Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τoν συγγραφέα κ. ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΑΡΕΝΤΖΙΔΗ με το βιβλίο του ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ
Κε ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΑΡΕΝΤΖΙΔΗ, συστήστε μας με λίγα λόγια
το βιβλίο σας. Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο
καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Η “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ” είναι ένα σκληρό και πλήρως αυθεντικό
αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα στοιχεία παραφυσικού, παραδοχές
της Παραψυχολογίας και διάχυτο υπερφυσικό τρόμο. Η πλοκή του είναι
κινηματογραφική, παρουσιάζει συνεχείς καθηλωτικές ανατροπές και το
φινάλε είναι εντελώς απρόβλεπτο. Διαδραματίζεται στο
εγκαταλελειμμένο χωριό των Σκοτεινών (Μόρνα) Πιερίας, στις περιοχές
των Φωτεινών και Κάτω Μηλιάς Πιερίας, στην πόλη της Κατερίνης,
στην Αστυνομική Διεύθυνση και στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης
καθώς και στην περιοχή των Κάστρων Θεσσαλονίκης.
Η “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ” δεν είναι ένα συνηθισμένο μυθιστόρημα
που με ευκολία μπορούμε να κατατάξουμε αμιγώς είτε στην αστυνομική
λογοτεχνία είτε σ’ αυτήν του τρόμου ή φαντασίας. Αποτελεί ένα
ιδιαίτερο «πάντρεμα» όλων αυτών. Η χιλιοειπωμένη ιστορία του
αφοσιωμένου στο καθήκον ήρωα αστυνομικού που προσπαθεί μέσα σε
άπειρες δυσκολίες κι εμπόδια να εξιχνιάσει τα ειδεχθή εγκλήματα ενός
εμμονικού, παρανοϊκού κατά συρροή δολοφόνου (αντιήρωα), μπορεί
αρχικά να προϊδεάζει τον αναγνώστη για μια ιστορία αστυνομικής
λογοτεχνίας, αλλά μετά το τέλος του τρίτου κεφαλαίου τα πράγματα
αρχίζουν να αλλάζουν.
Από το σημείο εκείνο και μετά, ξεκινούν να υπεισέρχονται αναφορές και
φαινόμενα τα οποία εντάσσονται είτε στην σφαίρα του παραφυσικού είτε
ακόμη και του υπερφυσικού, τα οποία εμπλέκονται, με έναν ανεξήγητο
στην αρχή τρόπο, με αιματοβαμμένα περιστατικά εγκλημάτων που
διαπράττονται με ένα συγκεκριμένο αλλά χωρίς καμία λογική μοτίβο.
Ξεκίνησα την συγγραφή του μυθιστορήματός μου στις αρχές του έτους
2021. Εργάστηκα εντατικά για την περαίωση του και το κείμενο ήταν
πλήρως ολοκληρωμένο το καλοκαίρι του έτους 2022. Φυσικά όλο αυτό
το χρονικό διάστημα δεν αναλώθηκε μόνο στην συγγραφή, αλλά και στις
επανειλημμένες επιτόπιες αυτοψίες στους χώρους όπου διαδραματίζονται
τα περιγραφόμενα περιστατικά που απαρτίζουν την πλοκή, οι οποίοι
είναι απολύτως υπαρκτοί κι ανταποκρινόμενοι στις περιγραφές. Φυσικά
λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας, θέματα της Νομικής επιστήμης,
της Ιατροδικαστικής και του Αστυνομικού Δικαίου, ήταν οικεία.
Παράλληλα ως λάτρης της Παραψυχολογίας και του παραφυσικού δεν
δυσκολεύθηκα να παντρέψω την ιδιαίτερη αυτή θεματική με την
καθαρόαιμη αστυνομική λογοτεχνία.
Ποια θεωρείται ότι είναι τα δυνατά στοιχεία του
βιβλίου σας?
Ως ένας μάχιμος Αξιωματικός πεδίου της Ελληνικής Αστυνομίας
(απόστρατος πλέον) που υπηρέτησα για ένα μεγάλο μέρος της καριέρας
μου σε μάχιμες κεντρικές υπηρεσίες της Διεύθυνσης Ασφαλείας
Θεσσαλονίκης, ασχολούμενος με εξιχνίαση εγκλημάτων κατά της Ζωής
και Ιδιοκτησίας, Ναρκωτικών και Οργανωμένου Εγκλήματος,
προσεγγίζω μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μια πλειάδα θεμάτων όπως:
α) Την γνήσια και χωρίς υπερβολές κι ακρότητες αστυνομική πρακτική
για την εξιχνίαση εγκλημάτων με όλους τους κανόνες και τα
υπηρεσιακά πρωτόκολλα. Συνεπώς εκφράζεται κι αναδεικνύεται με
απόλυτο τρόπο η αυθεντικότητα της περιγραφόμενης αστυνομικής
έρευνας και είναι βέβαιο ότι αυτό καθ’ αυτό το βιβλίο θα ενθουσιάσει
τους οπαδούς της γνήσιας και ρεαλιστικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
β) Παράλληλα προσεγγίζονται φαινόμενα τα οποία εντάσσονται στην
σφαίρα του παραφυσικού και της παραψυχολογίας, που θα τραβήξουν το
ενδιαφέρον ενός μεγάλου αριθμού αναγνωστών οι οποίοι ελκύονται από
τέτοια θεματική. Το δέσιμο και συνταίριασμα των δύο λογοτεχνικών
ειδών (αστυνομικό με παραφυσικό) πραγματοποιείται με τρόπο που θα
οδηγήσει τον αναγνώστη να εντρυφήσει σε μη γνωστές στο ευρύ κοινό,
σκοτεινές πλευρές του παραφυσικού όπως την εξω-αισθητηριακή
αντίληψη, την μαντική τέχνη των καρτών Ταρώ, την παρελθοντική
αναδρομή μέσω της υπνωτικής έκστασης, την προμνησία (γνωστή ως
déjà vu) τα στοιχειώματα, τα φοβικά φαινόμενα και τον υπερφυσικό
τρόμο.
γ) Επιπρόσθετα γίνεται αναφορά φαινομένων που δεν μπορούν να
εξηγηθούν με τα μέσα που διαθέτει η σύγχρονη επιστήμη, αντίκεινται
στους νόμους του Σύμπαντος και της Φυσικής κι αγγίζουν τα όρια του
ανεξήγητου και του υπερφυσικού. Μπορεί στο μακρινό μέλλον, τα
φαινόμενα αυτά να γίνουν κατανοητά, μπορεί κι όχι. Μέχρι τότε ο
άνθρωπος θα τα κοιτά με δέος, απορία και φόβο, ονοματίζοντάς τα
θαύματα, δαιμονισμούς ή εκδηλώσεις υπερκόσμιων οντοτήτων.
Το μυθιστόρημα με τίτλο “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ” δεν είναι απλά ένα
ακόμη αστυνομικό θρίλερ με πολύ σκληρές (έως αποκρουστικές) σκηνές
που ίσως θεωρηθεί ότι προσιδιάζει περιγραφικά σε ένα ωμό σενάριο
ενός splatter film. Δεν είναι ένα ψυχαγωγικό, χαρούμενο ανάγνωσμα.
Δεν έχει σκοπό να χαρίσει στιγμές χαλάρωσης κι αναψυχής στον
αναγνώστη που επιθυμεί να διαβάσει κάτι ανάλαφρο, πικάντικο,
διασκεδαστικό και χαλαρωτικό. Προσπαθεί να ταυτίσει τον αναγνώστη
με τον ήρωα του μυθιστορήματος και ειδικότερα να τον οδηγήσει στο να
βιώσει την αγωνία του πρωταγωνιστή, το πάθος και την εναγώνια
προσπάθειά του να φτάσει στην εξιχνίαση των ειδεχθών, πρωτοφανών
εγκλημάτων στην ήσυχη περιοχή του Νομού Πιερίας αλλά και να
κατακλυσθεί από τα έντονα συναισθήματα φόβου και δέους απέναντι στο
άγνωστο και το παραφυσικό.
Ενώ φαίνεται να ξεκινάει από ένα κοινό και γνωστό υπόστρωμα, η πλοκή
διερχόμενη μέσα από πολλά πλεγμένα επίπεδα μετεξελίσσεται σε ένα
κρεσέντο σκληρής βίας, θανατερού τρόμου κι ανείπωτης αγωνίας κι ο
αναγνώστης ενώ σκέφτεται ότι τέτοια γεγονότα δεν είναι δυνατό να
συμβούν ο σπόρος της αμφιβολίας φυτεύεται μέσα του δημιουργώντας
ερωτήματα για την γνώση που κατέχουμε σχετικά με τον κόσμο που μας
περιβάλλει.
Πολλοί από τους αναγνώστες έχουν επικοινωνήσει μαζί μου και όλοι
ανεξαιρέτως εκφράζουν την αίσθηση ταύτισής τους με τον
πρωταγωνιστή και την βιωματική αίσθηση που τους δημιουργείται, σαν
να «ζουν» και κινούνται στους περιγραφόμενους τόπους. Η καθήλωση
είναι τέτοια, που πολλοί μου λένε ότι τελειώνουν το βιβλίο το πολύ σε
ένα διήμερο.
Ένα συνταρακτικό αστυνομικό βιβλίο βγαλμένο από
τα έγκατα των θρύλων της ελληνικής επαρχίας!
Πρόκειται για μια ιστορία την οποία σας διηγήθηκαν ότι
συνέβη κάποτε ή είναι προϊόν μυθοπλασίας?
Εμπνεύστηκα το μυθιστόρημα αυτό, από ένα εγκαταλελειμμένο χωριό
της υπαίθρου του Νομού Πιερίας, ένα χωριό φάντασμα.
Τα Σκοτεινά Πιερίας.
Ένα ανήλιο, έρημο χωριό στον ορεινό όγκο των Πιερίων, κρυμμένο
κάτω από την σκιά του Ολύμπου, με την ιστορία του να βρίθει από
θρύλους, φαντάσματα, οπτασίες, στοιχειώματα και φοβικά φαινόμενα.
Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να εξηγήσει γιατί ένα χωριό που έσφυζε από
ζωή, περιτριγυρισμένο από ένα τεράστιο σε έκταση δάσος οξιάς και με
ένα βραβευμένο κρατικό εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου,
εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του ομαδικά και βεβιασμένα στα
μέσα της δεκαετίας του ’60.
Σήμερα τα Σκοτεινά ή Μόρνα -όπως ήταν η παλαιότερη ονομασία του-
είναι ένα χωριό φάντασμα. Μόρνα σημαίνει «σκοτεινός τόπος» και στις
παρυφές του κυλά ο Μόρνος (σκοτεινός ποταμός) με τα μαύρα νερά. Οι
κάτοικοί του μετακινήθηκαν περίπου 13 χιλιόμετρα ανατολικά ιδρύοντας
ένα νέο χωριό που το ονόμασαν Φωτεινά, ονομασία ακριβώς αντίθετη με
την προηγούμενη.
Γιατί οι κάτοικοι των Σκοτεινών εγκατέλειψαν τον τόπο τους τόσο
βιαστικά αρνούμενοι να εξηγήσουν τους λόγους της απόφασής τους
αυτής; Αν σήμερα βρει κάποιος το θάρρος να επισκεφθεί το έρημο χωριό
(φρόνιμο θα ήταν μόνο με το φως της ημέρας) κι επιχειρήσει να μπει στα
παρηκμασμένα σπίτια θα διαπιστώσει πως η φυγή των κατοίκων έγινε με
ιδιαίτερη βιασύνη και χωρίς προετοιμασία, σαν κάτι το ανεξήγητο και
δυσοίωνο να επίσπευσε την εγκατάλειψη.
Προβλήθηκαν κατά καιρούς κάποιοι λόγοι που δεν στάθηκαν όμως
ικανοί να εξηγήσουν την σπουδή αυτής της φυγής. Η μεταφορά του
εργοστασίου ξυλείας στο Λιτόχωρο. Η ακατάλληλη γεωγραφικά
τοποθεσία του οικισμού που ήταν χτισμένο σε μια στενή κοιλάδα στα
Πιέρια όρη ανάμεσα σε δυο βουνά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με
την πολύ πυκνή δασώδη βλάστηση κρατούσαν μακριά τον ήλιο τις
περισσότερες ώρες της ημέρας. Ξημέρωνε αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς.
Στο φαινόμενο αυτό οφείλεται και η ονομασία του χωριού.
Ίσως όμως ο πραγματικός λόγος να ήταν άλλος. Πολλοί ερευνητές του
παραφυσικού ήλθαν σε επαφή με τους παλαιούς κατοίκους του χωριού
και λίγα στόματα- ανεπίσημα κι ανώνυμα- άνοιξαν. Ένας ορυμαγδός
αποκαλύψεων ξέσπασε κεντρίζοντας το ενδιαφέρον αρθρογράφων,
τηλεοπτικών μέσων και κυνηγών του ανεξήγητου.
Θρύλοι, δεισιδαιμονίες και φοβικά φαινόμενα αποκαλύφθηκαν.
Πολλοί μιλούσαν για γυμνές νεράιδες που χόρευαν τα βράδια στα νερά
του ποταμού Μόρνου κι όποιος τις συναντούσε θα έχανε την μιλιά του ή
θα πέθαινε. Τα βράδια στα σοκάκια του χωριού κυκλοφορούσαν μικρά
γυμνά κορίτσια ή κατ’ άλλους μωρά, τα λεγόμενα «γκουλιαβούδια» ή
«γκουλιαγκούδια» χορεύοντας τον δικό τους σκοτεινό χορό και
κλαίγοντας γοερά. Πριν το ξημέρωμα, ανέβαιναν στην κορυφή του
βουνού και κρύβονταν σε μια σπηλιά περιμένοντας να ξαναβραδιάσει για
να συνεχίσουν την τρομακτική τους δραστηριότητα.
Υπήρχαν εγκαταλελειμμένα σπίτια που θεωρούνταν στοιχειωμένα. Το
πιο διάσημο είναι το «σπίτι με το μαλλιαρό χέρι», ερείπια του οποίου
υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο ιδιοκτήτης του
έφυγε μετανάστης εγκαταλείποντάς το κι όποιος αποτολμούσε να μπει
στο εσωτερικό του, ένα μαλλιαρό χέρι θα τον άρπαζε και θα τον
οδηγούσε σε ένα φρικτό τέλος.
Φοβικά φαινόμενα εμφανιζόταν στην περιοχή του «Τούρκου».
Απόκοσμες φωνές και ουρλιαχτά, ήχοι αγήινης προέλευσης και
εμφανίσεις σκιών και φαντασμάτων.
Όλα τα παραπάνω τρομοκρατούσαν τους κατοίκους με αποτέλεσμα τις
ώρες που έπεφτε το σκοτάδι να μην βγαίνουν από τα σπίτια τους.
Ίσως η πραγματική αιτία της εσπευσμένης φυγής των κατοίκων να ήταν
ακριβώς αυτή. Η αποφυγή της διαβίωσης σε ένα σκοτεινό τόπο, ανάμεσα
σε θηριώδη δασωμένα βουνά και με ελάχιστες ώρες ηλιοφάνειας, που
μόλις έπεφτε το σκοτάδι φασματικές μορφές κυκλοφορούσαν στα στενά
σοκάκια του και μέρη απαγορευμένα που προξενούσαν υπερφυσικό
τρόμο στον οποιοδήποτε τα πλησίαζε.
Για το χωριό των Σκοτεινών υπάρχει εκτεταμένη αρθρογραφία. Αρκετές
ήταν και οι τηλεοπτικές εκπομπές που ασχολήθηκαν με τους θρύλους
του. Η συγκεκριμένη τοποθεσία έλκει όλες τις εποχές του χρόνου
επισκέπτες, που περιδιαβαίνουν τα μονοπάτια της, ευελπιστώντας να
αντικρύσουν κάποιο από τα μυστήρια του σκοτεινού αυτού τόπου.
Ως συγγραφέας χρησιμοποιώ κάποιους από τους προαναφερόμενους
θρύλους του εγκαταλελειμμένου χωριού, για να δημιουργήσω με την
πένα μου ένα σκληρό αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα στοιχεία
παραφυσικού και παραδοχές της Παραψυχολογίας, στο οποίο, εκτός από
την ανθρώπινη εγκληματική δραστηριότητα, ενεδρεύει και το
υπερφυσικό στοιχείο σε κάθε κεφάλαιό του.
Φυσικά, πέραν των παραπάνω, η ιδιαίτερη πλοκή του βιβλίου και οι
συμμετέχοντες χαρακτήρες είναι προϊόντα μυθοπλασίας.
Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου σας? Υπήρξε
κάποιος άλλος που απορρίφθηκε?
Ο τίτλος του βιβλίου μου “ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ” αποφασίσθηκε εξ’
αρχής από εμένα και είναι ένας συνδυασμός του ονόματος της
τοποθεσίας όπου λαμβάνει χώρα η μυθοπλασία, του σκοτεινού
χαρακτήρα της πλοκής αλλά και των ιδιόμορφων παραφυσικών
γεγονότων που επισυμβαίνουν. Φυσικά χωρίς να υπεισέλθω σε
λεπτομέρειες- για να μην μειώσω την δύναμη της αγωνίας που γεννά η
πλοκή του βιβλίου- θα αναφέρω τα κάτωθι:
Η Xίμαιρα ήταν ένα φοβερό τέρας της Ελληνικής μυθολογίας το οποίο
είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και ουρά φιδιού και φυσικά δεν
υπάρχει, στην κυριολεξία, στην πλοκή του έργου. Η μυθολογική της
μορφή στην σημερινή εποχή έχει μεταφορική σημασία. Χρησιμοποιείται
αρχικά για να δηλώσει κάτι που φτιάχτηκε σαν συνδυασμός πολύ
διαφορετικών μεταξύ τους πραγμάτων (π.χ. κάποιον οργανισμό στην
επιστήμη της γενετικής, ένα υβρίδιο) αλλά μπορεί και να εκφράζει κάτι
το φανταστικό, το ανέφικτο, το ονειρικό, το ουτοπικό, το
φαντασιακό, το αδύνατο να υπάρξει και να πραγματοποιηθεί.
Η Χίμαιρα αντιπροσωπεύει οτιδήποτε αντιφατικό ή ασυμβίβαστο.
Σημαίνει επίσης διφορούμενες ενέργειες ή συναισθήματα, διαστροφές,
συγκρούσεις, αντιθέσεις, ασυνέπειες και το παράλογο.
Σύμφωνα με μια από τις πολλές ερμηνείες που έχουν δοθεί κατά καιρούς
για να περιγράψουν τον συμβολισμό του μυθικού αυτού τέρατος, η
χιμαιρική αυταπάτη έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη επαφής με την
πραγματικότητα και υποδηλώνει την απαξία που αισθάνεται ο νους όταν
η φαντασίωση της υποκειμενικής κρίσης αλλοιώνει την αισθητή
πραγματικότητα. Όλοι μας, πίσω στο ατομικό ασυνείδητο, ωθούμε
φόβους και τρόμους που βιώσαμε, τέρατα που θέλουμε να κρατήσουμε
μακριά και να τα ξεχάσουμε. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το υποσυνείδητο
μπορεί να φέρει αιφνίδια στην επιφάνεια τους τρόμους αυτούς, τα
κρυμμένα αυτά τέρατα, είτε μέσω των ονείρων, οπότε έχουμε τους
εφιάλτες, είτε εξαιτίας μιας έντονης ψυχικής διέγερσης.
Δεν θα κάνω περαιτέρω αναφορά, και καλώ τον αναγνώστη να
κατανοήσει τον συμβολισμό της Χίμαιρας αλλά και να βιώσει ο ίδιος,
μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης την Χιμαιρική αυταπάτη.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένα
βιβλίο, με αστυνομική ιστορία για να κρατήσει αμείωτο
το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία του
σελίδα?
Πρώτιστα, σημαντικό ρόλο, κατά την γνώμη μου, παίζει η
αυθεντικότητα. Ίσως εκμεταλλεύομαι το προνόμιο να έχω υπάρξει
Αξιωματικός της Αστυνομίας που χειρίστηκα προσωπικά περιπτώσεις
εγκληματικών δραστηριοτήτων πάσης φύσης, εκτεινόμενα σε ένα μεγάλο
μέρος του Ποινικού Δικαίου και φυσικά γνωρίζω όλες τις διαδικασίες και
τα πρωτόκολλα που ακολουθεί ένας ερευνητής αστυνομικός. Πέραν
αυτού όμως – όποιες και να είναι οι εμπειρίες και οι γνώσεις του
συγγραφέα-μια αστυνομική ιστορία πρέπει να είναι αυθεντική όσον
αφορά τους συμμετέχοντες (ήρωες-αντιήρωες- δευτερεύοντες ρόλους),
τους τόπους όπου διαδραματίζονται τα περιστατικά, τους τρόπους και τα
μέσα με τα οποία τελούνται οι παραβατικές πράξεις καθώς και οι
ακολουθούμενες διαδικασίες εξιχνίασης, έστω κι αν εκφεύγουν του
συνηθισμένου όπως στην προκείμενη περίπτωση του βιβλίου μου.
Νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική συγγραφή αν δεν προηγηθεί
μια ενδελεχής και λεπτομερής έρευνα κι επιτόπια αυτοψία.
Δεύτερον οι εμπλεκόμενοι στην διήγηση και ιδίως οι ήρωες και οι
αντιήρωες να είναι καθημερινοί άνθρωποι με φόβους, αγωνίες, ελπίδες
και προσδοκίες. Κανείς δεν θέλει να δει έναν πρωταγωνιστή ως
υπερήρωα ή έναν αντιήρωα ως τον απόλυτο σούπερ κακό. Όλοι θα
πρέπει κάποια στιγμή να «τσαλακωθούν», να λυγίσουν, να πονέσουν και
να φθάσουν στο ναδίρ της συναισθηματικής τους αδυναμίας.
Τρίτον, η καθήλωση του αναγνώστη. Να μην μπορεί να αφήσει το
βιβλίο από τα χέρια του και να συνεχίζει να διαβάζει μετά το τέλος του
κάθε κεφαλαίου. Να παρακαλεί να μην τελειώσει. Η πλοκή πρέπει να
κινείται σε διαβαθμισμένη και κλιμακούμενη σειρά γεγονότων και
ταυτόχρονα να προετοιμάζει, δίχως να είναι ορατό με μια πρώτη ματιά,
για την εξέλιξη των γεγονότων. Σ’ αυτό, ύψιστο ρόλο παίζει κατ’ αρχάς η
δημιουργία βιωματικής αίσθησης στον αναγνώστη, δηλαδή ότι δεν
διαβάζει απλώς μια διήγηση άλλα ότι είναι εκεί, ζει, βλέπει, αισθάνεται,
συμμετέχει και μπαίνει στον ρόλο του πρωταγωνιστή, νοιώθοντας τους
φόβους και τις αγωνίες του. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση πιστεύω ότι
συμβάλλει απόλυτα σ’ αυτό.
Τέταρτον και το σημαντικότερο η ανατρεπτικότητα. Και δεν μιλώ μόνο
για το φινάλε, το τελικό plot twist το οποίο πρέπει να είναι κάτι το
εντελώς απρόσμενο κι αναπάντεχο, αλλά το ιδιαίτερο αυτό
χαρακτηριστικό πρέπει να υφίσταται σε κάθε σημείο του βιβλίου ώστε ο
αναγνώστης εκεί που του δημιουργείται η αίσθηση ότι το κουβάρι
ξεμπλέκεται και ξεδιπλώνεται, την ίδια στιγμή αυτό που θεωρείται
δεδομένο να ανατρέπεται.
Τι είναι αυτό που γοητεύει τους αναγνώστες και τα
τελευταία χρόνια αναζητούν όλο και περισσότερο
βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας?
Μέσα στον ιδιαίτερο ψυχισμό κάθε ανθρώπου υπάρχει η τάση της
περιπέτειας, της έρευνας και της αναζήτησης. Το αστυνομικό
μυθιστόρημα ικανοποιεί και τα τρία, εκφεύγοντας από την χαλάρωση,
τον αισθησιασμό και την ρομαντικότητα που προσφέρουν άλλου είδους
λογοτεχνικά δημιουργήματα. Ο αναγνώστης του αστυνομικού
μυθιστορήματος θέλει αφ’ ενός μεν να ταυτιστεί με τον ήρωα (συνήθως
αστυνομικό, ντέντεκτιβ ή ιδιωτικό ερευνητή), να νοιώσει τους φόβους,
την αγωνία και το πάθος του να φθάσει στην λυτρωτική εξιχνίαση των
εγκλημάτων και την δίκαιη τιμωρία των αυτουργών, αφ’ ετέρου δε, θέλει
να διερευνήσει, τον ταραγμένο και πολλάκις ανώμαλο ψυχισμό του
δολοφόνου και τα βαθύτερα αίτια που τον οδηγούν στην τέλεση των
εγκλημάτων.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που βρίσκεται βαθιά θαμμένο μέσα μας,
χωρίς, πολλές φορές, να θέλουμε να το παραδεχθούμε. Είναι η
τρομολαγνεία. Θέλουμε να φοβηθούμε, αισθανόμαστε ηδονή στην
αίσθηση του τρόμου που έρπει προς το μέρος μας, μας συναρπάζει η
φρίκη, αρκεί βέβαια όλα αυτά να πηγάζουν από τις σελίδες ενός βιβλίου
ή την οθόνη μιας τηλεόρασης ενώ εμείς βρισκόμαστε στον ασφαλή
κλωβό του σπιτιού μας και γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι φανταστικά
και δεν θα μας αγγίξουν πραγματικά.
Οι εικόνες τρόμου, όσο απωθητικές και να είναι, πάντα ερεθίζουν την
φαντασία των θεατών. Οι άνθρωποι, από τους ιστορικούς χρόνους,
ανέκαθεν αρέσκονταν στα βάρβαρα θεάματα και έχοντας έμφυτη αυτήν
την φυσική τάση προς τη φρίκη, έσπευδαν πάντα να παρακολουθούν
οτιδήποτε περιείχε βία και αίμα. Η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση είναι
πολύπλοκη και αντιφατική. Ίσως η θέαση του θανάτου ενός άλλου
ανθρώπου, δίνει την αίσθηση στον θεατή και την ικανοποίηση συνάμα,
ότι ο ίδιος είναι τελικά τυχερός που ζει, αναπνέει και ξεφεύγει απ’ την
μακάβρια αγκαλιά του Χάρου.
Σύμφωνα άλλωστε και με την ρήση του Stephen king:
«Επινοούμε φανταστικούς τρόμους για να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε
τους πραγματικούς.»
Εσείς διαβάζετε? Πείτε μας αγαπημένα σας βιβλία
και συγγραφείς.
Διαβάζω από την εφηβική μου ηλικία αστυνομική λογοτεχνία και
λογοτεχνία του υπερφυσικού. Επιπρόσθετα πάντα με συνάρπαζε η
μελέτη της παραψυχολογίας και των παραφυσικών- αποκρυφιστικών
φαινομένων. Έχω επηρεαστεί βαθύτατα από τον Graham Masterton, τον
οποίο θεωρώ τον αρχιερέα του τρόμου. Όλα του τα βιβλία τα θεωρώ
αγαπημένα ιδίως αυτά της πρώιμης συγγραφικής εποχής του.
Αγαπημένοι μου συγγραφείς οι Stephen King, Dean Koontz, Dan Brown,
Brian Lumley και φυσικά ο H.P. Lovecraft ο οποίος εισήγαγε την έννοια
του υπερκόσμιου τρόμου στην λογοτεχνία του φανταστικού. Οι Agatha
Kristie, Ζωρζ Σιμενόν και Γιάννης Μαρής από την σκοπιά της
καθαρόαιμης αστυνομικής λογοτεχνίας.
Θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς, για
να σας γνωρίσουμε καλύτερα
Γεννήθηκα το έτος 1964 και μεγάλωσα στην πόλη των Σερρών. Κατοικώ
μόνιμα από το έτος 1990 στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Το έτος 1982 κατατάχθηκα στην Ελληνική Αστυνομία, φοίτησα σε όλες
τις παραγωγικές Σχολές εκπαίδευσης- μετεκπαίδευσης του Σώματος κι
εξελίχθηκα μέχρι και τον βαθμό του Ταξιάρχου εν ενεργεία. Υπηρέτησα
στο Σώμα συνολικά τριάντα τρία (33) έτη κι αποστρατεύθηκα το έτος
2015 με το βαθμό του Αντιστρατήγου ε.α.
Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου υπηρέτησα ως Προϊστάμενος σε
κεντρικές Υπηρεσίες της Διεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης,
ασχολούμενος με εξιχνίαση εγκλημάτων κατά της Ζωής και Ιδιοκτησίας,
Ναρκωτικών και Οργανωμένου Εγκλήματος. Το χρονικό διάστημα των
ετών 2013,2014 και 2015 ως Ταξίαρχος, διετέλεσα Διευθυντής της
Διεύθυνσης Αστυνομίας Θεσσαλονίκης.
Εκπαιδεύθηκα στις Η.Π.Α. και σε Ευρωπαϊκά κράτη σε ποικίλα θέματα
δίωξης του διασυνοριακού οργανωμένου εγκλήματος.
Μετά την αποστρατεία μου ασχολούμαι με την συγγραφή, ελκυόμενος
ιδίως από την μελέτη του παραφυσικού και της παραψυχολογίας,
φαινόμενα των οποίων συνδυάζω με την σύγχρονη αστυνομική
λογοτεχνία. Επιπροσθέτως ασχολούμαι με την τέχνη της
ζωγραφικής, λαμβάνοντας μέρος σε ομαδικές εικαστικές εκθέσεις.
Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια, τι
καινούργιο ετοιμάζετε;
Ήδη συγγράφω ένα νέο αστυνομικό μυθιστόρημα με στοιχεία
παραψυχολογίας και υπερφυσικού τρόμου το οποίο, φυσικά, θα θέσω υπ’
όψη του εκδοτικού μου οίκου όταν περαιωθεί. Θεωρώ ότι είναι
σκληρότερο και πιο τρομακτικό από την «ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΧΙΜΑΙΡΑ» και
πιστεύω να αγαπηθεί από τους αναγνώστες που βρήκαν το θάρρος να
διαβάσουν το προαναφερόμενο.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να
ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας
πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το
βιβλίο σας
Το βιβλίο μου κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις ΠΗΓΗ, Φιλίππου
49, Θεσσαλονίκη και Κωλέττη 15 & Εμ. Μπενάκη Εξάρχεια, Αττική. Ο
υποψήφιος αναγνώστης μπορεί να το παραλάβει απ’ ευθείας από τα
γραφεία του εκδοτικού οίκου ή να το παραγγείλει εύκολα από τον
διαδικτυακό τόπο www.pigi.gr αλλά και να το βρει σε φυσικά ή
διαδικτυακά βιβλιοπωλεία.
Το προφίλ μου στο Facebook είναι: Giarentzidis Vasileios και στο
Instagram: giarentzidis_vasileios.
Θα χαιρόμουν πολύ αν κάποιος αναγνώστης της «ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ
ΧΙΜΑΙΡΑΣ» μου στείλει την κριτική του με ένα προσωπικό μήνυμα στο
messenger.
Eυχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να φιλοξενήσετε την συνέντευξή
μου.
Με εκτίμηση,
ΓΙΑΡΕΝΤΖΙΔΗΣ Βασίλειος
Σκοτεινή Χίμαιρα
Συγγραφέας: Βασίλης Γιαρεντζίδης,
Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή
Ένα συνταρακτικό αστυνομικό βιβλίο βγαλμένο από τα έγκατα των θρύλων της ελληνικής επαρχίας!
Σκοτεινά Πιερίας
Ένα ανήλιο, έρηµο χωριό κρυµµένο στη σκιά του Ολύµπου, µε την ιστορία του να βρίθει από θρύλους, φαντάσµατα, οπτασίες, στοιχειώµατα και φοβικά φαινόµενα. Οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν στα µέσα της δεκαετίας του ’60 οµαδικά και βεβιασµένα, για να αναζητήσουν το φως και τη γαλήνη των ψυχών τους.
Μια πλούσια οικογένεια –πλέον µοναδικοί κάτοικοι του χωριού– σε ένα παλιό, πέτρινο αρχοντικό σπίτι, που κρύβει φρικτά κι ανοµολόγητα µυστικά κι ένα παράξενο και αινιγµατικό κορίτσι ξεχασµένο και φυλακισµένο στα βρόµικα µπουντρούµια του.
Ένας εµµονικός δολοφόνος που αποκεφαλίζει τα θύµατά του στην ύπαιθρο της Πιερίας µε άγνωστα κίνητρα.
Ο νέος διοικητής της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Κατερίνης, Αλέξανδρος Αυγέρης, βλέπει την καθηµερινότητά του να ανατρέπεται µε καταιγιστικό ρυθµό, καθώς εµπλέκεται, µια βροχερή νύχτα, στον ιστό ενός τροµακτικού µυστηρίου από το παρελθόν, που το ακολουθούν ειδεχθείς δολοφονίες, κανιβαλισµοί πτωµάτων κι ανεξήγητα φαινόµενα µέσα στη σφαίρα του παραφυσικού.
Ενώ µια µαύρη σκιά αποκρουστικών φόνων ρίχνει τα πέπλα της στην ευρύτερη περιοχή, βυθίζοντάς τη στο χάος και σε ποταµούς αίµατος, ο ίδιος, συνεπικουρούµενος από µελετητές του υπερφυσικού, θα αποδεχθεί ότι η πρωτόγνωρη αυτή εγκληµατική λαίλαπα δεν µπορεί να αντιµετωπιστεί µε συµβατικά υπηρεσιακά µέσα, παρά µόνο ακολουθώντας τα υπερβατικά µονοπάτια της παραψυχολογίας και του αποκρυφισµού.
Θα καταφέρει ο διοικητής ασφαλείας να εγκαταλείψει τον ορθολογικό και στερεότυπο τρόπο σκέψης και αστυνοµικής δράσης για να φθάσει στην εξιχνίαση των αποτρόπαιων εγκληµάτων και να προστατεύσει τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν από µια πανίσχυρη, δαιµονική δύναµη που γεννά φρικιαστικές χίµαιρες και σπέρνει καταστροφή και θάνατο στο διάβα της;
Το πιο αυθεντικό αστυνοµικό βιβλίο µε έντονα στοιχεία υπερφυσικού που θα κάνει ακόµα και τους πιο ατρόµητους αναγνώστες να λυγίσουν.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!