ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΥΡΙΦΙΔΗ ΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ "Η ΤΑΞΗ ΤΟΥ 82" ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ.ΚΥΡΙΦΙΔΗ ΤΟΝΙΑ, του βιβλίου «ΤΑΞΗ ΤΟΥ '82», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ.

Κα  ΚΥΡΙΦΙΔΗ ΤΟΝΙΑ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας .

1) Δεν είναι η πρώτη φορά που σας φιλοξενούμε με χαρά στο site μας, όμως  θα ήθελα να μας πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουν καλύτερα και οι νέοι μας αναγνώστες.

Θα ήθελα και εγώ να ευχαριστήσω με τη σειρά μου τους διαχειριστές αυτής της
σελίδας για την θερμή φιλοξενία τους για ακόμη μία φορά. Είναι αλήθεια πως δεν
είναι η πρώτη φορά που με φιλοξενείται στο site σας και η χαρά μου είναι μεγάλη
που η συνεργασία αυτή έχει και συνέχεια.

Για την Τόνια δεν έχω να πω πολλά πράγματα που να θεωρηθούν αξιοσημείωτα

και άκρως ενδιαφέροντα. Η ζωή μου, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, ήταν βατή, ήρεμη και αρκετές φορές προβλέψιμη. Γεννήθηκα στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 - και να ήθελα να το κρατήσω μυστικό, μετά από την έκδοση αυτού του βιβλίου με το συγκεκριμένο μάλιστα τίτλο, θα μου ήταν δύσκολο - και έτσι διανύω, αισίως και καλώς, την έκτη δεκαετία της ζωής μου. Στα 50 και κάτι λοιπόν, έχω να αναφέρω 30 χρόνια εργασιακής εμπειρίας στο χώρο της γραμματειακής υποστήριξης, έναν γάμο που μετράει 26 χρόνια και μία κόρη, που τον προσεχή Σεπτέμβρη θα κλείσει τα 22. Πρόκειται για μία ζωή που - όπως όλες - διαθέτει τα πάνω και τα κάτω της, χωρίς όμως ιδιαίτερες εκπλήξεις είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες και χωρίς ακραίες καταστάσεις. Νιώθω τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μια αγαπημένη και δεμένη οικογένεια και σαν παιδί δεν μου έλειψε τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια γνώρισα ανθρώπους που  με τη συμβολή τους στην ζωή μου, με βοήθησαν να διαμορφώσω το χαρακτήρα μου. Κάποιοι στάθηκαν στο πλευρό μου και με τις συμβουλές και την φιλία τους με στήριξαν και κάποιοι άλλοι με την ιδιοτελή στάση τους... με δίδαξαν πως πρέπει να είμαι πιο προσεκτική στις επιλογές μου και πιο διορατική αναφορικά με τις αξιολογήσεις μου. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως δε φταίνε πάντα οι άλλοι για τον τρόπο που μας συμπεριφέρονται, αλλά εμείς οι ίδιοι που τους επιτρέπουμε να μας πληγώσουν. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως η ζωή κάνει τον κύκλο της και πως το σύμπαν επιστρέφει συμπεριφορές. Αρκεί να είμαστε αισιόδοξοι, να έχουμε ελπίδα και υπομονή!

2)Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως ξεκινήσατε την συγγραφή.

Στην δεύτερη ερώτησή σας θα απαντήσω σχεδόν όπως είχα απαντήσει και στην
πρώτη συνέντευξη που μου είχατε κάνει και που αφορούσε το πρώτο μου βιβλίο, την
«Σκοτεινή πλευρά της ψυχής». 
Με την συγγραφή έχω μία πολύχρονη σχέση. Από την εποχή ακόμη του σχολείου.
Μπορεί να μην έγραφα μυθιστορήματα ή διηγήματα, όμως κρατούσα πάντα
φυλαγμένα μέσα στο ημερολόγιό μου - σημειώστε εδώ πως σχεδόν πάντα κρατούσα
ημερολόγιο και ακόμη το κάνω αυτό - σκέψεις και συναισθήματα. Επειδή ήμουν ένα
παιδί χαμηλών τόνων, ποτέ δεν ήρθα σε αντιπαράθεση ή σε οποιαδήποτε διαφωνία με
το περιβάλλον μου. Είτε επρόκειτο για τους γονείς είτε τους συμμαθητές είτε τις
φίλες μου. Παράπονα, απογοητεύσεις, κρυφές επιθυμίες, ακόμα και οποιοδήποτε
συναισθηματικό ξέσπασμα, το μετέφερα στο χαρτί. Μου ήταν πιο εύκολο! Και μετά
το καταχώνιαζα στο ημερολόγιο μου. 
Παράλληλα, έγραφα ποιήματα και ζωγράφιζα πολύ. Ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και
συνήθως τα μοντέλα από τα εξώφυλλα των περιοδικών μόδας της εποχής μου. 
Μεγάλωσα σε ένα αυστηρά πειθαρχημένο περιβάλλον. Η σκιά του πατέρα μου με
ακολουθούσε για χρόνια σχεδόν σε κάθε μου βήμα. Γι’ αυτό και υπήρξα πολύ
συγκρατημένη στις εκδηλώσεις μου. Από τη μία η καταγωγή του, είναι Μανιάτης και
από την άλλη το επάγγελμά του, ήταν στρατιωτικός, τον καθιστούσαν μια πολύ
αυστηρή και επιβλητική πατρική φιγούρα. Και ως πρωτότοκη, έπρεπε να δίνω το
καλό παράδειγμα και στην αδερφή μου, η οποία κατάφερε - ευτυχώς - να διαχειριστεί
πολύ πιο έξυπνα αυτή τη μορφή καταπίεσης που βίωνα εγώ.
Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν, παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια. Οι πολλές όμως
υποχρεώσεις και οι ανειλημμένες εκκρεμότητες που προέκυψαν, δεν μου επέτρεψαν
να κάνω πράξη την νεανική μου αγάπη, που δεν ήταν άλλη από την συγγραφή και την
ζωγραφική. 

Όμως, όπως λέει και ο λαός, ποτέ δεν είναι αργά!

3)Συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο βιβλίο σας «Η ταξη του 82». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;

Η τάξη του ‘82 είναι μια ιστορία που άρχισε να πλάθετε στο μυαλό μου κάπου στα μέσα του 2017. Τα τελευταία 14 με 15 χρόνια συμμετέχω στα ετήσια reunion της τάξης μου, που δεν είναι άλλη από την τάξη του ‘82 και η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο την ημέρα της Μητέρας. Όταν πρωτοξεκίνησαν αυτές οι συναντήσεις η συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη. Συγκεντρωνόμασταν λοιπόν καμιά εικοσαριά γυναίκες σε μία καφετέρια και προσπαθούσαμε να πούμε τα νέα της χρονιάς που είχε περάσει. Το αποτέλεσμα όμως ήταν αποκαρδιωτικό. Φανταστείτε 20 γυναίκες να μιλάνε μεταξύ τους. Οι φωνές υψώνονταν για να ακουστούν, τα λόγια της μίας σκέπαζαν τις αφηγήσεις της άλλης και επικρατούσε πανδαιμόνιο. Έτσι την προτελευταία φορά που βρεθήκαμε ήμασταν μόνο εννέα. Πιστεύω λοιπόν πως ο σκοπός αυτών των συναντήσεων δεν είχε επιτευχθεί.  Παράλληλα, αυτά τα χρόνια και συγκεκριμένα από την εποχή που η κόρη μου πήγαινε στο δημοτικό σχολείο, μαζί με μητέρες και άλλων παιδιών, σκεφτήκαμε να βρισκόμαστε μία φορά την εβδομάδα και να πίνουμε καφέ, πότε στο σπίτι της μίας και πότε στο σπίτι της άλλης. Ήμασταν λοιπόν καμιά δεκαριά μαμάδες και κάθε εβδομάδα πίναμε τον καφέ μας, φέρνοντας η καθεμία από το σπίτι της και το κατιτίς της. Αυτές οι δύο παράλληλες συνήθειες με ενέπνευσαν να γράψω αυτό το βιβλίο. Οι ιστορίες λοιπόν αυτών των δέκα γυναικών που αναφέρονται στο βιβλίο, είναι μία μίξη των ιστοριών κάποιων συμμαθητριών μου, κάποιων μαμάδων από αυτές που βρισκόμασταν σε εβδομαδιαία βάση, κάποιων φιλενάδων, αλλά και κάποιων συγγενών. Φρόντισα όμως σ’ αυτές τις ιστορίες να προσθέσω και αρκετή μυθοπλασία για την διαφύλαξη της ιδιωτικότητας αυτών των γυναικών και για να μην εκθέσω καμμιά τους κοινωνικά. Να προσθέσω επίσης ότι σχεδόν και οι δέκα αυτές γυναίκες διαθέτουν στις ιστορίες τους δικά μου προσωπικά βιώματα.  Μάλιστα κάποιες φίλες που έχουν ήδη διαβάσει το βιβλίο, μου είπαν πως αν έπεφτε στα χέρια τους χωρίς να δουν το όνομα της δημιουργού, αμέσως θα καταλάβαιναν πως επρόκειτο για δικό μου. Αυτό ελπίζω να μου το είπαν για καλό... Και για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησή σας, την ιστορία αυτή ξεκίνησα να την γράφω αμέσως μόλις εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο και χρειάστηκε περίπου ένας χρόνος για να ολοκληρωθεί. Μετά βεβαίως ακολούθησε η επιμέλειά του, πριν καταλήξει στον εκδότη μου για αξιολόγηση.

4)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο ?Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία? 

Το ιδιαίτερο που μπορεί κάποιος αναγνώστης να βρει σε αυτό το βιβλίο είναι ότι αναφέρεται σε δέκα διαφορετικές ιστορίες που ανήκουν σε δέκα επίσης διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες της διπλανής πόρτας. Γυναίκες που έχουμε σίγουρα συναντήσει όλοι στο διάβα μας. Ίσως μάλιστα κάποια περιστατικά των ζωών αυτών των γυναικών να θυμίσουν σε πολλούς δικά τους βιώματα, μιας και βασίζονται σε αληθινές μαρτυρίες. Όσο για τα δυνατά στοιχεία του βιβλίου αυτού, θεωρώ πως είναι η άμεση και λιτή γλώσσα αφού διαθέτει καθημερινές και πολύ οικείες εκφράσεις. Σε σημείο μάλιστα που κάνει τον αναγνώστη να νιώθει μέλος αυτής της γυναικοπαρέας και που άνετα θα μπορούσε να μοιραστεί μαζί τους και τις δικές του εμπειρίες, πίνοντας παρέα τους τον καφέ του. Αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο που τόνισαν πάλι κάποιες φίλες που διάβασαν το βιβλίο. Μου εξομολογήθηκαν δηλαδή ότι ένιωσαν μέλη και αυτές αυτού του διαφορετικού reunion. Πιστεύω πως όσες και όσοι αναγνώστες αποφασίσουν να το διαβάσουν θα καταφέρουν να ενσωματωθούν σε αυτή την παρέα. Θα ακούσουν τις εκμυστηρεύσεις, τους κρυφούς πόθους, τα παράπονα και την αγανάκτησή των πρωταγωνιστριών. Θα γελάσουν και θα θυμώσουν μαζί τους. Θα διασκεδάσουν και θα τραγουδήσουν. Κάποιες θα τις δικαιολογήσουν για τις πράξεις τους και ίσως με κάποιες άλλες θυμώσουν για τις αψυχολόγητες συμπεριφορές τους.  Θεωρώ σίγουρο πάντως ότι οι ιστορίες αυτών των γυναικών θα μιλήσουν και στην καρδιά του αναγνώστη και ίσως ξυπνήσουν κρυφές επιθυμίες που είχαν καταχωνιαστεί για χρόνια σε μυστικά λαγούμια του μυαλού του.

5)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.

Το μήνυμα της ιστορίας είναι παραπάνω από ένα. Πρώτα απ’ όλα, αυτό το βιβλίο ισχυρίζεται ότι κάποιες φιλίες μπορούν να αντέξουν στο χρόνο. Θέλω να πω πως αυτές οι γυναίκες, οι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και, με πορείες που δεν συμπίπτουν, δεν έπαψαν να έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Τα σχολικά τους χρόνια. Είναι δύσκολο κανείς να κρατήσει φιλίες από τα χρόνια του σχολείου, όμως αν κάποια στιγμή επιχειρήσει - μέσω των γνωστών ετήσιων συναντήσεων - να αναθερμάνει τις σχέσεις του με τους παλιούς συμμαθητές, ίσως και να αναστήσει παλιές φιλίες που μπορούν να αντέξουν και την χρονική και την χιλιομετρική απόσταση. Άλλωστε και στον επίλογο αυτού του βιβλίου, οι δέκα αυτές συμμαθήτριες υπόσχονται πως δεν θα απομακρυνθούν ξανά και πως θα σταθούν όλες για μία και μια για όλες! Ένα δεύτερο μήνυμα που θέλει να δώσει αυτό το βιβλίο είναι πως καλό θα ήταν να ανοίγουμε την καρδιά μας και να μοιραζόμαστε ακόμα και τα πιο βαθιά μυστικά μας. Το να τα κρατάμε καλά κλεισμένα στο χρονοντούλαπο του μυαλού μας, περιμένοντας υπομονετικά να βρούμε λύση, πολλές φορές δεν καταφέρνουμε τίποτα. Ακόμα κι αν δεν μπορέσουν αυτοί που τους εμπιστευτήκαμε να μας βοηθήσουν να τα ξεπεράσουμε, εμείς θα έχουμε καταφέρει να μοιράσουμε το βάρος τους. Γιατί είναι γεγονός πως ακόμα και το πιο απλό πρόβλημα, όταν καταχωνιάζεται στις πιο κρυφές γωνιές του μυαλού μας, γιγαντώνεται και παίρνει διαστάσεις που μας τρομάζουν. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δε χτίζουν τείχη για να προφυλαχτούν από τον έξω κόσμο και τελικά καταλήγουν απομονωμένοι και κατ´ επέκταση, δυστυχισμένοι. Και τέλος ένα ακόμα μήνυμα που θα ‘θελα να περάσω μέσα από αυτό το βιβλίο είναι πως μπορούμε τελικά να κάνουμε παρέα με ανθρώπους με τους οποίους είμαστε ολότελα διαφορετικοί, ακόμα και αταίριαστοι. Πάντα θα υπάρχει κάτι κοινό για να μας δένει.  Άλλωστε από αυτή την διαφορετικότητα μαθαίνουμε και, γιατί όχι, εξελισσόμαστε.

6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Από την αρχή που άρχισα να φτιάχνω αυτή την ιστορία στο μυαλό μου, μού είχε κολλήσει αυτός ο συγκεκριμένος τίτλος ο οποίος, ευτυχώς, έγινε αμέσως αποδεκτός από τον εκδότη μου. Ακόμα και όταν μου συνέστησαν να τον αλλάξω γιατί ίσως με αυτό τον τίτλο περιορίσω την γκάμα των αναγνωστών μου, επέμεινα να τον κρατήσω γιατί θεώρησα ότι είναι ο πιο ταιριαστός για την ιστορία μου.

7)Το βιβλίο σας έχει ένα υπέροχο εξωφυλλο, μιλήστε μας πως προέκυψε και ποιος είναι ο δημιουργός του?

Ναι η αλήθεια είναι πως είμαι ενθουσιασμένη με το συγκεκριμένο εξώφυλλο. Όταν έγραφα την ιστορία αυτή, έμπαινα σε διάφορες πλατφόρμες με φωτογραφίες και έψαχνα να βρω τι θα ταίριαζε σαν εξώφυλλο όταν και εφόσον αυτή θα γινόταν βιβλίο.  Στην αρχή είχα σκεφθεί μια φωτογραφία με δέκα γυναίκες μέσης ηλικίας που είτε θα διασκεδάζουν ή θα αγναντεύουν τον ορίζοντα είτε θα τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους ή απλώς να χαμογελούν στο φωτογραφικό φακό. Γνωρίζοντας βέβαια ότι οι φωτογραφίες αυτές υπόκεινται σε δικαιώματα, η σκέψη αυτή παραμερίστηκε.  Μέχρι που κάποια στιγμή, έχοντας μπροστά μου ένα παλιό τετράδιο στο οποίο κρατούσα σημειώσεις για την ιστορία μου, γράφοντας τα ονόματα των πρωταγωνιστριών και διάφορες λεπτομέρειες που στοιχειοθετούσαν τις ζωές τους, μου ήρθε η ιδέα αυτού του εξωφύλλου. Ακούμπησα λοιπόν τα γυαλιά μου στην ανοιχτή σελίδα, πρόσθεσα και μερικές φωτογραφίες από την πενθήμερη εκδρομή, τράβηξα μια φωτογραφία με το κινητό μου και το έστειλα στην ξαδέρφη μου, την Γεωργία Κυριφίδη, που είναι γραφίστρια και η τελική δημιουργός αυτού του εξωφύλλου. Την ευχαριστώ από καρδιάς για το εξαιρετικό αυτό vintage αποτέλεσμα.

8)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς .Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας   συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?

Όντως το τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί στο χώρο της συγγραφής πάρα πολλοί δημιουργοί με αποτέλεσμα να έχουμε και πάρα πολλά βιβλία. Το σίγουρο είναι πως δεν γίνεται όλα αυτά τα βιβλία να είναι καλά.  Το πακέτο που πρέπει να διαθέτει - κατά την άποψή μου - ένας συγγραφέας για να αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στους αναγνώστες, είναι μια καθαρή γραφή. Είτε λιτή είτε πιο λυρική και λογοτεχνική. Να έχει ωραίες περιγραφές, αν είναι δυνατόν κινηματογραφικές για να καταφέρει να ταξιδέψει το αναγνωστικό κοινό. Επίσης να μην προσπαθεί να εκβιάσει το συναίσθημα του αναγνώστη. Θα πρέπει να τον αφήνει ελεύθερο να λυπηθεί, να χαρεί, να διασκεδάσει, να θυμώσει ή και απλώς να περάσει καλά μέσα από την ανάγνωση.

9) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα ?

Μόλις ολοκληρώθηκε η συγγραφή του δεύτερου βιβλίου και δόθηκε για αξιολόγηση, ξεκίνησα να γράφω μία τρίτη ιστορία. Μια ιστορία διαφορετική από τις δύο πρώτες γιατί δεν θα ήθελα να κουράσω το αναγνωστικό κοινό ακολουθώντας ένα ίδιο μοτίβο.  Η ιστορία λοιπόν αυτή έχει φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Μένει όμως το μεγάλο και ψυχοφθόρο κομμάτι της επιμέλειας, το οποίο - για κάποιους λόγους προσωπικούς - με έχει κρατήσει πίσω. Και επειδή για μένα η συγγραφή είναι καθαρά μία εσωτερική ανάγκη και εκτόνωση, δεν θα μπορούσα να την κάνω σωστά υπό πίεση. Θέλω να πιστεύω πως εν ευθέτω χρόνω θα καταφέρω να την ολοκληρώσω και θα ακολουθήσει με τη σειρά της τον δρόμο της αξιολόγησης.

10)Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;

Δεν μπορώ να μιλήσω για τους άλλους δημιουργούς, όμως για μένα η μεγάλη πηγή ιδεών μου είναι η αχαλίνωτη φαντασία μου και η μανία μου να φτιάχνω σενάρια από το πουθενά. Αυτό το τελευταίο μάλιστα αρκετές φορές με έχει βάλει σε μπελάδες.  Ωστόσο, πιστεύω πως «πηγή ιδεών» για κάποιο συγγραφέα είναι και τα προσωπικά του βιώματα, οι εμπειρίες του και ο τρόπος που παρατηρεί τα δρώμενα γύρω του. Θα πρέπει όχι απλά να τα βλέπει, αλλά αν τα μελετάει σε βάθος.

11)Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;

Θα μιλήσω καθαρά για μένα. Όπως είπα και παραπάνω η συγγραφή για μένα είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και δημιουργίας. Είναι μια εσωτερική ανάγκη και ένα είδος ψυχοθεραπείας.  Παρόλα αυτά, αν αυτή η ικανοποίηση που αισθάνομαι ολοκληρώνοντας μία ιστορία και βλέποντάς την να εκδίδεται σε βιβλίο, συνοδευόταν και από ένα έστω μικρό οικονομικό όφελος, δεν θα το αποδοκίμαζα.
Η αλήθεια πάντως είναι πως στην εποχή μας, που όπως είπαμε και προηγουμένως, οι
συγγραφείς είναι πάρα πολλοί και τα βιβλία ακόμα περισσότερα, λίγοι θα πρέπει να
είναι εκείνοι που γράφουν για οικονομικό όφελος και ακόμη λιγότεροι που

βιοπορίζονται αποκλειστικά από την συγγραφή.

12)Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

Η ανάγνωση βιβλίων, πέραν των σχολικών, τις πιο πολλές φορές είναι ένα ταξίδι σε κόσμους άγνωστους για τον αναγνώστη. Τα βιβλία μάς ανοίγουν πνευματικούς ορίζοντες. Καλλιεργούν την ψυχή και το μυαλό μας. Διευρύνουν τις γνώσεις μας. Ανάλογα με το είδος του βιβλίου που επιλέγει ο κάθε αναγνώστης να διαβάσει, καρπώνεται και το αντίστοιχο όφελος. Άλλο είναι το κέρδος που εισπράττουμε από ένα ιστορικό βιβλίο, άλλο από ένα αστυνομικό, άλλο από ένα αισθηματικό και πάει λέγοντας. Κάθε βιβλίο πάντως κάτι έχει να δώσει. Φτάνει να διαβαστεί την κατάλληλη στιγμή.

13)Μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας μια φράση του βιβλίου σας.

Θα ήθελα να μοιραστώ δύο φράσεις: «Κάποιες φορές η σιωπή είναι πιο ισχυρή και από τη μεγαλύτερη κραυγή!» Σελ. 428 «Σε αυτή τη σχέση σπατάλησα αμέτρητες αναπνοές και δεν πήρα στάλα οξυγόνο!» Σελ. 542

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και σε σας και στο site σας, αλλά και σε όλους τους αναγνώστες που επέλεξαν το βιβλίο μου για να τους ταξιδέψει, καθώς και όλους όσοι αποφασίσουν να το διαβάσουν. Εύχομαι να τους κρατήσει όμορφη συντροφιά και να καταφέρει να τους ξυπνήσει ωραίες αναμνήσεις από τα εφηβικά και τα νεανικά τους χρόνια!

Η τάξη του ‘82

Τόνια Κυριφίδη

Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη - Ekdoseis Michali Sideri

Μία παρέα δέκα γυναικών, συμμαθήτριες από το Λύκειο, αποφασίζουν να περάσουν την ετήσια συνάντηση της τάξης τους, πηγαίνοντας εκδρομή στο εξοχικό σπίτι της μίας από αυτές. Σε αυτή την ξεχωριστή συνάντηση, η καθεμία τους θα ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής της, ξεκινώντας από την εποχή της αποφοίτησης έως την τωρινή τους επανένωση, μετρώντας τριάντα πέντε χρόνια εμπειριών.
Θα συστηθούν και πάλι μεταξύ τους.
Θα μιλήσουν για λάθη… για πάθη… Θα ζητήσουν συγνώμη.
Θα αναζητήσουν λύσεις. Θα ακούσουν συμβουλές.
Θα επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους σε σχέση με ορισμένα άτομα που τις πλήγωσαν βαθιά. Και στο τέλος, κάνοντας την αυτοκριτική τους, θα έρθουν αντιμέτωπες με τους δαίμονές τους.
Κάποιες, θα καταφέρουν να τους πολεμήσουν και κάποιες άλλες, απλώς θα συμβιβαστούν.
Μέσα στις δύο μέρες που έχουν στη διάθεσή τους, εκτός από αναπολήσεις, θα βρουν χρόνο για να διασκεδάσουν, να γελάσουν, να κλάψουν…
Να θυμώσουν και να μαλώσουν, μα στο τέλος να μονοιάσουν.
Θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητά τους.
Θα νιώσουν και πάλι έφηβες.
Το σίγουρο πάντως είναι πως μετά από αυτή την εκδρομή, κάποιες από αυτές δεν θα είναι ίδιες ξανά…

«Τι θα ήταν το παρελθόν μας εάν δεν είχαμε τις αναμνήσεις να μας το θυμίζουν; Και τι θα είναι το μέλλον μας αν σταματήσουμε να κάνουμε όνειρα…»
Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Η Τόνια (Αντωνία) Κυριφίδη, κόρη στρατιωτικού, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Απόφοιτος μίας Ιδιωτικής Σχολής Γραμματέων, εργάσθηκε για 27 συναπτά έτη σε διάφορες εταιρείες, στον χώρο της Γραμματειακής υποστήριξης. Παντρεμένη εδώ και 25 χρόνια, είναι μητέρα μίας κόρης 21 ετών. Διαθέτοντας πνεύμα δημιουργικό και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με τη ζωγραφική και την ποίηση. Η ιστορία αυτή, αποτελεί τη δεύτερη συγγραφική της προσπάθεια, μετά από το μυθιστόρημα με τίτλο Η Σκοτεινή Πλευρά της Ψυχής, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018, από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.
Παράλληλα, αρθρογραφεί σε διάφορα διαδικτυακά περιοδικά, καθώς και σε αρκετές σελίδες που ασχολούνται με το βιβλίο γενικότερα. Αυτή την περίοδο γράφει το τρίτο της, κατά σειρά, μυθιστόρημα ευελπιστώντας πως θα καταφέρει να το ολοκληρώσει μέσα στους επόμενους μήνες.