ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ το συγγραφέα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΕΜΕΡΤΖΗ για το βιβλίο του ΓΙΑΓΙΑ, ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΠΙΑ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΡΑΧΤΙ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε

τον συγγραφέα ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΕΜΕΡΤΖΗ για το βιβλίο του ΓΙΑΓΙΑ,

ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΠΙΑ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΡΑΧΤΙ

Τι σε ώθησε να γράψεις τη φράση «Γιαγιά, είμαι δυνατός πια»; Υπήρξε

κάποια προσωπική αφορμή ή εμπειρία πίσω από αυτό;

Στην δική μου λογοτεχνία ένας τίτλος που αποτελείται απο τέσσερις λέξεις είναι ιδανικός.

Πιο πολύ έψαξα δηλαδή τέσσερις λέξεις να απεικονίζουν το θέμα του βιβλίου. “Γιαγιά”, το

κεντρικό πρόσωπο, “είμαι” αφού αναφέρομαι στο παρόν, “δυνατός” με οποιαδήποτε

ερμηνεία θες, “πια” γιατί παλιότερα δεν ήμουν.




Η αφήγηση περιλαμβάνει πρόσωπα όπως την Α. που τόλμησε, τον Σ. που

δημιουργεί, μια γενιά που δεν τα παράτησε. Βασίζονται σε πραγματικά

άτομα ή είναι μεταφορικές φιγούρες;

Υπάρχουν άνθρωποι αναμεσά μας που είναι η Α., ο Σ., ο Δ. Υπάρχουν και πλάσματα της

φαντασίας όμως.




Ποια είναι η σημασία του να γράψεις για όμορφα πράγματα, πώς

εκλαμβάνεις αυτή τη ρήξη με τη “μαυρίλα” της καθημερινότητας;

Ο Λεξ κάπου στο νέο του τραγούδι λέει “θέλουμε κι άλλες γιορτές, μην μας ενώνει μονάχα 

ο θάνατος”. Δεν χρειάζεται όλα να περιστρέφονται γύρω από το τέλος, από το παλιό, από το

μαύρο. Υπάρχει ένας κόσμος που αναπνέει εκεί έξω. Να μιλήσουμε και για αυτόν.

Ο Σ. φτιάχνει χαρταετούς και στηρίζει κακοποιημένες γυναίκες πώς

συνδύασες τη δημιουργικότητα με την κοινωνική προσφορά;

Να βγούμε από την ντουλάπα. Σαν κοινωνία να βγούμε. Να μιλήσουμε για πράγματα

σοβαρά, καθημερινά. Για την κακοποίηση, για τον εθισμό. Η εποχή μας δεν δέχεται πια το

κρυφτό. Μου αρέσει αυτό. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε αληθινοί.

Απευθύνεσαι σε μια γενιά !ποια είναι αυτή η γενιά για σένα και γιατί

πιστεύεις ότι έχει την ανάγκη να νιώσει δυνατή έτσι;

Είναι η γενιά που έβλεπε τους γονείς της τα σαββατοκύριακα γιατί δούλευαν. Η γενια που

μεγάλωσε με παππούδες και γιαγιάδες. Ίσως για αυτό οι φίλοι μου να είναι τόσο τρυφεροί

τελικά. Μας μετέφεραν αξίες οι παλιότεροι, και ένα αίσθημα αν θες ποιητικό για τον

κόσμο. Δεν έχει ανάγκη να νιώσει δυνατή. Αν αναλογιστείς τι έχουμε περάσει τα τελευταία

20 χρόνια, αρκούν και περισσεύουν. Ένα statement στους πριν απο εμάς είναι. Μια

υπενθύμιση πως είμαστε εδώ, αναμεσά σας. Και θα σας φάμε.

Πόσο προσωπικό είναι το βιβλίο σου όσον αφορά την απώλεια, τη γιαγιά,

τη νοσταλγία;




Είναι ένα προσωπικό βιβλίο. Που όμως θα ταυτιστείς θες δεν θες. Δεν αναφέρομαι σε

κάποια χώρα της βόρειας παγωμένης θάλασσας. Για την Ομόνοια, τα Πατήσια και τη Νέα

Φιλαδέλφεια γράφω.

Ποιο είδος συναισθήματος εύχεσαι να αφήσει στον αναγνώστη που θα το

διαβάσει?

Δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Δεν σκέφτομαι κάτι τέτοιο όταν δημιουργώ. Ίσως μια ταύτιση, 

δεν ξέρω. Να καταλάβει πως υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται έτσι. Πως δεν είναι μόνος.

Συμμετέχεις ως τραγουδιστής και στιχουργός στο συγκρότημα Κουρο

Σίβο, πώς επηρεάζει αυτό τη γραφή σου;

Έμαθα να γράφω ανάποδα και αυτό έχει ένα ενδιαφέρον και μια δυσκολία. Όταν γράφεις

στίχους, συμπυκνώνεις τα νοήματα. Η λογοτεχνία όμως είναι χωράφι, είναι έκταση που

πρέπει να γεμίσεις. Αυτό με ζορίζει.

Μίλησε μας για τα μελλοντικά σου σχέδια, τι καινούργιο θα δούμε από

σένα?



Ετοιμάζουμε τον δεύτερο δίσκο με τους Κούρο Σιβο. Από φθινόπωρο ξεκινάμε

παρουσιάσεις του βιβλίου μου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχία. Επίσης, ετοιμάζουμε

και μια παράσταση που θα έχει αποσπάσματα από το βιβλίο.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια

φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και

το βιβλίο σας.


Σας ευχαριστώ και εγώ, καθώς και τους αναγνώστες σας. Το βιβλίο μου «Γιαγιά, είμαι

δυνατός πια» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αδράχτι και μπορείτε να το βρείτε στα

βιβλιοπωλεία Ιανός και Πρωτοπορία, αλλά και κατόπιν παραγγελίας από τον εκδοτικό οίκο.

«Γιαγιά, είμαι δυνατός πια» 

Αλέξανδρος Δεμερτζής

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΔΡΑΧΤΙ

Γιαγιά. Θέλω να γράψω για τα όμορφα. Βαρέθηκα τη μαυρίλα. Θέλω να γράψω για

την A. που το πήρε απόφαση και χώρισε τον Γ. και τώρα έχει επιτέλους χρόνο για τον

εαυτό της. Είναι χαρούμενη και πηγαίνουμε στα βιβλιοπωλεία να διαλέξουμε

διηγήματα του Κούντερα και χθες στο καφέ μου εκμυστηρεύτηκε πως ξεκινάει

μαθήματα ραπτικής. Να μιλήσουμε για τον Σ. που παραιτήθηκε από τη δουλειά του,

σταμάτησε τα χάπια και τώρα κατασκευάζει πολύχρωμους χαρταετούς για μικρά

παιδιά και παρέχει ψυχική υποστήριξη σε κακοποιημένες γυναίκες. Για τον Κ. και τον

Δ. που χρειάστηκαν πενήντα χρόνια για να απεγκλωβιστούν από τη φράση «τι θα πει

η γειτονιά», χώρισαν τις γυναίκες τους, ίδρυσαν μια θεατρική ομάδα και ανεβάζουν

κωμωδίες.{...}Να μιλήσουμε για τη γενιά μου που κατάφερε να αντέξει. Που

ονειρεύεται ακόμη, κάνει σχέδια, παιδιά, διακοπές, πηγαίνει για μπάνιο. Για τη γενιά

μου που νιώθει στην πλάτη της τον χρόνο-τιμωρό και τον κοροϊδεύει. Τον υποτάσσει

τον χρόνο η γενιά μου. Να μιλήσουμε για τους ανθρώπους που δεν το έβαλαν κάτω,

αυτό θέλω. Για τον Θ. που αγκάλιασε τη Β. εκείνο το βράδυ του Αυγούστου.

Σου έχω πει αυτή την ιστορία;