Καλημέρα σας, σήμερα στο BOOK A WITH DAYS BEAUTY φιλοξενούμε τον συγγραφέα κ. ΟΡΕΣΤΗ ΚΑΤΣΟΥΛΗ με το βιβλίο του ΒΟΤΚΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΡΤΑΡΙ
Κε ΚΑΤΣΟΥΛΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε, για να
γνωρίσουμε το βιβλίο σας, ΒΟΤΚΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ. Κρατάω στα χέρια
μου ένα βιβλίο με 11 πεζά διηγήματα που εναλλάσσονται με κείμενα με
στίχους. Ιδιαίτερος τρόπος γραφής θα έλεγα.
Συστήσετε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας, ποιο ήταν το κίνητρο για να
γράψετε τα διηγήματα με αυτόν τον τρόπο και τί ιδιαίτερο θα διαβάσει ο
αναγνώστης σ’ αυτό το βιβλίο?
Τα διηγήματα της συλλογής είναι κατά κύριο λόγο καλοκαιρινές ιστορίες
που λαμβάνουν χώρα στην πόλη, στην Αθήνα. Έχουν για ήρωες τους
απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, τους «περαστικούς» που συναντάμε
κάθε μέρα στο δρόμο, οι οποίοι παραμένουν μεγάλη πηγή έμπνευσης για
μένα.
Το νήμα που συνδέει τις ιστορίες μεταξύ τους, είναι ότι πρόκειται για
ιστορίες μεταμορφώσεων, είτε πραγματικών, όπου ένας άνθρωπος αλλάζει
κυριολεκτικά τη μορφή του, είτε πνευματικών, όπου ένας χαρακτήρας
περνάει από μία πρώτη υπαρξιακή κατάσταση, σε μία καινούρια.
Πείτε μας πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου ΒΟΤΚΑ
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ και αν υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε?
Κατ’ αρχάς είναι ένα απ’ τα αγαπημένα μου ποτά (ειδικά το καλοκαίρι),
όμως ο λόγος που το επέλεξα για τίτλο του βιβλίου είναι άλλος. Θα πω μόνο
ότι είναι ένα ποτό με μεγάλη συναισθηματική αξία για μένα. Όσο για
εναλλακτικούς τίτλους, για αρκετό καιρό με βασάνιζε το ‘Διακοπές στην
(Αν)άβυσσο’, όμως επικράτησε η βότκα πορτοκάλι.
Εσείς τι πιστεύετε, ένα βιβλίο πρέπει να έχει μηνύματα ή απλά να
ευχαριστεί η ανάγνωση του, τον αναγνώστη;
Πιστεύω πως όλα τα βιβλία κρύβουν άπειρα μηνύματα μέσα τους, άλλα
λιγότερο και άλλα περισσότερο σημαντικά. Το ποια από αυτά τα μηνύματα
θα επιλέξουν να αντλήσουν ο κάθε αναγνώστης και η κάθε αναγνώστρια,
εξαρτάται από τους ίδιους και τις ίδιες φυσικά. Όσο για την ευχαρίστηση,
νομίζω πως αν το βιβλίο είναι καλό, τότε πάει χέρι-χέρι με την ανάγνωση.
Οι Έλληνες διαβάζουν; Και τι είδους βιβλία επιλέγουν; Ποιο πιστεύετε
ότι είναι το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα?
Η πιο πρόσφατη έρευνα του ΟΣΔΕΛ έδειξε ότι το 35% του πληθυσμού της
Ελλάδας δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο ετησίως, ενώ το 34% διαβάζει από
ένα έως τέσσερα. Νομίζω πως δυστυχώς οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους.
Ταυτόχρονα, παρατηρώ ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού της Ελλάδας (είτε
λογοτεχνικού, είτε τηλεοπτικού) να αναλώνεται σε χιλιοειπωμένες ιστορίες
της Ελληνικής παράδοσης, ωθώντας έτσι τους συγγραφείς στο να
επαναλαμβάνουν τις ίδιες εξιστορήσεις και απεικονίσεις της «παλιάς
Ελλάδας». Αυτό συντελεί στη δημιουργία ενός φαύλου κύκλου που
αισθάνομαι πως μας κρατάει πίσω (από όλες τις απόψεις), τόσο ως
δημιουργούς και καλλιτέχνες, αλλά και ως κοινωνία γενικότερα.
Επομένως, το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα είναι στα χέρια όλων μας ως
αναγνώστες.
Πείτε μας γιατί γράφετε βιβλία και ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο
κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου? Το οικονομικό όφελος, η
φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης?
Ο καθένας και η καθεμία παίρνει διαφορετικά πράγματα από το γράψιμο. Ο
δικός μου πρωταρχικός στόχος είναι η απόκτηση της ευτυχίας.
Εσείς διαβάζετε? Υπάρχουν αγαπημένα βιβλία στη βιβλιοθήκη σας που
δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί?
Δεν νομίζω πως υπάρχει (καλός) συγγραφέας που να μην του αρέσει να
διαβάζει. Έχω πολλά αγαπημένα βιβλία, και γι’ αυτό ακριβώς θα μου ήταν
δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο. Θα τα δάνειζα όμως όλα ευχαρίστως. Τα
καλά βιβλία είναι για να τα μοιραζόμαστε.
Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΡΤΑΡΙ
Η συνεργασία μου με τις Εκδόσεις Συρτάρι ήταν (και παραμένει) άψογη.
Όλοι οι άνθρωποι των εκδόσεων Συρτάρι με τους οποίους συνεργάστηκα
τρέφουν μεγάλο σεβασμό για τα βιβλία, και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ
αφάνταστα και το οποίο πιστεύω πως φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα των
βιβλίων που εκδίδουν.
Μιλήστε μας για εσάς για να σας γνωρίσουμε ως άνθρωπο και
συγγραφέα.
Η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει να μιλάω για εμένα. Προτιμώ οι άλλοι
να με γνωρίζουν μέσα από τις ιστορίες που γράφω. Ωστόσο, με λίγα λόγια,
είμαι 26 ετών, ζω και εργάζομαι στην Αθήνα ως βιολόγος, και το
αγαπημένο μου φρούτο είναι τα νεκταρίνια.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια.
Τον τελευταίο χρόνο γράφω κάποια διηγήματα με θεματικό άξονα τη βία
(σε όλες τις μορφές της), τα οποία ευελπιστώ πως θα αποτελέσουν την
επόμενη συλλογή διηγημάτων μου. Ταυτόχρονα, γράφω ένα θεατρικό έργο.
Ονειρεύομαι κάποια μέρα να το δω στη σκηνή.
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια
φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και
το βιβλίο σας.
Το βιβλίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Πολιτεία, στον Ιανό, στον
Ευριπίδη, στο Χαρτόπολις, και φυσικά στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων
Συρτάρι. Μπορείτε επίσης να το παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο της
γειτονιάς σας.
Εμένα συχνά θα με βρείτε να γράφω στο Αερόστατο, στο Παγκράτι.
Ορέστης Κατσούλης
βότκα πορτοκάλι
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Εκδόσεις Συρτάρι
-
Στο βιβλίο αυτό έντεκα πεζά διηγήματα εναλλάσσονται άτακτα με έξι - δομημένα σε στίχους - κείμενα. Τα διηγήματα έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους: Είναι ιστορίες μεταμορφώσεων, «γεννημένες» από τη ζωή• όσες κατάφερα να κρυφακούσω τουλάχιστον, ακουμπώντας το αυτί μου πάνω στους τοίχους της Αθήνας.
****
[...]«∆εν ξέρω τι με έπιασε σήμερα. Το ένιωσα μόλις βγήκα από το μετρό. Σαν να με άρπαξε η θλίψη και να με κατάπιε αμάσητο μέσα στο πελώριο κατάμαυρο στομάχι της. ∆ε συστήθηκα όμως. Με λένε Οδυσσέα Γούναρη. Κάθε απόγευμα που γυρνάω από τη δουλειά, ανοίγω τα παντζούρια της κρεβατοκάμαρας. Το μικρό μπαλκονάκι βλέπει στον ακάλυπτο. Πρώτη φορά σήμερα παρατήρησα ότι υπάρχει ένα άνοιγμα ανάμεσα στις δύο αντικρινές πολυκατοικίες και ότι μέσα από αυτό το άνοιγμα φαίνεται ο ουρανός, απογευματινός ουρανός απροσδιορίστου χρώματος· και μαζί με τον ουρανό βλέπω και μερικές γλάστρες πάνω στις ταράτσες των πολυκατοικιών. ∆εν ξέρω γιατί το παρατήρησα σήμερα από όλες τις μέρες. Νομίζω πως μου έφτιαξε πάντως τη διάθεση λιγάκι. Με λένε Οδυσσέα Γούναρη. Το ξαναείπα αυτό;».[...]
(Απόσπασμα από τη συλλογή
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!