Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη
συγγραφέα κ. ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ, του βιβλίου «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ», από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
1)Κα ΠΑΠΠΑ , ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε
εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε
μας για εσάς.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Με λένε Μαριλένα και μόλις κυκλοφόρησε το 7ο
μου βιβλίο από τις εκδόσεις Βακχικόν. Μου αρέσει να γράφω, να ζωγραφίζω και να
γελάω ακατάπαυστα με τους ανθρώπους που αγαπώ. Έχω σπουδάσει Δημόσια
Διοίκηση στον Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία και εργάζομαι στον τομέα
της Επικοινωνίας.
2)Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως
ξεκινήσατε την συγγραφή.
Ναι, ξεκίνησα να γράφω σε πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω ότι τείνουμε να ασχολούμαστε
με τα πράγματα μέσα στα οποία νιώθουμε άνεση και οικειότητα και πιστεύουμε ότι
είμαστε καλοί μέσα σε αυτά. Υποθέτω ότι στα επτά μου χρόνια ξεκίνησα να γράφω
γιατί ένιωθα οικειότητα με τις λέξεις, μου άρεσε να φτιάχνω ιστορίες και μετά να
συζητάμε με τις φίλες μου με αφορμή αυτές. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι η
συγγραφή ήταν κάτι παραπάνω από κάτι στο οποίο έτυχε να είμαι καλή. Είναι ο
τρόπος μου να επικοινωνώ όλα όσα δεν μπορώ να επικοινωνήσω με κανέναν άλλον
τρόπο. Η επικοινωνία είναι σίγουρα το κυρίαρχο στοιχείο, αλλά είναι και άλλα
επιμέρους: Όπως η αγωνία να αφήσω κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από μένα,
η ματαιοδοξία του να ξεχωρίσω. Όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό με το παιδικό μου
όνειρο που συνόδευε όλα μου τα καλοκαίρια, που βρισκόταν σε κάθε «εξωσχολικό»
βιβλίο που έπιανα στα χέρια μου. Ως μικρή αναγνώστρια σκεφτόμουν συνέχεια πώς
θα αποτύπωνα εγώ το ένα ή το άλλο σημείο. Νομίζω ότι έγινα αναγνώστρια γιατί
ένιωθα ήδη συγγραφέας.
3)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ» . Πότε
ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Το τελευταίο εμπόδιο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν είναι ένα
μείγμα ποιητικού λόγου και υπερρεαλισμού, με σκηνές βγαλμένες από ελληνικά
τοπία. Οι λέξεις έχουν γεύσεις και μνήμες από αλμύρα, γαλάζιους ουρανούς και
λευκά βότσαλα. Είναι μία μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία που διαδραματίζεται στον
Κάτω Κόσμο. Εκεί συναντάμε την Αχώ. Είναι Τετάρτη. Και όπως κάθε δεύτερη
Τετάρτη, κάθε μήνα εδώ και τριάντα χρόνια, η Αχώ στέκεται δίπλα στο μεγάλο
τραπέζι, ανακατεύει το βαρύ χαρμάνι του καφέ και κοιτάζει έξω από το παράθυρο.
Προσδοκώντας, περιμένοντας. Για πόσο ακόμα;
4)Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία?
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο ήταν μία βόλτα που έκανα πέρυσι με έναν φίλο
μου. Ήμασταν στο αυτοκίνητό του, στη Λ. Κηφισίας. Από κάπου επιστρέφαμε.
Εκείνος οδηγούσε και μου έλεγε για τη δουλειά του κι εγώ κοιτούσα έξω από το
παράθυρο. Μου έλεγε τι τον σταματάει από το να προχωρήσει και να κάνει ένα βήμα
πιο κάτω. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε όλη η σύλληψη του βιβλίου.
5)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός
αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο που περικλείει – που θέλω πολύ να περικλείει - μεγάλες
έννοιες σε μικρές προτάσεις. Σπουδαίες αλήθειες μέσα από μία εξαιρετικά
διαφορετική ιστορία και μία πρωτότυπη αφήγηση. Στο βιβλίο μου θα συναντήσει
κανείς τεράστιες αντιθέσεις, όπως η αποτύπωση του Κάτω Κόσμο ως ένα ειδυλλιακό
ελληνικό τοπίο, η απόδοση μίας κάποιας ζωντανής υπόστασης σε άψυχα πράγματα,
όπως ένα τραπέζι. Το πιο δυνατό του σημείο όμως είναι τα συναισθήματα που θα
παρασύρουν τον αναγνώστη σε μία άλλη πραγματικότητα.
6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που
απορρίφθηκε ?
Ο τίτλος ήρθε με τη σύλληψη της ιδέας γιατί το βιβλίο, η ιστορία της Αχούς είναι η
ιστορία των εμποδίων που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας. Ίσως αυτό το βιβλίο να
ήταν για μένα την ίδια το τελευταίο εμπόδιο, ποιος ξέρει.
7)Ποια σειρά ή φράση θα θέλατε να υπογραμμίσει κάποιος που διάβασε το
βιβλίο σας και γιατί?
Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μία παράγραφο που πιστεύω ότι εμπεριέχει το
νόημα όλου του βιβλίου:
«Στέκεται μισή σε θάλασσες παλιές. Ανακατεμένες. Δε θα καταλάβεις. Στέκεται ώρες,
βλέπει τα κύματα να πηγαινοέρχονται. Το βράδυ νιώθει το νερό ζεστό. Το κύμα
χαϊδεύει τους αγκώνες της. Και σιγά σιγά βυθίζεται. Δε θα καταλάβεις. Τεντώνει τις
φτέρνες των ποδιών της, ίσα που να πατώνει. Βάζει το κεφάλι της μέσα στο νερό,
ψάχνοντας λέξεις που είχε χρόνια να πει. Δε θα καταλάβεις. Λέξεις αναδύονται από το
βυθό. Ηλεκτρικές, φωτισμένες. Ακόμα κι αν το ήθελες, δε θα καταλάβεις. Με τα χέρια
της ανοίγει υδάτινους διάφανους δρόμους, που διαρκούν για κλάσματα
δευτερολέπτων. Κι έπειτα εξαφανίζονται. Δε θα καταλάβεις. Θα πεις ότι αυτή της η
κίνηση δεν έχει κανένα νόημα, αφού τα πόδια της παραμένουν σταθερά στο ίδιο
σημείο, ίσα που να πατώνουν. Και βέβαια, δε θα καταλάβεις. Εκείνη όμως συνεχίζει.
Διώχνει λέξεις, διώχνει φωνές και πρωινά. Παλεύει για το σκοτάδι, προσπαθώντας να
εγκλωβίσει λίγο φως. Τα χέρια της τώρα ανοιγοκλείνουν. Ψάχνει πάντα ένα γράμμα.
Η θάλασσα γεμίζει με μικρές λάμπες. Οι άνθρωποι στην ακτή εξακολουθούν να
κοιμούνται κι η Αχώ πέφτει όλο και πιο βαθιά. Η μικρή πολιτεία του βυθού μοιάζει με
γιορτή. Τα μάτια της Αχούς παραμένουν ανοιχτά μέσα στο νερό. Μαγεμένα. Η
αναπνοή της την προδίδει κι αναγκάζεται να βγάλει στην επιφάνεια το πρόσωπό της.
Εξακολουθεί να ανοίγει μονοπάτια με τα χέρια της. Ματαιοπονεί, λες. Δε θα
καταλάβεις».
8)Πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
Τις εκδόσεις Βακχικόν τις ήξερα από τα πρωτότυπα εξώφυλλά τους, την εκδοτική
τους ποιότητα και τον κατάλογό τους που ταιριάζει στα αναγνωστικά μου γούστα!
Ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους και τελικά έγινε!
9)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας
συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που
πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?
Σίγουρα ως λαός γράφουμε περισσότερο απ’ ότι διαβάζουμε! Πιστεύω ότι ένας
συγγραφέας θα πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα αναγνώστης, αυτό το ταλέντο που
πιστεύει ότι έχει ή έχει εξελίσσεται με το διάβασμα, την παρατήρηση, την κουβέντα,
τη σκέψη και την ίδια τη συγγραφή.
10) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Είναι ακόμα πολύ νωρίς για μένα. Το τελευταίο εμπόδιο ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο
και δεν έχω προλάβει να σκεφτώ πολλά ακόμα. Θέλω να αφοσιωθώ σε αυτό το
βιβλίο, θέλω να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερα χέρια, θέλω να συναντηθώ με
ανθρώπους σε όλα τα σημεία της Ελλάδας και να μιλήσουμε για τα εμπόδια που
βάζουμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ:
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ
Το βιβλίο που πρέπει να πάρεις μαζί στις διακοπές
Η Μαριλένα Παππά επέστρεψε με ένα βιβλίο που σίγουρα δε θα σε αφήσει να το αφήσεις από τα χέρια σου. Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν είναι μία ξεχωριστή
νουβέλα που αποτελεί ένα μείγμα ποιητικού λόγου και υπερρεαλισμού, με σκηνές βγαλμένες από ελληνικά τοπία. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί έχουν γεύσεις και μνήμες από αλμύρα,
γαλάζιους ουρανούς και λευκά βότσαλα.
Στις σελίδες της συναντάμε την Αχώ που βρίσκεται στον Κάτω Κόσμο. Η γη βράζει. Είναι Τετάρτη. Και όπως κάθε δεύτερη Τετάρτη, κάθε μήνα εδώ και τριάντα χρόνια, η Αχώ στέκεται δίπλα στο μεγάλο τραπέζι, ανακατεύει το βαρύ χαρμάνι του καφέ και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Προσδοκώντας, περιμένοντας. Για πόσο ακόμα;`
Η Μαριλένα Παππά ισορροπεί ανάμεσα στο σύγχρονο ελληνικό λογοτεχνικό ρεύμα και σε επιρροές από κλασικούς Έλληνες πεζογράφους, δημιουργώντας ένα δικό της απόκοσμο
σύμπαν: Μια μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία.
συγγραφέα κ. ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ, του βιβλίου «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ», από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
1)Κα ΠΑΠΠΑ , ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε
εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε
μας για εσάς.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία! Με λένε Μαριλένα και μόλις κυκλοφόρησε το 7ο
μου βιβλίο από τις εκδόσεις Βακχικόν. Μου αρέσει να γράφω, να ζωγραφίζω και να
γελάω ακατάπαυστα με τους ανθρώπους που αγαπώ. Έχω σπουδάσει Δημόσια
Διοίκηση στον Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία και εργάζομαι στον τομέα
της Επικοινωνίας.
2)Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως
ξεκινήσατε την συγγραφή.
Ναι, ξεκίνησα να γράφω σε πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω ότι τείνουμε να ασχολούμαστε
με τα πράγματα μέσα στα οποία νιώθουμε άνεση και οικειότητα και πιστεύουμε ότι
είμαστε καλοί μέσα σε αυτά. Υποθέτω ότι στα επτά μου χρόνια ξεκίνησα να γράφω
γιατί ένιωθα οικειότητα με τις λέξεις, μου άρεσε να φτιάχνω ιστορίες και μετά να
συζητάμε με τις φίλες μου με αφορμή αυτές. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι η
συγγραφή ήταν κάτι παραπάνω από κάτι στο οποίο έτυχε να είμαι καλή. Είναι ο
τρόπος μου να επικοινωνώ όλα όσα δεν μπορώ να επικοινωνήσω με κανέναν άλλον
τρόπο. Η επικοινωνία είναι σίγουρα το κυρίαρχο στοιχείο, αλλά είναι και άλλα
επιμέρους: Όπως η αγωνία να αφήσω κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από μένα,
η ματαιοδοξία του να ξεχωρίσω. Όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό με το παιδικό μου
όνειρο που συνόδευε όλα μου τα καλοκαίρια, που βρισκόταν σε κάθε «εξωσχολικό»
βιβλίο που έπιανα στα χέρια μου. Ως μικρή αναγνώστρια σκεφτόμουν συνέχεια πώς
θα αποτύπωνα εγώ το ένα ή το άλλο σημείο. Νομίζω ότι έγινα αναγνώστρια γιατί
ένιωθα ήδη συγγραφέας.
3)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ» . Πότε
ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Το τελευταίο εμπόδιο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν είναι ένα
μείγμα ποιητικού λόγου και υπερρεαλισμού, με σκηνές βγαλμένες από ελληνικά
τοπία. Οι λέξεις έχουν γεύσεις και μνήμες από αλμύρα, γαλάζιους ουρανούς και
λευκά βότσαλα. Είναι μία μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία που διαδραματίζεται στον
Κάτω Κόσμο. Εκεί συναντάμε την Αχώ. Είναι Τετάρτη. Και όπως κάθε δεύτερη
Τετάρτη, κάθε μήνα εδώ και τριάντα χρόνια, η Αχώ στέκεται δίπλα στο μεγάλο
τραπέζι, ανακατεύει το βαρύ χαρμάνι του καφέ και κοιτάζει έξω από το παράθυρο.
Προσδοκώντας, περιμένοντας. Για πόσο ακόμα;
4)Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία?
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο ήταν μία βόλτα που έκανα πέρυσι με έναν φίλο
μου. Ήμασταν στο αυτοκίνητό του, στη Λ. Κηφισίας. Από κάπου επιστρέφαμε.
Εκείνος οδηγούσε και μου έλεγε για τη δουλειά του κι εγώ κοιτούσα έξω από το
παράθυρο. Μου έλεγε τι τον σταματάει από το να προχωρήσει και να κάνει ένα βήμα
πιο κάτω. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε όλη η σύλληψη του βιβλίου.
5)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός
αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο που περικλείει – που θέλω πολύ να περικλείει - μεγάλες
έννοιες σε μικρές προτάσεις. Σπουδαίες αλήθειες μέσα από μία εξαιρετικά
διαφορετική ιστορία και μία πρωτότυπη αφήγηση. Στο βιβλίο μου θα συναντήσει
κανείς τεράστιες αντιθέσεις, όπως η αποτύπωση του Κάτω Κόσμο ως ένα ειδυλλιακό
ελληνικό τοπίο, η απόδοση μίας κάποιας ζωντανής υπόστασης σε άψυχα πράγματα,
όπως ένα τραπέζι. Το πιο δυνατό του σημείο όμως είναι τα συναισθήματα που θα
παρασύρουν τον αναγνώστη σε μία άλλη πραγματικότητα.
6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που
απορρίφθηκε ?
Ο τίτλος ήρθε με τη σύλληψη της ιδέας γιατί το βιβλίο, η ιστορία της Αχούς είναι η
ιστορία των εμποδίων που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας. Ίσως αυτό το βιβλίο να
ήταν για μένα την ίδια το τελευταίο εμπόδιο, ποιος ξέρει.
7)Ποια σειρά ή φράση θα θέλατε να υπογραμμίσει κάποιος που διάβασε το
βιβλίο σας και γιατί?
Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μία παράγραφο που πιστεύω ότι εμπεριέχει το
νόημα όλου του βιβλίου:
«Στέκεται μισή σε θάλασσες παλιές. Ανακατεμένες. Δε θα καταλάβεις. Στέκεται ώρες,
βλέπει τα κύματα να πηγαινοέρχονται. Το βράδυ νιώθει το νερό ζεστό. Το κύμα
χαϊδεύει τους αγκώνες της. Και σιγά σιγά βυθίζεται. Δε θα καταλάβεις. Τεντώνει τις
φτέρνες των ποδιών της, ίσα που να πατώνει. Βάζει το κεφάλι της μέσα στο νερό,
ψάχνοντας λέξεις που είχε χρόνια να πει. Δε θα καταλάβεις. Λέξεις αναδύονται από το
βυθό. Ηλεκτρικές, φωτισμένες. Ακόμα κι αν το ήθελες, δε θα καταλάβεις. Με τα χέρια
της ανοίγει υδάτινους διάφανους δρόμους, που διαρκούν για κλάσματα
δευτερολέπτων. Κι έπειτα εξαφανίζονται. Δε θα καταλάβεις. Θα πεις ότι αυτή της η
κίνηση δεν έχει κανένα νόημα, αφού τα πόδια της παραμένουν σταθερά στο ίδιο
σημείο, ίσα που να πατώνουν. Και βέβαια, δε θα καταλάβεις. Εκείνη όμως συνεχίζει.
Διώχνει λέξεις, διώχνει φωνές και πρωινά. Παλεύει για το σκοτάδι, προσπαθώντας να
εγκλωβίσει λίγο φως. Τα χέρια της τώρα ανοιγοκλείνουν. Ψάχνει πάντα ένα γράμμα.
Η θάλασσα γεμίζει με μικρές λάμπες. Οι άνθρωποι στην ακτή εξακολουθούν να
κοιμούνται κι η Αχώ πέφτει όλο και πιο βαθιά. Η μικρή πολιτεία του βυθού μοιάζει με
γιορτή. Τα μάτια της Αχούς παραμένουν ανοιχτά μέσα στο νερό. Μαγεμένα. Η
αναπνοή της την προδίδει κι αναγκάζεται να βγάλει στην επιφάνεια το πρόσωπό της.
Εξακολουθεί να ανοίγει μονοπάτια με τα χέρια της. Ματαιοπονεί, λες. Δε θα
καταλάβεις».
8)Πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ.
Τις εκδόσεις Βακχικόν τις ήξερα από τα πρωτότυπα εξώφυλλά τους, την εκδοτική
τους ποιότητα και τον κατάλογό τους που ταιριάζει στα αναγνωστικά μου γούστα!
Ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους και τελικά έγινε!
9)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας
συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που
πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?
Σίγουρα ως λαός γράφουμε περισσότερο απ’ ότι διαβάζουμε! Πιστεύω ότι ένας
συγγραφέας θα πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα αναγνώστης, αυτό το ταλέντο που
πιστεύει ότι έχει ή έχει εξελίσσεται με το διάβασμα, την παρατήρηση, την κουβέντα,
τη σκέψη και την ίδια τη συγγραφή.
10) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Είναι ακόμα πολύ νωρίς για μένα. Το τελευταίο εμπόδιο ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο
και δεν έχω προλάβει να σκεφτώ πολλά ακόμα. Θέλω να αφοσιωθώ σε αυτό το
βιβλίο, θέλω να φτάσει σε όσο το δυνατό περισσότερα χέρια, θέλω να συναντηθώ με
ανθρώπους σε όλα τα σημεία της Ελλάδας και να μιλήσουμε για τα εμπόδια που
βάζουμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ:
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΠΑΠΠΑ
Εκδόσεις Βακχικόν - Vakxikon Publications
Το βιβλίο που πρέπει να πάρεις μαζί στις διακοπές
Η Μαριλένα Παππά επέστρεψε με ένα βιβλίο που σίγουρα δε θα σε αφήσει να το αφήσεις από τα χέρια σου. Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν είναι μία ξεχωριστή
νουβέλα που αποτελεί ένα μείγμα ποιητικού λόγου και υπερρεαλισμού, με σκηνές βγαλμένες από ελληνικά τοπία. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί έχουν γεύσεις και μνήμες από αλμύρα,
γαλάζιους ουρανούς και λευκά βότσαλα.
Στις σελίδες της συναντάμε την Αχώ που βρίσκεται στον Κάτω Κόσμο. Η γη βράζει. Είναι Τετάρτη. Και όπως κάθε δεύτερη Τετάρτη, κάθε μήνα εδώ και τριάντα χρόνια, η Αχώ στέκεται δίπλα στο μεγάλο τραπέζι, ανακατεύει το βαρύ χαρμάνι του καφέ και κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Προσδοκώντας, περιμένοντας. Για πόσο ακόμα;`
Η Μαριλένα Παππά ισορροπεί ανάμεσα στο σύγχρονο ελληνικό λογοτεχνικό ρεύμα και σε επιρροές από κλασικούς Έλληνες πεζογράφους, δημιουργώντας ένα δικό της απόκοσμο
σύμπαν: Μια μικρή σύγχρονη αρχαία τραγωδία.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!