά δούλευα πάνω σε μία συλλογή εικαστικών έργων
από στιγμές-ορόσημα που θα συνόψιζαν το ταξίδι της μητρότητας για μένα μέχρι και εκείνη την
ώρα, τα τρία πρώτα χρόνια ουσιαστικά, όπου κάθε έργο θα ήταν σαν ένας έμμεσος “διάλογος”
του παιδιού με τη μητέρα μέχρι το σημείο όπου τα δύο πρόσωπα θα διαμόρφωναν μια νέα
ξεχωριστή ταυτότητα.
Η ποίηση ήρθε σαν ένα συμπληρωματικό στοιχείο διερεύνησης της καλλιτεχνικής μου
έκφρασης. Όταν είχα ολοκληρώσει την αποτύπωση αυτών των στιγμών, σκέφτηκα ότι θα
μπορούσαν να παρουσιαστούν σε ένα βιβλίο.
Πως προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου σας;
Η σκέψη γι αυτόν τον τίτλο ήταν από τις πιο εύκολες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ. Με το που
μου ήρθε στο μυαλό ένιωσα ότι δε θα υπήρχε πιο αντιπροσωπευτική φράση για να περιγράψει
το περιεχόμενο του βιβλίου. Από τη μία κάνει μια αναφορά στο ότι ο αναγνώστης πρόκειται να
δει και ζωγραφικά έργα μέσα σε αυτό και από την άλλη είναι και ένας υπαινιγμός για τη φύση
της μητρότητας και το ευρύ φάσμα των συναισθημάτων που γεννά.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που θα το
διαβάσουν;
Ότι η γονεΐκότητα παρόλο που είναι μια οικουμενική εμπειρία, είναι τόσο ξεχωριστή για τον
καθένα. Μέσα στο βιβλίο περιγράφω απλές καθημερινές στιγμές όπως τα πρώτα ταΐσματα, τις
πρώτες μέρες στο μαιευτήριο, τις πρώτες φορές που το παιδί άρχισε να δείχνει προτιμήσεις για
πράγματα, να προσποιείται συναισθήματα κ.ο.κ. Ενώ όλα αυτά τα έχουν ζήσει οι περισσότερες
μητέρες, τελικά όλες θα έχουμε κάτι διαφορετικό να πούμε για το πως τα βιώσαμε. Και αυτός
είναι ένας ακόμα λόγος που δεν έχει λόγο ύπαρξης το mom shaming. Όταν κάτι μας φαίνεται
διαφορετικό, δε σημαίνει ότι είναι και λάθος. Η κάθε δυάδα μητέρας - παιδιού είναι ξεχωριστή
όπως και οι συνθήκες στις οποίες συμβιώνουν.
Γιατί γράφετε ποιήματα;
Η ποίηση είναι για μένα κάτι σαν ημερολόγιο. Όταν γράφω νιώθω ότι φεύγει ένα βάρος από
πάνω μου. Μπαίνω βαθιά σε κάποιο βίωμα μου και παράλληλα αποστασιοποιούμαι από αυτό.
Πιστεύω ότι είμαι ένας δημιουργικός άνθρωπος, αλλά και ένας πολύ εσωστρεφής άνθρωπος.
Με το να εκφράζομαι καλλιτεχνικά νιώθω σαν να συνομιλώ με τους άλλους με τρόπο που δε
μπορούσα διαφορετικά.
Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο
πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Πιστεύω ότι ο Έλληνας δεν διαβάζει πολύ γενικότερα και ίσως να έχει την ποίηση στο μυαλό του
σαν κάτι δυσνόητο η παλιακό.Παρόλα αυτά ότι υπάρχουν πολλοί σύγχρονοι δημιουργοί με
πολύ αξιόλογα κείμενα. Γνώμη μου είναι ότι αν ξεπεράσει κανείς την προκατάληψη ότι η ποίηση
μπορεί να είναι κάτι δυσπρόσιτο, θα έλεγα ότι το ποίημα έχει μια ζηλευτή αμεσότητα και για τον
συγγραφέα και για τον αναγνώστη. Οι άνθρωποι πάντως έχουν την ανάγκη σε κάθε εποχή να
εκφράζονται και θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Το βιβλίο σας στις σελίδες του συνδυάζει την ποίηση με τη ζωγραφική. Προσωπικά το
βγήκα πολύ ωραίο αυτό σας το εγχείρημα. Μιλήστε μας πως προέκυψε αυτή η ιδέα και
ποια είναι η σχέση σας με τη ζωγραφική?
Η ιδέα να συνδυάσω την ποίηση με τη ζωγραφική προέκυψε στα πλαίσια ενός σεμιναρίου που
παρακολούθησα για τη διδακτική της τέχνης και κατευθείαν μαγεύτηκα από το γεγονός ότι θα
μπορούσα να φτιάχνω εικόνες με πινέλα και με λέξεις ταυτόχρονα.
Η ζωγραφική είναι πλέον η δουλειά μου. Σκέφτομαι αρκετά τα έργα που θα δημιουργήσω, ενώ
στην ποίηση τα αφήνω όλα πιο ακατέργαστα. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω ότι μια
καθημερινότητα χωρίς κάποια δημιουργική έκφραση θα με έπνιγε.
Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα
επιλέγατε;
Προέρχομαι από το χώρο της τεχνολογίας και έχω καλή σχέση με αυτή. Διαβάζω εύκολα
δηλαδή και σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά δεν το προτιμώ. Το έντυπο βιβλίο έχει άλλη αίσθηση.
Νιώθω ότι χάνομαι σε αυτό και μου αρέσει να χαζεύω τη βιβλιοθήκη μας. Ένα ωραίο βιβλίο το
αισθάνομαι σχεδόν σαν συλλεκτικό αντικείμενο. Όταν το αγοράζω σε e-book, νιώθω σαν να μην
το κατεχώ. Γι αυτό σε e-book παίρνω μόνο βιβλία που αφορούν πιο πρακτικά θέματα. Δεν θα
πάρω ποτέ ποίηση.
Μιλήστε μας για εσάς για να γνωρίσουμε αλλά για και τα επόμενα συγγραφικά σας
σχέδια.
Η βασική μου ενασχόληση είναι τα εικαστικά. Αυτή τη στιγμή δουλεύω διερευνητικά σε κάποια
projects σχετικά με την αυτοεικόνα και την αντίληψη του εαυτού μας μέσα από τις αναμνήσεις
μας και από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.
Γράφω ταυτόχρονα μια ποιητική συλλογή με διάφορους στοχασμούς σχετικά με τη ανάγκη για
δημιουργία και την επίδραση διαφόρων βιωμάτων στην ψυχή μας, όπως και κάποια παιδικά
παραμύθια. Δεν είμαι όμως έτοιμη να προχωρήσω σε έκδοση ακόμα.
Αφιερώστε στους αναγνώστες μας και τους αγαπημένους σας, λίγους στίχους από το
βιβλίο σας ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ
“...Σε άκουσα και τότε και σε ακούω και τώρα
Δίνεις το ρυθμό, μπορώ να ακολουθώ
Εσύ ξέρεις καλύτερα πότε είναι η στιγμή σου”
Είναι απόσπασμα από το ποίημα μου “Τα κατάφερες”. Αφιερώνω αυτό σε όλους τους γονείς.
Νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αφουγκραζόμαστε και να παρατηρούμε το παιδί
κάθε στιγμή.
Το ίδιο αφιερώνω και στο παιδί μου, που υποσχόμαι να το στηρίζω πάντα στις αποφάσεις του
και να το αφήνω να εξελιχθεί ανεμπόδιστα στον άνθρωπο που θα θέλει να είναι.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα
ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία! Μπορείτε να το βρείτε στο website των
εκδόσεων Γραφή και στα βιβλιοπωλεία. Σύντομα θα κάνω και κάποια βιβλιοπαρουσίαση. Θα
ανέβει στα social media μου. Θα χαρώ να σας δω και από κοντά!
"Τα χρώματα της μητρότητας" της Διονυσίας Αδαμοπούλου
https://www.facebook.com/Dionysia Adamopoulou
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΑΦΗ
Η ποιητική «Τα χρώματα της μητρότητας» είναι ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής μιας νέας μητέρας. Μέσα από ποιήματα και εικαστικά έργα, αποτυπώνονται στιγμές που όλες μας
γνωρίζουμε – από τη γλυκιά αναμονή του ερχομού ενός βρέφους μέχρι τις μικρές καθημερινές νίκες και αγωνίες της ζωής με το παιδί. Δεν υπάρχουν κανόνες εδώ, μόνο συναισθήματα και
εικόνες που μας φέρνουν κοντά σε ό,τι σημαίνει να είσαι μητέρα.
Κάθε σελίδα είναι μια ανάσα, μια υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνες σε αυτό το ταξίδι. Είναι μια πρόσκληση να νιώσουμε, να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε την ομορφιά και την πολυπλοκότητα της μητρότητας. Ας δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια μιας μαμάς, γεμάτα χρώματα, όνειρα και μια αγάπη που δεν έχει όρια.
Βιογραφικό συγγραφέα
Η Διονυσία Αδαμοπούλου, γεννημένη το 1993 στην Αθήνα, είναι μια καλλιτέχνιδα που συνδυάζει τη ζωγραφική και την ποίηση, δημιουργώντας έργα που ξεπερνούν τα παραδοσιακά
όρια της έκφρασης. Ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία στον χώρο της τεχνολογίας, αλλά η εσωτερική της ανάγκη για μια πιο αυθεντική έκφραση την οδήγησε στις εικαστικές τέχνες.
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε διάφορες χώρες. Τα ποιήματά της έχουν λάβει τιμητικές διακρίσεις σε
πανελλήνιους διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά ποίησης. Η εκπαίδευσή της περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα προγραμμάτων σε δημιουργική
γραφή, σχέδιο, διδακτική της τέχνης, και διαχείριση πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στη συλλογή αυτή, η Διονυσία εξερευνά τη μητρότητα μέσα από τη σύνδεση λέξης και εικόνας, προσκαλώντας τον θεατή σε έναν διάλογο γεμάτο σκέψη και συναίσθημα, καθιστώντας την
τέχνη μέσο προσωπικής και συλλογικής ανακάλυψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!