Καλημέρα σας. Σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τον συγγραφέα κ. Χρήστο Καρανάσιο με το βιβλίο του ΤΟ ΑΝΩΜΑΛΟ ΔΕΡΑΣ από τις Εκδόσεις Γλαρόλυκοι.
Κύριε Καρανάσιο, συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, Το Ανώμαλο Δέρας. Πότε
ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε;
Καλησπέρα, λοιπόν, κι από εμένα. Το Ανώμαλο Δέρας υπήρχε ήδη μέσα μου, σαν μια ατελής ιστορία ενός ανθρώπου που επιστρέφει στο σπίτι του και έρχεται αντιμέτωπος με όλους όσους απέφευγε – ανθρώπους που φέρουν ευθύνη λόγω απραξίας και αδιαφορίας απέναντι σε αυτά που ο ήρωας, ο Αλέξανδρος, σκέφτεται. Ένα μικρό μέρος του βιβλίου είχε γραφτεί ήδη από την εφηβεία μου, όμως η δομή και η ιστορία ξεκίνησαν με τον θάνατο του πατέρα μου, το 2023. Την επόμενη, κιόλας, μέρα άρχισα να γράφω και χρειάστηκα έναν ακριβώς χρόνο για να το τελειώσω.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης της ιστορίας σας;
Νομίζω πολλά πράγματα συνέβησαν παράλληλα, αλλά με κινητήριο δύναμη το πένθος είχα μια απίστευτα έντονη έμπνευση και θέληση. Η επιστροφή του ασώτου ήταν πάντα για μένα ένα σύμβολο εξιλέωσης για τους πρωταγωνιστές κάθε μορφής τέχνης. Ήθελα να προσγειώσω τα δικά μου συναισθήματα, τις φορές που πίστευα πως κάποιος με περίμενε όταν επέστρεφα. Από εκεί ξεκίνησα. Η ιστορία με τους ανθρώπους που δεν θέλουν τον Αλέξανδρο στο χωριό του βασίστηκε σε κάτι που είχα ακούσει μέσα στον κύκλο μου – κάτι που είχε πραγματικά συμβεί – και το χρησιμοποίησα ως αντίβαρο, για να δείξω πώς ο φόβος μάς κρατά δέσμιους και οι συνέπειες, όταν του ενδίδουμε, είναι εκθετικά μεγαλύτερες.
Υπάρχουν στοιχεία του εαυτού σας στο βιβλίο;
Οτιδήποτε αφορά το πένθος είναι προσωπικές μου σκέψεις και νιώθω ευγνώμων που τις εξέφρασα με αυτόν τον τρόπο – αναλύοντάς τες, βρήκα μια ισορροπία. Το πένθος σε προσγειώνει. Η φοβικότητα του Αλέξανδρου είναι μια εκδοχή του εαυτού μου που δεν θα ήθελα να έχω – αν και την έχω βιώσει. Στην αρχή έγραφα πολύ προσωπικά, αλλά σταδιακά προσπάθησα να φιλτράρομαι, καθώς πιστεύω πως η υπερβολική υποκειμενικότητα συχνά σκοτώνει την ίδια την ιστορία.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία; Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης;
Ο Αλέξανδρος είναι τελικά πολύ πιο δυνατός απ’ όσο νόμιζε. Η προσγείωσή του ήρθε ήσυχα. Ο Μάνος αποδείχθηκε κοινός, ο Αντώνης εξαφανίστηκε και εκείνος απλώς απορροφήθηκε από άλλες υπάρξεις και πράγματα που, πριν φύγει, του φάνταζαν αδιανόητα – όπως το να συμμετάσχει στη θεατρική ομάδα και να παίξει μπροστά στο ίδιο το χωριό που τον λοιδορούσε.
Πώς αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου; Υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε;
Ο τίτλος ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου. Δεν έκανα κάτι συγκεκριμένο. Διάβαζα το Ακουστικό Δέρας της Κάρινγκτον και ηχητικά μου ταίριαξε. Η ιδέα του «ανώμαλου» και οι συνεκδηλώσεις του – δηλαδή η μη ομαλότητα – υπήρχαν ήδη στο μυαλό μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα σκεφτεί κανέναν άλλον τίτλο.
Πείτε μας πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τις Εκδόσεις Γλαρόλυκοι.
Δεν θα έλεγα πως ήταν εύκολο. Είχα ήδη στείλει σε κάποιους εκδοτικούς – έλαβα μία αρνητική απάντηση και από τους υπόλοιπους καμία. Μια φίλη μου πρότεινε να στείλω στους “Γλαρόλυκους”. Παράλληλα, μου απάντησε κι ένας άλλος εκδοτικός, αλλά δεν με κάλυπτε η συμφωνία που επρόκειτο να γίνει. Έτσι, επέλεξα τον συγκεκριμένο οίκο.
Πείτε μας αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς και πώς σας επηρέασαν να ασχοληθείτε με τη συγγραφή.
Αγαπώ να μιλάω για βιβλία και σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Ξεκίνησα να διαβάζω περισσότερο γύρω στο 2015, κυρίως ξένους συγγραφείς: Philip Roth, Sylvia Plath, Hannah Kent. Στην Ελλάδα, ο Γιάννης Ξανθούλης είναι ένας συγγραφέας που εκτίμησα στα νιάτα μου. Αγαπημένοι μου είναι οι Toni Morrison, Truman Capote, Marcel Proust, John Updike, Douglas Stuart, ο Καραγάτσης, ο Édouard Louis. Όσο έγραφα, διάβαζα παράλληλα – κάτι που με βοήθησε πολύ. Άρχισα το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ και εμπνεύστηκα όχι τόσο από την ιστορία, όσο από την «αυτότητα» του έργου: είναι βίωμα, όχι ένα μυθιστόρημα για να περάσεις την ώρα σου. Η επιρροή που άσκησε πάνω μου ήταν το ότι με έκανε αρκετά ευάλωτο ώστε να εσωτερικεύσω άλλους τρόπους γραφής, να κάνω χώρο για άλλες σκέψεις και έτσι να εμπιστευτώ λίγο περισσότερο τις δικές μου.
Πείτε μας μερικά πράγματα για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Είμαι από τη Λάρισα, από ένα χωριό λίγο πιο έξω – τη Φαλάνη. Μεγάλωσα όπως οι περισσότεροι, το 1987, στην ίδια γειτονιά, με τους ίδιους ανθρώπους που βλέπω ακόμα. Σπούδασα στη Φλώρινα, αλλά δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Περνούσα υπέροχα μακριά από τον τόπο μου και δεν είχα διάθεση να συνεχίσω. Κατάλαβα ότι δεν ήθελα να περιοριστώ σε γραφεία και κομφορμιστικά σύνολα και αποφάσισα να ασχοληθώ με τον τουρισμό. Η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και η κοινωνικότητά μου ξεπέρασαν κάθε
προσδοκία. Πήγα Λονδίνο για δύο χρόνια, δούλεψα σε κρουαζιερόπλοιο, γύρισα τέσσερις από τις πέντε ηπείρους, άνοιξα επιχείρηση, αποχώρησα από αυτή και πλέον είμαι στην Αθήνα, όπου κλείνω έναν χρόνο διαμονής. Θέλω να συνεχίσω να γράφω όσο μπορώ και να κάνω παράλληλα δουλειές που με κάνουν να θέλω να φύγω – γιατί ξεβολεύομαι και έτσι λειτουργώ καλύτερα.
Τι μπορούμε να περιμένουμε στο επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
(Απόσπασμα από την εισαγωγή του έργου που γράφω τώρα και αποκαλείται το δεύτερο μέρος της τριλογίας):
«Η ιδέα της τριλογίας δεν ήταν ξεκάθαρη από την αρχή και δημιουργήθηκε στο μυαλό μου μόλις τελείωσα το Ανώμαλο Δέρας. Ίσως ακόμα και τώρα, που γράφονται οι λέξεις αυτές, κάποια ψήγματα ενοχής για την πραγμάτωσή της να με κατατρέχουν, καθώς δεν έβρισκα άλλο λόγο να δικαιολογήσω την ανάγκη μου να γράφω ιστορίες για σχέσεις μεταξύ αντρών. Το δεύτερο μέρος “της τριλογίας των φαινομένων” ήταν εξαρχής ένας σκοπός εξομάλυνσης, αφορώντας ανθρώπους που σταδιακά έχανα και δεν έκανα τίποτα για να τους κρατήσω. Δεν γνωρίζω ακόμα τι θα φέρει το τρίτο μέρος. Για την ώρα, η συμβατότητα των
στοιχείων με κάνει να αποτραβιέμαι αρκετά, γιατί πρώτα έπρεπε να αποτάξω εκείνο το μειδίαμα που συνήθιζα να κρατώ για τις σχέσεις γύρω μου – και για τους ανθρώπους που εξακολουθούσαν να είναι μαζί, χωρίς να ενοχλεί ο ένας την παρουσία του άλλου, μετά από πολυετή συνύπαρξη».
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά. Πείτε μας πού και πώς μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το βιβλίο είναι διαθέσιμο σχεδόν παντού. Αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο με τον τίτλο Το Ανώμαλο Δέρας – θα το βρείτε στις πρώτες διαθέσιμες πλατφόρμες. Σε φυσικά βιβλιοπωλεία, είναι διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας.
Ευχαριστώ πολύ.
Το ανώμαλο δέρας
ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΛΑΡΟΛΥΚΟΙ
Όταν γεννιόμαστε, μοιραζόμαστε το δέρμα, μέσω της τριβής, με τη μητέρα. Σαν δέρμα που τρίβεται με του άλλου παίρνουμε κάθε του απόκτημα και κάθε λέξη, εναποθέτοντάς τες μαζί με τις άλλες, κάνοντας ένα τοίχο από συναισθήματα, από εκφράσεις και ιδέες για τον εαυτό μας. Από άλλους για εμάς.
Η ζωή και ο θάνατος είναι δύο μη-θαύματα της ζωής. Γεγονότα καθημερινά που, όμως, μας επηρεάζουν και μαζί επηρεάζουν τον Αλέξανδρο που μόλις έχει χάσει τον πατέρα του, έχοντας ταυτόχρονα κάποια λόγια να μας πει που τα σκέφτεται από καιρό. Ας πούμε, μετά από τα 16 του. Τότε που ξεκίνησε να έχει ανησυχίες για το σώμα του, για το χωριό που μεγάλωσε, για τα κατασκευασμένα δεκανίκια που στηριζόταν τόσο καιρό. Η φυγή του σήμαινε την έναρξη των χρόνων του αλλά η πραγματική αρχή έγινε όταν έχασε τον γονιό του.
Από ‘κει ξεκινά και η ιστορία. Μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, τις κοινωνικές κατασκευές και τον φόβο της απόρριψης.
#ΤοΑνώμαλοΔέρας
#ΧρήστοςΚαρανάσιος
#ΕκδόσειςΓλαρολύκοι
#ΣύγχρονηΛογοτεχνία
#ΕλληνικόΜυθιστόρημα
#ΛογοτεχνίαΜεΝόημα
#ΑλληγορικήΓραφή
#ΣκοτεινήΛογοτεχνία
#BookstagramGreece
#ΝέοιΣυγγραφείς
#ΣυνέντευξηΣτοBlog
#GreekLiterature
#ΔιαβάζωΕλληνικά
#ΦιλοσοφικήΛογοτεχνία
#ΑνατροπέςΣτηνΠλοκή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!