1.Κε ΒΙΛΗΓΕΝΝΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας. Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε?
Ευχαριστώ πολύ. Η χαρά και η τιμή είναι δική μου. Το «τελευταίο γράμμα απ’ τον Πόντο», είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με το δράμα του ποντιακού ελληνισμού. Το βιβλίο ξεδιπλώνει την διαδρομή της οικογένειας του πρόσφυγα Νικόλα Γιαννουλίδη και παππού μου.
Το κείμενο χρειάστηκε περίπου τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, πριν περάσει στην ευθύνη και την επιμέλεια των εκδόσεων «Πηγή». Όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος ενός μη επαγγελματία συγγραφέα, είναι κάπως περιορισμένος. Από την άλλη, για να μπορέσω ακολουθήσω τον ήρωά μου στον χρόνο και στον τόπο της δράσης του, έπρεπε να αναζητήσω πολλά ιστορικά στοιχεία από διαφορετικές πηγές. Να διαβάσω βιβλία ή ενότητες βιβλίων, ιστορικές μελέτες, συνεντεύξεις προσφύγων της εποχής εκείνης, να μελετήσω άπειρες φωτογραφίες κ.ο.κ. Θα έλεγα πως ήταν μία μακρά και επίπονη διαδρομή, που σε κάθε περίπτωση άξιζε να την ακολουθήσω σε κάθε της βήμα.
2.Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Είναι μια αληθινή ιστορία που σας την διηγήθηκε κάποιος ή προϊόν μυθοπλασίας?
Ως απόγονος προσφύγων από τον Πόντο και την Μικρά Ασία, το βιβλίο αυτό εκπληρώνει μία καθαρά προσωπική μου ανάγκη. Ειδικότερα το βιβλίο αυτό εκπληρώνει ένα προσωπικό κενό στην σχέση μου με τον παππού μου Νικόλα Γιαννουλίδη που δεν ζει πια, και είναι ο ήρωας του βιβλίου.
Κάποια στιγμή λοιπόν βρέθηκε μπροστά μου ένα μικρό κείμενο που περιέγραφε τα πρώτα χρόνια της διαδρομής της ζωής του παππού μου από το Χάσκιοϊ της Αργυρούπολης του Πόντου μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα. Το κείμενο αυτό είχε γραφτεί από τον θείο μου, γιο του παππού μου, στηριζόμενο στις κατά καιρούς λιτές διηγήσεις του σε αυτόν. Το κείμενο λοιπόν αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσω να γράψω «κάτι», που στην πορεία του πήρε την μορφή για την οποία συζητάμε σήμερα.
Με αφετηρία λοιπόν αυτό το κείμενο και με σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα κάθε εποχής και κάθε τόπου που το βιβλίο διατρέχει, εισέφερα τα δικά μου μυθοπλαστικά στοιχεία, εμπλουτισμένα ίσως με κομμάτια του εαυτού μου, συγκροτώντας έτσι την πλοκή του μυθιστορήματος.
3.Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Κατ αρχάς, θα έλεγα ότι το βιβλίο, αν και πρόκειται για μυθιστόρημα, εισφέρει σημαντικά ιστορικά στοιχεία με τον έμμεσο και ίσως εύληπτο τρόπο που ένα μυθιστόρημα μπορεί να κάνει.
Επίσης, μεγάλο μέρος της ιστορίας του βιβλίου εκτυλίσσεται στην μετά τον διωγμό περίοδο, δηλαδή στην εγκατάσταση των προσφύγων στην Νότια Ρωσία και έπειτα στον Πειραιά, μία περίοδο κατά τη γνώμη μου υποεκτιμημένη.
Ειδικότερα, ένα αθέατο για πολλούς στοιχείο αυτής της περιόδου που περιγράφει το βιβλίο είναι και η προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων στην Μακρόνησο, ένα νησί γνωστό σε όλους ως τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων άλλης περιόδου.
Ακόμη, το βιβλίο μέσω του ήρωά του, μας ταξιδεύει σε περισσότερους και διαφορετικούς τόπους της εποχής στην οποία αναφέρεται κάθε φορά. Υπό αυτήν την έννοια φωτίζονται πολλές και διαφορετικές εικόνες, διαφορετικών πόλεων, κοινωνιών και κρατικών οντοτήτων.
4.Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?
Δεν είναι ένα, αλλά περισσότερα.
Πρώτα απ’ όλα σας μίλησα για τον παππού μου. Πίσω από τον παππού μου, είναι κάθε παππούς και κάθε γιαγιά εκείνης της περιόδου, είτε αφορά πρόσφυγες της γενοκτονίας των Ποντίων και της Μικρασιατικής καταστροφής, είτε όχι, αλλά και γενικότερα τους παππούδες και τις γιαγιάδες κάθε εποχής.
Το μήνυμα λοιπόν, είναι διαχρονικό βρίσκεται στη σχέση μας με αυτούς τους ανθρώπους, είτε βρίσκονται στη ζωή, είτε όχι.
Έπειτα είναι το διαχρονικό μήνυμα – απαίτηση θα έλεγα – της διατήρησης της ιστορικής μνήμης που ανέφερα.
Τέλος, είναι και κάτι ακόμη που αφορά στην γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Λέω λοιπόν πως στο βιβλίο, η μυθοπλασία αναμετριέται με την ιστορία σε μία όχι και τόσο άνιση μάχη. Το ποίημα που κοσμεί τις πρώτες σελίδες του βιβλίου το εξηγεί καλύτερα. Θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω :
Μιλώντας με τον παππού απ’ τον Πόντο
Έσκυψα με ευθύνη πάνω στις μνήμες σου
κι άφησα τη σκέψη μου να πλάσει λεύτερα.
Και τότε, η ιστορία γέλασε μαζί μου.
Γιατί ό,τι κι αν γεννούσε η σκέψη μου,
είχε ήδη συμβεί.
Γιατί στη γη του Πόντου εκείνα τα χρόνια,
η αλήθεια ξεπέρασε τον μύθο.
Κι οι λέξεις που γράφτηκαν για σένα
φιλότιμα γεννήματα του νου,
μοιάζουν κι αυτές φτωχές απέναντί της.
5.Με λίγα λόγια πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας?
Μετά από αυτά που είπαμε, είναι προφανές πως πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα.
6.Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?
Το γράμμα, είναι η αφορμή για να μας αφηγηθεί ο ήρωας του βιβλίου την ιστορία του. Χωρίς αυτό, όλα θα έμεναν στη λήθη. Με αυτό αρχίζει και με αυτό τελειώνει το βιβλίο. Ήταν ο πρώτος από τους περισσότερους τίτλους που προτάθηκαν και τελικά αυτός τελικά που χωρίς δυσκολία επικράτησε.
7.Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία?
Όπως ανέφερα, το γράψιμο είναι μία προσωπική ευχαρίστηση. Κι έπειτα είναι μία μορφή επικοινωνίας, έκφρασης και δημιουργικότητας. Ο συγγραφέας γράφοντας εκθέτει κομμάτια του εαυτού του σε ένα ιδιόμορφο, δημόσιο αλλά ασφαλές αποθετήριο.
Πέρα από αυτό, είναι μία διαδικασία μάθησης. Ο συγγραφέας, διαβάζει, παρατηρεί, ερευνά και μαθαίνει.
Τέλος, όταν το έργο του τυγχάνει της επιδοκιμασίας κάποιου εκδότη και ιδίως του κοινού, όλο αυτό ανατροφοδοτεί την δημιουργικότητα, την ανάγκη για επικοινωνία και γράψιμο.
8.Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?
Όπως συζητήσαμε ήδη, κατά την άποψή μου η ικανοποίηση των εσωτερικών αναγκών του συγγραφέα είναι αναμφισβήτητα ο απόλυτος στόχος. Η αναζήτηση του κέρδους ή της φήμης θεωρώ πως βλάπτουν την δημιουργικότητα. Οι εξαιρέσεις που μπορούμε να εντοπίσουμε νομίζω ότι απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
9.Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το μέλλον του ελληνικού βιβλίου τα επόμενα χρόνια;
Πέρα από τις επιρροές της νέας ψηφιακής εποχής και τις προκλήσεις που αυτή φέρνει στο χώρο του βιβλίου, η διατήρηση και η ενίσχυση της κουλτούρας της ανάγνωσης ίσως να είναι ένα ζητούμενο. Σας μία γενική εικόνα όμως, μπορώ να πω ότι το βιβλίο ανθίσταται και προσαρμόζεται.
10.Μιλήστε μας για εσάς και τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Γεννήθηκα στην Γερμανία και μεγάλωσα διαδοχικά πρώτα στο χωριό Παναγίτσα Έδεσσας και στη συνέχεια στην Έδεσσα, πριν ακολουθήσω τις σπουδές μου.
Ως προς την επαγγελματική μου ιδιότητα να πω ότι εργάζομαι στον Δήμο Έδεσσας. Έχω σπουδάσει Τ.Ε.Φ.Α.Α. (Α.Π.Θ.), Διοίκηση Επιχειρήσεων (Ε.Α.Π.) και Νομική (Κομοτηνή), ενώ έχω ολοκληρώσει και μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση Ενηλίκων (Ε.Α.Π.).
Ως προς τα μελλοντικά συγγραφικά μου σχέδια, να πως ότι η υπόθεση της Μικρασιατικής Καταστροφής - μιας και κατά το δεύτερο ήμισυ είμαι Μικρασιάτης – με προκαλεί και θα έλεγα με προσκαλεί ταυτόχρονα.
Είμαι ήδη καθ ́ οδόν για την συγγραφή ενός αντίστοιχου μυθιστορήματος.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Το φιλαναγνωστικό κοινό το οποίο ενδιαφέρεται για το λογοτεχνικό είδος του ιστορικού μυθιστορήματος, αλλά και το βίωμα μίας ολόκληρης γενιάς Ελλήνων, μπορεί να βρει το “Τελευταίο γράμμα απ' τον Πόντο” σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένους συνεργάτες σε όλη την Ελλάδα. Οποιοσδήποτε θα επιθυμούσε κάποια περαιτέρω επικοινωνία μαζί μου για λόγους που αφορούν το έργο μου, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να επικοινωνήσει με την ομάδα των Εκδόσεων Πηγή, η οποία με τη σειρά της θα τον φέρει σε επαφή μαζί μου.
Τελευταίο γράμμα απ’ τον Πόντο
Συγγραφέας: Ευστράτιος Βιληγέννης
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ
Η αγάπη για µια µητέρα – πατρίδα που βρίσκεται µακριά. Ο φόβος της δίωξης, της σφαγής και της γενοκτονίας. Η περιπλάνηση σε εδάφη και χώρες ξένες, από τα εγκαταλελειµµένα κάστρα των παρυφών του Καυκάσου ως τις βόρειες όχθες της Μαύρης Θάλασσας, σε αναζήτηση ασφάλειας. Τα λοιµοκαθαρτήρια της Μακρονήσου. Η βουή του προσφυγικού Πειραιά. Τα χρώµατα της Κωνσταντινούπολης. Τα αγαπηµένα χώµατα του Πόντου.
Όλες αυτές οι αναµνήσεις ξυπνούν ολοζώντανες στη θύµηση του Νικόλα Γιαννουλίδη, γεννηµένου στο Χάσκιοϊ της Αργυρούπολης και εγκατεστηµένου, εδώ και δεκαετίες πια, στη Μακεδονία, όταν λαµβάνει ένα γράµµα από τα χώµατα που άφησε πίσω του από το χέρι του γερο – Οσµάν, πρόσφυγα και εκείνου του ‘22, αλλά που διένυσε την αντίθετη διαδροµή.
Και τότε, µεταξύ των δυο γερόντων που µοιράζονται τον πόνο του αποχωρισµού από τα χώµατα που τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν και που τους σηµάδεψαν για όλη τους τη ζωή, ξετυλίγεται µια ιστορία άπλετου πόνου, νοσταλγίας και δύναµης. Κι ενώ η αφήγηση του γέροντα πια Νικόλα οδηγείται στο τέλος της, κάτω από το λυτρωτικό φως που τούτο το «Γράµµα απ΄τον Πόντο» εκπέµπει, σκληροί αγώνες αναβιώνουν, ανοµολόγητα µυστικά ξεγυµνώνονται και άγνωστες ψηφίδες µιας πολυτάραχης ζωής παίρνουν τη θέση τους στο ψηφιδωτό της ζωής του Πόντιου γέροντα.
Η αγάπη για µια µητέρα – πατρίδα που βρίσκεται µακριά. Ο φόβος της δίωξης, της σφαγής και της γενοκτονίας. Η περιπλάνηση σε εδάφη και χώρες ξένες, από τα εγκαταλελειµµένα κάστρα των παρυφών του Καυκάσου ως τις βόρειες όχθες της Μαύρης Θάλασσας, σε αναζήτηση ασφάλειας. Τα λοιµοκαθαρτήρια της Μακρονήσου. Η βουή του προσφυγικού Πειραιά. Τα χρώµατα της Κωνσταντινούπολης. Τα αγαπηµένα χώµατα του Πόντου.
Όλες αυτές οι αναµνήσεις ξυπνούν ολοζώντανες στη θύµηση του Νικόλα Γιαννουλίδη, γεννηµένου στο Χάσκιοϊ της Αργυρούπολης και εγκατεστηµένου, εδώ και δεκαετίες πια, στη Μακεδονία, όταν λαµβάνει ένα γράµµα από τα χώµατα που άφησε πίσω του από το χέρι του γερο – Οσµάν, πρόσφυγα και εκείνου του ‘22, αλλά που διένυσε την αντίθετη διαδροµή.
Και τότε, µεταξύ των δυο γερόντων που µοιράζονται τον πόνο του αποχωρισµού από τα χώµατα που τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν και που τους σηµάδεψαν για όλη τους τη ζωή, ξετυλίγεται µια ιστορία άπλετου πόνου, νοσταλγίας και δύναµης. Κι ενώ η αφήγηση του γέροντα πια Νικόλα οδηγείται στο τέλος της, κάτω από το λυτρωτικό φως που τούτο το «Γράµµα απ΄τον Πόντο» εκπέµπει, σκληροί αγώνες αναβιώνουν, ανοµολόγητα µυστικά ξεγυµνώνονται και άγνωστες ψηφίδες µιας πολυτάραχης ζωής παίρνουν τη θέση τους στο ψηφιδωτό της ζωής του Πόντιου γέροντα.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!