ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤH ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΚΚΑ ΝΤΑΟΥΕΡ για το βιβλίο ΝΤΑΜΑ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ

Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΚΚΑ ΝΤΑΟΥΕΡ για το βιβλίο ΝΤΑΜΑ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ

.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα της Ντάμας Μπαλαρίνας; Υπήρξε κάποια στιγμή ή εμπειρία που λειτούργησε ως αφετηρία;

Η ιδέα αυτού του βιβλίου κρύβεται σε μια απλή διαπίστωση: ότι η απώλεια μάς

αγγίζει όλους, με τον τρόπο και στον χρόνο που θα επιλέξει η ζωή. Δεν είχα ένα

συγκεκριμένο γεγονός που άναψε το «σπίθισμα», αλλά μια σταθερή ανάγκη να

εξερευνήσω τις πολλές μορφές με τις οποίες αποχωριζόμαστε ανθρώπους, στιγμές,

εκδοχές του εαυτού μας. Κάθε ιστορία προέκυψε σαν μια διαφορετική προσπάθεια να

καταλάβω πώς προχωράμε, τι κρατάμε μαζί μας και πώς ξαναστεκόμαστε όταν κάτι

έχει φύγει οριστικά από τη ζωή μας. Ήταν περισσότερο μια διαδικασία παρατήρησης

και εσωτερικής έρευνας παρά μια αστραπιαία έμπνευση.

Το βιβλίο περιλαμβάνει δεκαέξι διηγήματα. Υπάρχει κάποιο κοινό νήμα που τα συνδέει ή το καθένα αποτελεί έναν ξεχωριστό μικρό κόσμο;

Κάθε διήγημα λειτουργεί σαν ένα αυτόνομο σύμπαν, με τον δικό του ρυθμό, τους

δικούς του ανθρώπους και τη δική του αλήθεια. Δεν τα συνέδεσα με μια ενιαία πλοκή

ή με κοινά μοτίβα. Αυτό που ίσως τα ενώνει, χωρίς να το επιδιώκω συνειδητά, είναι

η ανθρώπινη ανάγκη να σταθμίσουμε τι σημαίνει «φεύγει κάτι από τη ζωή μας» και

πώς συνεχίζουμε από εκεί και πέρα. Αλλά σε επίπεδο αφήγησης, το καθένα στέκεται

σαν ξεχωριστός μικρός κόσμος.

Ο τίτλος είναι ιδιαίτερα ποιητικός. Ποια είναι η σημασία της «Ντάμας Μπαλαρίνας» μέσα στο βιβλίο;

Ο τίτλος «Ντάμα Μπαλαρίνα» προέκυψε από την ανάγκη να αποτυπώσω σε δύο

λέξεις την εσωτερική πορεία της ηρωίδας.. Στέκει κάπου ανάμεσα στο εύθραυστο και

στο αποφασιστικό, μια μορφή που γεννήθηκε μέσα από την απώλεια αλλά καταλήγει

να διεκδικεί έναν καινούργιο χώρο για τον εαυτό της.

Οι ήρωες των ιστοριών σας δείχνουν να κινούνται ανάμεσα στο ρεαλισμό και την εσωτερικότητα. Πόσο προσωπικά σας αγγίζουν οι χαρακτήρες που δημιουργείτε;

Νομίζω πως, όσο κι αν προσπαθεί κανείς να κρατήσει αποστάσεις, οι ήρωες πάντα

κουβαλούν κάτι δικό του. Δεν είναι αυτοβιογραφικοί, αλλά φτιάχνονται από

θραύσματα: σκέψεις, φόβους, επιθυμίες, μνήμες. Με αγγίζουν λοιπόν πολύ, ακριβώς

γιατί, πίσω από τον ρεαλισμό ή την εσωτερική τους ζωή, νιώθω πως δοκιμάζω κι εγώ,

μαζί τους, τρόπους να σταθώ απέναντι στην απώλεια και στη μεταβολή. Κάθε

χαρακτήρας είναι μια πιθανή εκδοχή του ανθρώπου που θα μπορούσα να είμαι – ή να

έχω συναντήσει.

Ποια θεματική επανέρχεται συχνότερα στα διηγήματά σας — η αγάπη, η απώλεια, η αναζήτηση του εαυτού;

Αν και και τα τρία στοιχεία υπάρχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκείνο που

επανέρχεται πιο συστηματικά είναι η απώλεια – όχι μόνο ως γεγονός, αλλά ως

διαδικασία αλλαγής. Μέσα από αυτήν γεννιούνται και η αγάπη και η αναζήτηση του

εαυτού, οπότε συχνά τα θέματα μπλέκονται. Ωστόσο, ο πυρήνας των ιστοριών είναι

αυτό που χάνεται και ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μαθαίνει να συνεχίζει.

Τι ρόλο παίζει η γυναικεία ματιά στη γραφή σας;

Η γυναικεία ματιά είναι παρούσα σε όλο το βιβλίο, όχι ως «θέση», αλλά ως τρόπος

να ιδωθούν οι εμπειρίες. Στα δεκαέξι διηγήματα, οι γυναίκες αναλαμβάνουν συχνά

τον ρόλο του αφηγητή ή της κεντρικής μορφής. Μέσα από αυτές τις φωνές

προσπάθησα να φωτίσω όσα συχνά μένουν σιωπηλά – την αντοχή, τη ρωγμή, τη

διαδρομή από το τραύμα μέχρι την επανεύρεση ενός χώρου για τον εαυτό. Δεν

πρόκειται για «γυναικείες ιστορίες», αλλά για ανθρώπινες ιστορίες που απλώς

περνούν μέσα από το βλέμμα τους.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε ένα μόνο διήγημα που να αντιπροσωπεύει ολόκληρο το βιβλίο, ποιο θα ήταν και γιατί;

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα διήγημα, θα διάλεγα το ομότιτλο. Νιώθω πως εκεί

βρίσκεται ο πυρήνας όλου του βιβλίου. Η «Ντάμα Μπαλαρίνα» είναι η μορφή μέσα

από την οποία δοκιμάζω να μιλήσω για τη μεταμόρφωση: για εκείνη τη στιγμή που

κάτι χάνεται, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για μια νέα εκδοχή του εαυτού. Η

ηρωίδα κουβαλά μια ιδιότυπη συνένωση αντιθέσεων, ένα πέρασμα από το στατικό

στο ζωντανό, από το δεδομένο στο απρόβλεπτο. Ίσως γι’ αυτό το διήγημα αποτελεί

για μένα το κέντρο βάρους της συλλογής — γιατί συνοψίζει, με τον δικό του τρόπο,

όσα θέλησα να ψιθυρίσω σε κάθε ιστορία.

Πώς νιώθετε όταν οι αναγνώστες ανακαλύπτουν κομμάτια του εαυτού τους μέσα στις ιστορίες σας;

Με συγκινεί βαθιά όταν κάποιος αναγνωρίζει κάτι δικό του μέσα στις ιστορίες.

Εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι πως η γραφή έχει πραγματικά νόημα: ότι μια λέξη, μια

εικόνα ή μια σιωπή κατάφερε να συναντήσει έναν άλλο άνθρωπο. Δεν υπάρχει

μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να ξέρω πως όσα έγραψα έγιναν γέφυρα για κάποιον,

έστω και για λίγο.

Τι θέλετε να μείνει στον αναγνώστη όταν κλείσει το βιβλίο;

Θα ήθελα, όταν ο αναγνώστης κλείσει το βιβλίο, να μείνει με την αίσθηση πως οι

ιστορίες αυτές του κράτησαν συντροφιά. Να νιώσει ότι κάποιος περπάτησε μαζί του

σε γνώριμα, αλλά και σε άγνωστα μονοπάτια. Ελπίζω, επίσης, το βιβλίο να ρίχνει φως

και σε εμπειρίες που ίσως δεν έχει ζήσει: απώλειες χρόνου, κομματιών του εαυτού,

ανθρώπων, σχέσεων, ονείρων. Γιατί η απώλεια δεν είναι πάντα ένα γεγονός, συχνά

είναι μια αθόρυβη μετακίνηση μέσα μας. Αν κάτι μείνει, εύχομαι να είναι μια ήρεμη

κατανόηση αυτής της κοινής ανθρώπινης διαδρομής και μια μικρή ευγνωμοσύνη για

ό,τι αντέχει.

Ετοιμάζετε κάτι νέο στη συγγραφή; Μπορούμε να περιμένουμε μια συνέχεια ή κάτι εντελώς διαφορετικό; 

10. Συνεχίζω να γράφω, αλλά όχι ακόμη με έναν ολοκληρωμένο προορισμό στο

μυαλό μου. Με ενδιαφέρει πολύ η κοινωνική διάσταση της λογοτεχνίας, το πώς ένα

κείμενο μπορεί να φωτίσει αθέατες πλευρές της καθημερινότητας και εμπειρίες που

συχνά μένουν στο περιθώριο. Δεν ξέρω αν το επόμενο βιβλίο θα είναι συνέχεια του

προηγούμενου δρόμου ή κάτι διαφορετικό, αλλά σίγουρα θέλω να κινηθώ προς

ιστορίες που αγγίζουν τον άνθρωπο μέσα στο κοινωνικό του περιβάλλον. Έχω ήδη

κάποιες σκέψεις, που ελπίζω να πάρουν σύντομα πιο καθαρή μορφή.

ΝΤΑΜΑ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΚΚΑ ΝΤΑΟΥΕΡ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ

Δεκαέξι διηγήματα για την απώλεια. Δεκαέξι γυναίκες γίνονται αφηγηματικοί πομποί ιστοριών, που άλλες ουρλιάζουν κι άλλες ψιθυρίζουν αβάσταχτες απώλειες. Απώλειες που γεννά ο θάνατος με τον αβάσταχτο αποχωρισμό, αλλά και απώλειες που κουρνιάζουν στα σπλάχνα και απομυζούν την ψυχή μέχρι να την στεγνώσουν.

Μια κούκλα και μια χούφτα καραμέλες βουτύρου προσπαθούν να γιατρέψουν ένα παιδικό τραύμα, ένα καράβι από μαξιλάρια κάνει ταξίδι για να συναντήσει στα όνειρά του ένα παιδί τη νεκρή μητέρα του, ένας καμβάς με μπλε χρώμα και η φθαρμένη μνήμη ενός πατέρα, μια κατσαρόλα με χιόνι είναι το μόνο γεύμα που μπορεί να προσφέρει ένας άνδρας στην οικογένειά του, μια ανθισμένη αυλή κι ένας αποχαιρετισμός. Πράσινο σαπούνι κι ένας τάφος, ένα στρώμα και μια χαμένη ζωή...

Ιστορίες για τον θάνατο, τη φθαρτότητα, την κακοποίηση, την αυτοθυσία, τα χαμένα όνειρα, τις χαμένες πατρίδες, την ελπίδα, την αγάπη, την ύπαρξη. Χαρακτήρες αναμετρώνται με τους φόβους τους, δαμάζουν τις μνήμες τους, αγκαλιάζουν τα τραύματά τους. Αναζητούν τρόπους να αντιμετωπίσουν τον πόνο τους, δίνουν αγώνες αέναους να συμβιβαστούν με την απώλεια και να επαναπροσδιοριστούν.


#ΝτάμαΜπαλαρίνα #ΓεωργίαΣάκκαΝτάουερ #ΕκδόσειςΓκοβόστη #ΝέαΕλληνικήΛογοτεχνία #ΣύγχρονηΠεζογραφία #Διηγήματα #ΒιβλίοΠουΑξίζει #BookstagramGreece #GreekAuthors #BookLoversGR #BookTokGreece