ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΘΑΛΕΙΑ ΜΑΚΡΙΔΟΥ-ΤΣΙΑΒΟΥ για το βιβλίο της "ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ'' από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEATY DAYS WITH A BOOK

φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ.  ΘΑΛΕΙΑ ΜΑΚΡΙΔΟΥ-ΤΣΙΑΒΟΥ και

το βιβλίο της ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ που

εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ

Κα ΘΑΛΕΙΑ ΜΑΚΡΙΔΟΥ-ΤΣΙΑΒΟΥ, ευχαριστούμε που

δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να γνωρίσουμε το βιβλίο σας,

ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ. 11 προσωπικές

διαδρομές των πρωταγωνιστών του βιβλίου, γραμμένες σε μικρές

ιστορίες! Συστήσετε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, ποιο ήταν το

κίνητρο για γράψετε τα συγκεκριμένα διηγήματα και τι ιδιαίτερο θα

διαβάσει ο αναγνώστης σ αυτό το βιβλίο?

Στο βιβλίο μου προσπάθησα να συγκεντρώσω ένα πρώτο κύκλο

ιστοριών όπου οι ήρωες και ηρωίδες ήρθαν αντιμέτωποι/ες με

δύσκολες έως δραματικές καταστάσεις, που αναγκάστηκαν να

κάνουν επιλογές ζωής και να προσπαθήσουν να αποδράσουν ο

καθένας με το δικό του τρόπο, μέσα και δυνάμεις προκειμένου να

αλλάξουν τον ρου των γεγονότων με διαφορετικό για τον

καθένα/μια αποτέλεσμα.

Τα ταξίδια, η διαβίωση σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους, οι

εμπειρίες και οι παρατηρήσεις μου σε ανθρώπους και καταστάσεις

μου κατέδειξαν πως οι αντιδράσεις των ανθρώπων είναι

πανομοιότυπες παντού, με κυρίαρχο στοιχείο αυτό της τάσης

φυγής από μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα. Νομίζω πως αυτό

είναι το κυρίαρχο θέμα των ιστοριών που περιλαμβάνονται σ ’αυτό

το πρώτο μου βιβλίο. Ελπίζω ο αναγνώστης να μπορέσει να

ταυτιστεί με τους ήρωες των διηγημάτων και, κυρίως, να συμπάσχει

μαζί τους ακολουθώντας τα βήματά τους σε αχαρτογράφητα νερά.

Ο χρόνος στα διηγήματα είναι διαφορετικός, το πρόσφατο

παρελθόν, αυτό των παππούδων μας και τα τραύματα της εποχής

τους, δένουν με άλλα σημερινά μας βιώματα και πρωτόγνωρες

καταστάσεις που προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τόσο ατομικά όσο

και συλλογικά. Ίσως αυτός ο παραλληλισμός-συνδυασμός ιστοριών

του παρελθόντος και του σήμερα να είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο

για τον αναγνώστη της συλλογής.

Πείτε μας πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου και αν υπήρξε

κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?

Όταν έβαλα τελεία στο διήγημά μου «καταιγίδα στο Λέκου»

συνειδητοποίησα ότι είχε κλείσει ένας κύκλος διηγημάτων/ιστοριών.

Τα βιώματα, πρόσωπα και καταστάσεις που είχα συσσωρεύσει στη

διάρκεια των χρόνων αποζητούσαν να βγουν στο φως και να

γνωστοποιηθούν, να πουν την αλήθεια τους. Τότε προέκυψε και η

ανάγκη του τίτλου που θα «αγκάλιαζε» το κοινό νήμα των ιστοριών

μου. Έπρεπε να έχει σχέση με τη ρότα, το ταξίδι προς το άγνωστο,

που φανταζόμαστε όμως πάντα πιο φωτεινό και ελπιδοφόρο.

Ομολογώ ότι ταξίδι και πυξίδα ήταν κυρίαρχα στοιχεία αυτής της

διερεύνησης, όμως ο όρος «αχαρτογράφητα νερά», που

παρεμπιπτόντως βλέπω να χρησιμοποιείται τελευταίως πολύ από

τον Τύπο σχετικά με την επικαιρότητα, είναι πάντα ένας όρος

επίκαιρος, που εμπεριέχει το καινούργιο, το αισιόδοξο, αλλά και το

μυστήριο του αγνώστου, που μας φοβίζει, αλλά και μας ελκύει

ταυτόχρονα.

 Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά

να ευχαριστεί τον αναγνώστη;

Νομίζω ότι καταρχήν πρέπει το θέμα του βιβλίου να ενδιαφέρει τον

αναγνώστη προσφέροντάς του τη δυνατότητα να διαβάσει ένα

καλογραμμένο κείμενο όπου μέσω της πλοκής, των χαρακτήρων,

αλλά και του ρυθμού, του ύφους της γραφής και του πλούτου της

γλώσσας να ικανοποιεί κάθε δυνατό κριτήριο της αξιανάγνωστης

λογοτεχνίας. Η λογοτεχνία κρίνεται ως τέτοια, κατά τη γνώμη μου,

όταν εμπεριέχει αλήθειες και συνακόλουθα κάποιο μήνυμα για την

ανθρώπινη πραγματικότητα και τα μεγάλα ερωτήματα που έχει να

απαντήσει στο συναπάντημα της με τα ιστορικά δρώμενα στα

οποία όλοι έχουμε εκόντες άκοντες συμμετάσχει.

Οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; Ποιο

πιστεύετε ότι είναι το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα?

Από τις πρόσφατες στατιστικές διαβάζω ότι δυστυχώς μια μεγάλη

μερίδα του ελληνικού πληθυσμού δεν διαβάζει καθόλου, και το

υπόλοιπο διαβάζει κατά μέσο όρο 4 βιβλία το χρόνο. Η πανδημία

αύξησε εν μέρει τα ποσοστά των συστηματικών αναγνωστών στη

χώρα μας, αλλά πιστεύω ότι έχουμε αρκετό δρόμο ακόμη να

διανύσουμε για να βελτιώσουμε σημαντικά τη φιλαναγνωσία στη

χώρα μας. Οι ελπίδες μας βασίζονται τώρα στη νέα γενιά και στην

καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας από τις πολύ νεαρές ηλικίες.

Δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη λαίλαπα της εικόνας

και των κινητών, με την εξάρτηση να κορυφώνεται στη νέα γενιά.

Το βιβλίο, όμως, είτε στην κλασική του χάρτινη μορφή, είτε στην

ηλεκτρονική παραμένει το κατεξοχήν μέσο για την προσέγγιση της

λογοτεχνίας και θέλω να πιστεύω ότι θα παραμείνει. Είμαι λοιπόν

αισιόδοξη για το μέλλον του βιβλίου τόσο στη χώρα μας όσο και

αλλού όταν υπάρχει μια σταθερή και βαθιά ριζωμένη σύνδεση με τη

γραφή και το βιβλίο.

Οι Έλληνες σύμφωνα πάντα με τις στατιστικές των πωλήσεων

διαβάζουν καταρχήν ελληνική λογοτεχνία, γεγονός πολύ

ενθαρρυντικό και για τους νέους Έλληνες συγγραφείς. Ακολουθεί

η ξένη λογοτεχνία και το αστυνομικό μυθιστόρημα το οποίο

γνωρίζει γενικά μέρες δόξας. Δεν μπορώ να βάλω διαχωριστικές

γραμμές ανάμεσα στα διάφορα είδη λογοτεχνίας και δεν είναι ο

ρόλος μου αυτός σαν εργάτρια του κειμένου, αλλά θα ήθελα να

τονίσω ότι το κυρίαρχο κριτήριο θα έπρεπε να είναι κατά πόσο το

κάθε βιβλίο μας εμπλουτίζει σαν άτομα και αναγνώστες τόσο από

άποψη αισθητικής, βλέπε γλώσσας, όσο και από εξέλιξη

χαρακτήρων και πλοκής, τα ψυχογραφήματα, τις ιδέες που

κοινωνεί στο κοινό και, γιατί όχι, τις ιστορικές αλήθειες που μπορεί

να εμπεριέχει , αυτές που περνάνε στις υποσημειώσεις των

επίσημων βιβλίων της ιστορίας ή δεν εμφανίζονται καθόλου.

 Πείτε μας γιατί ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε

ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός

βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας

εσωτερικής ανάγκης?

Έγραφα κιόλας τις πρώτες ιστορίες μου παρακινούμενη από την

ανάγκη να τις εναποθέσω στο χαρτί και ανιχνεύοντας ενδόμυχα

αυτή την παρόρμηση, όταν διάβασα τυχαία τα παρακάτω σε

συνέντευξη του Στίβεν Κίνγκ:

«Οι ιστορίες είναι χνάρια ενός ανεξερεύνητου,

προϋπάρχοντος κόσμου. Η δουλειά ενός συγγραφέα είναι να

χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που έχει στην εργαλειοθήκη του

ώστε να ανακτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα ανέπαφα

ίχνη…».

Διαβάζοντάς το συνειδητοποίησα ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση

συνέπιπτε σε μεγάλο βαθμό μ’ αυτό που κι εγώ, προσπαθώντας να

εντοπίσω την βαθύτερη πηγή των ιστοριών μου, ονοματίζω

«κομμάτι του γενετικού μας κώδικα», του ατομικού αλλά και του

κοινού, πανανθρώπινου αρχετυπικού κώδικα.

Αισθάνομαι ότι οι ιστορίες που εναποθέτω στο χαρτί είναι κομμάτια

μιας πραγματικότητας καταγεγραμμένης ήδη στο DNA μου.

Σκέψεις, συναισθήματα, παρατηρήσεις ανθρώπων, καταστάσεων,

πραγμάτων, αλλά και χρώματα και μυρωδιές, οράματα, ελπίδες και

απογοητεύσεις, χαρές μικρές και μεγαλύτερες, δράματα

καθημερινά, όλα μορφοποιούνται σιγά σιγά, υποσυνείδητα θα

έλεγα, μέχρι ο συγγραφέας να βρει το έναυσμα και να τα αντλήσει

από μέσα του εξαντλώντας και αξιοποιώντας όσο καλύτερα μπορεί

τα εκφραστικά του μέσα για να τα δώσει μορφή, να τα εκθέσει στο φως

και στην κρίση των άλλων.

Πως νιώθετε τώρα που εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο ?

Μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο που όλα όσα σκέφτηκα,

αισθάνθηκα και με προβλημάτισαν γράφοντας τα διηγήματά μου

πήραν μορφή συγκεκριμένη, συμπυκνωμένη και απτή,

μετουσιώθηκαν σ ’ένα βιβλίο καλαίσθητο από κάθε άποψη, σ’ ένα

τέλειο εργαλείο επικοινωνίας με το κοινό εκεί έξω, στον μεγάλο

κόσμο.

7Τι μήνυμα θα στέλνατε σε κάποιον νέο συγγραφέα που θα

ήθελα να εκδώσει αλλά το σκέφτεται ή φοβάται;

Η διαδρομή που διανύει ο κάθε συγγραφέας από τη γραφή μέχρι

την τελική έντυπη μορφή του κειμένου του είναι, όπως είχα κι εγώ

πρόσφατα τη δυνατότητα να διαπιστώσω, μια εμπειρία μοναδική. Η

ίδια η γραφή είναι ένα ταξίδι στο εσώτερο κόσμο του κάθε

δημιουργού, το ταξίδι όμως της έκδοσης του βιβλίου του είναι μια

στροφή προς τα έξω, το αναγνωστικό κοινό και την τελική του

κρίση. Αυτή η απόλυτη έκθεση του συγγραφέα και του σύμπαντος,

που δημιούργησε στο βιβλίο του είναι το μεγάλο βήμα στο κενό για

τον κάθε συγγραφέα. Ο εκδότης έρχεται να γεφυρώσει αυτό το

χάσμα και η διαχείριση της όλης διαδικασίας εκ μέρους του

διαδραματίζει καίριο ρόλο στην τελική παρουσίαση του κειμένου ως

βιβλίο πλέον, αλλά και στην προώθησή του στο κοινό πάντα σε

στενή συνεργασία με τον συγγραφέα. Από την προσωπική μου

εμπειρία μόνο θετικές εντυπώσεις έχω αποκομίσει τόσο κατά τη

διάρκεια της προετοιμασίας και τελικής μορφής του βιβλίου όσο και

στη συνέχεια, με τη δραστηριοποίηση του εκδοτικού οίκου για την

μεγαλύτερη δυνατή προβολή και προώθηση του βιβλίου μου.

Ξέρω ότι δεν συμβαίνει πάντα έτσι, δυσκολίες και αγκυλώσεις

υπάρχουν σε κάθε μορφή συνεργασίας, ωστόσο οι νέοι

συγγραφείς πιστεύω ότι πρέπει να τολμούν να εκδώσουν τα έργα

τους έχοντας κατά νου ότι πάντα υπάρχει το ρίσκο μιας υποδοχής

του βιβλίου τους λιγότερο ενθουσιώδη από αυτήν που

προσδοκούσαν. Από την άλλη μεριά μπορεί το έργο τους να γίνει

ευρύτερα γνωστό και να έχει μια πετυχημένη διαδρομή. Αν δεν

αναμετρηθούν λοιπόν στην πράξη με τη διαδικασία της έκδοσης

δεν θα το μάθουν ποτέ.

Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΒΑΚΧΙΚΟΝ.

Αναμφισβήτητα μπορώ να πω ότι η συνεργασία μας εξελίχθηκε

πολύ ομαλά από την έναρξη συμφωνίας μας και τηρήθηκαν όλοι οι

όροι και οι χρόνοι για κάθε στάδιο της διαδικασίας μέχρι την τελική

μορφή του βιβλίου και την παρουσία του στα ράφια των

βιβλιοπωλείων. Επιπλέον, η χρονική συγκυρία της έκδοσης και η

πρώτη του παρουσίαση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της

Θεσσαλονίκης τον φετινό Μάιο πρόσφερε μια λαμπρή ευκαιρία για

τη γνωριμία του με το αναγνωστικό κοινό, αλλά και τα ΜΜΕ. Στον

τομέα αυτό η δραστηριοποίηση του Βακχικόν ήταν συστηματική με

πολύ θετικά αποτελέσματα. Φυσικά θέλω να πιστεύω ότι κύριο

ρόλο είχε και έχει το ενδιαφέρον που παρουσιάζει το βιβλίο μου

σαν λογοτέχνημα για το ελληνικό κοινό. Δειγματοληπτικά θα

αναφέρω την πολύ ευχάριστη εμπειρία που είχα να παρουσιαστώ

από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυκλοφορίας του βιβλίου μου

στην στήλη της Κυριακάτικης Καθημερινής «500 λέξεις» για να

ακολουθήσει ζωντανή μου συνέντευξη στο πολιτιστικό πρόγραμμα

του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΤ «Πολιτιστικά». Στη συνέχεια

ακολούθησε μια σειρά από συνεντεύξεις μου στα έντυπα

BookPress, Literature, Texnes online, Vakxikon.gr και Athens

Voice. Είχα επίσης τη μεγάλη χαρά να δω το βιβλίο μου να

περιλαμβάνεται από το περιοδικό Lifo σε λίστα με τα καλύτερα

αναγνώσματα για το καλοκαίρι. Τώρα μου δίνεται μια ακόμη

ευκαιρία από βιβλιοφιλικό σας μπλογκ να παρουσιάσω το βιβλίο

μου, αλλά και τις απόψεις μου σχετικά με το χώρο του βιβλίου στη

χώρα μας.

Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και

συγγραφέα.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη που ήταν η αφετηρία

μου στη ζωή, ο χώρος που εργάστηκα για χρόνια σε διάφορα ΜΜΕ

αλλά και ο τόπος όπου επέστρεψα μετα από πολλά χρόνια στο

εξωτερικό. Οι επιλογές στις σπουδές μου στις κοινωνικές επιστήμες

και οικονομικά, αλλά οι επαγγελματικές συγκυρίες είχαν σαν

αποτέλεσμα να έχω τη δυνατότητα και την ευκαιρία να ζήσω τόσο

σε άλλες χώρες της Ευρώπης, συγκεκριμένα Γαλλία και Βέλγιο

αργότερα, αλλά και στην Αφρική, στην Αιθιοπία με κάποιες στάσεις

στη Νότια Αμερική.

Οι συγκλονιστικές διαφορές όσον αφορά το επίπεδο ζωής στις

χώρες αυτές, μαζί με το σύνολο των πολιτιστικών

διαφοροποιήσεων είχαν σαν αποτέλεσμα μια πολυποίκιλη

παρακαταθήκη εντυπώσεων και εμπειριών.

Παράλληλα η λογοτεχνία είχε και έχει διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στη

ζωή μου. Η λογοτεχνία με έχει πλάσει και συνεχίζει σταθερά, με κάθε βιβλίο

που κοινωνώ, να μετέχει όχι μόνο στην εξέλιξη της σκέψης μου, αλλά και στον

τρόπο που εκφράζεται το θυμικό μου. Το βιβλίο είναι ο μόνιμος σύντροφός

μου, με ακολούθησε και με ακολουθεί πιστά όπου κι αν με τοποθέτησαν τα

υπόγεια ρεύματα της τύχης και οι επιλογές μου.

 Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.

Θα προσπαθήσω να περάσω στη φόρμα της νουβέλας και να

δοκιμάσω τις δυνατότητές μου σε κάτι καινούργιο όπου σου δίνεται

η δυνατότητα να «χτίσεις» τους χαρακτήρες σου σταδιακά και με

συνέπεια χρόνου και κοινωνικό-ιστορικού πλαισίου. Παράλληλα η

εξέλιξη της πλοκής γίνεται εκτενέστερη και πολυπλοκότερη. Είμαι

επομένως στο αρχικό στάδιο μιας νουβέλας που θα αγγίζει τόσο τις

σχέσεις τριών γενεών γυναικών που δρουν και αγωνίζονται για

ταυτότητα και επιβίωση στη σύγχρονη εποχή και όπου το

καλλιτεχνικό κίνημα της Street Art θα αποτελεί ένα καθοριστικό

στοιχείο.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για

ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε

να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Πριν απαντήσω στην τελευταία σας ερώτηση θα ήθελα να σας

ευχαριστήσω θερμά για το ενδιαφέρον σας και να ευχηθώ ούριο

άνεμο σε όλα τα καινούργια βιβλία!

Το βιβλίο μου διατίθεται σε πολλά βιβλιοπωλεία της Ελλάδος και

μπορεί εύκολα να το παραγγείλει ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης

από το σάιτ τόσο του εκδοτικού οίκου το Βακχικόν όσο και αυτά

των άλλων αλυσίδων διάθεσης βιβλίων όπως πχ. Ιανός, Πολιτεία,

Πρωτοπορία κ.α.

Όσοι αναγνώστες και φίλοι ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί

μου μπορούν να το κάνουν φυσικά μέσω του εκδοτικού οίκου

Βακχικόν. Θα χαρώ να έχω επικοινωνία με όλους όσους αγαπούν

και ενδιαφέρονται για τα θέματα που θίγω στο βιβλίο μου, αλλά και

στη λογοτεχνία συνολικά.

Ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά
Θάλεια Μακρίδου - Τσιάβου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ 

Διαβάστε ένα απόσπασμα

Νήμα αόρατο κοινό ενώνει τους ήρωες αυτού του βιβλίου, που κινούνται στον χώρο και στον χρόνο, ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά. Μόνη τους πυξίδα το κυνήγι του ονείρου, μιας αναλαμπής στην καταιγίδα, ίσα για να μπορέσουν να περάσουν στην απέναντι όχθη, εκεί όπου τους περιμένει ένας άλλος κόσμος, αυτός που ποθούν.

Μια κοπέλα που προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον σε μια άλλη χώρα παγιδεύεται στα δίχτυα διακινητών, ένα αγόρι το οποίο ονειρεύεται ανύπαρκτους σούπερ ήρωες τη στιγμή που το εργοστάσιο όπου δουλεύει καταρρέει, ένα θαύμα που σώζει πατέρα και γιο από φρικτό θάνατο, και μια χούφτα λίρες κι ένα όπλο τα οποία καταλήγουν σε έναν ατελέσφορο αρραβώνα και στην αποφυγή ζαχαροπλαστείων είναι λίγες μόνο από τις ιστορίες αυτής της συλλογής διηγημάτων.

Έντεκα προσωπικές διαδρομές οι οποίες ορίζονται από τις συγκρούσεις των πρωταγωνιστών με την αδυσώπητη πραγματικότητα που τους περιβάλλει, αλλά και από τις δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας τους για να αλλάξει τον ρου των γεγονότων. Και είναι η αδήριτη ανάγκη για επιβίωση, συμπόνια, ελπίδα, αυτή που τους ωθεί συνεχώς, αναπόδραστα, σε κάποια ακτή, στην τελική ρήξη, με διαφορετικό κάθε φορά αποτέλεσμα.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Θάλεια Μακρίδου-Τσιάβου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες και οικονομικά στη Γαλλία, και εργάστηκε επί σειρά ετών ως δημοσιογράφος στην Ελλάδα, σε διάφορα ΜΜΕ, όπως τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες και άλλα έντυπα. Στελέχωσε, επίσης, το γραφείο Τύπου δημόσιας επιχείρησης.

Ταξίδεψε και έζησε σε χώρες της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής, συμμετέχοντας σε ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες, ενώ επιστρέφοντας στην Ευρώπη, εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες όπου απασχολήθηκε σε αναπτυξιακά προγράμματα για χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού.

Συμμετείχε ενεργά στη Λέσχη Βιβλίου Ελληνικής και Ξένης Λογοτεχνίας Βρυξελλών, και παρακολούθησε μια σειρά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής του Ελληνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Ιανού, με καθηγητές καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς.

Τα Ταξίδια σε αχαρτογράφητα νερά είναι η πρώτη της συλλογή διηγημάτων.
Κατηγορίες: Βακχικόν Πεζά, Ελληνική Λογοτεχνία, Μακρίδου-Τσιάβου Θάλεια