ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΘΟΔΩΡΗ ΠΟΛΙΤΗ για το βιβλίο του «ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

 

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΘΟΔΩΡΗ ΠΟΛΙΤΗ, του βιβλίου «ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ.

Κε ΠΟΛΙΤΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας, «ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ».

1)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?

Στο βιβλίο αυτό θα συναντήσετε άφθονη δράση, μυστήριο, κοινωνικούς προβληματισμούς μα κι ένα βασικότατο στοιχείο που το χαρακτηρίζει και είναι ο χιουμοριστικός τρόπος γραφής. Είναι ο καθημερινός τρόπος έκφρασης μου όπου κι αν βρίσκομαι, -προς Θεού δεν εννοώ σε κηδεία-, με όποιον κι αν μιλώ. Τις προάλλες π.χ. έκανα κάτι ωραία αστεία στη σύζυγο του εργοδότη μου, πού να σας τα λέω. Από την επομένη κιόλας είχα άπλετο χρόνο να γράψω… βιογραφικό!

Επίσης θα «καλπάσετε παρέα με τον πρωταγωνιστή ο οποίος αναζητά, στην

κυριολεξία δια πυρός και σιδήρου, το τριών μηνών παιδί του το οποίο χάνεται μέσα

από τα χέρια του. Όμως σε αυτή τη φρενήρη κούρσα αναζήτησης θα κληθεί να

ανακαλύψει πρώτα τον εαυτό του και κατ΄ επέκταση το περιβάλλον του. Και σας

διαβεβαιώ ότι θα μείνει άναυδος με τα ευρήματα.

Αν ήμουν ένας απλός αναγνώστης θα θεωρούσα ως δυνατό του σημείο τον τρόπο με

τον οποίο ο πρωταγωνιστής με παίρνει μαζί του, σαν μια μεγάλη βόλτα και με οδηγεί

ώστε να προβληματιστώ, αρχικά κοιτάζοντας τον. Να προβληματιστώ ως προς το

γιατί θεωρώ τον εαυτό μου ανώτερο από εκείνον τον ρακένδυτο άνθρωπο; Και γιατί η

κοινωνία με γαλουχίζει με τέτοιο τρόπο ώστε να τον αντιμετωπίζω με απέχθεια

θεωρώντας δεδομένο ότι λειτουργεί πάντα παραβατικά; Μα, εγώ δεν είμαι μέρος

αυτής της κοινωνίας; Γνωρίζω το παρελθόν του; Την πορεία του; Τις ατυχίες ή ακόμα

και μια αλληλουχία αναπόφευκτων γεγονότων, που ίσως να τον ισοπέδωσαν; Και

τότε με ισοπεδώνει ο ίδιος όταν μού αποκαλύπτει ότι πρόκειται για γόνο ζάμπλουτης

οικογένειας!

Δυνατό του σημείο θεωρώ επίσης το τέχνασμα που θέλει τα πάθη, δύο τελείως

αντίθετων πλευρών, να γίνονται η αιτία ώστε να δημιουργηθεί ανάμεσα τους μια

γέφυρα αλληλοϋποστήριξης.

Και τέλος δυνατό του σημείο θεωρώ το χιούμορ του. Το ξαναείπα; Με συγχωρείτε.

Επίτηδες το έκανα!

2)Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα, από εμπειρίες χρόνων ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Ομολογώ ότι αυτή την ερώτηση τη φοβόμουν. Πάντως, αν προχωρήσουμε στην

επόμενη δε θα σας το κρατήσω μανιάτικο. Τι, όχι; Να σας απαντήσω λοιπόν. Επειδή

έγραψα το βιβλίο κάπου στο μακρινό 2010-2012 βιώνοντας, για πρώτη φορά στη ζωή

μου μακροχρόνια ανεργία, δε θυμάμαι πώς ακριβώς το ξεκίνησα και αν υπήρχαν

ιδιαίτερα ερεθίσματα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι αρχικά σκαρφίστηκα τον τίτλο

κι έπειτα ξεκίνησα το ταξίδι στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Κι έτσι προχώρησα

λίγο λίγο μέχρι το τέλος ενώ κάθε νέο κεφάλαιο με οδηγούσε στο επόμενο.

Έμπνευση αντλώ από τα πάντα και από παντού. Εμπειρίες, γεγονότα, ερεθίσματα,

πρόσωπα. Με κάθε εικόνα, ήχο ακόμα και μυρωδιά, δημιουργώ συχνά μέσα σε

ελάχιστα δευτερόλεπτα μικρά σενάρια. -Μπορείτε να το καταλάβετε, όταν συμβαίνει,

καθώς είναι σα να μεταβαίνω σε άλλη διάσταση. Τελευταία φορά συνέβη κατά την

κάθοδο πίστας χιονοδρομικού… όλα καλά τώρα, μόλις έβγαλα τον γύψο!- Από αυτά

τα μικρά σενάρια, λοιπόν, τα περισσότερα απορρίπτονται το ίδιο γρήγορα όσο

δημιουργήθηκαν. Ό,τι απομείνει το σημειώνω και αφού περάσει από επεξεργασία,

κάποιες φορές και μέσα από τα φίλτρα της φαντασίας, παίρνει σειρά για τις σελίδες.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει ακόμα και χρόνια!

3)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?

Κάτι που έχω βιώσει προσωπικά και ομολογώ ότι ήταν οδυνηρό. Ότι ποτέ μα ποτέ

μη θεωρείς πως τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σε αγγίξει. Ότι αφού σήμερα τα

έχεις όλα υπο έλεγχο μπορείς να βάλεις τη ζωή σου στον αυτόματο και να συνεχίσει

έτσι και αύριο και μεθαύριο χωρίς την καθημερινή σου φροντίδα και προσοχή. Διότι

μια μόνο τόσο δα πετρούλα, συχνά είναι η αρχή, ώστε να υποχωρήσει το έδαφος και

να βρεθείς στα ορμητικά νερά του ποταμού. Και τότε τίποτα πια δε θα σε φέρει πίσω.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ναι, υπάρχουν πολλά κομμάτια της ζωής μου σκόρπια

μέσα στο βιβλίο.

4)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε?

Όπως είπα και πριν έχουν περάσει χρόνια και δε θυμάμαι πολλά. Ωστόσο είμαι

σίγουρος ότι από τη στιγμή που συνέλαβα τον τίτλο του βιβλίου δεν άλλαξε ούτε

στιγμή. Δε θυμάμαι να είχα καν ενδοιασμούς.

5) Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ.

Αν και είναι πολύ πρόσφατη η συνεργασία μας ωστόσο ομολογώ ότι πρόκειται για

μια ζεστή παρέα, οικογένεια τολμώ να πω, που απέχει από τη νοοτροπία κάποιων

απρόσωπων εκδοτικών. Νομίζω ότι το προτιμώ. Ας μη βάλω ωστόσο το χέρι μου στη

φωτιά ακόμα.

6)Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?

Θα προτιμούσα να μην υπάρχει το «πρέπει» καθώς από μόνο του είναι μια

ψυχολογική βία ειδικά στην τέχνη της έκφρασης. Για μένα προσωπικά ξεκίνησε σαν

εσωτερική ικανοποίηση κι έτσι συνεχίζει. –Ό,τι έρθει, βέβαια, καλοδεχούμενο. Ας

είμαστε ειλικρινείς. Ποιος θα έλεγε όχι σε δέκα εκατομμύρια πωλήσεις, άλλωστε;

Ναι, είμαι ονειροπόλος, αφήστε με σε εκείνο το αστεράκι- Κι αυτό διότι άρχισα να

γράφω μεγάλα κείμενα μετά από ένα σφοδρό ατύχημα που είχα το 2008 και

φιλοσόφησα τη ζωή διαφορετικά. Αυτά με τη σειρά τους εξελίχθηκαν σε κεφάλαια

και ύστερα σε βιβλία και η συνέχεια είναι γνωστή.

7)Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?

 Ομολογώ ότι έχω χρόνια να διαβάσω κι αυτό επειδή ένιωθα ότι επηρεαζόταν ο

χαρακτήρας της γραφή μου. Για την ακρίβεια δεν μπορούσα να αποκτήσω έναν τρόπο

γραφής τον οποίο να αγκαλιάσω και να αγαπήσω. Ευτυχώς μέσα από αυτό το βιβλίο

το κατάφερα και δε μετανιώνω στιγμή για τη μέθοδο που ακολούθησα. -Τώρα πια

είναι η ώρα να ξαναδιαβάσω κι έχω ήδη επιλέξει κάτι από ελληνική λογοτεχνία.-

Πιστεύω ότι πρέπει να διαβάζουμε βιβλία διότι μόνο αυτή η μορφή τέχνης

ενεργοποιεί τη φαντασία μας χωρίς όμως να την κατευθύνει, όπως π.χ. ο

κινηματογράφος.

8)Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Αυτό το διάστημα ζω μια διαταραγμένη καθημερινότητα καθώς επαναπατρίστηκα,

προ λίγων εβδομάδων και προσπαθώ να βρω τη ρότα μου. Βλέπετε είμαι σύζυγος και

πατέρας δύο παιδιών κάτι, που, από μόνο του συχνά αποδιοργανώνει και αποσπά την

προσοχή ενός ανθρώπου με καλλιτεχνικούς στόχους. Τα επόμενα συγγραφικά μου

σχέδια έχουν κοινό παρονομαστή με το εκδοθέν βιβλίο καθώς κι εδώ έχουμε την

αναζήτηση ενός βρέφους. Μόνο που τώρα δεν πάμε εμείς προς το μωρό αλλά το

μωρό προς τον πολυπόθητο στόχο. 

-Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν θα το εκδώσω σε τούτη ή την επόμενη ζωή!-

Ήταν τιμή μου που μού δώσατε την ευκαιρία αυτής της συνέντευξης. Σας ευχαριστώ

πολύ.

"Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας!"

 του συγγραφέα μας Θοδωρή Πολίτη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ


«Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας», προσπαθούσα να της πω, αλλά με κυνηγούσε το εξαγριωμένο πλήθος. Κεντέρης εσείς; Bolt εγώ.

«Είμαι αθώος», ήθελα να την πείσω, όμως τα γεγονότα υπαγόρευαν το αντίθετο. Σέρλοκ Χολμς εσείς; Κλουζό εγώ.

Και μια που οι διαδικασίες της αστυνομίας έδειχναν να κωλυσιεργούν, ενώ η ζωή μου ήταν μπρος χειροπέδες και πίσω Κουλάρα, έπρεπε να πάρω τον νόμο στα χέρια μου με κάθε κόστος. Έπρεπε να βρω το τριών μηνών παιδί μου πριν βγει από τη χώρα, παράλληλα με τις ερινύες που πάλευαν να με πείσουν ότι τελικά εγώ ήμουν ο δράστης. Έτσι, με πενιχρά μέσα, όντας σακάτης και μουγγός, το έργο μου φάνταζε αδύνατο…

Υ.Γ. Η μητέρα μου είχε ραντεβού για σπα, δεν μπορούσε να βοηθήσει!