Σήμερα συνομιλούμε με την κα ΜΑΝΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, μεταφράστρια
του βιβλίου ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΛΑΦ από τις Εκδόσεις
ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ.
Πώς ήρθε στα χέρια σας το «Μυστήριο του Αγίου Όλαφ» και τι σας
τράβηξε σε αυτό το βιβλίο ως μεταφράστρια;
Ψάχνοντας για καινούριες εκδοτικές προτάσεις με την εκδότρια
κυρία Κοκκίνου, πέσαμε πάνω στα βιβλία του Εσθονού συγγραφέα
Indrek Hargla που έκαναν τεράστια επιτυχία στη χώρα του. Η
θεματολογία τους μας κίνησε έντονα το ενδιαφέρον, κι έτσι μετά
από επικοινωνία της εκδότριας με τον ίδιο τον συγγραφέα, έκλεισε
η συνεργασία. Εμένα προσωπικά με τράβηξε η ιδέα ενός
αστυνομικού μυθιστορήματος που εκτυλίσσεται σε μια
συγκεκριμένη ιστορική περίοδο της κεντρικής και βόρειας
Ευρώπης– αυτή της Χανσεατικής Ένωσης και του Τευτονικού
Τάγματος – η οποία δεν είναι καθόλου γνωστή στο ελληνικό κοινό
και παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Η ιστορία διαδραματίζεται στον 15ο αιώνα, με πλήθος ιστορικών
και θρησκευτικών αναφορών. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες
προκλήσεις κατά τη μετάφραση;
Το μυθιστόρημα περιέχει πράγματι πληθώρα ιστορικών και
θρησκευτικών στοιχείων που αφορούν μια ιστορική περίοδο της
κεντρικής και βόρειας Ευρώπης με την οποία δεν είμαστε
εξοικειωμένοι στην Ελλάδα. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση
για μένα ήταν να αποδοθεί όσο το δυνατόν καλύτερα το τι ήταν οι
Συντεχνίες, η δομή τους και το πώς λειτουργούσαν.
Ο λόγος του συγγραφέα είναι γεμάτος μεσαιωνική ατμόσφαιρα
αλλά και αφηγηματική ζωντάνια. Πώς δουλέψατε ώστε να κρατηθεί
αυτή η ισορροπία και στο ελληνικό κείμενο;
Προσπάθησα να παραμείνω όσο το δυνατόν περισσότερο πιστή
στο ύφος του συγγραφέα.
Ποια ήταν η πιο απολαυστική ή «δύσκολη» σκηνή για εσάς ως
μεταφράστρια;
Γενικά όλο το βιβλίο ήταν απολαυστικό για μένα, διότι παρά τις
δυσκολίες του, ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εγχείρημα. Και πάλι
θα έλεγα ότι αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν να
αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα την έννοια, το καθεστώς και
τη λειτουργία των Συντεχνιών.
Είχατε επικοινωνία με τον συγγραφέα Indrek Hargla για
ερμηνευτικά ζητήματα ή απορίες στη διάρκεια της μετάφρασης;
Δεν χρειάστηκε.
Τι πιστεύετε ότι θα αγαπήσει το ελληνικό κοινό στον Μελχιόρ και
στον κόσμο του;
Καταρχάς τον ίδιο τον Μελχιόρ. Είναι ένας πανέξυπνος
φαρμακοποιός κι ερασιτέχνης «ντετέκτιβ», στο Ταλίν του 15 ου
αιώνα. Είναι αξιαγάπητος και το μαγαζί του είναι κέντρο
διερχομένων, απ’ όπου περνάνε όλοι οι κάτοικοι για να
δοκιμάσουν τα γιατροσόφια του, το ξακουστό ελιξίριό του, και για
να βγάλουν τα εσώψυχά τους. Λόγω της οξυδέρκειας, της
παρατηρητικότητας και του «αστυνομικού» δαιμονίου του Μελχιόρ,
οι αρχές της πόλης ζητούν συχνά τη βοήθειά του για την επίλυση
διαφόρων εγκληματικών υποθέσεων.
Επίσης είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τον αναγνώστη ότι γνωρίζει
έναν νεαρό Μελχιόρ στο πρώτο μυθιστόρημα, και τον βλέπει να
μεγαλώνει, να ωριμάζει και να γερνάει στην πορεία των
υπόλοιπων έξι βιβλίων.
Τέλος, το κοινό, ειδικά το κοινό που έχει μια αγάπη για τα ιστορικά
μυθιστορήματα, θα γοητευτεί από την ατμόσφαιρα της εποχής την
οποία μας μεταφέρει με μεγάλη μαεστρία ο συγγραφέας.
Όπως προανέφερα, η περίοδος της Χανσεατικής Ένωσης στην
κεντρική και βόρεια Ευρώπη, δεν είναι γνωστή στο ελληνικό κοινό
και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να την ανακαλύψει κανείς.
Υπάρχει διαφορά στη μετάφραση ενός αστυνομικού
μυθιστορήματος σε σχέση με άλλα λογοτεχνικά είδη;
Όχι δεν θα το έλεγα.
Ποια είναι η σχέση σας με τη λογοτεχνική μετάφραση και πώς
βλέπετε τον ρόλο του μεταφραστή στο σήμερα;
Είναι κάτι που κάνω επαγγελματικά εδώ και είκοσι χρόνια, με
ευχαριστεί, το αγαπώ και δεν το βλέπω ποτέ ως αγγαρεία.
Θεωρώ ότι με την Τεχνητή Νοημοσύνη, πολύ σύντομα ο ρόλος του
μεταφραστή δεν θα υπάρχει. Θα μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο.
Φαντάζομαι κάτι σαν επιμελητής/ επιτηρητής που θα ελέγχει αν το
AI έχει μεταφέρει σωστά το ύφος του συγγραφέα. Αυτή βεβαίως
είναι καθαρά δική μου εικασία. Μακάρι να βγω ψεύτρα, η
τουλάχιστον να καθυστερήσει πολύ να συμβεί.
Μπορούμε να περιμένουμε και τα επόμενα βιβλία της σειράς στα
ελληνικά; Θα συνεχίσετε κι εσείς τη μετάφρασή τους;
Αυτό είναι κάτι που βεβαίως εξαρτάται κυρίως από την πορεία των
βιβλίων. Ήδη πάντως έχει ολοκληρωθεί η μετάφραση ( από μένα)
και του δεύτερου μυθιστορήματος της σειράς, με τίτλο Το
φάντασμα της οδού Ρατασκέβου κι έχει πάρει τον δρόμο του προς
έκδοση.
Εύχομαι πραγματικά το κοινό να αγαπήσει τα βιβλία του Indrek
Hargla και τον Μελχιόρ όπως τους αξίζει και να εκδοθούν όλα στην
ελληνική γλώσσα.
Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την όμορφη
συζήτηση μας, πείτε μας όμως που και πώς μπορούμε να
βρούμε το βιβλίο σας; Πώς μπορούν οι
αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί σας;
Το βιβλίο υπάρχει σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία αλλά μπορείτε
να το βρείτε κατόπιν παραγγελίας σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο.
Επίσης μπορείτε να το βρείτε απευθείας από την ιστοσελίδα του
εκδοτικού οίκου www.pibooks.gr.
Οι αναγνώστες μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μου μέσω του
εκδοτικού οίκου ή μέσω Facebook και Instagram.
ΜΕΛΧΙΟΡ Ο ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ.ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΛΑΦ
INDREK HARGLA
Mια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου (Gothic) με πολυσύνθετους χαρακτήρες και αγωνία.
Ένα μεσαιωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα για ένα έγκλημα και ένα αίνιγμα από την μακρινή Εσθονία.
Από τον πρωτοεμφανιζόμενο στην Ελλάδα Εσθονό συγγραφέα, Indrek Hargla
Μετάφραση: Χριστίνα Μανιά
Α' έκδοση: Ιούνιος 2025
Ταλίν, Εσθονία, 1409 μ.Χ.
Χάρη σε κάποια παλιά αρχεία του Συμβουλίου του Ταλίν, μαθαίνουμε πως το 1409 ένας ιππότης του Τευτονικού Τάγματος, ο οποίος ταξίδευε από το Γκότλαντ προς το Μάριενμπουργκ, δολοφονήθηκε στο κάστρο Τουμπέα κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.
Ένας φαρμακοποιός, ονόματι Μελχιόρ, εμφανίστηκε στο Δημαρχείο και ανακοίνωσε ότι γνώριζε την ταυτότητα του μυστηριώδους δολοφόνου και τους λόγους για τους οποίους είχαν διαπραχθεί εκείνα τα εγκλήματα. Το Συμβούλιο αρνήθηκε να τον ακούσει και τον έδιωξε, όχι όμως με άδεια χέρια.
Ο Μελχιόρ έλαβε δέκα μάρκα για τον κόπο του. Ήταν άραγε το τίμημα για να σωπάσει; Μήπως η ιστορία του φαρμακοποιού άγγιζε πολύ ευαίσθητα θέματα και το Συμβούλιο προτίμησε να μη διαταράξει τις σχέσεις ανάμεσα στους εμπόρους της πόλης, στο Τάγμα, στον κλήρο και στους ξένους ηγεμόνες; Δεν ξέρουμε, και ούτε θα μάθουμε ποτέ.
Επίσης, δεν θα μάθουμε ποτέ τι οδήγησε τον γραμματέα του Συμβουλίου να καταγράψει αυτά τα λόγια, τα οποία παραμένουν μέχρι και σήμερα ένα αίνιγμα:
«Ας πορεύονται εν ειρήνη όσοι επιθυμούν το καλό της πόλης μας. Αυτοί που έζησαν πριν από εμάς ήταν πιο κοντά στον Κύριο. Ας παραμείνουν γαλήνιοι οι τάφοι τους, κι ας βασιλέψει ο Ύψιστος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!