Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΕΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΡΑΦ των βιβλίων «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ.
1)Συστήστε μας με λίγα λόγια το δεύτερο βιβλίο σας, της τριλογίας «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ» με τίτλο - ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ και κάντε μας μια σύνδεση με το πρώτο βιβλίο σας
Βεβαίως, με τη βοήθειά σας και με μεγάλη χαρά θα παρουσιάσω το νέο μου βιβλίο στον
αναγνώστη και μετά θα φύγω, αφήνοντας αυτούς τους δύο - το βιβλίο και τον αναγνώστη
- μόνους τους. Ένας έμπειρος αναγνώστης, θα αντιληφθεί, από την πρώτη κιόλας σελίδα,
αν χρειάζεται να συνεχίσει αυτή τη γνωριμία. Αν ναι, μπορεί να αποκτήσει έναν υπέροχο
φίλο που θα θέλει να μοιραστεί μαζί του στιγμές χαράς και ώρες μελαγχολίας. Αρκεί να
απλώσει το χέρι του και, αντί για το κινητό του τηλέφωνο, να πιάσει ένα βιβλίο. Ένα
καλό βιβλίο έχει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, σε αυτό μπορεί να βρει τόσο
παρηγοριά όσο και έμπνευση. Μπορεί και πρέπει να διαβάζεται και να ξαναδιαβάζεται
και κάθε φορά θα ανοίγει με τις απρόσμενες πλευρές του και τα νέα του νοήματα. Η
συνάντηση με ένα νέο καλό βιβλίο είναι μια απίστευτα χαρούμενη εμπειρία!
Τα βιβλία μιας τριλογίας δεν μπορούν παρά να συνδέονται μεταξύ τους. "Η γυναίκα
που λαχταρούσε να αγαπήσει" είναι η ιστορία μιας γυναίκας σε έναν μεγάλο κόσμο. Δεν
έχει σημασία το όνομά της, η γλώσσα που μιλάει ή το χρώμα του δέρματός της. Είναι μια
γυναίκα με τη δική της προσωπική ιστορία σε έναν κόσμο συστημάτων, στερεοτύπων,
υποχρεώσεων και ευθυνών. Είναι μια γυναίκα σε έναν κόσμο ανδρών, προδοσίας,
γήρανσης και θανάτου. Είναι μια γυναίκα σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο που
γίνεται όλο και πιο τρελός, άδικος και σκληρός. Και σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να
σταθεί στο ύψος της και να επιβιώσει.
Στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας, με τίτλο "Το ξύπνημα"" η Ελισαβέτα Τροπίνινα
έρχεται αντιμέτωπη με το σύστημα. Αντιστέκεται σ’ αυτό όπως μπορεί, χωρίς να
επιτρέπει στον εαυτό της να υποδουλωθεί από το σύστημα. Τι είναι το σύστημα; Είναι
μια ομάδα ανθρώπων , που κατέχουν απόλυτη εξουσία και που χρησιμοποιώντας αυτή
την εξουσία αποφασίζουν από κοινού ποια θα είναι η δομή του κράτους. Έχοντας
καθορίσει τη δομή που θα στηρίξει και θα εγγυηθεί την απόλυτη εξουσία τους και
έχοντας ενσωματωθεί σ’ αυτή, δημιουργούν το σύστημα και χρησιμοποιώντας, το φόβο,
την καταπίεση και την υποταγή ορίζουν τον αλγόριθμο της ζωής για τους πολίτες που
βρέθηκαν στο κλουβί αυτού του συστήματος. Μεγαλώνοντας μέσα στις ισχύουσες
περιστάσεις, η Λίζα κατάφερε να προστατεύσει το μυαλό της και να διατηρήσει την
αίσθηση της ομορφιάς που της εμφυσήθηκε από παιδί. Ο παππούς της θυσίασε τη ζωή
του για να μπορέσει εκείνη να ζήσει μερικά επιπλέον χρόνια σε ένα μεγάλο σπίτι
περιτριγυρισμένο από έναν όμορφο κήπο, όπου διάβαζε βιβλία, έπαιζε με τα λουλούδια,
άκουγε και μάθαινε να καταλαβαίνει τους ενήλικες και, κυρίως, περιβαλλόταν από
αγάπη. Καθώς μεγαλώνει, αναγκάζεται να περπατήσει μέσα από τους σκοτεινούς
διαδρόμους της κόλασης που ήταν τόσοι πολλοί στο σύστημα, και ξεφεύγει από τη
σοβιετική αυτοκρατορία μόνο όταν αυτή άρχισε να καταρρέει. Στο πρώτο βιβλίο, η
ηρωίδα μου είναι ατρόμητη αλλά όχι ακόμη σοφή, για αυτό και το μυθιστόρημα
ονομάζεται Ξύπνημα. Πιστεύει στην αγάπη που της εμφυσήθηκε από παιδί. Της φαίνεται
ότι, η μεγάλη και αληθινή αγάπη είναι το μοναδικό νόημα της ζωής που θα ξεκινήσει, θα
ολοκληρώσει και θα οργανώσει όλα τα υπόλοιπα. Δεν γνωρίζει ακόμα ότι στις
ανθρώπινες σχέσεις το κακό δεν αφήνει σχεδόν καθόλου χώρο στο καλό.
Στο δεύτερο βιβλίο, η Λίζα, έχοντας αποβάλει την αφέλεια και την απλοϊκότητά της,
γίνεται προσωπικότητα - τολμηρή, με αυτοπεποίθηση και αυτάρκης. Έχοντας βρει τον
εαυτό της εκτός των περιορισμών του Σιδηρού Παραπετάσματος, έξω από το κλουβί,
μαθαίνει να επιβιώνει μέσα στο περιβάλλον ενός άλλου, πολύ πιο πολύπλοκου
συστήματος. Ένα σύστημα όπου οι πολιτικοί, μισθοδοτούμενοι από το μεγάλο κεφάλαιο,
λένε ψέματα στους λαούς, όπου για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους ξεκινούν πολέμους,
όπου η πίστη στον Θεό τελειώνει στο κατώφλι της εκκλησίας, όπου οι άνθρωποι κάνουν
ότι αγαπιούνται για χάρη μιας μεγάλης γιορτής που λέγεται γάμος, σ’ ένα σύστημα όπου
κανείς δεν σε χρειάζεται χωρίς χρήματα, διασυνδέσεις και γνωριμίες. Μετά το θάνατο
του Δημήτρη Ζάγκου, που παραλίγο να την τρελάνει παρενοχλώντας και προσβάλλοντάς
την, η Λίζα νοικιάζει ένα μικρό διαμέρισμα στην Πεύκη και ζωγραφίζει πίνακες. Ο Θεός
σώζει τη λογική της ενθαρρύνοντάς την να πιάσει πρώτα μολύβι και χαρτί και μετά
πινέλο και καμβά. Τώρα βρίσκεται στην ανάγκη να πουλήσει τους πίνακές της.
Χρειάζεται χρήματα, κύρος, αναγνώριση. Ο Τζωρτζ Αλιάγας καταλαβαίνοντας πόσο
ταλαντούχα είναι η γυναίκα που πριν από καιρό τον αγαπούσε με τόσο πάθος, θέλει να
γίνει ο ιδιοκτήτης και της γυναίκας και των έργων της. Στο μυαλό του ωριμάζει ένα
πλάνο, είναι έτοιμος να της προσφέρει όλα όσα της αρνιόταν τα τελευταία δέκα χρόνια –
οικογένεια, παιδί και κοινή στέγη, αλλά η Λίζα γνωρίζει ήδη το τίμημα των υποσχέσεών
του...
Δεν θα αναφέρω το περιεχόμενο του δεύτερου βιβλίου - πιστέψτε με, υπάρχει αρκετή
ίντριγκα, δράμα και περιπέτεια, η οποία εκτυλίσσεται με φόντο τα ιστορικά γεγονότα της
πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας. Η δεκαετία αυτή χαρακτηρίζεται εξαντλητικά στο
πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου "Αμείλικτη συγχώρεση".
Η διαμόρφωση της προσωπικότητας της πρωταγωνίστριάς μου περιλαμβάνει επίσης
την επίμονη επιθυμία της να κατανοήσει τον κόσμο στην ολότητά του - συχνά
αντιαισθητική και απαράδεκτη. Μπορείς να ζήσεις σε έναν τέτοιο κόσμο μόνο αν
κατανοήσεις τον μηχανισμό της εξέλιξης και της διάλυσής του. Ο Βολταίρος, αν και
θαύμαζε τον Μπομαρσέ, τον κατηγορούσε αστειευόμενος ότι μέσω των λόγων του
Φιγκαρό του αντιτάσσει την κοινή λογική στον κόσμο. Εγώ, για να αντιτάξω την κοινή
λογική στον κόσμο που έχει τρελαθεί, χρειαζόμουν τον Έντμουντ φον Νάρβιτζ -ένα νέο,
εξαιρετικό πρόσωπο, έναν ήρωα που δεν υπήρχε στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας. Αυτοί
οι δύο - ο Νάρβιτζ και η Λίζα - μιλούν για την τέχνη και τον έρωτα, την πολιτική τάξη
του κόσμου, τον θάνατο, την εκκλησία και τον Θεό.
Ο φον Νάρβιτζ γίνεται καθοδηγητής για τη Λίζα, τον αποκαλεί μάλιστα Δάσκαλο,
γίνεται στήριγμά της, αλλά ενώ την αγαπάει, δεν μπορεί να της προσφέρει πλήρη
σωματική αγάπη. Ο φον Νάρβιτζ είναι ανάπηρος. Ένα πραγματικό ανθρώπινο δράμα
εξελίσσεται μεταξύ αυτών των δύο, όταν, εκτιμώντας ο ένας τον άλλον απεριόριστα, ο
καθένας τους αναγκάζεται να δεχτεί μόνο αυτό που η μοίρα είναι έτοιμη να του
προσφέρει. Τίποτα περισσότερο.
Η Λίζα, η γυναίκα που λαχταρούσε να αγαπήσει, "ζει" μια ολόκληρη δεκαετία του
δεύτερου βιβλίου χωρίς αγάπη. Μαθαίνει να αγαπάει με την ψυχή της, προσπαθώντας να
πιστέψει ότι η εγγύτητα των μυαλών είναι πολύ πιο δυνατή και ανθεκτική από την
εγγύτητα δύο σωμάτων. Και μόνο ένα μεγάλο φιλί στο τέλος της αφήγησης θυμίζει
πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που αγάπησε κάποιον....
Όσο για τους χαρακτήρες του πρώτου βιβλίου, όλοι εμφανίζονται και στο δεύτερο
βιβλίο. Οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν βάζουν την ηρωίδα μου μπροστά σε μια
αδιανόητη επιλογή - ποιανού τη ζωή να σώσει και σε ποιανού το νεκροκρέβατο να
αργήσει. Στο δεύτερο βιβλίο, η Λίζα αντιμετωπίζει σε όλο του το μέγεθος τον φόβο του
θανάτου που βιώνει η Αλεξάνδρα σβήνοντας από ανίατη ασθένεια, πληγώνεται ιδιαίτερα,
επειδή ο γιος της Ιγνάτ παντρεύεται μια γυναίκα χωρίς να της πει λέξη, και παρ’ όλα
αυτά βρίσκει τη δύναμη να αγαπήσει με τον δικό της τρόπο και να εκδικηθεί τον Τζωρτζ
Αλιάγα και τον Άνταμ Ερατεινό. Η εκδίκησή της δεν ταπεινώνει ούτε σκοτώνει κανέναν,
αντίθετα, αφήνει τον Τζωρτζ Αλιάγα να φύγει και σώζει τον Άνταμ Ερατεινό από
επικείμενο θάνατο. Και όμως, η εκδίκησή της γίνεται ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ.
Επιτρέψτε μου τώρα να πω το εξής : όλες οι συζητήσεις που αφορούν δύσκολα και
αιώνια θέματα έχουν γραφτεί από μένα σε μια πολύ προσιτή γλώσσα. Δεν κάνω
κήρυγμα, αλλά διασκεδάζω.
2)Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης των βιβλίων σας?
Ο σημερινός κόσμος και ο τρόπος με τον οποίο ο πολιτισμός μας, αλλάζοντας ραγδαία,
εξαφανίζεται.
Η έμπνευση δεν πηγάζει πάντα από θετικές δονήσεις, πολύ συχνότερα κρύβεται στη
σκληρότητα, το απρόβλεπτο και την αδικία της πραγματικότητάς μας.
3)Ποια θεωρείται ότι είναι τα δυνατά τους στοιχεία? Ποιο είναι το
μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.
Θα ήθελα όχι μόνο οι αναγνώστες μου, αλλά όλοι οι λογικοί άνθρωποι γενικότερα, να
διακόψουν τον μαραθώνιο της ματαιοδοξίας τους και να προσπαθήσουν να καταλάβουν
πότε ακριβώς πήραμε λάθος στροφή. Και αν μπορεί να γίνει κάτι για να γυρίσει ο τροχός
από την καταστροφή μας προς την κοινή λογική και τη συνετή ζωή. Αν δεν είναι ήδη
πολύ αργά...
Ένας από τους αγαπημένους μου σατυρικούς συγγραφείς, ο Stanislaw Jerzy Lec,
είπε: ''Η τεχνολογία είναι τεχνολογία, αλλά το ασανσέρ χαλάει πιο συχνά από τις σκάλες''
Υπάρχει ένα πολύ βαθύτερο νόημα σε αυτή τη φράση από αυτό που φαίνεται με το μάτι,
γιατί υποδηλώνει το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε στραφεί.
Κοιτάξτε τι συμβαίνει. Η ανθρωπότητα είναι τώρα απασχολημένη με την
εκπαίδευση της Τεχνητής Νοημοσύνης και ετοιμάζεται να κατακτήσει άλλους πλανήτες.
Δεν έχουν ακόμα μάθει να χρησιμοποιούν το δικό τους μυαλό περισσότερο από το 10%.
Αυτό κατά μέσο όρο - κάποιοι το χρησιμοποιούν κατά 8%, άλλοι κατά 18%. Αλλά
αποφασίσαμε να μην ασχοληθούμε - γιατί να αναζητήσουμε έναν τρόπο να
χρησιμοποιήσουμε πλήρως αυτόν τον μοναδικό και τέλειο υπολογιστή, που τον
κουβαλάμε πάντα μαζί μας, που δεν χρειάζεται επαναφόρτιση και που δεν
υπερθερμαίνεται ποτέ; Όχι, πήραμε τον άλλο δρόμο, αποφασίζοντας να δημιουργήσουμε
μια νοημοσύνη έξω από εμάς τους ίδιους. Όπως λένε «κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας»…
Επιτρέψτε μου να αναφερθώ για άλλη μια φορά στον Stanislaw Lec, ο οποίος έζησε στο
πρώτο μισό του περασμένου αιώνα, αλλά ακόμη και τότε κατάφερε να συνειδητοποιήσει
ότι ''ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος θα σκέφτεται αντί για εμάς, με το ίδιο τρόπο όπως η
ηλεκτρική καρέκλα πεθαίνει αντι για εμάς''... Η Apple ξοδεύει εκατομμύρια για να
εκπαιδεύσει την τεχνητή νοημοσύνη να γράφει για μας βιογραφικά σημειώματα,
διπλωματικές εργασίες και να δίνει εξετάσεις. Γιατί να ασχοληθούμε εμείς; Αλλά εδώ
ανακύπτει ένα μεγάλο ερώτημα - ποιος θα κατακτήσει το επάγγελμα του γιατρού, του
αρχιτέκτονα και του δασκάλου; Η τεχνητή νοημοσύνη; Και τι θα κάνει η ανθρωπότητα;
Θα μειώσει τη χρήση της δικής της φαιάς ουσίας στο 1% και θα αρχίσει να ζει τη ζωή
των συβαριτών ή θα υποβαθμιστεί στη ζωή των μανιταριών; Όσο για την εξερεύνηση
άλλων πλανητών... Είναι απλό: έχοντας ήδη καταστρέψει τον δικό μας, τώρα θα πάμε για
να βρωμίσουμε και άλλους πλανήτες, αφού δεν είναι πλέον δυνατόν να σώσουμε τον
δικό μας. Τώρα είναι η ώρα, όπως λέει η Βίβλος, "πέντε λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα",
όχι για να εκπαιδεύσουμε την ΤΝ, αλλά για να επιστρέψουμε σε μια λογική ανθρώπινη
ζωή, χωρίς υπερβολές, αίμα και τρέλα.
Στο ''ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ'' ακούγονται τα αληθινά ονόματα πραγματικών
πολιτικών, οι οποίοι με τις πράξεις τους συνέβαλαν το βαρύτατο μερίδιο τους στην τρέλα
του σύγχρονου κόσμου. Αυτή η παράδοση της ανακάλυψης των πράξεων των σύγχρονων
πολιτικών θα συνεχιστεί και στο τρίτο βιβλίο.
4)Συστήστε μας την πρωταγωνίστρια των βιβλίων σας, την Ελισαβέτα Τροπίνινα.
Πρώτα απ' όλα, δεν είναι σε καμία περίπτωση μια θετική ηρωίδα. Είναι ένα ζωντανό
πρόσωπο, με τις αδυναμίες, τα πάθη και τους φόβους της. Γι' αυτό την αγαπώ. Είναι
ιδιαίτερα πολύπλευρη.
Στα δύο βιβλία της τριλογίας μου, η Λίζα παρουσιάζει τον εαυτό της με πολλούς
διαφορετικούς τρόπους, αλλά ίσως το πιο σημαντικό για μένα είναι η επιθυμία της να
κρατήσει τις πεποιθήσεις της. Την προσπάθειά της για την τελειότητα, ακόμα και στις
ανθρώπινες σχέσεις. Άλλωστε, το δράμα, ακόμη και η τραγωδία στις ανθρώπινες σχέσεις
είναι επίσης τελειότητα. Αηδιάζει με τη βρωμιά και τη χυδαιότητα. Ταυτόχρονα, παρά το
ότι όλοι όσοι είναι κοντά της θέλουν να την αγαπούν, νιώθει βαθιά μοναξιά. Μέσα σε
αυτή τη μοναξιά, δημιουργεί τον δικό της κόσμο, χωρίς να επιτρέπει σε κανέναν να
ελέγχει τη ζωή της ή να της επιβάλλει τις πεποιθήσεις του. Μετά τη γέννηση της κόρης
της, αντί να απολαύσει όλα τα οφέλη και τις ανέσεις που της προσφέρει ο φον Νάρβιτζ,
παίρνει τη νεογέννητη κόρη της και φεύγει μαζί της κυριολεκτικά στο πουθενά. Για
τέσσερα ολόκληρα χρόνια, μεγαλώνει και εκπαιδεύει τη Στεφάνια σε ένα ταπεινό
διαμέρισμα στην Αγία Παρασκευή, ζώντας με το πενιχρό μεροκάματο που της δίνουν για
να ζωγραφίζει χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων στους τοίχους παιδικών σταθμών.
Γίνεται μάρτυρας της κρίσης που κατακλύζει την Ελλάδα μετά το 2009, περιγράφοντας
στο Ημερολόγιό της, πώς η ζωή των ανθρώπων και το πρόσωπο της πόλης αλλάζουν από
μέρα σε μέρα. Και μόνο τότε, έχοντας βάλει βάσεις στη Στεφάνια, έχοντας την
αναθρέψει σωστά, χωρίς καπρίτσια και ιδιοτροπίες, όπως κάποτε η γιαγιά της η Άννα
είχε μεγαλώσει τον γιο της τον Ιγνάτ, επιστρέφει στον φον Νάρβιτζ με τα λόγια: "Είναι
έτοιμη, την ανέθρεψα. Τώρα είναι η σειρά σου να της δώσεις τη γνώση". Περιφρονώντας
την άνεση, αφιερώνει τέσσερα χρόνια στη σωστή ανατροφή της κόρης της, σκεπτόμενη
ότι πρόκειται για τη δεύτερη γέννηση ενός παιδιού, μόνο που αυτή τη φορά το παιδί δεν
γεννιέται από τη μήτρα της μητέρας, αλλά από τη μήτρα της ζωής και της αγάπης.
5)Πως αποφασίσατε τον τίτλο των βιβλίων σας, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?
Ξεκινάω πάντα με τη συγκέντρωση υλικού για το επερχόμενο βιβλίο μου (όχι
απαραίτητα μυθιστόρημα). Πρόκειται για ένα μεγάλο χαρτοκιβώτιο γεμάτο χαρτιά και
αποκόμματα. Όταν συνειδητοποιώ ότι τα τα τουβλάκια των γεγονότων, των ιδεών και
των σημειώσεών μου έχουν συλλεχθεί, τότε αρχίζω να σκέφτομαι τον τίτλο. Ο τίτλος τα
δένει όλα μαζί, ορίζοντας το περιεχόμενο. Ο τίτλος είναι το σκηνικό στο οποίο θα
εμφανιστούν οι χαρακτήρες μου, δεν μπορώ να τους αφήσω να εμφανιστούν σε μια
γυμνή σκηνή! Ακόμα δεν έχω αρχίσει να γράφω το τρίτο βιβλίο, για το οποίο έχω βέβαια
όλο το υλικό έτοιμο, επειδή δεν μπορώ να σκεφτώ έναν κατάλληλο τίτλο.
Το τρίτο βιβλίο θα είναι πολύ πλούσιο και πολύπλοκο - τόσο από την άποψη των
ανθρώπινων σχέσεων όσο και από την άποψη των ιστορικών γεγονότων, από τα οποία η
δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι τόσο πλούσια, όσο ακριβώς και η πρώτη. Αρκεί
να πούμε ότι το τρίτο βιβλίο θα ξεκινήσει με τη συνάντηση της Λίζα με τον άνθρωπο που
κυριολεκτικά έφερε τον Πούτιν στην εξουσία και ο οποίος θα αποκαλύψει πολλά από τα
μυστικά μιας συνωμοσίας που έγινε πριν από είκοσι και πλέον χρόνια. Το τελευταίο
βιβλίο της τριλογίας, “Η γυναίκα που λαχταρούσε να αγαπήσει”, τελειώνει με τον
πόλεμο - η Λίζα θα επιστρέψει στην Ουκρανία και θα βρεθεί στο μέτωπο, όπου θα πάει
για να σκιτσάρει και να γράψει για όσα συμβαίνουν στα χαρακώματα και στα πεδία των
μαχών. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσει ..
6)Πείτε μας πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ;
Δεν έχει ουσιαστικά σημασία το πώς ξεκίνησε η συνεργασία μας, διότι η συνεργασία
με τον ένα ή τον άλλο Εκδότη ξεκινά πάντα με το να χτυπάς την πόρτα του και να
προσφέρεις τη δουλειά σου.
Θέλω να πω πόσο θαυμάζω τους Εκδότες που, παρά τις αντιξοότητες, εξακολουθούν
να επιβιώνουν, προσπαθώντας να διατηρήσουν με κάθε κοστος ένα τέτοιο θησαυρό όπως
το τυπωμένο βιβλίο. Αντιμετωπίζουν με γενναιότητα μια εποχή στην οποία υπάρχει μια
ολόκληρη γενιά που δεν διαβάζει και οι συγγραφείς δεν διαμορφώνουν τη ζωή της
κοινωνίας όπως κάποτε.
Αντί για ένα βιβλίο, βιντεοπαιχνίδια και κουβέντα σε chat rooms ή μέσω messengers.
Οι σκέψεις είναι σύντομες και δεν διαρκούν πολύ. Τα ενδιαφέροντα είναι επίσης
διαφορετικά - γιατί χρειάζεσαι τα μαθηματικά αφού ένα κομπιούτερ κάνει υπολογισμούς,
γιατί χρειάζεσαι την ιστορία αφού κάθε ηγέτης την ξαναγράφει όπως βολεύει τον εαυτό
του, γιατί χρειάζεσαι ένα επάγγελμα αφού μπορείς να βγάλεις λεφτά "με crypto"; Ζούμε
σε έναν κόσμο όχι λέξεων και σκέψεων, αλλά εικόνων και σύντομων βίντεο. Το Tic-Toc
- έχει αντικαταστήσει τον Βολταίρο, τον Έσσε, τον Μακιαβέλι, τον Αντρέ Μορουά, τον
Νίκο Καζαντζάκη και όλους τους άλλους που προσπάθησαν να φτάσουν στο νόημα της
ζωής, στο μυστήριο του θανάτου και στο φαινόμενο της πίστης.
Έχοντας λοιπόν μια ιδέα για τον καθημερινό επίπονο μόχθο του προσωπικού που
εργάζεται στις Εκδόσεις και γνωρίζοντας την πρόθεσή τους να διαφυλάξουν το Βιβλίο
και το Νου, τους θαυμάζω ειλικρινά.
Δυστυχώς, οι εκδότες, σε έναν όλο και λιγότερο βιβλιόφιλο κόσμο, δεν έχουν τα
μέσα να προωθήσουν ένα βιβλίο με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να μιλούν γι' αυτό και όλοι
να θέλουν να το αγοράσουν. Εξάλλου, ένα βιβλίο είναι εξίσου προϊόν της καταναλωτικής
αγοράς, όπως οποιοδήποτε άλλο. Ωστόσο, οι εταιρείες τροφίμων, ή για να το πούμε
αλλιώς, αυτές που γεμίζουν το στομάχι μας, έχουν πολύ περισσότερες δυνατότητες από
αυτές που γεμίζουν το μυαλό μας. Τα πατατάκια, για παράδειγμα, έχουν ασύγκριτα
περισσότερες πιθανότητες από ένα βιβλίο.
7)Πείτε μας αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς από τον χώρο της λογοτεχνίας και πόσο σας επηρέασαν.
Δεν θα επεκταθώ εκτενώς σε αυτό το θέμα, διότι υπάρχουν δύο καταπληκτικά κεφάλαια
στο «Αμείλικτη συγχώρεση». Απαντούν πλήρως στην ερώτησή σας. Ονομάζονται "Ο
θάνατος των θεών" και "Η πτώση του ανθρώπου". Με συμβούλευσαν να τα βάλω σε
ξεχωριστή ιστορία ή δοκίμιο, αλλά επέμεινα να παραμείνουν μέσα σε αυτό το
μυθιστόρημα, όπως αρχικά σχεδιάστηκε. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση και η μόνη
φορά που επέτρεψα στον εαυτό μου να γίνει η ηρωίδα μου ή το αντίστροφο, εκείνη να
γίνει εγώ. Πρόκειται για την εποχή που η Λίζα ζει ήδη με τον Τζωρτζ Αλιάγα κάτω από
την ίδια στέγη, ζωγραφίζει τους πίνακές της και τα βράδυα, απομονώνεται στο
εργαστήριό της με ένα ποτήρι κρασί, Προσκαλεί εκεί τους Μεγάλους όλων των εποχών,
οι οποίοι συζητούν μαζί της και μεταξύ τους, ο καθένας για τη δική του εποχή και
διαφωνούν για το νόημα της ύπαρξης. Η μοναδικότητα αυτών των δύο κεφαλαίων
έγκειται στο γεγονός ότι όλα όσα λένε οι σπουδαίοι που έρχονται στην ηρωίδα μου δεν
είναι αποκύημα της φαντασίας μου. Οι μονόλογοι και οι διάλογοι τους είναι
αποσπάσματα είτε από τα έργα τους, είτε από συνεντεύξεις τους ή απο αποφθέγματά
τους. Υπάρχουν εκεί σαράντα ονόματα και είναι όλα αγαπημένα μου. Από τον Μεσαίωνα
μέχρι σήμερα...
8)Θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα.
Δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο και γίνομαι όλο και περισσότερο μια γυναικεία εκδοχή
του ''Λύκου της Στέπας'' του Hesse, του οποίου ο ήρωας σκέφτηκε για τον εαυτό του το
εξής: ''Δεν καταλαβαίνω τί χαρά αναζητούν οι άνθρωποι σε γεμάτα τρένα, σε γεμάτα
ξενοδοχεία, σε καφετέριες που γεμίζουν με αποπνικτική, ενοχλητική μουσική, σε μπαρ
και σε βαριετέ σε κομψές, πολυτελείς πόλεις, σε παγκόσμιες εκθέσεις, σε εορταστικές
εκδηλώσεις, σε διαλέξεις για περίεργους, σε στάδια - όλες αυτές τις χαρές που θα
μπορούσαν να είναι διαθέσιμες σε μένα και για τις οποίες παλεύουν χιλιάδες άλλοι, δεν
τις καταλαβαίνω, δεν τις μοιράζομαι''.
Εξάλλου, τί μπορεί να προσθέσει αυτό ή εκείνο το γεγονός της βιογραφίας μου στο
μυθιστόρημά μου; Ο ενήλικος γιος μου και η οικογένειά του ζουν από καιρό στον
Καναδά. Εγώ ζω με τον σύζυγό μου στην Αθήνα εδώ και πολλά χρόνια. Στην πατρίδα
μου, την Ουκρανία, διεξάγεται ένας αιματηρός πόλεμος. Στις 24 Φεβρουαρίου του 2022,
η Ρωσία του Πούτιν εξαπέλυσε μια ολοκληρωτική εισβολή στην Ουκρανία, με σκοπό να
καταλάβει τη χώρα μου μέσα σε τρεις ημέρες. Οι Ουκρανοί, χωρίς στιγμή δισταγμού,
άρχισαν την αντίστασή τους και υπερασπίστηκαν το Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Χερσώνα.
Τώρα αγωνίζονται για να απελευθερώσουν τη ρωσοκρατούμενη νοτιοανατολική
Ουκρανία. Η πατρίδα μου αιμορραγεί. Η πόλη Ιζμαήλ, όπου γεννήθηκα, χτυπιέται από
πυραύλους σχεδόν κάθε μέρα - ο δικτάτορας του Κρεμλίνου, θέλει, με κάθε τρόπο, να
καταστρέψει αυτό το λιμάνι του Δούναβη, του οποίου κάποτε ήταν επικεφαλής ο
παππούς μου, ώστε οι Ουκρανοί να μην μπορούν να εξάγουν τα σιτηρά τους από εκεί
και να θρέψουν τον κόσμο. Γνωρίζοντας τι απώλειες υφίστανται οι Ένοπλες Δυνάμεις
της Ουκρανίας στο μέτωπο, κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια, απελευθερώνοντας
κάθε σπιθαμή γης, ανατινάζοντας ναρκοπέδια και διαπερνώντας τις γραμμές άμυνας του
εχθρού, έχω πάψει να χαμογελάω εδώ και πολύ καιρό. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζω να
γράφω πολιτικά άρθρα, τα οποία αναρτώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άρχισα να το
κάνω αυτό πριν από δέκα χρόνια και συνεχίζω μέχρι σήμερα. Αν σας ενδιαφέρει, είναι
όλα συγκεντρωμένα στην ιστοσελίδα μου http://www.olenaksantopulos.com/ κάτω από
το κουμπί "Τα άρθρα μου". Υπάρχουν εκεί μερικές εκατοντάδες από αυτά. Οι Ουκρανοί
και οι Ρώσοι, που υποστηρίζουν την Ουκρανία στον δύσκολο αγώνα της, περιμένουν τα
άρθρα μου και πάντα ανταποκρίνονται σε αυτά.
Τι άλλο μπορώ να σας πω; Έχω τέσσερις τριχωτούς φίλους - δύο γάτους και δύο
γάτες, που λατρεύω. Μ’ αρέσει πολύ να μαγειρεύω και ελπίζω να εκδώσω ένα μεγάλο
βιβλίο με τίτλο “Μαγειρέματα πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα”. Είναι σχεδόν
έτοιμο. Το μόνο που μένει να κάνω είναι να το επεξεργαστώ. Θα περιέχει όλα τα μυστικά
της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, τα αγαπημένα
πιάτα των ηγετών της, καθώς και έναν εκτενή κατάλογο συνταγών για φαγητά και ποτά
που μαγειρεύονταν στην οικογένειά μου.
9)Μιλήστε μας για το επόμενο βιβλίο και τα μελλοντικά σας σχέδια, τι καινούργιο ετοιμάζετε;
Πιθανότατα, το επόμενο βιβλίο μου δεν θα είναι το τρίτο βιβλίο της τριλογίας ''Η γυναίκα
που λαχταρούσε να αγαπήσει'', αλλά θα είναι το ''Μαγειρέματα πίσω από το Σιδηρούν
Παραπέτασμα'' και ένα μεγάλο, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο όχι για τους
απομυθοποιημένους, αλλά τους πραγματικούς Πούσκιν και Τολστόι, το οποίο
ονομάζεται ''Οι Εκλεκτοί''. Τουλάχιστον, αυτό θα ήθελα.
Όσο για το τρίτο βιβλίο της τριλογίας "Η γυναίκα που λαχταρούσε να αγαπήσει"
(ακόμα χωρίς τίτλο), θα περιέχει πολλές άγνωστες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες,
πολλά γεγονότα και περιπέτειες, και επίσης στις σελίδες του θα εμφανιστούν νέοι
χαρακτήρες - η γενιά του Ιγνάτ - του γιου της πρωταγωνίστριάς μου. Τέσσερις
σύντροφοι, που είναι φίλοι από το σχολείο, θα βρεθούν μπροστά σε μια επιλογή - να
πάνε ή να μην πάνε στον πόλεμο, και ο καθένας τους θα συμπεριφερθεί διαφορετικά.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της νέας γενιάς, που έχει συνηθίσει να επικοινωνεί μέσω του
Διαδικτύου, όπου δεν υπάρχουν σύνορα, που έχει συνηθίσει να ταξιδεύει και, ως εκ
τούτου, που έχει συνηθίσει να αισθάνεται άνετα σε οποιαδήποτε σχεδόν χώρα. Αυτή η
εικονική πραγματικότητα έχει ισοπεδώσει την αξία των συνόρων και της κυριαρχίας της
χώρας στην οποία γεννήθηκες και μεγάλωσες. Και οι τέσσερις τους αντιμετωπίζουν το
δίλημμα «γιατί και για ποιο λόγο πρέπει να δώσω τη ζωή μου» και λύνουν αυτό το
δίλημμα με διαφορετικούς ο καθένας τρόπους. Πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα
που τόλμησα να θέσω στο επόμενο βιβλίο της τριλογίας μου.
10)Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Πρώτα απ΄ όλα, επιτρέψτε μου να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας για το
πρόσωπό μου, το έργο μου και το βιβλίο μου. Νομίζω ότι έχετε πάρει μια ιδέα για μένα
ως συγγραφέα και ως άνθρωπο. Ωστόσο, θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω προσωπικά
στην παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου της τριλογίας μου, “H γυναίκα που λαχταρούσε
να αγαπήσει”, η οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν από τα Χριστούγεννα.
Σας εύχομαι τα καλύτερα,
Ekaterina Graff
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
συγγραφέας- ΕΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΡΑΦ
Κάκτος Εκδόσεις
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!