ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΞΕΝΟΦΩΝ ΑΓΓΕΛΟ για το βιβλίο του «ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΞΕΝΟΦΩΝ ΑΓΓΕΛΟ, του βιβλίου «ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.


Κε ΞΕΝΟΦΩΝ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας, ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ. 

Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να δίνετε χώρο και χρόνο στο βιβλίο μου.


1)Συστήστε μας με  λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι ιδιαίτερο θa διαβάσουμε σ αυτό? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία? 

Δεν ξέρω αν έχω την ικανότητα να αποστασιοποιηθώ και να δω την ιστορία του Ίκαρου έξω από τη συναισθηματική εμπλοκή που αναπόφευκτα, ως δημιουργό, με δένει μαζί της.

Προσπαθώντας να γίνω το τρίτο μάτι και να την αντιμετωπίσω ως αναγνώστης και μόνο, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια πολύ απλή και καθημερινή ιστορία. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που πόνεσε, αλλά δεν τα βαλε κάτω, που πάλεψε να επιζήσει σ’ έναν κόσμο σκληρό, άγριο και άδικο και που αξιώθηκε κάποια στιγμή να συναντήσει την αληθινή αγάπη. Μπόρεσε να την κρατήσει και να οδηγηθεί στο φως, είναι το ερώτημα που διατρέχει το βιβλίο και που θα ήμουν ευτυχής, αν κατάφερνε να προβληματίσει τους αναγνώστες μου.

Ως μια τέτοια, λοιπόν, ιστορία θέλω να πιστεύω ότι με την αλήθεια και την αυθεντικότητά της μπορεί να αγγίξει αυτόν που θα την διαβάσει, να του δημιουργήσει οικείες εικόνες και να του ξυπνήσει γνώριμα συναισθήματα, να του φτιάξει ατμόσφαιρες και να του συστήσει ήρωες που θα τον κρατήσουν κοντά τους και θα τον κάνουν να ενδιαφερθεί μέχρι τέλους για την υπόθεση και τους χαρακτήρες της.


2)Πείτε μας πως σας ήρθε η έμπνευση για αυτή την ιστορία? Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Η έμπνευση για τον Ίκαρο ήρθε εντελώς τυχαία, από ένα αρχικό ονόματος που συνάντησα σ’ ένα πολυαγαπημένο βιβλίο. Εκείνο το -Β- με προβλημάτισε πολύ, μου κίνησε την περιέργεια να αφουγκραστώ την ιστορία του, το παρελθόν του και πιθανόν να μάθω το παρόν και να υπολογίσω το μέλλον του. Έγινε, έτσι, ο Βασίλης, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας και ειλικρινά εύχομαι να μην τον πρόδωσα με τις ακροβασίες της φαντασίας μου.

Όσον αφορά, τώρα, την έμπνευση, θα ‘λεγα ότι λαμβάνω ερεθίσματα από τα πάντα. Καμιά φορά είναι ένα ενδιαφέρον πρόσωπο που θα δω μπροστά μου και θα μου μιλήσει, άλλες μια τυχαία κουβέντα που θα μ’ αγγίξει, ένας άσπονδος λόγος που θα με χτυπήσει κατάστηθα, κι άλλες φορές πάλι, μια μυρωδιά που θα μου ξυπνήσει εικόνες παλιές και οικείες. Η μνήμη και η φαντασία παίζουν επίσης τον δικό τους ρόλο. Στις ανασκαφές της μνήμης βρίσκω τυχαία, (ή και όχι), κάποια κτερίσματα που θα ήθελα να συντηρήσω και πιθανώς να διακοσμήσω στο χαρτί και η φαντασία έρχεται ευθύς ως αρωγός να τους προσθέσει στα γδαρσίματα ή τα σπασίματά τους για να τα κάνει ολοκληρωμένη εικόνα. Κάπως έτσι διαλέγω να διαχειρίζομαι την έμπνευση.


3)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας?

Δεν ξέρω αν υπάρχει μήνυμα – δεν θέλω να συμβουλέψω ή να διδάξω οτιδήποτε - θέλω μόνο να μοιραστώ τη δική μου εμπειρία και γνώση, την προσωπική μου γνώμη ή και πεποίθηση. Αυτό που θα με έκανε πραγματικά ευτυχισμένο, θα ήταν, αν οι αναγνώστες μου, τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου, στέκονταν για ένα λεπτό και αναλογίζονταν αυτό που έγραψα και στην προμετωπίδα – αφιέρωση του βιβλίου. Ότι είναι πάντα ώρα – δεν θα πρέπει να υπάρχουν περιθώρια για δικαιολογίες, αμφιβολίες ή δισταγμούς - , όταν αναγνωρίσουν το κλουβί που τους κλείνει ερμητικά μέσα του, όποιο και όσο μεγάλο κι αν είναι, να το σπάσουν και να πετάξουν μακριά προς την ελευθερία.

Για να δανειστώ κι ένα μικρό αγαπημένο απόσπασμα από τη Μάγια Αγγέλου από το, «Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί» - εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, που έχει μιλήσει για τον ίδιο πόνο πολύ καλύτερα:

«Στο κλουβί, το πουλί κελαηδάει

μ’ ένα τιτίβισμα φοβισμένο

για κείνα, τ’ άγνωστα

που ακόμα τόσο λαχταρά.

κι η μελωδία του ακούγεται

στο μακρινό το λόφο

γιατί το πουλί στο κλουβί

τραγουδάει για την ελευθερία».


4)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Νομίζω ότι ενδόμυχα υπέβοσκε ο τίτλος από την αρχή της συγγραφής του βιβλίου, ίσως, όμως, να μην μπορούσα να τον καταθέσω με λέξεις. Όταν κάποια στιγμή έγραφα ένα κεφάλαιο, όπου οι δυο μου κεντρικοί ήρωες σε μια κινηματογραφική τους εξόρμηση παρακολουθούν την ταινία, «Πρόγευμα στο Τίφανις», και χρειάστηκε να ξαναθυμηθώ κάποιες σκηνές από το έργο, στάθηκα σε μια ατάκα που ο πρωταγωνιστής, Πωλ Βάρτζακ λέει στη Χόλι Γκολάιτλι: «Δεν θέλω να σε κλείσω στο κλουβί, θέλω να σ’ αγαπάω…» Τότε, μάλλον, ελευθερώθηκε από το ασυνείδητό μου η φράση κι έγινε συνειδητός τίτλος.

Υπέβαλα το έργο με αυτόν τον ίδιο τίτλο και ευτυχώς ο εκδότης μου τον ενέκρινε αμέσως, αντιλαμβανόμενος, μάλλον ότι κούμπωνε απόλυτα με το περιεχόμενο ολόκληρου του κειμένου.


5) Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ.

Είμαι περήφανος και πανευτυχής που συνεργάζομαι με τις εκδόσεις ΠΗΓΗ. Συνάντησα ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που δεν στάθηκαν σε κατεστημένα ή νόρμες και που τόλμησαν να υποστηρίξουν ένα έργο με ομολογουμένως δύσκολο θέμα και πιθανόν ακόμη πιο δύσκολη γραφή. Ήταν δίπλα μου με απίστευτη συνέπεια, με το εκατό τοις εκατό τους, σε ολόκληρη τη διαδικασία της επιμέλειας και του σχεδιασμού του βιβλίου κι εξακολουθούν να είναι κοντά μου, ακόμα και μετά την έκδοσή του. Τους είμαι υποχρεωμένος και οπωσδήποτε απόλυτα ευγνώμων.


6)Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?

Νομίζω πως κύριος στόχος είναι, ή τουλάχιστον θεωρώ πως θα πρέπει να είναι η ειλικρίνεια με το είναι σου. Αν κάποιος πιστεύει ότι έχει κάτι να πει, όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι αυτό, να εκθέσει εαυτόν στο κοινό, οφείλει να είναι ειλικρινής. Σε μια τέτοια αυθεντική περιπλάνηση, λοιπόν, νομίζω πως δεν έχουν θέση οι σκέψεις για επιτυχία, φήμη ή οικονομικό όφελος. Αν ένα βιβλίο έχει κάτι να πει θα βρει τον δρόμο του κάποια στιγμή και θα «μιλήσει» στους ανθρώπους που αφορά.


7)Εσείς διαβάζετε? Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία?

Διαβάζω εμμονικά κι αρρωστημένα σε σημείο που το σπίτι μου θυμίζει πια υπερφορτωμένη βιβλιοθήκη του παλιού καιρού – όχι ότι έχω παράπονο γι’ αυτό, είναι κάτι που το λατρεύω και το συντηρώ με πολλή αγάπη. Για μένα τα βιβλία είναι ταξίδι, κάποιες φορές μεγάλο ή και σύντομο, μακρινό ή κοντινό αναψυχής, χαλαρό ή πονεμένο. Είναι πάντα - πάντοτε όμως – μεγαλόψυχη φυγή και αχαλίνωτη περιπέτεια.

Επιτρέψτε μου για να εκφραστώ καλύτερα, να δανειστώ και πάλι τα λόγια από το αγαπημένο βιβλίο της Cornelia Funke, «ο Μελανόκαρδος» - εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, που αποτελεί και δικό μου μότο ζωής και αντιμετώπισης των βιβλίων:

«Τα βιβλία αγαπούσαν όποιον τα άνοιγε, χάριζαν ασφάλεια και φιλία και δε

ζητούσαν τίποτα για αντάλλαγμα. Ποτέ δεν έφευγαν, ποτέ, ούτε κι όταν τα

κακομεταχειριζόσουν. Πρόσφεραν αγάπη, αλήθεια, ομορφιά, σοφία και

παρηγοριά απέναντι στον θάνατο. Ποιος το ‘πε αυτό; Κάποιος άλλος, που

αγαπούσε τα βιβλία»


8)Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα

Γεννήθηκα στην Αμμόχωστο, κατεχόμενη σήμερα, πόλη της Κύπρου και κατοικώ στη Λάρνακα. Έχω κάνει σπουδές στα παιδαγωγικά και στο θέατρο και εργάζομαι στη δημοτική εκπαίδευση.

Η καθημερινότητά μου είναι απλή και συνηθισμένη. Σπίτι, δουλειά, ένα όμορφο καφεδάκι κοντά στη θάλασσα, φαγητό με καλή παρέα, χαλαρή κουβεντούλα ή μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο.

Αγαπώ το διάβασμα, το θέατρο και τον κινηματογράφο, σέβομαι και θαυμάζω την τέχνη. Λατρεύω τις δυο μου γάτες και τους ανθρώπους μου, που θεωρώ τη μεγαλύτερη επένδυση και τον σπουδαιότερό μου θησαυρό. Όταν, παράλληλα μ’ αυτά, αισθάνομαι να πλημμυρίζω με εικόνες και συναισθήματα, παίρνω τα σύνεργά μου, τετράδιο, στυλό, ένα πακέτο τσιγάρα και δοκιμάζω να τα κάνω λέξεις ή αν είμαι τυχερός, ιστορίες.


9)Πείτε μας για τα  επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Βρίσκομαι στη μέση τριών πρότζεκτ αυτό τον καιρό, που τα υπερλατρεύω και τα τρία γι’ αυτό και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο θα πρωτοτελειώσω.

Θέλω να πιστεύω ότι σύντομα ένα από αυτά θα διεκδικήσει την προτεραιότητα και θα με πείσει ότι πρέπει να ολοκληρωθεί.


 Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Εγώ σας ευχαριστώ.

Μπορείτε να με βρείτε στις προσωπικές μου ιστοσελίδες Facebook και Instagram, όπου τακτικά γράφω πράγματα που μου αρέσουν, μου κάνουν εντύπωση, με συγκινούν ή απλά περνάνε από το μυαλό μου τη δεδομένη στιγμή:

https://www.facebook.com/christos.michael.58/

https://www.instagram.com/christos.michael.xa/

Το βιβλίο μου μπορεί κανείς να το παραγγείλει από την επίσημη ιστοσελίδα των εκδόσεων ΠΗΓΗ:

https://www.pigi.gr/product/mythistorima-to-klouvi-tou-ikarou/ ή ακόμη να το αναζητήσει σε μεγάλα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και Κύπρου.



Το Κλουβί του Ίκαρου
Συγγραφέας: Ξενοφών Άγγελος,
Ένας διαφορετικός έρωτας ανάμεσα σε δύο άντρες
Η ζωή είχε τσακίσει τα φτερά του Βασίλη. Πράγµατα, καταστάσεις, άνθρωποι – κυρίως οι άνθρωποι. Ορφανός από µια µητέρα που φυλακίστηκε κι έναν πατέρα που τον εγκατέλειψε, γνώρισε ανασφαλή παιδικά χρόνια, τονισµένα µε γκρίζα χρώµατα από µια θεία που µπρος του σκότωνε ποντίκια σε µια γέρικη αυλή, και µια δικηγόρο που τον δίκαζε σ’ ένα ψυχρό γραφείο.
Υπήρχαν όµως και καλές στιγµές. Κάτι καταφύγια που ξεχείλιζαν ήρωες από βιβλία, πίνακες που ζωντάνευαν ένα λούνα παρκ µε ξύλινα αλογάκια στο καρουζέλ, ένα σιδερένιο ανοιχτήρι της κονσέρβας που πέταγε σαν µαγεµένη πεταλούδα…
Πόνος, δάκρυ, και µερικά διαλείµµατα χαράς… µα πάντα ένα τεράστιο, παγωµένο ερωτηµατικό. Καλά, κακά, αυτά έγιναν, µα τι τα θες; Συνήθεια. Όλα κατέληξαν κλουβί. Όλα!
Ώσπου µπήκε στη ζωή του αυτός. Με δυο πράσινα, γατίσια µάτια κι ένα ζεστό χαµόγελο. Ο Μάξιµος ήταν εκείνος που θα ερχόταν ν’ ανοίξει τα µάτια του Βασίλη για να τον κάνει να δει για πρώτη φορά αληθινά. Που θα τον γέµιζε µε έρωτα. Που θα του χάριζε φτερά, τα φτερά του Ίκαρου.
Θα καταφέρει ο Βασίλης να τα ταιριάξει στις δικές του πλάτες; Να τα ανοιγοκλείσει κόντρα στη φορά του ανέµου; Και το σπουδαιότερο: θα καταφέρει µια µέρα να πετάξει µακριά;
Ένας έρωτας ανάµεσα σε δυο άνδρες,
που δείχνει πως η δοτικότητα στην αγάπη
είναι σηµαντικότερη από την ασφάλεια της αρνητικότητας
στις τολµηρές δυνατότητες για ευτυχία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!

Adbox

@templatesyard