ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΙΝΑ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ «ΑΠΝΕΥΣΤΙ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΑΡΣΙΣ


Οι Εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή της Μαρίνας Σπηλιωτοπούλου "ΑΠΝΕΥΣΤΙ" και εμείς κάναμε μια μίνι συνέντευξη με την συγγραφέα, την οποία σας παρουσιάζουμε.




1) Σύστησέ μας με λίγα λόγια την Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου.

Η Μαρίνα, είναι απλώς μία συνεχής αγωνίστρια, έτσι συνηθίζουν να λένε οι αγαπημένοι μου. Εγω, ομως, επιμένω να λέω πως είναι ένα κορίτσι που αγαπά πολύ και αγαπά βαθειά. Ένα κορίτσι που παραιτείται συχνά και υποφέρει ακόμη συχνότερα. Μα βρίσκει καταφύγειο στη ζωή, τον έρωτα, την ποίηση και τους ανθρώπους της. Κι αυτά, για όταν ξεχνάει ποια είναι.


2) Το βιβλίο σας ΑΠΝΕΥΣΤΙ είναι μια ποιητική συλλογή. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας και πείτε μας πως προέκυψε ο τίτλος του;

Απνευστί, πάει να πεί με μιάν ανάσα. Κι εγώ, μονάχα έτσι ξέρω να γράφω. Σε μιά στιγμή, με μιάν ανάσα, γρήγορα και εκτονωτικά σα να μην σημαίνουν τίποτα όσα έχω να πω. Ενώ για μένα ειναι ζωή.
Τον τίτλο της συλλογής τον εμπνεύστηκε η αγαπημένη μου Ντένη Φούτση, στην οποία βέβαια έχω αφιερώσει το βιβλίο. Σε μία στάση λεωφορείου, λίγο πριν φύγει απ΄την χώρα και έχοντας διβάσει όλες μου τις λέξεις, ακόμη κι εκείνες που δεν έχω προφτάσει να πω.
 

3) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που θα το διαβάσουν;

Όλες μου οι λέξεις εχουν γεννηθεί για να ανασαίνουν. Σε έναν κόσμο που την ξεχάσαμε την αναπνοή, τη θεωρήσαμε δεδομένη και μας μπερδεύει η σιγή της. Μα δεν ωφελούνε άλλο τα κλειστά στόματα. Και ηρθε πια η μέρα που η σιωπή της ανάσας θα μας υπερασπίζει. Γιατί η πλάση ουρλιάζει.
Αυτό σημαίνει για μένα το απνευστί και όλα όσα έχουν ειπωθεί σε εκείνες τις σελίδες.


4) Το βιβλίο σας ΑΠΝΕΥΣΤΙ είναι το πρώτο σας βιβλίο που εκδόθηκε και εσείς αποφασίσατε να μας συστηθείτε με μια ποιητική συλλογή. Τι σημαίνει για εσάς ποίηση?

Αν δεν μιλήσει η ποίηση για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, για τα πίο απόκρυφα συναισθήματα, για την επανάσταση, την νιότη, την ελπίδα, τη ζωή και τον θάνατο. Τότε, ποιός;
Η ποίηση είναι πιο ζωντανή απ’ όλους τους ζωντανούς. Σπαρταράει σε τρύπια χέρια και ουρανίσκους.
Δεν χωρούν αξιοπρέπειες και ντροπές, όταν γράφεις. Για μένα, αν εκπροσωπείς το μεγαλείο της ποίησης πρέπει να σφίγγεις τα δόντια, να καταπίνεις τη γλώσσα σου και να πουλάς την ψυχή σου στην ανθρωπότητα, για μια θέση στη ζωή.


5) Πόσο πιθανό είναι να δούμε σύντομα μια καινούργια ποιητική συλλογή από εσάς; Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια.

Δεν έχω άλλον τρόπο, πέρα απο την ποίηση. Όσο ζω, γράφω και το αντίστροφο. Αν όχι στην επόμενη μου συλλογή, λοιπόν, τότε σίγουρα με βρίσκετε στο ινσταγκραμ, που ανεβάζω, εκεί, την ποίηση μου.
Πάντα θα πιστεύω πως το καλύτερο μου ποιήμα δεν το έχω πει ακόμη και πως μέχρι τότε θα συνεχίσω να κάνω το βίωμα, λέξεις.


6)Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Ολοι μας σκύβουμε καμιά φορά το κεφάλι. Μα η ποίηση με κάνει να μην χάνω την πίστη μου και πιο πολύ μ΄αρέσουν οι λέξεις που επέζησαν απ΄τα χειρότερα. Γι΄αυτό αν κανείς αναρωτηθεί τί απέγιναν οι ποιητές μας. Θα του πω, πως ζούνε τα χειρότερα. Είναι η νέα γενιά, είναι οι ήρωες αυτού του ’21 και του κάθε ‘21. Έιναι δίπλα μας, είναι έξω στους δρόμους, είναι παντού. Και είναι το «μέλλον», που με φόβο με ρωτάτε.


7)Είσαστε ένα νέο κορίτσι που μεγαλώνει σε μια εποχή που η τεχνολογία αναπτύσσετε με ταχύτατους ρυθμούς. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;

Το έντυπο, ασυζητητί.


8)Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί; Τι είδος λογοτεχνίας διαβάζετε συνήθως?

Διαβάζω πολλή ποίηση.
Θυμάμαι και γελάω, που όταν ήμουν 1 ο έτος έλεγαν οι φίλοι μου μεταξύ τους, πως πρέπει κάποιος να μου πάρει τη Γώγου απ΄το κομοδίνο.
Ακόμα εκεί είναι. Ακόμη έχει την τιμητική της, σε κάθε βράδυ μου. Και θα προτιμούσα να μου έκοβαν το χέρι, παρά να τη δανείσω σε κάποιον. Άλλωστε εγώ ειμαί αυτή που την έχει δανειστεί. Χρόνια πριν.
Και δεν σκοπεύω να την επιστρέψω και ποτέ.


9) Αφιερώστε στους αναγνώστες μας, τους αγαπημένους σας στίχους από το βιβλίο σας ΑΠΝΕΥΣΤΙ

« [...]

Εγώ απλά ήθελα να ήμουν ελεύθερη.
Κι ας μην ξέρω ποιά είμαι. »

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Εγώ συχνάζω στα σόσιαλ μίντια και μπορείτε να βρείτε το ποιητικό ακκάουντ μου στο ινσταγκραμ ως @giasem.aki.
Το βιβλίο βρίσκετε και επίσημα στα ράφια όλων των κεντρικών βιβλιοπωλείων (καθώς και στα e-shop).
Μπορείτε να κάνετε παραγγελίες είτε απευθείας από τις εκδόσεις Άπαρσις στο τηλέφωνο 215515600 ή στο μέιλ emporiko.aparsis@gmail.com ή στην φόρμα επικοινωνίας http://www.aparsis.gr/contactus  (για άμεση παραγγελία σε όλη την Ελλάδα). Τέλος, είτε στα βασικά σημεία πώλησης, είτε και σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο όλης της χώρας, κατόπιν παραγγελίας, μπορείτε να βρείτε το «απνευστί».

Σας ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή, για την πρώτη μου συνέντευξη.





Απνευστί
- Ποίηση- της Μαρίνας Σπηλιωτοπούλου
Εκδόσεις "Άπαρσις"

Θα φτάσει η μέρα, που τα δυο σου χέρια θα βαραίνουν πιο πολύ από λέξεις ειπωμένες στις σελίδες κάποιου βιβλίου.
Κι αν ήρθε αυτή η μέρα:
“τότε να ξέρεις θα σημαίνει ότι πέθανα”
Ίσως, λοιπόν, αναρωτηθείς την επακριβή προέλευση και καταγωγή του έργου. Για το εν λόγω, μάθε, πως γεννήθηκε για την ποίηση και την ζωή και τον έρωτα. Μητέρα του η απουσία, το κυοφορούσε αιωνίως ξερνώντας τα πιο απόκρυφα, τα πιο ανομολόγητα φωνήεντα και οδοντικά σύμφωνα. Κι απ’ τα σπλάχνα της, το τράβηξες εσύ, κι εμείς και κάποιος τυχαίος, αμφισβητώντας την υπόσταση της δημιουργίας.

Διότι, κύριοι, δική μας κόρη είναι η ποίηση, ταπεινή και οδυνηρή,
όσο η ωδίνη εκείνου του τοκετού. Όσο η ωδίνη των λέξεων, που
δεν βαστιούνται πια από τρύπια χέρια και αξιοπρέπειες.

Θα την επανακαταλάβουμε από πάσαν μάνα απουσία, μη φοβάστε.
Και θα ΄ναι η μέρα που θα πω με μιαν ανάσα, ακόμη κι αν αυτή κοπεί:

“[...] θέλω να ξεριζώσω όλο το δέρμα που έχεις αγγίξει,
να στύψω τα πνευμόνια μου μπας και ανασάνουν
μόνο για μένα”
“Έτσι, για να μην νομίζεις ότι πέθανα.”

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΝΑ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ 

Η Σπηλιωτοπούλου Μαρίνα, της Αλεξάνδρας, γεννηθείσα τον Απρίλιο του ‘99 διανύει το 21ο έτος της ηλικίας της. Ζει και σπουδάζει στην Πάτρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς ακαδημαϊκά διατελεί το προτελευταίο έτος των σπουδών της στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών, του Πολυτεχνείου Πατρών.
Συγχρόνως, στα ενδιαφέροντα της συγκαταλέγεται η ενασχόληση της με την τέχνη, αφού αποτελεί μέλος της θεατρικής ομάδας του θεάτρου Act στην Πάτρα καθώς και επιδίδεται καθημερινώς και αδιαλείπτως στις εικαστικές τέχνες δημιουργώντας ζωγραφικά έργα και κολλάζ.
Ωστόσο, τίποτα από τα παραπάνω δεν καθορίζει την εν λόγω καλλιτέχνιδα, όσο η συγγραφική της ουσία που αδιάσπαστα την ενώνει με τον κόσμο της ποίησης. Σημερα, με το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα επιχειρεί μια ακανόνιστη αν όχι συνειρμική δική της σύνοψη μιας πιο ενδελεχούς θεώρησης για τη ζωή. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!

Adbox

@templatesyard