Σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΧΛΟΗ ΒΕΡΙΤΗ και το βιβλίο της ΛΕΥΚΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ, που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ.
Κα ΒΕΡΊΤΗ καλημέρα, σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που παραχωρείτε στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK.
1) Πείτε μας σας παρακαλώ πώς προέκυψε η συγγραφή του βιβλίου σας που αποτελείται από τρία θεατρικά κείμενα. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας και ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ που μου δίνετε αυτή την ευκαιρία. Πρόκειται για ένα θέμα ταμπού, ένα memento mori, μια υπενθύμιση της θνητότητας όλων μας. Κανείς δεν εξαιρείται. Η ζωή φεύγει πολύ γρήγορα και πολλές φορές, χαμένοι στο άγχος και στα προβλήματα των δύσκολων καιρών της εποχής μας, δεν προλαβαίνουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Τα τρία αυτά θεατρικά κείμενα θα λειτουργήσουν διαφορετικά για τον καθένα, ίσως ως ένας προβληματισμός ή ίσως ακόμα και ως ένα σύγχρονο «γρηγορείτε».
Πόσο έτοιμοι είμαστε; Ποια είναι η θέση της αγάπης στον μικρόκοσμό μας; Άραγε παίρνουμε κάτι μαζί μας στο ταξίδι; Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την ευθανασία; Αν είχαμε την ευκαιρία να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας, θα αλλάζαμε κάτι; Αν ναι, ποιο θα ήταν αυτό; «Λυπάμαι δεν έχω απαντήσεις. Τα ερωτήματα όμως με απασχολούν», θα πει η παράξενη φιγούρα με τη ρεπούμπλικα στο έργο TRANSIT. Αυτό λέω κι εγώ. Με άλλα λόγια «σκέφτομαι άρα υπάρχω». Αυτή είναι η δική μου, προσωπική αλήθεια που έχει βέβαια αμέτρητες προεκτάσεις. Όταν λοιπόν βρέθηκα στον ενδιάμεσο
σταθμό και μου δόθηκαν μόνο 60 δεύτερα για να αποφασίσω πού θα οδεύσω εφεξής, ρώτησα τον εαυτό μου, κοιτάζοντάς τον κατάματα, αν ήμουν ικανοποιημένη από τη ζωή μου, άραγε την έζησα ή τη σπατάλησα.
Εκείνη τη στιγμή με ρώτησα αν είχα ήσυχη τη συνείδησή μου κι ύστερα αναρωτήθηκα «αν φύγω, τι θα αφήσω άραγε στον δικό μου διάβα». Και κάπως έτσι προέκυψαν τα κείμενα μέσα από τα δικά μου ερωτήματα που αναζητούσαν επίμονα μια διέξοδο και έναν τρόπο να εκφραστούν.
2)Τα κείμενα και οι διάλογοι μπορούν να μιλήσουν διαφορετικά σε κάθε αναγνώστη που θα τα διαβάσει. Συμβαίνει το ίδιο όταν οι διάλογοι μεταφέρονται στη θεατρική σκηνή;
Το έργο δεν έχει ανεβεί ακόμα, αλλά ελπίζω πως σύντομα, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, θα δούμε την πρεμιέρα είτε στην Αθήνα, είτε στη Λευκωσία. Ομολογώ πως πριν την έκδοση, προηγήθηκε μια πρώτη θεατρική ανάγνωση από φίλους ηθοποιούς που με βοήθησε πολύ να επεξεργαστώ περαιτέρω τους χαρακτήρες. Ανάμεσά τους ήταν και η μονάκριβη κόρη μου, η οποία ακολούθησε τον δρόμο του θεάτρου και της μουσικής. Παρόλο που τότε τα κείμενα δεν ήταν ακόμα πλήρως ολοκληρωμένα, οφείλω να ομολογήσω πως εκείνο το καφεθεατρικό απόγευμα, είχε πολύ μεγάλη ένταση και με συγκίνησε πάρα πολύ. Έχω την εντύπωση πως οι διάλογοι θα απογειωθούν στη σκηνή. Ένας καλός ηθοποιός μπορεί όχι μόνο να ζωντανέψει το κείμενο, αλλά και να προσθέσει στοιχεία πιο εσωτερικά και πιο προσωπικά. Θεωρώ πως πρόκειται για κείμενα που προβληματίζουν και προκαλούν έντονα συναισθήματα και ως ανάγνωσμα αλλά πολύ περισσότερο ως θέαμα. Αυτά που λένε τα πρόσωπα στα «Λευκά Χρυσάνθεμα» είναι πράγματα που τα έχουμε σκεφτεί, ίσως και κάποια από τα δρώμενα να τα έχουμε βιώσει, αλλά τις περισσότερες φορές οι μνήμες πονάνε κι έτσι είναι πιο βολικό να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας και να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε. Αυτό όμως το σκεπτικό δεν μπορεί να αλλάξει κάτι που έγινε ή θα γίνει, ούτε μπορεί να ημερέψει την ψυχή μας. Κάποια στιγμή ο πόνος και ο φόβος θα επιστρέψει γιατί το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν όμως δούμε κατάματα τη μνήμη, τότε ίσως νααλλάξουμε και τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Ίσως τελικά το ποτήρι να μην είναι ούτε μισοάδειο ούτε μισογεμάτο. Είναι απλώς ένα ποτήρι.
3) Πώς επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Τα λουλούδια και τα χρώματά τους κρύβουν έναν συμβολισμό. Επέλεξα τα χρυσάνθεμα γιατί ‒πέρα από την όμορφη απλότητά τους και τη σύνδεσή τους με πολλούς μύθους‒ έχουν μια διττή σημασία. Από τη μια, στην Ανατολή, συμβολίζουν τη μακροζωία και την ευτυχία κι από την άλλη, σε
άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία και τη Γαλλία, συμβολίζουν την απώλεια και το πένθος. Κάπως έτσι και τα συγκεκριμένα «Λευκά Χρυσάνθεμα» ακροβατούν ανάμεσα σε δυο κόσμους, της ζωής και του επέκεινα. Έχουν άμεση σχέση με τον εσώτερο εαυτό μας και τα βαθύτερα ερωτήματα που μας απασχολούν όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, όταν είμαστε μόνοι με την αλήθεια μας, καθώς άλλη μια μέρα τελειώνει. Αυτά τα χρυσάνθεμα εμπεριέχουν μια υποκειμενική πλην όμως, καθαρή αλήθεια. Είναι λευκά και αψεγάδιαστα, χωρίς δηθενιές και χωρίς ψευδαισθήσεις. Με αυτή την έννοια τα λευκά χρυσάνθεμα μετατρέπονται σε ένα άλλο πρόσωπο που έχει μια ξεχωριστή θέση ως ‒μη ομιλών‒ συμπρωταγωνιστής και στα τρία θεατρικά.
Άλλωστε, μόνο ο καθένας από μας γνωρίζει ποια είναι η δική του αλήθεια.
4) Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις Δωδώνη.
Οι εκδόσεις Δωδώνη είναι ένας εκδοτικός οίκος που είναι ταυτισμένος με την ποιότητα και κουβαλά μια αξιοζήλευτη ιστορία στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών καθώς λειτούργησε, ακόμα και σε δύσκολους καιρούς, ως εστία προβληματισμού και αναζητήσεων όχι μόνο για διανοούμενους και επιστήμονες αλλά και για σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου. Από τότε η Δωδώνη συνεχίζει να πορεύεται μέσα στον χρόνο με την ίδια εγκυρότητα και σοβαρότητα. Η πορεία αυτή καταμαρτυρείται μέσα από πληθώρα αξιόλογων εκδόσεων αλλά και μέσα από ένα απίστευτα ενδιαφέρον αρχείο. Επομένως χαίρομαι γιατί ένας τόσο σπουδαίος εκδοτικός οίκος, θεωρεί τόσο τα βιβλία μου, όσο και τις λογοτεχνικές και θεατρικές μου μεταφράσεις ως εργασία που συμβαδίζει με το ύφος και το
ήθος του. Αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά για μένα καθώς λειτουργεί μέσα μου ως αναγνώριση. Η συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε άψογη. Ομολογώ πως αισθάνομαι ευτυχής γιατί είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω εκεί μια σημαντική πνευματική μορφή για τα ελληνικά γράμματα, την αείμνηστη κ. Μαρία Πορτολομαίου-Λάζου. Είχα την τύχη να διαβάσει και να σχολιάσει με πολύ ωραία λόγια το πρώτο μου βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σελάνα». Θεωρώ τις Εκδόσεις Δωδώνη την πνευματική μου στέγη στην Αθήνα και θέλω με αυτή την ευκαιρία να ευχηθώ από καρδιάς σε όλους τους ανθρώπους της κάθε επιτυχία για τη συνέχεια.
5) Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς, για να σας γνωρίσουμε καλύτερα;
Θα σας ταξιδέψω πίσω στον χρόνο, στα νεανικά μου χρόνια, μια ρομαντική εποχή που αγαπώ πολύ. Πυξίδα στην οικογένειά μας ήταν αρχές και αξίες. Η αγάπη για τη γνώση, ο σεβασμός για τον εαυτό μας και για τους άλλους, η ελευθερία λόγου ήταν μερικά μόνο από τα μαθήματα ζωής που πρόσφεραν
απλόχερα οι γονείς μου σε μένα και στον αδελφό μου με ποικίλους τρόπους.
Θυμάμαι τα απογεύματα του καλοκαιριού μια έφηβη να συζητά με τον πατέρα της κάτω από το γιασεμί του ανθισμένου κήπου. Τον χειμώνα κουβεντιάζαμε κοντά στο τζάκι. Είναι το ίδιο που πυροδοτεί μέχρι σήμερα συζητήσεις και προβληματισμούς στον Θεατρικό μας Πολυχώρο «Εστία» στη Λευκωσία. Την «Εστία» μας την ίδρυσε και τη διευθύνει ο αδελφός μου, σκηνοθέτης και συγγραφέας επίσης.Το γιασεμί όμως δεν υπάρχει πια.
Τα καλοκαίρια που ακολούθησαν ήταν πικρά… Με τον πατέρα μου μελετούσαμε αγγλική λογοτεχνία, θεατρικά κείμενα περισσότερο. Παλεύαμε με τα νοήματα, με τους χαρακτήρες, με την αγγλική και την
ελληνική γλώσσα. Παρέα μας ο Ντίκενς, ο Μπέρναρντ Σω, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Σάλιντζερ… Κάπως έτσι μπήκε στη ζωή μου ο Βασιλιάς Ληρ, η Τιτάνια, ο Σάιλοκ… Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος. Αγαπούσε όμως πολύ το θέατρο, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, την ιστορία, τις γλώσσες, την ετυμολογία των λέξεων. Τα αγαπούσε με το ίδιο πάθος που τα αγαπούσε και η μητέρα μου, ΜαρούλαΤζούβα- Παΐκου, εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Έτσι το πατρικό μας, η σημερινή «Εστία» δηλαδή, συχνά φιλοξενούσε ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών αλλά και της πολιτικής σκηνής.
Θυμάμαι κάποια μέρα που κατάφερα να τον πείσω να με πάρει μαζί του στο δικαστήριο. Ήθελα πολύ να τον ακούσω να αγορεύει. Μαγεύτηκα…Στα νεανικά μου μάτια φάνταζε πολύ επιβλητικός, πολύ σπουδαίος. Και ήταν.
Θυμάμαι την επιμονή του να φοιτήσω στη Νομική. Πράγματι έδωσα εξετάσεις και πέρασα με επιτυχία. Ήταν πολύ χαρούμενος. Με κέρδισε όμως η φιλολογία, η αδυναμία της μητέρας μου. Πιστεύω ότι και οι δυο μου γονείς έβαλαν το λιθαράκι τους, ο καθένας με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο, έτσι ώστε να αγαπήσω τις τέχνες και τα γράμματα περισσότερο από τη μαχόμενη δικηγορία. Γενικώς …μάχομαι πάντα. Έγινα μάχιμη εκπαιδευτικός τελικά. Επένδυσα πολλά στον εκπαιδευτικό τομέα. Μέχρι
σήμερα διερωτώμαι αν ήταν η καλύτερη προσωπική μου επιλογή.
6) Τι βιβλία διαβάζετε συνήθως; Πείτε μου ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία.
Τελευταία αυτά που διαβάζω έχουν σχέση με λογοτεχνική έρευνα. Για παράδειγμα το τελευταίο ανάγνωσμά μου ήταν «Ο Θάνατος και ο Ιππέας του Βασιλιά» του νομπελίστα συγγραφέα Γουόλε Σογίνκα από τη Νιγηρία.
Έπρεπε να μελετήσω το έργο, μια και ο Σογίνκα θα μας συστηθεί, με έμμεσο τρόπο, στο επόμενο βιβλίο μου. Επίσης τελευταία διαπιστώνω ότι έχω μια τάση να επανέρχομαι σε δεύτερες αναγνώσεις των κλασικών λογοτεχνών και περισσότερο των θεατρικών συγγραφέων, καθώς φαίνεται ότι το θέατρο που υπήρξε ανέκαθεν μια μεγάλη μου αγάπη, με κερδίζει όλο και περισσότερο. Γενικά απολαμβάνω να ταξιδεύω πίσω στον χρόνο με το διάβασμα και να διαβάζω ανάμεσα στις λέξεις. Με συναρπάζει η Αγγλική λογοτεχνία και ιδιαίτερα εκείνη της Βικτωριανής περιόδου, αγαπώ τα έργα σε καθαρεύουσα και απολαμβάνω να εξερευνώ και άλλα έργα από την παγκόσμια λογοτεχνία, ιδιαίτερα αυτά που δεν γνωρίζουμε στον Ελλαδικό χώρο.
7)Τι καινούριο ετοιμάζετε; Πείτε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια. Θα
δούμε στο μέλλον κάτι διαφορετικό από εσάς;
Πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Δωδώνη το βιβλίο μου «Καλειδοσκόπιο». Πρόκειται για θεατρικά αφηγήματα εμπνευσμένα από διάφορους συγγραφείς ή από λογοτεχνικούς χαρακτήρες αλλά και από θρύλους ή παραδόσεις, ακόμα και από κουλτούρες που δεν υπάρχουν πια.
Θα έλεγα πως πρόκειται για γραφή που φλερτάρει ανάμεσα στην πρόζα και στο θέατρο ενώ βασίζεται σε έρευνα, μετάφραση, λογοτεχνία ακόμα και βιογραφία. Μέσα από αυτό το πολύχρωμο καλειδοσκόπιο, το οποίο συμπεριλαμβάνει και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις, δημιουργούνται νέες
εικόνες από παλαιότερες ψηφίδες του παγκόσμιου λογοτεχνικού χάρτη. Στη συνέχεια, ελπίζω να ολοκληρώσω το συντομότερο ένα νέο θεατρικό με επίκεντρο το ελληνικό πνεύμα μέσα από την οπτική των ξένων που είναι στημένο πριν ένα περίπου αιώνα.
8) Θα ήθελα να μας πείτε πού και πώς μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Τα βιβλία μου θα τα βρείτε στις εκδόσεις Δωδώνη και στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Όσο για μένα μπορείτε να με βρείτε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο templeinn63@gmail.com. Θα χαρώ πολύ να έχω σχόλια αναγνωστών και μάλιστα υπόσχομαι στους πενήντα πρώτους που θα μου στείλουν τις σκέψεις τους για οποιοδήποτε από τα βιβλία μου, να προσφέρω άλλο ένα.
9) Τελειώνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και να σας ζητήσω να μας αφιερώσετε μερικές αράδες που θεωρείτε ως το πιο δυνατό σημείο στο βιβλίο σας.
Από το TRANSIT
«Είναι γενναίο να αγαπάς. Όχι να αγαπιέσαι. Να αγαπάς με όλη τη δύναμη
της ψυχής σου».
«Μόνο η στιγμή υπάρχει… Σαν μια ανάσα ανάμεσα στην αρχή και στο
τέλος της παράστασης».
ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΜΝΗ
«Θέλω να σκεφτείς κάποιον που αγαπάς πολύ, πάρα πολύ, κάποιον ή
κάποιαν που έχασες… σκέψου αυτόν τον άνθρωπο για ένα λεπτό, μονάχα
για ένα λεπτό…»
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ
«Ξέχασα πώς να αγαπώ, Αρετή…»
TRANSIT, Η ΛΙΜΝΗ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ
Συγγραφέας: Βερίτη Χλόη (Veriti Chloe)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ
Οι ανάσες της αρχής και του τέλους είναι πολύ κοντά. Κανένας δεν θέλει να φοβάται ή να πονά στο μεσοδιάστημα.
Στο TRANSIΤ σου δίνεται μια πολυτελής επιλογή. Ένα βραχυκύκλωμα του χρόνου θα σε μεταφέρει στον ενδιάμεσο χώρο. Αυτόν που βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Έχεις μόλις 60 δευτερόλεπτα να αποφασίσεις. Θα επιστρέψεις στην επίγεια ζωή σου ή θα προχωρήσεις στον άλλο κόσμο;
Η ΛΙΜΝΗ θέτει το ερώτημα: Είναι η ευθανασία ανθρώπινο δικαίωμα; Ποιος αποφασίζει;
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ με το εντελώς απρόσμενο και αμετάκλητο τηλεφώνημα που δέχεται σε καλεί να επανεξετάσεις τις πράξεις σου. Δεν σου επιτρέπεται να πάρεις τίποτα μαζί σου παρά μόνο έναν συνοδοιπόρο. Ποιος θα σε συνοδεύσει άραγε; Μήπως η ΥΛΗ;
Ποια είναι η δική σου αλήθεια;
Στα τρία αυτά θεατρικά κείμενα με πρωταγωνιστή τα ΛΕΥΚΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ, δεν υπάρχουν απαντήσεις παρά μόνο ερωτήσεις.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΔΩΝΗ
Οι ανάσες της αρχής και του τέλους είναι πολύ κοντά. Κανένας δεν θέλει να φοβάται ή να πονά στο μεσοδιάστημα.
Στο TRANSIΤ σου δίνεται μια πολυτελής επιλογή. Ένα βραχυκύκλωμα του χρόνου θα σε μεταφέρει στον ενδιάμεσο χώρο. Αυτόν που βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Έχεις μόλις 60 δευτερόλεπτα να αποφασίσεις. Θα επιστρέψεις στην επίγεια ζωή σου ή θα προχωρήσεις στον άλλο κόσμο;
Η ΛΙΜΝΗ θέτει το ερώτημα: Είναι η ευθανασία ανθρώπινο δικαίωμα; Ποιος αποφασίζει;
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ με το εντελώς απρόσμενο και αμετάκλητο τηλεφώνημα που δέχεται σε καλεί να επανεξετάσεις τις πράξεις σου. Δεν σου επιτρέπεται να πάρεις τίποτα μαζί σου παρά μόνο έναν συνοδοιπόρο. Ποιος θα σε συνοδεύσει άραγε; Μήπως η ΥΛΗ;
Ποια είναι η δική σου αλήθεια;
Στα τρία αυτά θεατρικά κείμενα με πρωταγωνιστή τα ΛΕΥΚΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ, δεν υπάρχουν απαντήσεις παρά μόνο ερωτήσεις.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!