Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ.ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ ΑΡΕΤΗ, του παιδικού βιβλίου «ΜΑΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ?», από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ
1)Κα ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας, πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και πώς σας ήρθε η έμπνευση για την ιστορία του, «ΜΑΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ?»
Το «Μαμά πού είσαι;» έχει ένα δύσκολο θέμα που οι αναγνώστες και οι εκδοτικοί
οίκοι αποφεύγουν: το θάνατο της μητέρας. Οι λόγοι που ένα θέμα σε διακινεί είναι
εν πολλοίς ανεξιχνίαστοι. Μόνο εκ των υστέρων ίσως αναλογίζεται κανείς τη
μαντική αναγκαιότητα της τύχης.
2.Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους μικρούς σας αναγνώστες?
Συνήθως, όταν γράφεις, δεν σκέφτεσαι το μήνυμα που διοχετεύεις στα παιδιά.
Είναι απλώς επείγουσα η ανάγκη να αποτυπώσεις μια ανθρώπινη κατάσταση, αρκεί
αυτή να είναι αληθινή και ευθύβολη.
3. Το βιβλίο σας έχει μια υπέροχη εικονογράφηση. Πείτε μας δυο λόγια για την εικονογράφο κα Daniela Iride Murgia,που έδωσε υπέροχες εικόνες στο βιβλίο σας, μιλήστε μας για τη συνεργασία σας και πως φτάσατε σ’ αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα.
Την πραγματικά δραστική εικονογράφηση την οφείλω στην εκδότριά μου, Κατερίνα
Καρατζά που έψαξε και διερωτήθηκε για το καλύτερο. Η Murgia είναι γνωστή
εικονογράφος στην Ιταλία με αναγνωρισμένη δουλειά.
4) Σε παιδιά τι ηλικίας απευθύνεται το βιβλίο σας; Πιστεύετε ότι τα παιδικά βιβλία πρέπει να διαβάζονται και από τους μεγάλους;
Το παιδικό βιβλίο, αν σέβεται τον εαυτό του, απευθύνεται σε μικρές αλλά και
μεγαλύτερες ηλικίες. Το θέμα και κυρίως ο τρόπος κάνουν τη διαφορά.
5) Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά;
Είμαι το παιδί των ιστοριών. Από μικρή καθόμουν στο ξύλινο σκαμνάκι που μου
είχε φτιάξει ο παππούς μου και άκουγα παραμύθια και ιστορίες. Αυτές ήταν το σπίτι
μου και νομίζω ότι ακόμα είναι.
6) Από πόσο νωρίς πρέπει να φέρνουμε τα παιδιά σε επαφή με τα βιβλία και με ποιον τρόπο;
Τα βιβλία είναι τροφή πλούσια και απαραίτητη όπως η ανάσα ή το νερό. Η μαμά
μου μου μιλούσε όταν ήμουν ακόμη στην κοιλιά της. Τα παιδιά είναι πρόθυμα ν’
ακούσουν ιστορίες, αν εμείς δεν βαριόμαστε. Τα βιβλία είναι επιδραστικά, εφόσον
απηχούν τη δική μας δίψα για τη ζωή και την αλήθεια. Εξάλλου αυτό που
παίρνουμε από τα παιδιά είναι πολλαπλάσιο από αυτό που δίνουμε.
7) Εσείς στα παιδικά σας χρόνια διαβάζατε παραμύθια; Ποιο είναι το παραμύθι που θυμάστε και για ποιο λόγο;
Από μικρή καταβρόχθιζα βιβλία με παραμύθια. Αυτό που με γοήτευε ήταν «Η
Πεντάμορφη και το Τέρας.» Μέχρι και διατριβή το έκανα, όταν μεγάλωσα. Ίσως ο
σοφός εαυτός μου ήθελε να με προετοιμάσει για κάτι που θα ακολουθούσε, δεν
ξέρω.
8) Αρκετοί από εμάς συνηθίζουμε να κάνουμε δώρο στα παιδιά βιβλία. Ποια νομίζεται ότι είναι τα κριτήρια για να επιλέξουμε ένα καλό παιδικό βιβλίο.
Δύο από τα βασικά κριτήρια για την επιλογή ενός καλού παιδικού βιβλίου είναι η
δραστική του γλώσσα και η ψυχοσύνθεση του παιδιού στο οποίο θα το δωρίσουμε.
9) Σκέψεις για επόμενο βιβλίο; Θα δούμε σύντομα κάτι διαφορετικό από εσάς ή ακόμη μια ιστορία για παιδιά; Τι ετοιμάζετε;
Πάντα κάτι ετοιμάζω. Ζω παραλλήλως δυο ζωές. Γράφω βιβλία για παιδιά και
βιβλία για μεγάλους. Εξάλλου πριν από το «Μαμά πού είσαι;», το 2018
κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων μου «Μελανά όπως τα μούρα», από τις
εκδόσεις Θράκα. Και η περιπέτεια συνεχίζεται.
10)Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς.
Προτιμώ να μιλάνε τα βιβλία μου αντί για μένα. Εξάλλου ο συγγραφέας ως
άνθρωπος είναι συνήθως από κοινότυπος έως βαρετός.
Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την όμορφη συζήτηση μας ,πείτε μας όμως πού και πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας; Πώς μπορούν οι αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί σας;
Το «Μαμά πού είσαι;» μπορεί να το βρει κανείς στα μεγάλα βιβλιοπωλεία, συνήθως κατόπιν παραγγελίας.
Όσο για την επικοινωνία με τους αναγνώστες, το mail μου είναι:
aretikarabela58@gmail.com
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Μαμά, πού είσαι;
Αρετή Καραμπέλα
Εικονογράφηση:
Daniela Iride Murgia
Για παιδιά 8+ ετών
Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
κυκλ. 2019
Το καινούργιο μας σπίτι είναι αλλιώτικο.
Απ’ το δωμάτιό μου βλέπω μια μικρή γέφυρα.
Αν κάνω τα μαγικά μου, μπορεί και να δω εκεί τη μαμά μου.
Κλείνω τα μάτια, τ’ ανοίγω, αλλά τίποτα.
Όλοι ξέρουν τι μου έχει συμβεί και κάνουν σαν να μην έγινε τίποτα.
Νιώθω σαν την κούτα με τα γυαλικά. Όλοι με προσέχουν για να μη σπάσω.
Η μαμά μου σε τέτοιες περιπτώσεις έλεγε «Κι εσύ τι κάνεις;».
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, μανούλα, κι ας θύμωνα όταν μου το ’λεγες.
Πώς μπορεί ένα κορίτσι να ζήσει μόνο με τον μπαμπά του, όταν έχει χάσει τη μαμά του;
Μια γάτα απ’ το πουθενά, μια γκρινιάρα θεία, γλυκά που δεν τρώγονται, γιατροί, ένα αγόρι, μα κυρίως κουτιά, δίνουν τη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!