ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΥ για το βιβλίο της, «ΠΙΕΣ ΤΟ ΤΣΑΙ ΣΟΥ, ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ» από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK

φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, του βιβλίου

«ΠΙΕΣ ΤΟ ΤΣΑΙ ΣΟΥ, ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ», που εκδόθηκε από τις 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

1)Κα ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να

μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας,

είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως

ξεκινήσατε την συγγραφή.

Όταν μας επέτρεψαν στο σχολείο να γράψουμε με στυλό, που

σήμαινε πως μπορούσαμε πια να γράφουμε «επίσημα», μετά τις

ασκήσεις της 1 ης και της 2 ης τάξης που ήταν με μολύβι, άρα δεν

ήμασταν ακόμη έτοιμοι.

Η λευκή σελίδα με γέμιζε χαρά. Έγραφα τον τίτλο «Κείμενο» και αυτό

θα ήταν παιδικά εικονογραφημένες αράδες ή μικρο-διασκευή κάποιας

ιστορίας, όπως η Αργοναυτική Εκστρατεία σε στίχους που

πρόκάλεσε πολύ γέλιο στην τάξη και μεγάλη ντροπή για μένα να

διαβάζει ο δάσκαλος την έμμετρη παρωδία μου με στόμφο που δεν

ήταν στο ύφος του κειμένου. Το ξεκίνημα της κουβέντας μας με

γυρίζει πίσω στο αγαπημένο μου παιδικό χόμπι με τις λέξεις και σας

ευχαριστώ!

Σημείωση: Ημερολόγιο δεν κράτησα ποτέ. Σημειώσεις «μπονζάι»,

πάντα. Κι αφού με ρωτάτε για το όνειρο της μυθοπλασίας, ναι,

κρατούσα και σημειώσεις από όνειρα της νύχτας.

2)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Ποια ήταν η πηγή

έμπνευσης αυτού του μυθιστορήματος?

Μια ιστορία που έχει την αρχιτεκτονική ενός καλειδοσκοπικού παζλ,

έχει ωστόσο κι ένα κομβικό θέμα - ιδέα, ακόμη κι αν αυτό βρίσκεται

ακόμη στο πίσω μέρος του μυαλού μας όταν τη συνθέτουμε. Ως

χώρος, η έμπνευσή μου φωλιάζει στην αθηναϊκή γειτονιά και στους

ανθρώπους της, στις σχέσεις τις συγγενικές και σ’ εκείνες που έχουν

την ενέργεια να εξελλίσονται σε πολύ δυνατούς δεσμούς κι ας μην

έχουν τις ρίζες τους στο «οικογενειακό δέντρο». Τις «συγγένειες» δεν

τις φτιάχνει μόνο το πολύτιμο αυτό δέντρο, αλλά και η ζωή.

Είναι μια ιστορία όψιμης ενηλικίωσης, σ’ ένα ”ensemble”, όπου όλα

τα θέματα – τα φαινομενικά κυρίαρχα και τα άλλα - έχουν την ίδια

βαρύτητα, το ίδιο και οι πρωταγωνιστές και οι β’ ρόλοι. Όλα

εναλλάσοονται σε πρώτο και σε δεύτερο πλάνο.

3)Ποια θεωρείται ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?

Αυτά περιμένω με χαρά να τα πει ο αναγνώστης. Κι ίσως για κάθε

αναγνώστη τα «δυνατά σημεία» να διαφέρουν. Μετά τη μοναχική

διαδρομή της συγγραφής, το βιβλίο ανήκει πλέον στους ανθρώπους

που το παίρνουν στα χέρια τους και η αναγνωστική ματιά

πολλαπλασιάζεται με κάθε ανάγνωση. Η απλότητα στη γραφή είναι η

φυσική τάση και η προσωπική αισθητική μου, η εικονοποιία των

σκέψεων και των ιδεών, η ισορροπία στον υπαινιγμό και στο

χιούμορ, είναι τα στοιχεία που έχω ανάγκη τόσο ως αναγνώστης όσο

και ως συγγραφέας.

4)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.

Αντί για μήνυμα, θα έλεγα αίσθηση ενέργειας. Ακόμη και

υπερχειλίζοτσας.

5) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να

περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα ?

Τώρα είναι η στιγμή για τη Σεμίραμις που μόλις ξεκίνησε το τσάι της!

Τα σχεδια-«γράμματα» συνεχίζονται, αλλά χωρίς χρονοδιαγράμματα.

Θέλω, ωστόσο πολύ, στην επόμενη αφήγηση, «να τα πούμε σε τρίτο

πρόσωπο»!

6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος

που απορρίφθηκε ?

Αυτός ήταν ο τίτλος και είμαι πολύ ευτυχής που εγκρίθηκε και άρεσε

στις εκδόσεις Κάκτος! Ως τώρα, έχει αποδειχθεί διασκεδαστικά

αινιγματικός και η ερώτηση «...είναι η Βασίλισσα της Βαβυλώνας, το

βρήκα;;» είναι συχνή. Ο τίτλος πηγάζει από το «θέατρο του

παραλόγου» και τον αποφάσισα καθώς το γράψιμο προχωρούσε και

η ιστορία, με κάποιο παράλογο τρόπο (έτσι συμβαίνει στη

συγγραφή), είχε σχεδόν ξεφύγει από τα χέρια μου και είχε πλέον

περάσει στα χέρια των φανταστικών προσώπων της ιστορίας, με την

υπερχειλίζουσα ενέργεια και με την ήρεμη δύναμή τους.

7)Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή

ιδεών» για έναν συγγραφέα;

Τα βιώματα - και δεν εννοώ τα επεισόδια της ζωής του. Βιώματα είναι

όλα: μια λέξη, μια φράση, μια εικόνα, πράγματα που βρίσκονται στο

πίσω μέρος του μυαλού μας. Λέξεις, φράσεις, τόποι, θραύσματα

εμπειριών και παρατηρήσεις, όλα είναι βιώματα που για τον καθένα

έχουν διαφορετική γεύση και μυρωδιά κι όλα αναμιγνύονται

συνειδητά ή ασυνείδητα στη μυθοπλασία. Και, πάνω απ’ όλα, για

κάθε συγγραφέα, τα βιώματα από τα αναγνώσματά του. Είναι βέβαιο

πως έχουν ζυμωθεί με τα βιώματα της διαδρομής του/της στη ζωή.

8)Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;

Για την απόλαυση του κειμένου, για το μοίρασμα των ιδεών και των

ερωτηματικών, γιατί εκεί βρίσκονται «του κύκλου τα γυρίσματα που

ανεβοκατεβαίνουν», για την ανθρωπινη περιπέτεια.

9) Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο συγγραφέα, που σκέπτεται

να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο?

Θα απαντήσω ως αναγνώστης. Αίτημα προς τον συγγραφέα:

Να μην «συνταγογραφεί»! Τις συνταγές των γιατρών τις

ακολουθούμε ευλαβικά, αυτές είναι άλλο πράγμα. Η γραφή είναι

προσωπική υπόθεση και συνταγές δεν υπάρχουν.

10)Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για

ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να

βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Το »Πιες το τλσαι σου, Σεμίραμις» μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία - κι εμένα,

είναι πολύ εύκολο: το e-mail μου είναι mgpmarin@gmail.com και στο Instagram

@marina_bythebook. Σας ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας!

Πιες το τσάι σου, Σεμίραμις
ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Κάκτος Εκδόσεις
Μυθιστόρημα

Η Θάλεια είναι γέννημα θρέμμα της οδού Μ. Δεν μετακινείται, παρά μόνο για να πάει στο γραφείο του Βρασίδα Γκέκα και του Τέρη Χαμηλοθώρη, όπου εργάζεται.

Η Θάλεια ζει με την αδελφή της, την Ερατώ. Οι γείτονες τις ονομάζουν «Μούσες της διπλανής πόρτας». Οι γείτονες που γελούν, τσακώνονται, χορεύουν, θορυβούν. Ο μισός τρίτος όροφος δεν έχει ησυχία.

Ωστόσο, η Θάλεια κι η Ερατώ ζουν «στη σκοτεινή πλευρά του ορόφου». Κι ας μην ζει πια εκεί ο κύριος Κ…

Ένα απόσπασμα:

Η προσσελήνωση έγινε στο σαλόνι. Κάποιοι λένε πως δεν έγινε ποτέ και πως είναι ψέμα. Όμως, έγινε∙ και μάρτυρες υπάρχουν γι’ αυτό πολλοί.

Όχι όλοι πια, αλλά έχουν μείνει αρκετοί που το θυμούνται και, σίγουρα, η Πηνελόπη κι εγώ.

Τα γεγονότα ήταν τα εξής και μπορούμε να βάλουμε την υπογραφή μας:

«Η προσσελήνωση έγινε στον τρίτο και η προσγείωση στο ισόγειο. Υπογραφή: Θάλεια - Πηνελόπη».



Τι ήταν τελικά η προσσελήνωση;

Για τον στρατηγό, το φεγγάρι ήταν το πιο λαμπρό αστέρι.

Για τη γυναίκα του, ήταν πέτρες και χώμα – και ζωή δεν είχε.

Για τον Γιώργο και τη Γεωργία, ήταν το ξεκίνημα του νέου σπιτικού τους.

Για τα παιδιά, ήταν μια ξαφνική γιορτή τον Ιούλιο.

Για την Ερατώ, ήταν μια βασανιστική βραδιά ανάμεσα σε ανθρώπους.

Για μένα, το ταξίδι στο φεγγάρι ήταν πολύ μακριά για να με αφορά. Η προσσελήνωση στο σαλόνι, όμως, μου έμεινε αξέχαστη. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σ’ ένα σπίτι γεμάτο ζωή!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Η Μαρίνα Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Μεγάλωσε στην Κυψέλη και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η επαγγελματική διαδρομή της ξεκίνησε από τη μετάφραση, συνεχίστηκε στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» και, από το 1996, εργάζεται στο αεροδρόμιο της Αθήνας, όπου είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα, ενώ κείμενά της δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά μέσα. Το μυθιστόρημα Πιες το τσάι σου, Σεμίραμις είναι το δεύτερο βιβλίο της, μετά τη συλλογή διηγημάτων Γλυκιά πενικιλίνη που κυκλοφόρησε το 2018.