ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ για το βιβλίο της ΤΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ I WRITE

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε

τη συγγραφέα κ. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ για το βιβλίο της

ΤΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ I

WRITE

Ποια ήταν η αρχική ιδέα ή αφορμή που γέννησε την ιστορία του βιβλίου

σας;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν υπήρχε κάποια αρχική ιδέα όταν ξεκίνησα το

βιβλίο. Ήταν πιο πολύ μια δική μου εσωτερική ανάγκη να εκφράσω κάποιες

σκέψεις είτε βιωματικές, είτε εμπνευσμένες από το σχολικό περιβάλλον όπου

εργαζόμουν εκείνη την περίοδο. Δεν ξεκίνησα λέγοντας “Θέλω να γράψω μια

ιστορία για τον φόβο.” Δεν είχα πλάσει ήρωες στο μυαλό μου, ούτε είχα κάνει

κανένα προσχέδιο. Απλώς ο τρόπος που ξεδιπλωνόταν και εξελισσόταν η

ιστορία με έκανε να νιώθω πως την κουβαλούσα μέσα μου καιρό, χωρίς να το

ξέρω.

Σε ποια ηλικιακή ομάδα απευθύνεται το βιβλίο και τι συναισθήματα

ελπίζετε να γεννήσει στους μικρούς αναγνώστες;

Για μένα, το θέμα που αγγίζει το βιβλίο δεν έχει συγκεκριμένο όριο ηλικίας.

Πιστεύω πως από τεσσάρων ετών και πάνω, κάθε παιδί μπορεί να βρει μέσα

στον ήρωα κάτι δικό του, κάτι που να το συγκινήσει ή να το αγγίξει. Μου

έχουν πει και ενήλικες ότι κατάφεραν να συνδεθούν με την ιστορία, κι αυτό

μου δείχνει πως ίσως μιλάει πέρα από ηλικίες.

Εύχομαι και ελπίζω το βιβλίο να γεννήσει την ελπίδα μέσα τους. Την αίσθηση

ότι δεν είναι μόνα, ότι ό,τι κι αν νιώθουν, υπάρχει χώρος γι’ αυτό. Θέλω να

νιώσουν πως έχουν ήδη φτερά στις πλάτες τους και πως μπορούν να κάνουν

το επόμενο βήμα, όχι απαραίτητα χωρίς φόβο, αλλά παρά τον φόβο. Αν

καταφέρει να τα κάνει να νιώσουν λίγο πιο δυνατά ή λίγο πιο ήρεμα μέσα

τους, τότε ίσως έχει ήδη πετύχει τον σκοπό του.

Ποιο είναι το βασικό μήνυμα ή δίδαγμα που θέλατε να περάσετε μέσω της

ιστορίας;

Θέλω αρχικά τα παιδιά να αποδυναμώσουν τον φόβο μέσα στο μυαλό τους.

Να καταλάβουν ότι ο φόβος είναι κάτι φυσιολογικό και συνηθισμένο, όπως το

μπαλόνι στην ιστορία που, αν και φτιαγμένο να πετάει, φοβάται να το κάνει.

Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ο καθένας και αυτό δεν είναι

κακό. Το σημαντικό είναι να μιλάμε γι’ αυτά που μας τρομάζουν και να

έχουμε ανθρώπους δίπλα μας που μας ακούνε. Όταν ο φόβος ακούγεται και

αγκαλιάζεται, τότε μπορεί να ξεπεραστεί. Γιατί, η δύναμη υπάρχει μέσα μας,

απλά πολλές φορές τρυπώνει κάπου και την ξεχνάμε. Χρειάζεται μόνο

κάποιος να μας τη θυμίσει, για να μπορέσουμε να πετάξουμε ψηλά.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε και τι σας ώθησε προς τη συγγραφή

παιδικών βιβλίων; Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου και πώς

ήταν η διαδικασία;

Γράφω εδώ και περίπου πέντε χρόνια, δεν εννοώ παιδικά βιβλία, αλλά

κυρίως δικές μου σκέψεις.. η γραφή είναι για μένα ένας τρόπος να

εκφράζομαι και να εκτονώνομαι. Το «Μπαλόνι που φοβόταν να πετάξει»

είναι το πρώτο μου παιδικό βιβλίο και ξεκίνησε πριν περίπου τρία χρόνια, σε

μια πολύ αυθόρμητη στιγμή, όπως προείπα. Ήταν μια προσωπική πορεία, που

με έφερε πιο κοντά στα δικά μου συναισθήματα. Η συγγραφή του πήρε

περίπου πέντε μήνες αν δεν κάνω λάθος, όχι γιατί ήταν “μεγάλο” σε έκταση,

αλλά γιατί έγραφα με διακοπές. Ειδικά επειδή το βιβλίο έχει ομοιοκαταληξία,

με δυσκόλεψε αρκετά να βρω τις σωστές λέξεις που να κουμπώνουν ρυθμικά

και νοηματικά χωρίς να το πιέζω.

Τι σας εμπνέει περισσότερο: οι δικές σας εμπειρίες, τα παιδιά γύρω σας ή

η κοινωνική πραγματικότητα;

Αυτό που με εμπνέει περισσότερο είναι οι προσωπικές μου εμπειρίες, σε

συνδυασμό με όσα βλέπω να ζουν και τα παιδιά γύρω μου. Δεν μπορώ να

γράψω κάτι μόνο επειδή το βιώνει ένα παιδί, αν δεν το έχω νιώσει κι εγώ

κάπου μέσα μου. Και το αντίστροφο αν κάτι το έχω ζήσει προσωπικά αλλά

δεν το βλέπω να αγγίζει και τα παιδιά, τότε πάλι δεν μου βγαίνει να το

γράψω. Οπότε, για μένα, αυτά τα δύο πάνε μαζί. Όταν το δικό μου βίωμα

συναντά και καθρεφτίζεται σε ένα παιδικό βλέμμα ή μια παιδική

συμπεριφορά, τότε νιώθω ότι έχω κάτι να γράψω, κάτι να πω.

Πώς νιώσατε όταν κρατήσατε για πρώτη φορά στα χέρια σας τυπωμένο το

βιβλίο;

Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά εκείνη τη μέρα που πήγα στον εκδοτικό και

κράτησα το βιβλίο για πρώτη φορά στα χέρια μου. Ίσως ακουστεί υπερβολικό,

αλλά πραγματικά το ένιωσα σαν κάτι εύθραυστο. Σαν να κρατούσα το παιδί

μου, ένα παιδί που γεννήθηκε από τις σκέψεις μου και το μυαλό μου. Ήταν

μια πολύ αληθινή στιγμή για μένα, γιατί δεν ήταν απλώς η ιστορία του

μπαλονιού ήταν και η δική μου ιστορία.

Έχετε κάποια αγαπημένα παιδικά βιβλία ή συγγραφείς που σας

επηρέασαν;

Έχω αρκετούς αγαπημένους συγγραφείς..ξεχωρίζω για πολλούς λόγους τον

Oliver Jeffers. Βέβαια, θα ήταν ψέμα να πω ότι με επηρέασαν συγκεκριμένα

παιδικά βιβλία ή συγγραφείς..γιατί όπως ανέφερα το βιβλίο αυτό δεν ήταν μια

μελετημένη προσπάθεια, ώστε να έχει πίσω της πρότυπα ή επιρροές. Αν είχα

ξεκινήσει με στοχοθεσία, ίσως και να έψαχνα αναφορές, να διάβαζα με αυτό

τον σκοπό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση όταν γράφει κανείς για παιδιά;

Η μεγαλύτερη πρόκληση, για μένα, όταν γράφεις για παιδιά, είναι να

καταφέρεις να μη γράφεις σαν να είσαι παιδί, αλλά σαν να θυμάσαι πώς είναι

να είσαι παιδί. Δεν είναι το ίδιο. Τα παιδιά πιάνουν αλήθειες που εμείς

έχουμε ξεχάσει, οπότε αν προσπαθήσεις να τους “διδάξεις” κάτι ίσως σε

αγνοήσουν. Αν όμως τους μιλήσεις αληθινά, τότε μπορεί και να σε ακούσουν.

Κάπου ανάμεσα στη δική μας εμπειρία, στη δική μας ενήλικη ζωή και τη δική

τους καθαρότητα και αθωότητα κρύβεται για εμένα όλη η δυσκολία.

Ετοιμάζετε κάποιο επόμενο βιβλίο ή νέα έκδοση;

Υπάρχει κάτι που γράφω, αλλά απέχει πολύ από το στάδιο της έκδοσης. Το

κάνω κυρίως για δικούς μου προσωπικούς λόγους, χωρίς να έχω κάτι έτοιμο

να εκδώσω. Το πρώτο μου βιβλίο ακόμα με χρειάζεται, έχει πολλά να μου

δώσει και εγώ σε αυτό, οπότε θέλω να χαρώ αυτή τη διαδικασία χωρίς να

βιάζομαι ή να αποσπώ την προσοχή μου σε κάτι άλλο. Δεν είμαι έτοιμη να το

αποχωριστώ. Νομίζω, ότι όταν κλείσει αυτός ο κύκλος πρώτα μέσα μου και

νιώσω πως έχει κάνει τη δική του πορεία, θα είμαι έτοιμη να προχωρήσω σε

κάτι νέο.

Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τις Εκδόσεις iWrite;

Η συνεργασία με τις Εκδόσεις iWrite προέκυψε στο πλαίσιο της αναζήτησής

μου για έναν εκδοτικό οίκο που να μπορεί να ταυτιστεί με τη φύση του βιβλίου

και να θελήσει να το στηρίξει ουσιαστικά.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια

φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και

το βιβλίο σας

Όπως καταλάβατε… το μπαλόνι που φοβόταν να πετάξει, τελικά πέταξε.

Οπότε, μπορείτε να το βρείτε σε αλυσίδες βιβλιοπωλείων και φυσικά μέσα

από την επίσημη σελίδα των εκδόσεων iWrite. Όσο για μένα, μπορείτε να με

βρείτε μέσα από τα social media, όπου μοιράζομαι κάθε τι καινούργιο που

αφορά το βιβλίο, στιγμές και συναισθήματα που γεννιούνται μέσα απ’ αυτή

την όμορφη διαδρομή. Θα χαρώ πολύ να τα πούμε και από εκεί γιατί μπορεί

να ξεκίνησε από εμένα το βιβλίο, αλλά τώρα ανήκει και σε εσάς.

Σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη, για την ευκαιρία να μιλήσω για κάτι

που αγαπώ τόσο πολύ.

Το μπαλόνι που φοβόταν να πετάξει
Όταν οι φόβοι γίνονται ''φτερά'' και σε πάνε όσο πιο ψηλά μπορείς να φανταστείς!
Συγγραφέας: Δέσποινα Γραμματικοπούλου,
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ I WRITE

Μια τρυφερή ιστορία ενδυνάμωσης, μέσα από ένα συναρπαστικό παιδικό βιβλίο


Είμαι σίγουρος ότι έχετε δει πολλές φορές μπαλόνια να πετάνε ψηλά, αλλά σίγουρα δεν έχετε δει εμένα. Εγώ είμαι κάπως διαφορετικός, πάντα ονειρευόμουν να πετάξω ψηλά αλλά παρέμενα κολλημένος στο έδαφος, λες και δεν υπάρχει αρκετά μεγάλος ουρανός να με χωρέσει. Και τότε, συνέβη το αδύνατο. Ένας φίλος, που έπεσε σαν αστέρι από τον ουρανό, με έσπρωξε απαλά προς την απεριόριστη ελευθερία. Είμαι η ιστορία ενός φόβου που γίνεται θάρρος με τη βοήθεια ενός αγοριού πιο φωτεινού και από τον ίδιο τον ουρανό.

Με αγάπη, όνειρα και ελπίδα, Το μπαλόνι σας