Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε
τη συγγραφέα κα ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΒΡΙΛΗ με το βιβλίο της ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΓΙΑ ΜΑΜΑΔΕΣ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ
.
Κυρία ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΒΡΙΛΗ, χαίρομαι που σας φιλοξενώ μετά από
δύο χρόνια ξανά στο blog μας. Πείτε μας τι σας ώθησε να γράψετε ένα
νέο βιβλίο αφιερωμένο στις μαμάδες;
Η χαρά είναι δική μου και σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία! Τα
Παραμύθια για Μαμάδες ήρθαν σαν μια φυσική συνέχεια του πρώτου
βιβλίου και σαν μια φυσική συνέπεια της ωρίμανσης, τόσο των παιδιών,
όσο και της δικής μου ως μητέρας τους. Βγαίνοντας από την πρώτη πίστα
μητρότητας με τα μωρά που απαιτούν τη συνεχή σου φροντίδα, έχεις τον
χρόνο και τον χώρο να επιστρέψεις για λίγο πάλι στον εαυτό, να
συναντηθείς με κομμάτια σου που πιθανόν να έχουν μείνει πίσω. Και να
δεις τον κόσμο λίγο έξω από την «φούσκα» της μητρότητας. Ήθελα λοιπόν
να δώσω στις αναγνώστριες μου το στίγμα του «επόμενου τόνου».
Ποια ήταν η πρώτη σπίθα που γέννησε τα Παραμύθια για μαμάδες;
Δεν είμαι 100% σίγουρη ότι ήταν η πρώτη, αλλά ήταν κυριολεκτικά μια
σπίθα η αφορμή για ένα από τα πρώτα «Παραμύθια» του βιβλίου, καθώς το
κείμενο «Τι θα πούμε στα παιδιά μας» γράφτηκε μετά τις πυρκαγιές του
2021 στην Αττική που εκτυλίχθηκαν σε 2 φάσεις. Θυμάμαι, λίγο πριν την
μεγάλη αναζωπύρωση, να δουλεύω στον υπολογιστή μου και να βλέπω την
πρώτη στήλη καπνού από το παράθυρό μου και με τρομερή δυσπιστία να
παρακολουθώ την εξάπλωσή της. Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι
καίγεται κάθε χρόνο ο,τι πνευμόνι πρασίνου έχει μείνει στην πόλη μας, και
με βαραίνει τρομερά ως γονέα, για το μέλλον των παιδιών μας και την
ποιότητα ζωής τους.
Πώς βιώσατε εσείς προσωπικά τη μητρότητα και πώς επηρέασε τον
τρόπο που γράφετε;
Θεωρώ η μητρότητα καθόρισε όχι μόνο τον τρόπο γραφής μου, αλλά και
ολόκληρη την πορεία μου στη ζωή. Ήταν ένα πεδίο που διέγειρε άπειρες
σκέψεις, συναισθήματα, μνήμες και συνειδητοποιήσεις – υλικό που το
επεξεργαζόμουν στην ψυχοθεραπεία μου, αλλά το μοιραζόμουν και με το
κοινό με έναν τρόπο πολύ άμεσο και συναισθηματικό, που έγινε νομίζω και
το σήμα κατατεθέν μου.
Πόσο δύσκολο ή απελευθερωτικό είναι να γράφει κανείς για τόσο
συναισθηματικά φορτισμένα θέματα;
Προσωπικά το βρήκα πολύ απελευθερωτικό να γράφω για αυτά τα θέματα.
Με βοηθούσε να ξετυλίξω το κουβάρι της σκέψης μου και να βάλω σε μια
σειρά τα πράγματα μέσα μου, να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα που
μπορεί να με απασχολούσαν ή να μεταλαμπαδεύσω κάτι που έμαθα στη
θεραπεία ή στην εκπαίδευση. Η σύνδεση που προέκυψε με τόσες μαμάδες
που βίωναν την μητρότητα με παρόμοιο τρόπο ήταν θεραπευτική γιατί με
έκανε να νιώθω λιγότερο μόνη και ανεπαρκής – ειδικά στην αρχή που
ήμουν απόδημη, άυπνη μωρομάνα και είχα ανάγκη να βρω τη «φυλή» μου.
Τι να περιμένει ο αναγνώστης από αυτό το βιβλίο; Είναι περισσότερο
μια τρυφερή αφήγηση, ένας καθρέφτης συναισθημάτων ή κάτι
βαθύτερο;
Είναι μια τρυφερή, λυρική κατάδυση σε βαθύτερα συναισθήματα και
σκέψεις που προκύπτουν όταν κοιτάς τα παιδιά σου από μια απόσταση και
τα βλέπεις πλέον ως ανθρώπους του κόσμου αυτού και όχι ως «παιδιά».
Που τα καμαρώνεις αλλά και ανησυχείς για το αν θα είναι ασφαλή, αν τους
έχεις δώσει τα απαραίτητα εφόδια, αν έχουν χτίσει την απαραίτητη
αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που θα τα βοηθήσει στη ζωή. Που
παλεύεις για την ισορροπία μεταξύ της δικής σου ευημερίας, αλλά και της
οικογένειάς σου.
Ποιο από τα κείμενα της συλλογής σας αγγίζει προσωπικά
περισσότερο και γιατί;
Με αγγίζει βαθιά το «Ασφαλής Αποκόλληση», ένα κείμενο που εκφράζει
πόσο αναγκαίο αλλά και συχνά οδυνηρό είναι, να αντέξουμε και το «κρακ»
της «αποκόλλησης» δηλαδή της διαφοροποίησης και της ωρίμανσης των
παιδιών μας, μετά την προσκόλληση των πρώτων ετών. Να τους δώσουμε
τα εφόδια να μπορούν να σαλπάρουν μόνα από το λιμάνι και να τα
βλέπουμε με ψυχραιμία και σιγουριά ότι κάναμε ό,τι καλύτερο
μπορούσαμε. Και να μην ξεχνάμε να φροντίζουμε τη δική μας υγεία και
εξέλιξη, γιατί αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο στα παιδιά μας!
Ένα μικρό απόσπασμα:
«Θέλω όμως να μείνω εδώ, το δίχως άλλο.
Και να εναλλάσσω τις μορφές.
Πότε να γίνομαι βροχή και καταιγίδα.
Να σβήνω, αν πρέπει, τις φωτιές.
Πότε να γίνομαι πέτρα κι ατσάλι.
Να αυξήσω κι άλλο αντοχές»
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τις Εκδόσεις Ανεμολόγιο; Τι
ξεχωρίσατε σε αυτήν; Πόσο σημαντική θεωρείτε την ύπαρξη εκδοτικών
που δίνουν χώρο σε ευαίσθητες και γνήσιες φωνές;
Η πρώτη μου επαφή ήταν το καλοκαίρι του 2020 μέσω μιας κοινής μας
γνωστής και συνεργάτιδάς τους. Έστειλα ηλεκτρονικά στην κυρία Κάκια
Ξύδη ένα word με 40.000 λέξεις, ατάκτως ερριμμένες, αφού είχα μεταφέρει
σχεδόν αυτούσια τα 41 πιο δημοφιλή μου κείμενα από το blog μου. Προς
τιμήν της και προς δική μου τύχη έβαλε στην άκρη το περιτύλιγμα και
κατάφερε να δει την ουσία. Λίγες εβδομάδες αργότερα, σφίξαμε χέρια και
υπογράψαμε συμβόλαιο εν μέσω μασκών και κορονοϊού, στην έκθεση
βιβλίου, τότε στο Ζάππειο. Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν ένα σύνηθες έργο
αυτό που υπέβαλα και θα είμαι για πάντα ευγνώμων που μου δόθηκε η
ευκαιρία να το δω τυπωμένο στο χαρτί και να ταξιδέψει σε τόσα χέρια.
Πιστεύετε ότι οι μαμάδες έχουν ανάγκη από ιστορίες; Και αν ναι,
γιατί;
Όλοι έχουμε ανάγκη από ιστορίες! Πόσο μάλλον οι μαμάδες που περνάνε
χρόνια ολόκληρα να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους, να τα
νανουρίζουν με τραγουδάκια, να φτιάχνουν αμέτρητες αυτοσχέδιες
ιστορίες. Που δεν έχουν σχεδόν ποτέ αρκετό χρόνο για τον εαυτό τους, να
ακούσουν τις σκέψεις τους και να αφουγκραστούν τις ανάγκες τους. Έχουν
ανάγκη ιστορίες να ταυτιστούν, να ξεχαστούν, να κλάψουν, να γελάσουν
και να λυτρωθούν. Να νιώσουν ότι κάποιος τις είδε και έβαλε τον χρόνο να
εκφράσει τον πόνο τους, την αγάπη τους, την αγωνία τους, την ελπίδα τους.
Αν μπορούσατε να αφιερώσετε αυτό το βιβλίο σε μία μαμά
«πραγματική ή συμβολική» ποια θα ήταν αυτή;
Θα το αφιερώσω στη δική μου τη μαμά, πράγμα που δεν έκανα με κανένα
μου βιβλίο ως τώρα κι ας είναι κάπως «αναμενόμενο». Της το αφιερώνω
γιατί πιστεύω πως ήταν από εκείνες τις γυναίκες που δεν πρόφτασαν να
ακούσουν τον εαυτό τους, καθώς παντρεύτηκε μικρή και αφοσιώθηκε
πλήρως στα οικογενειακά της καθήκοντα. Είναι ο πιο προσγειωμένος και
ολιγαρκής άνθρωπος που γνωρίζω – ποτέ δεν ζήτησε περισσότερα ή δεν
παραπονέθηκε. Μα πιστεύω πως μέσα της έχει μια φλόγα για ζωή που θα
ήθελα πολύ να την έβλεπα να εκφράζεται και να εκτονώνεται. Από την
άλλη αυτό ίσως είναι μια δική μου προβολή, με βάση τα δικά μου βιώματα
και ιδιοσυγκρασία.
Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια
Τον τελευταίο χρόνο έχω επικεντρωθεί στη νέα μου επαγγελματική ιδιότητα
ως ψυχολόγος και ειδικευόμενη συστημική ψυχοθεραπεύτρια και τον
Γενάρη άνοιξα το ιδιωτικό μου γραφείο μου το «Ψυχών Συνδέσεις». Τον
Μάιο έλαβε χώρα εκεί μια συγκινητική παρουσίαση του βιβλίου με
πρόσωπα αγαπημένα, παιδικές φίλες και την αδερφή μου στο πάνελ!
Από συγγραφικής απόψεως υπάρχει κάτι έτοιμο να κυκλοφορήσει σύντομα
αλλά αυτή τη φορά θα είναι παιδικό εικονοβιβλίο με θέμα το άγχος
αποχωρισμού την πρώτη μέρα του σχολείου. Στόχος είναι κυρίως οι
μαμάδες και οι φροντιστές, αφού πιστεύω ότι συχνά εμείς μεταδίδουμε
ασυνείδητα τους φόβους μας στο παιδί, και γι’ αυτό καλό είναι να τους
ψηλαφούμε και να τους ανακουφίζουμε πριν προσεγγίσουμε το παιδί μας.
Τελειώνοντας με σας ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη
μια φορά και θα ήθελα να σας
πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Εγώ ευχαριστώ!
Το βιβλίο μου «Παραμύθια για Μαμάδες» μπορείτε να το βρείτε online (π.χ.
https://www.ekdoseispnoi.gr/product/παραμύθια-για-μαμάδες-έμμετρες-
σκέψε/) αλλά και να το παραγγείλετε σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο σας
εξυπηρετεί.
Εμένα θα με βρείτε με το προσωπικό μου προφίλ σε Facebook και
Instagram, ενώ διατηρώ ακόμη τη σελίδα του blog μου «H Πριγκιπέσσα
των Βαλκανίων».
Τέλος, το γραφείο μου όπου διενεργώ δια ζώσης συνεδρίες – προς το παρόν
ατομικές, εύχομαι σύντομα και ομαδικές – βρίσκεται στον Άγιο Στέφανο
Αττικής, Λεωφ. Τραπεζούντος 44, 14565. Περισσότερα εδώ:
www.psyxwnsyndeseis.gr.
Παραμύθια για μαμάδες
Ημερ. κυκλοφορίας: 4/2025
Συγγραφέας: Χριστίνα Γαβρίλη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, μένει ένας πρωτόγνωρος χώρος και χρόνος για να μετασχηματιστούν οι σκέψεις, τα όνειρα, οι ανησυχίες και οι ελπίδες της μαμάς που ωριμάζει κι αυτή μαζί τους.
Μετά τις «Μικρές ιστορίες μητρότητας», η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων έρχεται με μια νέα σειρά σύντομων κειμένων, αυτή τη φορά σε ύφος λυρικό, για να μιλήσει για την εσωτερική πάλη μιας μητέρας που θέλει να είναι αρκετή για τα παιδιά της, αλλά και για τον εαυτό της.
Με λόγια γεμάτα ενσυναίσθηση, αποκαλύπτει την αβεβαιότητα, τις ανησυχίες, την εξάντληση αλλά και τη βαθιά ανάγκη για ελευθερία, αγάπη, σύνδεση και αυτοεκτίμηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!