Με τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου αποφασίσαμε να κουβεντιάσουμε
μαγειρεύοντας. Διαβάστε την κουβέντα μας εδώ:
1) Πως σας ήρθε η έμπνευση για το βιβλίο "Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι"; Πόσον καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε και σε ποιους απευθύνεται;
Το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» ξεκίνησε ως στήλη σε μια ιντερνετική λογοτεχνική σελίδα, που το 2010 έκανε πάταγο: το «Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας» που διατηρούσε η Stella
Fitzsimons. Εκεί λοιπόν, η αγαπημένη Στέλλα μου έδωσε χώρο για να γράφω κάθε τόσο
κάποιες συνταγές που περιείχαν όμως και μια ιστορία ή αλλιώς, κάποιες ιστορίες που περιείχαν όμως και από μία συνταγή. Η στήλη διατηρήθηκε On Line για αρκετούς μήνες και κατόπιν, έγινε ένα βιβλίο κανονικό, χάρτινο. Αυτή ήταν εξ αρχής η σκέψη μου, ένα κανονικό βιβλίο και τελικά, έπρεπε να γίνει, διότι πλέον το «Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας» δεν είναι ενεργό, ενώ τα χάρτινα γραπτά, μένουν.
Το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» είναι ένα βιβλίο για το κομοδίνο, αλλά και τον απορροφητήρα. Μικρό, τσέπης, που διαβάζεται από τον καθένα που αγαπά το φαγητό, τα συναισθήματα και την ίδια τη ζωή που βράζει παρέα με γεύσεις.
2) Πως επιλέξατε τον τίτλο; Σκεφτήκατε μετά την έκδοσή του να τον αλλάξετε;
Να τον αλλάξω; Μα, αυτός ο τίτλος ήταν αυτό καθ’ αυτό το βιβλίο! Ο τίτλος αυτός ήταν ο πλέον αυτονόητος: «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» σημαίνει, μαγειρεύοντας με έναν Ιχθύ. Η ηρωίδα του βιβλίου ανήκει στο Ζώδιο των Ιχθύων.
3) Το βιβλίο σας έχει υπέροχες φωτογραφίες. Πείτε μας δυο λόγια για την φωτογράφο κα Βάσια Αναγνωστοπούλου και για τη συνεργασία σας. Πως φτάσατε σ’ αυτό το
καταπληκτικό αποτέλεσμα;
Αυτό το βιβλίο, όπως εξ αρχής είχε συγκεκριμένο τίτλο, είχε και εξ αρχής συγκεκριμένη δομή μέσα μου. Επειδή ακριβώς ξεκίνησε από στήλη ιντερνετική, υπολόγιζα την τεράστια σημασία της εικόνας σε όλο αυτό. Ήθελα λοιπόν, η κάθε συνταγή να συνοδεύεται από μια όμορφη φωτογραφία, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, της εικόνας του πιάτου. Ήθελα χιούμορ.
Ήθελα να παίξω με τα υλικά, με το κείμενο, με όλα μαζί. Να τα ανακατέψω σωστά για να βγει ένα νόστιμο φαγητό. Η επιλογή της Βάσιας ήταν αυτονόητη. Ήδη συνεργαζόμασταν οπότε ήξερα την εξαιρετική δουλειά της. Της το πρότεινα και δέχτηκε, αφού όπως μου είπε, αγαπά ό,τι έχει να κάνει με φαί. Κάτι πολύ όμορφο ξεκινούσε εκείνη τη στιγμή. Εγώ έγραφα, της έστελνα, σκεφτόταν, σκεφτόμουν και συναντιόμασταν για τη φωτογράφηση. Η λογική πάντα ήταν, να υπάρχει σε κάθε φωτογραφία ένα από τα βασικά υλικά της εκάστοτε συνταγής και στις περισσότερες, να υπάρχω κι εγώ. Όχι οπωσδήποτε ολόκληρη, κάτι από μένα.
4) Τελικά είσαστε μαγείρισσα ή συγγραφέας;
Νομίζω, πως άμα είσαι συγγραφέας ξέρεις να μαγειρεύεις, τουλάχιστον με λέξεις. Από την άλλη, άμα είσαι μάγειρας, ξέρεις να γράφεις, τουλάχιστον μια καλή ιστορία σε κάθε τραπέζι. Ναι, είμαι συγγραφέας και μαγείρισσα. Τα αγαπώ πολύ και τα δύο. Μου δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργώ, γνωρίζοντας από την αρχή ποιο φαγητό θέλω να φτιάξω, αλλά αφήνοντάς μου την ελευθερία της παραλλαγής και του τελικού αποτελέσματος.
5) Τι βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε; Πείτε μου ένα που διαβάσατε τελευταία.
Θα το πάω ανάποδα. Θα πω τι δεν μου αρέσει να διαβάζω. Δεν αγαπώ τις ιστορίες
επιστημονικής φαντασίας. Από εκεί και ύστερα, μου αρέσει κάθε βιβλίο που μπορεί να με
ταξιδέψει από αυτό που ζω, σε κάτι άλλο. Αγαπώ την κλασσική ελληνική λογοτεχνία, τα
αστυνομικά, τα παιδικά, τα ενήλικα. Μπορείς να με δεις να διαβάζω πολύ διαφορετικά μεταξύ τους είδη: από εφηβικό μέχρι 100% ενήλικο, αναλόγως τη στιγμή. Για του λόγου το αληθές, τα βιβλία που προσφάτως διάβασα:
- Η έκτρωση – Brautigan Richard
- Βρες με, πριν από εκείνους – Monroe S. J.
- Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια – Βασίλης Παπαθεοδώρου
6) Τι μουσική ακούτε; Πείτε μας ένα τραγούδι που πιάνετε τον εαυτό σας να
σιγοψιθυρίζει αυτές τις μέρες.
Κατά κύριο λόγο Jazz. Μαζί της μπορώ ατελείωτα να ζω, να γράφω, να πορεύομαι. Ακούω
κλασσική μουσική, τραγούδια ελληνικά, παλιά ή σύγχρονα, βραζιλιάνικα, κουβανέζικα, ιταλικά, ποπ, ροκ, μπλουζ, soul, funky, disco. Πάλι θα πάω ανάποδα. Τι δεν ακούω. Δεν ακούω Heavy Metal και κάτι που μέσα μου ορίζεται ως ποπ- λαϊκό, κάτι σύγχρονα δηλαδή,
μπουζουκοάσματα. Εκεί δεν μπορώ να ακουμπήσω, οπότε το αποφεύγω. Όσο πιο αυθεντικός ο ήχος, τόσο περισσότερο με αγγίζει. Μου αρέσουν τα πειράγματα, αλλά όχι οι νοθείες. Να πω το πρόσφατο σιγοψιθύρισμα μου, το χθεσινοβραδινό: Mozart, K427, Kyrie, από τη Μεγάλη Λειτουργία.
7) Ποιο είναι το motto σας;
Δεν έχω. Εγώ κάθε μέρα ξυπνάω διαφορετικά από την προηγούμενη, για motto είμαστε; Ας
πούμε πως έχω μια σταθερή στάση ζωής όμως, που είναι η «το κεφάλι ψηλά και πάμε».
8) Προσφάτως κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο σας "Η τελευταία Πινιάτα". Μιλήστε
μας γι αυτό.
Υποτίθεται πως είναι παιδικό, αφού έχει και μια υπέροχη εικονογράφηση από την Χρύσα
Σπυρίδωνος, όμως όχι. Είναι ένα βιβλίο για όλους. Η ίδια η ηρωίδα εξάλλου, ξεκινά από ενός
έτους και φτάνει στην ενηλικίωση, στα 18. Άρα, ο καθένας ίσως θα μπορέσει να βρει τον εαυτό του σε κάποια του στιγμή. «Η Τελευταία Πινιάτα» είναι ένα ταξίδι για τον καθέναν. Μια
γλυκόπικρη ιστορία που θα σε κάνει να γελάσεις και να κουνήσεις ελαφρώς το κεφάλι.
9) Ποια είναι η αγαπημένη σας συνταγή;
Πάλι ανάποδα θα κινηθούμε. Λατρεύω το φαγητό, μου αρέσουν πολύ σχεδόν όλες οι γεύσεις, και να τις τρώω, και να τις μαγειρεύω. Μάλλον καλύτερα να δούμε τι δεν αγαπώ. Δεν αγαπώ τον τραχανά, τον πατσά και κάτι σαλιγκάρια, κάτι βατράχια και κάτι τέτοια περίεργα και ανένταχτα. Όλα τα υπόλοιπα μου αρέσουν, αρκεί να είναι καλομαγειρεμένα. Με μεράκι φτιαγμένα και με καλά υλικά. Γενικώς, προτιμώ να μαγειρεύω σε κατσαρόλα και σε τηγάνι, παρά να ψήνω σε
φούρνους.
10) Θα μαγειρέψετε και κάτι για εμάς;
Έτοιμο σας το έχω. «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Σουβλάκι». Μια συνταγή που την κάνω χρόνια, γιατί βέβαια, δεν μαγειρεύω μόνον, τρώω και απέξω.
ΥΛΙΚΑ
1 σουβλάκι καλαμάκι (χοιρινό ή κοτόπουλο)
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 κονσέρβα τομάτα ψιλοκομμένη
1 πακέτο σπαγγέτι Νο 7 (και Νο 6 αν θες, δεν θα τσακωθούμε)
Έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
Κρασί (όποιο έχεις ανοιχτό)
Πιπέρι, αλάτι, τριμμένο τυρί της αρεσκείας σου (σκληρό και αλμυρό)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Παίρνεις ένα καλαμάκι σουβλάκι. Αν είναι μέρες σαν αυτές του ιού, το παίρνεις με
ασφάλεια από τον γενναίο άνθρωπο που σου έκανε το delivery ή το παίρνεις με ασφάλεια
μόνος σου, δια του συστήματος take away. «Ασφάλεια» είναι η λέξη κλειδί και βάστα την,
διότι ταιριάζει παντού. Και στον ιό, και στην κουζίνα, και στις σχέσεις.
Απελευθερώνεις το κρέας από το καλαμάκι. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν αντιστάσεις.
Χρησιμοποίησε καλύτερα ένα πιρούνι, διότι αν χρησιμοποιήσεις μαχαίρι κινδυνεύεις να
γδάρεις το καλαμάκι και να βρεις στο φαγητό σου κομματάκια από ξύλο. Τα κυβάκια του
κρέατος που βλέπεις, κόψε τα σε μικρότερα κυβάκια. Ψυχοθεραπεία σου λέω, αλλά να μην
το παρακάνεις. Το καθένα σε 2-3 μικρότερα κομμάτια και όλα μαζί σ’ ένα πιάτο, από εκείνα
τα παλιά τα εκτός σερβίτσιου, που υπάρχουν για χρήσεις βοηθητικές. Όλοι χρειάζονται
βοήθεια στις μέρες μας!
Σε τηγάνι βαθύ, ρίχνεις το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Έτσι το μάθαμε εμείς οι Μεσσήνιες,
έτσι το τηρούμε. Μα τηγάνι, μα κατσαρόλα, μα σαλάτα, εμείς με έξτρα, με παρθένο και με
ελαιόλαδο πορευόμαστε, δίχως εκπτώσεις, γιατί θέλεις να σου πω; Άμα αρχίζεις την
έκπτωση στο πρώτο, τη συνεχίζεις και στο δεύτερο και κάποια στιγμή είσαι ο ίδιος μια
έκπτωση.
Ψιλοκόβεις το κρεμμύδι και το τσιγαρίζεις στο ανωτέρω λάδι. Προσθέτεις το ψιλοκομμένο
κρέας και το γυρνοβολάς. Ρίχνεις την τομάτα, το πιπέρι, το αλάτι, τη σκελίδα το σκόρδο, το
κρασί για να σβήσει η ένταση. Έσβησε; Μπα. Έτσι σβήνουν οι εντάσεις, λες…
Αφήνεις τη σάλτσα να γίνεται, βάζεις να βράσουν τα μακαρόνια και παίρνεις τηλέφωνο
κάποιον που το έχει ανάγκη. Αφού τα πείτε, σουρώνεις τα μακαρόνια, τα τσιγαρίζεις με
λίγο από το ανωτέρω και πολυσχολιασμένο λάδι και αποσύρεις τη σάλτσα από τη φωτιά.
Πλέον, έχεις τα πάντα έτοιμα: σπαγγέτι, σάλτσα, τριμμένο τυρί, πιρούνι, κουτάλι,
χαρτοπετσέτα.
Περιττό να σχολιάσω, ότι:
1. Εάν το σουβλάκι ήταν κοτόπουλο και είχε στο ενδιάμεσο κάτι κομμάτια πιπεριάς,
σώφρον κι έξυπνο είναι να τα ρίξεις κι αυτά μέσα στη σάλτσα, όπως σώφρον και
έξυπνο είναι, αν είχες καμιά περισσευούμενη πιπεριά στον κάδο της συντήρησης,
να την κομματιάσεις και να την ρίξεις κι αυτήν, μαζί με εκείνο το καρότο που
περιμένει στωικά να φτιάξεις μια φακή και δεν την φτιάχνεις.
2. Η ανωτέρω συνταγή μπορεί από κόκκινη να γίνει και λευκή, αν υπάρξει
αντικατάσταση της τομάτας με κρέμα γάλακτος. Ζυγίσου και ζύγισε το πράμα. Σε
παίρνει για τέτοια ανοίγματα; Αν ναι, θυμήσου το κρασί να γίνει λευκό.
3. Το «ένα σουβλάκι» του τίτλου, είναι ένα ακριβώς για να ταιριάξει στον τίτλο και στο
πόνημα «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι». Εσύ μπορείς να βάλεις και δύο, και τρία,
και όσα σου περίσσεψαν από τη χθεσινοβραδυνή παραγγελία, αλλά δεν ξέρεις τι να
τα κάνεις, διότι (αυτό κι αν είναι περιττό να το πω, μα θα το πω): φαΐ δεν πετάμε,
ποτέ.
Ευχαριστούμε Κωνσταντίνα!!!
Περισσότερα για την Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, εδώ: www.tassopoulou.gr
μαγειρεύοντας. Διαβάστε την κουβέντα μας εδώ:
 |
photo by Vasia Anagnostopoulou
|
1) Πως σας ήρθε η έμπνευση για το βιβλίο "Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι"; Πόσον καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε και σε ποιους απευθύνεται;
Το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» ξεκίνησε ως στήλη σε μια ιντερνετική λογοτεχνική σελίδα, που το 2010 έκανε πάταγο: το «Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας» που διατηρούσε η Stella
Fitzsimons. Εκεί λοιπόν, η αγαπημένη Στέλλα μου έδωσε χώρο για να γράφω κάθε τόσο
κάποιες συνταγές που περιείχαν όμως και μια ιστορία ή αλλιώς, κάποιες ιστορίες που περιείχαν όμως και από μία συνταγή. Η στήλη διατηρήθηκε On Line για αρκετούς μήνες και κατόπιν, έγινε ένα βιβλίο κανονικό, χάρτινο. Αυτή ήταν εξ αρχής η σκέψη μου, ένα κανονικό βιβλίο και τελικά, έπρεπε να γίνει, διότι πλέον το «Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας» δεν είναι ενεργό, ενώ τα χάρτινα γραπτά, μένουν.
Το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» είναι ένα βιβλίο για το κομοδίνο, αλλά και τον απορροφητήρα. Μικρό, τσέπης, που διαβάζεται από τον καθένα που αγαπά το φαγητό, τα συναισθήματα και την ίδια τη ζωή που βράζει παρέα με γεύσεις.
2) Πως επιλέξατε τον τίτλο; Σκεφτήκατε μετά την έκδοσή του να τον αλλάξετε;
Να τον αλλάξω; Μα, αυτός ο τίτλος ήταν αυτό καθ’ αυτό το βιβλίο! Ο τίτλος αυτός ήταν ο πλέον αυτονόητος: «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι» σημαίνει, μαγειρεύοντας με έναν Ιχθύ. Η ηρωίδα του βιβλίου ανήκει στο Ζώδιο των Ιχθύων.
3) Το βιβλίο σας έχει υπέροχες φωτογραφίες. Πείτε μας δυο λόγια για την φωτογράφο κα Βάσια Αναγνωστοπούλου και για τη συνεργασία σας. Πως φτάσατε σ’ αυτό το
καταπληκτικό αποτέλεσμα;
Αυτό το βιβλίο, όπως εξ αρχής είχε συγκεκριμένο τίτλο, είχε και εξ αρχής συγκεκριμένη δομή μέσα μου. Επειδή ακριβώς ξεκίνησε από στήλη ιντερνετική, υπολόγιζα την τεράστια σημασία της εικόνας σε όλο αυτό. Ήθελα λοιπόν, η κάθε συνταγή να συνοδεύεται από μια όμορφη φωτογραφία, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, της εικόνας του πιάτου. Ήθελα χιούμορ.
Ήθελα να παίξω με τα υλικά, με το κείμενο, με όλα μαζί. Να τα ανακατέψω σωστά για να βγει ένα νόστιμο φαγητό. Η επιλογή της Βάσιας ήταν αυτονόητη. Ήδη συνεργαζόμασταν οπότε ήξερα την εξαιρετική δουλειά της. Της το πρότεινα και δέχτηκε, αφού όπως μου είπε, αγαπά ό,τι έχει να κάνει με φαί. Κάτι πολύ όμορφο ξεκινούσε εκείνη τη στιγμή. Εγώ έγραφα, της έστελνα, σκεφτόταν, σκεφτόμουν και συναντιόμασταν για τη φωτογράφηση. Η λογική πάντα ήταν, να υπάρχει σε κάθε φωτογραφία ένα από τα βασικά υλικά της εκάστοτε συνταγής και στις περισσότερες, να υπάρχω κι εγώ. Όχι οπωσδήποτε ολόκληρη, κάτι από μένα.
4) Τελικά είσαστε μαγείρισσα ή συγγραφέας;
Νομίζω, πως άμα είσαι συγγραφέας ξέρεις να μαγειρεύεις, τουλάχιστον με λέξεις. Από την άλλη, άμα είσαι μάγειρας, ξέρεις να γράφεις, τουλάχιστον μια καλή ιστορία σε κάθε τραπέζι. Ναι, είμαι συγγραφέας και μαγείρισσα. Τα αγαπώ πολύ και τα δύο. Μου δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργώ, γνωρίζοντας από την αρχή ποιο φαγητό θέλω να φτιάξω, αλλά αφήνοντάς μου την ελευθερία της παραλλαγής και του τελικού αποτελέσματος.
 |
| Photo by Mary Tsil |
5) Τι βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε; Πείτε μου ένα που διαβάσατε τελευταία.
Θα το πάω ανάποδα. Θα πω τι δεν μου αρέσει να διαβάζω. Δεν αγαπώ τις ιστορίες
επιστημονικής φαντασίας. Από εκεί και ύστερα, μου αρέσει κάθε βιβλίο που μπορεί να με
ταξιδέψει από αυτό που ζω, σε κάτι άλλο. Αγαπώ την κλασσική ελληνική λογοτεχνία, τα
αστυνομικά, τα παιδικά, τα ενήλικα. Μπορείς να με δεις να διαβάζω πολύ διαφορετικά μεταξύ τους είδη: από εφηβικό μέχρι 100% ενήλικο, αναλόγως τη στιγμή. Για του λόγου το αληθές, τα βιβλία που προσφάτως διάβασα:
- Η έκτρωση – Brautigan Richard
- Βρες με, πριν από εκείνους – Monroe S. J.
- Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια – Βασίλης Παπαθεοδώρου
6) Τι μουσική ακούτε; Πείτε μας ένα τραγούδι που πιάνετε τον εαυτό σας να
σιγοψιθυρίζει αυτές τις μέρες.
Κατά κύριο λόγο Jazz. Μαζί της μπορώ ατελείωτα να ζω, να γράφω, να πορεύομαι. Ακούω
κλασσική μουσική, τραγούδια ελληνικά, παλιά ή σύγχρονα, βραζιλιάνικα, κουβανέζικα, ιταλικά, ποπ, ροκ, μπλουζ, soul, funky, disco. Πάλι θα πάω ανάποδα. Τι δεν ακούω. Δεν ακούω Heavy Metal και κάτι που μέσα μου ορίζεται ως ποπ- λαϊκό, κάτι σύγχρονα δηλαδή,
μπουζουκοάσματα. Εκεί δεν μπορώ να ακουμπήσω, οπότε το αποφεύγω. Όσο πιο αυθεντικός ο ήχος, τόσο περισσότερο με αγγίζει. Μου αρέσουν τα πειράγματα, αλλά όχι οι νοθείες. Να πω το πρόσφατο σιγοψιθύρισμα μου, το χθεσινοβραδινό: Mozart, K427, Kyrie, από τη Μεγάλη Λειτουργία.
7) Ποιο είναι το motto σας;
Δεν έχω. Εγώ κάθε μέρα ξυπνάω διαφορετικά από την προηγούμενη, για motto είμαστε; Ας
πούμε πως έχω μια σταθερή στάση ζωής όμως, που είναι η «το κεφάλι ψηλά και πάμε».
 |
| photo by Vasia Anagnostopoulou |
8) Προσφάτως κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο σας "Η τελευταία Πινιάτα". Μιλήστε
μας γι αυτό.
Υποτίθεται πως είναι παιδικό, αφού έχει και μια υπέροχη εικονογράφηση από την Χρύσα
Σπυρίδωνος, όμως όχι. Είναι ένα βιβλίο για όλους. Η ίδια η ηρωίδα εξάλλου, ξεκινά από ενός
έτους και φτάνει στην ενηλικίωση, στα 18. Άρα, ο καθένας ίσως θα μπορέσει να βρει τον εαυτό του σε κάποια του στιγμή. «Η Τελευταία Πινιάτα» είναι ένα ταξίδι για τον καθέναν. Μια
γλυκόπικρη ιστορία που θα σε κάνει να γελάσεις και να κουνήσεις ελαφρώς το κεφάλι.
9) Ποια είναι η αγαπημένη σας συνταγή;
Πάλι ανάποδα θα κινηθούμε. Λατρεύω το φαγητό, μου αρέσουν πολύ σχεδόν όλες οι γεύσεις, και να τις τρώω, και να τις μαγειρεύω. Μάλλον καλύτερα να δούμε τι δεν αγαπώ. Δεν αγαπώ τον τραχανά, τον πατσά και κάτι σαλιγκάρια, κάτι βατράχια και κάτι τέτοια περίεργα και ανένταχτα. Όλα τα υπόλοιπα μου αρέσουν, αρκεί να είναι καλομαγειρεμένα. Με μεράκι φτιαγμένα και με καλά υλικά. Γενικώς, προτιμώ να μαγειρεύω σε κατσαρόλα και σε τηγάνι, παρά να ψήνω σε
φούρνους.
 |
photo by Vasia Anagnostopoulou
|
10) Θα μαγειρέψετε και κάτι για εμάς;
Έτοιμο σας το έχω. «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Σουβλάκι». Μια συνταγή που την κάνω χρόνια, γιατί βέβαια, δεν μαγειρεύω μόνον, τρώω και απέξω.
ΥΛΙΚΑ
1 σουβλάκι καλαμάκι (χοιρινό ή κοτόπουλο)
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 κονσέρβα τομάτα ψιλοκομμένη
1 πακέτο σπαγγέτι Νο 7 (και Νο 6 αν θες, δεν θα τσακωθούμε)
Έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
Κρασί (όποιο έχεις ανοιχτό)
Πιπέρι, αλάτι, τριμμένο τυρί της αρεσκείας σου (σκληρό και αλμυρό)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Παίρνεις ένα καλαμάκι σουβλάκι. Αν είναι μέρες σαν αυτές του ιού, το παίρνεις με
ασφάλεια από τον γενναίο άνθρωπο που σου έκανε το delivery ή το παίρνεις με ασφάλεια
μόνος σου, δια του συστήματος take away. «Ασφάλεια» είναι η λέξη κλειδί και βάστα την,
διότι ταιριάζει παντού. Και στον ιό, και στην κουζίνα, και στις σχέσεις.
Απελευθερώνεις το κρέας από το καλαμάκι. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν αντιστάσεις.
Χρησιμοποίησε καλύτερα ένα πιρούνι, διότι αν χρησιμοποιήσεις μαχαίρι κινδυνεύεις να
γδάρεις το καλαμάκι και να βρεις στο φαγητό σου κομματάκια από ξύλο. Τα κυβάκια του
κρέατος που βλέπεις, κόψε τα σε μικρότερα κυβάκια. Ψυχοθεραπεία σου λέω, αλλά να μην
το παρακάνεις. Το καθένα σε 2-3 μικρότερα κομμάτια και όλα μαζί σ’ ένα πιάτο, από εκείνα
τα παλιά τα εκτός σερβίτσιου, που υπάρχουν για χρήσεις βοηθητικές. Όλοι χρειάζονται
βοήθεια στις μέρες μας!
Σε τηγάνι βαθύ, ρίχνεις το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Έτσι το μάθαμε εμείς οι Μεσσήνιες,
έτσι το τηρούμε. Μα τηγάνι, μα κατσαρόλα, μα σαλάτα, εμείς με έξτρα, με παρθένο και με
ελαιόλαδο πορευόμαστε, δίχως εκπτώσεις, γιατί θέλεις να σου πω; Άμα αρχίζεις την
έκπτωση στο πρώτο, τη συνεχίζεις και στο δεύτερο και κάποια στιγμή είσαι ο ίδιος μια
έκπτωση.
Ψιλοκόβεις το κρεμμύδι και το τσιγαρίζεις στο ανωτέρω λάδι. Προσθέτεις το ψιλοκομμένο
κρέας και το γυρνοβολάς. Ρίχνεις την τομάτα, το πιπέρι, το αλάτι, τη σκελίδα το σκόρδο, το
κρασί για να σβήσει η ένταση. Έσβησε; Μπα. Έτσι σβήνουν οι εντάσεις, λες…
Αφήνεις τη σάλτσα να γίνεται, βάζεις να βράσουν τα μακαρόνια και παίρνεις τηλέφωνο
κάποιον που το έχει ανάγκη. Αφού τα πείτε, σουρώνεις τα μακαρόνια, τα τσιγαρίζεις με
λίγο από το ανωτέρω και πολυσχολιασμένο λάδι και αποσύρεις τη σάλτσα από τη φωτιά.
Πλέον, έχεις τα πάντα έτοιμα: σπαγγέτι, σάλτσα, τριμμένο τυρί, πιρούνι, κουτάλι,
χαρτοπετσέτα.
Περιττό να σχολιάσω, ότι:
1. Εάν το σουβλάκι ήταν κοτόπουλο και είχε στο ενδιάμεσο κάτι κομμάτια πιπεριάς,
σώφρον κι έξυπνο είναι να τα ρίξεις κι αυτά μέσα στη σάλτσα, όπως σώφρον και
έξυπνο είναι, αν είχες καμιά περισσευούμενη πιπεριά στον κάδο της συντήρησης,
να την κομματιάσεις και να την ρίξεις κι αυτήν, μαζί με εκείνο το καρότο που
περιμένει στωικά να φτιάξεις μια φακή και δεν την φτιάχνεις.
2. Η ανωτέρω συνταγή μπορεί από κόκκινη να γίνει και λευκή, αν υπάρξει
αντικατάσταση της τομάτας με κρέμα γάλακτος. Ζυγίσου και ζύγισε το πράμα. Σε
παίρνει για τέτοια ανοίγματα; Αν ναι, θυμήσου το κρασί να γίνει λευκό.
3. Το «ένα σουβλάκι» του τίτλου, είναι ένα ακριβώς για να ταιριάξει στον τίτλο και στο
πόνημα «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι». Εσύ μπορείς να βάλεις και δύο, και τρία,
και όσα σου περίσσεψαν από τη χθεσινοβραδυνή παραγγελία, αλλά δεν ξέρεις τι να
τα κάνεις, διότι (αυτό κι αν είναι περιττό να το πω, μα θα το πω): φαΐ δεν πετάμε,
ποτέ.
Ευχαριστούμε Κωνσταντίνα!!!
Περισσότερα για την Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, εδώ: www.tassopoulou.gr
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!