ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ ΓΟΥΝΤΟΥΔΑΚΗ για το βιβλίο της «ΟΣΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ» από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BOOK A WITH DAYS BEAUTY φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ ΓΟΥΝΤΟΥΔΑΚΗ και το βιβλίο του "ΟΣΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ" που εκδόθηκε από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

1)Ποιο το κίνητρο για να γράψετε τα συγκεκριμένα διηγήματα και τι το

ιδιαίτερο θα διαβάσει ο αναγνώστης σε αυτό το βιβλίο;

Καλή σας μέρα! Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για την σημερινή φιλοξενία και την

συνέντευξη, μέσα από την οποία μου δίνετε την ευκαιρία να μιλήσω και να

παρουσιάσω στο κοινό το βιβλίο μου, «Όσα ήθελα να πω: Ιστορίες από την

καθημερινότητα μιας Κοινωνικής Λειτουργού».

Το βιβλίο μου περιλαμβάνει 7 ιστορίες, οι οποίες βασίζονται σε πραγματικές

περιπτώσεις εξυπηρετούμενων τις οποίες κλήθηκα να διαχειριστώ τα τελευταία 20

χρόνια που εργάζομαι ως Κοινωνική Λειτουργός, και αφορούν όλα τα εργασιακά

πλαίσια στα οποία έχω απασχοληθεί μέχρι σήμερα. Στις ιστορίες μου θίγονται

σημαντικά και «δύσκολα» ζητήματα της ζωής, με τα οποία ερχόμαστε όλοι μας

αντιμέτωποι καθημερινά και όχι μόνο οι κοινωνικοί λειτουργοί μέσω του

επαγγελματικού τους ρόλου. Το πένθος και η απώλεια, τα άτομα ΑΜΕΑ και οι

προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, η μοναξιά της 3 ης

ηλικίας, η παιδική κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία με θύμα την γυναίκα, η βία

στους εργασιακούς χώρους, η σεξουαλική βία, (βιασμός) και η σεξουαλική

παρενόχληση είναι τα θέματα που θίγονται στις ιστορίες μου. Μέσα από την

παρουσίαση της κάθε ιστορίας αλλά και από ένα μικρό παράρτημα στο τέλος κάθε

θεματικής ,οι αναγνώστες θα ευαισθητοποιηθούν και θα ενημερωθούν για σημαντικά

ζητήματα, όπως η αναγνώριση των βίαιων-κακοποιητικών συμπεριφορών, οι τρόποι

αυτοπροστασίας και αυτοφροντίδας μετά από τέτοιες εμπειρίες, καθώς και δημόσιοι

φορείς και τηλεφωνικές γραμμές στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν για

υποστήριξη και βοήθεια, τόσο για τους ίδιους-ες όσο και για δικά τους πρόσωπα. Οι

ιστορίες μου έχουν αποτυπωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε όλοι οι αναγνώστες, να

μπορέσουν να βρουν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους σε κάποια από αυτές ή και σε

περισσότερες.

2)Πείτε μας πώς αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου και εάν υπήρξε

κάποιος άλλος που απορρίφθηκε.

Ο τίτλος προέκυψε ξαφνικά, καθώς έγραφα την δεύτερη κατά σειρά ιστορία μου,

την ιστορία της Ευγενίας. Στο τέλος της συγκεκριμένης ιστορίας, νιώθω την

ανάγκη να απευθύνω το λόγο στην ηρωίδα μου ,λέγοντάς της « όλα όσα ήθελα και

δεν πρόλαβα να της πω» όσο δουλεύαμε μαζί. Στην ουσία, η συγγραφή όλου του

βιβλίου συνιστά μια δική μου προσπάθεια επικοινωνίας, σε δεύτερο χρόνο, τόσο με

τις πρωταγωνίστριες των ιστοριών μου αλλά ίσως, και με μια πρότερη εκδοχή του

εαυτού μου, εκείνη που σε κάθε περίπτωση, λόγω του νεαρού της ηλικίας και της

απειρίας «δεν πρόλαβε, ή δίσταζε να πεί αυτά που ήθελε». Πρόκειται, αν θέλετε ,

για , μια εξομολόγηση εκ των υστέρων. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσα να

φανταστώ κανέναν άλλο τίτλο, εκτός από αυτόν που εν τέλει, χρησιμοποίησα.

3)Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλώς να

ευχαριστεί τον αναγνώστη;

Εξαρτάται από το τι επιθυμεί ο εκάστοτε αναγνώστης να διαβάσει την δεδομένη

χρονική στιγμή. Υπάρχουν χρονικοί περίοδοι όπου χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε,

σε άλλες είμαστε πιο δεκτικοί να προβληματιστούμε, κάποιες φορές ίσως απλά να

επιθυμούμε να περάσουμε το χρόνο μας, κάποτε πάλι μπορεί να θέλουμε και να

έχουμε την διάθεση να εντρυφήσουμε περισσότερο σε πιο απαιτητικά

αναγνώσματα. Συνεπώς, θεωρώ πως είναι δόκιμο να υπάρχουν βιβλία για όλα τα

γούστα ώστε να μπορούν να καλύπτουν τις διαφορετικές ανάγκες των

αναγνωστών σε κάθε χρονική στιγμή. Ο κάθε συγγραφέας, άλλωστε, έχει να

δώσει διαφορετικά πράγματα στο αναγνωστικό κοινό.

4)Οι Έλληνες διαβάζουν; Τι βιβλία επιλέγουν; Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι

το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;

Πιστεύω πως τα αστυνομικά μυθιστορήματα και η επιστημονική φαντασία κρατούν

σταθερά ενεργό το ενδιαφέρον του ελληνικού αναγνωστικού κοινού. Ιδιαίτερη

προτίμηση επίσης, φαίνεται να υπάρχει και στα βιβλία τα οποία βασίζονται σε

αληθινές ιστορίες-περιστατικά.

Γενικότερα μιλώντας, νομίζω πως οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώσαμε

κατά την προηγούμενη δεκαετία άφησαν το αποτύπωμά τους και στην αγορά του

βιβλίου. Εκείνοι που διάβαζαν, βέβαια, αναζήτησαν και προσέτρεξαν σε

εναλλακτικούς τρόπους ώστε να συνεχίσουν να ασκούν την αγαπημένη τους

ασχολία, εφόσον αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν πια στο κόστος αγοράς. Νομίζω,

πάντως, ότι το ελληνικό αναγνωστικό κοινό στράφηκε περισσότερο στο βιβλίο

κατά τα δυο τελευταία χρόνια, όταν και λόγω των απαιτητικών κοινωνικών

συνθηκών εγκλεισμού και καραντίνας που βιώσαμε, αυξήθηκε σημαντικά ο

χρόνος παραμονής μας στο σπίτι. Ήταν τότε που το, βιβλίο επανήλθε στο

προσκήνιο, καθώς πολλοί από εμάς θεωρήσαμε ότι οι υπάρχουσες συνθήκες

αποτελούσαν μια μοναδική ευκαιρία να διαβάσουμε ο,τι η καθημερινότητα της

κανονικότητας δεν μας επέτρεπε. Είναι αλήθεια, ωστόσο, πως ο ερχομός των e-

books, η συνεπακόλουθη «ευκολία» και η εξοικονόμηση χρημάτων που αυτός έχει

επιφέρει, θα έλεγε κανείς πως θα σημάνει και το τέλος του βιβλίου. Προσωπικά,

και ως λάτρις του βιβλίου, της έντυπης μορφής και όχι των ηλεκτρονικής, ελπίζω

και εύχομαι ειλικρινά να μην φτάσουμε στην εξαφάνισή του.

5)Πείτε μας για ποιο λόγο ξεκινήσατε να γράφετε βιβλίο και ποιος

πιστεύετε ότι πρέπει να είναι κύριος στόχος κατά την συγγραφή ενός

βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, , ή φήμη ή ικανοποίηση μιας εσωτερικής

ανάγκης;

Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή ενός βιβλίου σχετιζόμενου με την δουλειά μου

υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και πολλά χρόνια. Ύστερα, όμως, από την βράβευσή μου

σε Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό το 2021, όπου το διήγημα μου με τίτλο

«Είδα το φόβο» στο οποίο αφηγούμαι την έξοδο μιας γυναίκας από μια κακοποιητική

σχέση, διακρίθηκε λαμβάνοντας Γ έπαινο, η συγγραφή ολοκληρωμένου βιβλίου πια,

ήταν για εμένα μονόδρομος. Το κίνητρο για την συγγραφή των συγκεκριμένων

ιστοριών; Σίγουρα, οι λόγοι ήταν περισσότεροι από ένας. Η ανάγκη μου να

επικοινωνήσω τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μου ως επαγγελματίας αλλά

και να αποτυπώσω την πολυετή εμπειρία μου ώστε να βοηθηθούν όσο το δυνατόν

περισσότεροι άνθρωποι από αυτήν υπήρχε μέσα μου εδώ και πολλά χρόνια και ήταν

ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στην συγγραφή.. Σίγουρα, όμως και η

σταθερή συνεργασία μου τα τελευταία χρόνια με το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του

ΔΠΘ, η συχνή αλληλεπίδρασή μου με τους φοιτητές-ες στο κομμάτι της ενημέρωσης

και της ευαισθητοποίησης, οι δικοί τους προβληματισμοί, και οι συζητήσεις μας για

τις προκλήσεις του επαγγέλματος, αποτέλεσαν σημαντικά κίνητρα για να «στραφώ

στο χαρτί». Εάν διαβάσετε το βιβλίο μου, θα διαπιστώσετε ότι, μέσα από την

αποτύπωση προσωπικών βιωμάτων και πεποιθήσεων στις ιστορίες μου διαφαίνεται,

εκτός των άλλων, έντονα και η επιθυμία μου, να «μπουν στο τραπέζι» ζητήματα τα

οποία εμείς οι επαγγελματίες δεν αγγίζουμε συχνά μεταξύ μας, όπως για παράδειγμα

το πώς οι προσωπικές μας δυσκολίες –τα προσωπικά μας βιώματα, η ιδιοσυγκρασία

μας και τα προσωπικά μας στερεότυπα μπορούν να επηρεάσουν την δουλειά μας.

Γενικότερα, ωστόσο, θα έλεγα πως η παρουσίαση της κάθε περίπτωσης

εξυπηρετούμενου-συμβουλευόμενης που παρατίθεται στο βιβλίο μου, έχει γίνει με

τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσει να κρατήσει το ενδιαφέρον όλων των αναγνωστών,

κοινωνικών λειτουργών και μη, να τους συγκινήσει, να τους προβληματίσει και να

τους ευαισθητοποιήσει σε κοινωνικά ζητήματα τα οποία είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

Όσον αφορά το τι οδηγεί τον κάθε επίδοξο συγγραφέα στο να πιάσει το μολύβι και το

χαρτί… πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι, και σίγουρα διαφορετικοί για τον καθένα-

καθεμία. Κάποιοι γράφουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς …κάποιοι άλλοι

γιατί έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν. Ορισμένοι προσπαθούν να

επαναδημιουργήσουν την πραγματικότητα εφευρίσκοντας ιστορίες, με στόχο την

ψυχαγωγία του κοινού και άλλοι γράφουν για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το

οικονομικό όφελος πιστεύω ότι στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί

μέσα από την συγγραφή, ειδικότερα εάν είναι κανείς πρωτοεμφανιζόμενος άρα θα

ήταν τουλάχιστον αφελές να ξεκινά κανείς από εκεί.. Τα πράγματα , και πάλι, είναι

πολύ σχετικά και στο κομμάτι της φήμης. Εν τέλει, πιστεύω πως το τι οδηγεί τελικά

στην συγγραφή είναι πολύ προσωπικό, σίγουρα σε όλες τις περιπτώσεις προκύπτει

από κάποια εσωτερική ανάγκη, διαφορετική για τον καθένα-καθεμία και σίγουρα, σε

πολλές περιπτώσεις συνιστά και θέμα συγκυριών

6)Πώς νιώθετε τώρα που εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;

Νιώθω βαθιά συγκίνηση, ειδικότερα την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του η χαρά μου

ήταν απερίγραπτη! Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για ένα εγχείρημα στο οποίο

πίστεψα πολύ και αφιέρωσα μεγάλο μέρος του χρόνου μου και του εαυτού μου.

Λίγους μήνες μετά την πρώτη του έκδοση, συνεχίζω να λαμβάνω εξαιρετικά θετικά

και ενθαρρυντικά σχόλια και αυτό με γεμίζει ικανοποίηση, χαρά και δύναμη για την

συνέχεια.

7)Τι μήνυμα θα στέλνατε σε έναν νέο συγγραφέα που θα ήθελε να

εκδώσει αλλά το σκέφτεται ή φοβάται;

Είναι εκείνη η συγκεκριμένη, μαγική στιγμή που θα γίνει το «κλικ» και περνάει

κανείς από την σκέψη στην υλοποίηση της απόφασης. Για τον κάθε συγγραφέα, η

στιγμή αυτή και το κίνητρο μπορεί να είναι διαφορετικά. Θα έλεγα λοιπόν, ότι

πρόκειται για ένα συναρπαστικό ταξίδι το οποίο, παρά τις δυσκολίες και τα όποια

εμπόδια μπορεί ο καθένας να συναντήσει, αξίζει την κάθε στιγμή του. Για έναν

πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, ο φόβος και η ανασφάλεια είναι αναμενόμενα και

λογικά. Πρόκειται όμως για μια απόφαση, ένα τόλμημα το οποίο και θα πρότεινα σ

όλους όσους το σκέφτονται και το επιθυμούν πολύ.

8)Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις Εκδόσεις «Πηγή»

Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις Πηγή μετρά στο σύνολό της κοντά 10 μήνες.

Καταρχάς, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω θερμά για την εμπιστοσύνη και να πω

ότι, από την αρχή της συνεργασίας μας μέχρι και σήμερα, κοντά 5 μήνες μετά την

πρώτη έκδοση του βιβλίου μου, είχα την ευκαιρία και την χαρά να συνεργαστώ με

ανθρώπους επαγγελματίες, που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενό τους και

ήταν πάντα πρόθυμοι να με ακούσουν και να με κατευθύνουν σε όλα όσα μαθαίνω

τώρα ως προωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας. Πρόκειται για μια εξαιρετική

συνεργασία στο σύνολό της.

9)Μιλήστε μας για εσάς, ώστε να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και ως

συγγραφέα

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καβάλα. Αποφοίτησα από το Ενιαίο Πολυκλαδικό

Λύκειο της Καβάλας το 1996, και αντιστοίχως από το τμήμα Κοινωνικής Εργασίας

του ΔΠΘ του 2002. Από το 2003 και έπειτα εργάζομαι ως Κοινωνική Λειτουργός

έχοντας την τύχη να απασχοληθώ σε περισσότερα από ένα και διαφορετικά

εργασιακά πλαίσια. Από το 2013 εργάζομαι σε φορέα κατά της βίας των γυναικών

και πιο συγκεκριμένα στο Συμβουλευτικό Κέντρο της Κομοτηνής υποστηρίζοντας

γυναίκες θύματα βίας. Είμαι κάτοχος διπλώματος Θετικής Ψυχολογίας από το

Πάντειο Πανεπιστήμιο από το 2021. Είμαι παντρεμένη έχοντας αποκτήσει από το

γάμο μου ένα κορίτσι 13 ετών σήμερα. Λατρεύω το διάβασμα και τη μουσική, δεν

μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς βιβλία και μελωδίες. Παιδί της θάλασσας

(Καβαλιώτισσα γαρ), φροντίζω να βρίσκομαι συχνά κοντά της (δύσκολο για την

περιοχή όπου διαμένω), καθώς με ηρεμεί και με εμπνέει. Ιδανικά, θα ήθελα κάποια

στιγμή να γίνω χειμερινή κολυμβήτρια, πιστεύω ότι εάν συνέχιζα να διαμένω στην

Καβάλα σίγουρα θα το είχα αποτολμήσει. Μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με την

κηπουρική, και να εκτονώνομαι είτε περπατώντας είτε πηγαίνοντας για τρέξιμο.

Αγαπώ πολύ επίσης, τους «πειραματισμούς» στην κουζίνα μαζί με την κόρη μου

και τα ταξίδια που φροντίζουμε συχνά να κάνουμε οικογενειακώς. Στο ελεύθερο

χρόνο μου παρακολουθώ φανατικά ξένες σειρές και ταινίες με την κόρη και τον

σύζυγό μου. Χαλαρώνω πολύ επίσης περνώντας ποιοτικό χρόνο με τον σύζυγό μου

αλλά και με λίγους και καλούς φίλους. Έχοντας βιώσει πολλές «ανατροπές» στην

προσωπική και κοινωνική μου ζωή τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα ότι έχω γίνει

πολύ πιο επιφυλακτική, και φοβάμαι πολύ την απώλεια της υγείας τόσο την δική

μου αλλά και των αγαπημένων μου προσώπων.

10)Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο προσχέδιο του δεύτερου βιβλίου μου, το οποίο θα

είναι σχετικό με την δουλειά μου. Ωστόσο, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να μιλήσω

για αυτό καθώς η τελική του μορφή δεν έχει πάρει ακόμα σάρκα και οστά στο

μυαλό μου.

Όσα ήθελα να πω
Συγγραφέας: Ευστρατία Γουντουδάκη,

ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ 


«Μην το πεις πουθενά, σε παρακαλώ! Αυτό που σου είπα. Για το παιχνίδι. Ο µπαµπάς θυµώνει και η µαµά δεν µιλάει και κρύβεται όταν θυµώνει ο µπαµπάς. Μου υπόσχεσαι ότι δεν θα το πεις;»

Εργάζοµαι ως Κοινωνική Λειτουργός από το 2003. Λόγω του επαγγέλµατός µου παρέχω καθηµερινά υποστήριξη σε συνανθρώπους µου που αντιµετωπίζουν προβλήµατα επιβίωσης, βιώνουν πένθη διαφόρων ειδών, παλεύουν µε εξαρτήσεις κάθε είδους, υποφέρουν από µοναξιά, καλούνται να διαχειριστούν προβλήµατα υγείας είτε δικά τους είτε δικών τους ανθρώπων, έχουν δεχθεί ή δέχονται ακόµα κάθε µορφής βία σε όλες τις εκφάνσεις της καθηµερινότητάς τους. Οι ιστορίες που θα διαβάσετε είναι εµπνευσµένες από πραγµατικές περιπτώσεις τις οποίες κλήθηκα να διαχειριστώ ως επαγγελµατίας Κοινωνική Λειτουργός στο πλαίσιο της εργασίας µου, τόσο στην αρχή της επαγγελµατικής µου πορείας, όσο και πολύ αργότερα.

Η παιδική κακοποίηση, η σεξουαλική παρενόχληση και βία, η εργασιακή βία, η µοναξιά της τρίτης ηλικίας, ο θάνατος και το πένθος, η ενδοοικογενειακή βία είναι ορισµένα από τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήµατα τα οποία θίγονται στις αληθινές ιστορίες του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας.

Ας βάλουµε, έστω για λίγο, τα χέρια µας στη φωτιά.