ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ.ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ για το βιβλίο της «ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ.ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ, του βιβλίου «ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ», που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Κα  ΜΑΝΙΑΤΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας

1)     Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας, μιλήστε μας για εσάς. 

 Δεν θα μπορούσα ποτέ να περιγράψω τον εαυτό μου. Βιογραφικά ναι, μα αυτό μπορεί εύκολα ο κάθε αναγνώστης να το διαβάσει στο εκάστοτε βιβλίο. Η εικόνα που προβάλλουμε στους άλλους είναι διαφορετική και ποικίλη γιατί ο κάθε άνθρωπος σχηματίζει τη δική του άποψη και σε βλέπει με τα δικά του μάτια και ανάλογα με τις περιστάσεις.  

2)Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως ξεκινήσατε την συγγραφή. 

Με άλλα όνειρα ξεκινάς τη πορεία σου στη Ζωή και σε άλλα καταλήγεις. Σαν μαθήτρια ήθελα να γίνω χειρούργος, όνειρο από πολύ μικρή, κατέληξα στη νοσηλευτική, δεν με «γέμιζε», μπήκα στη RAF, έζησα για κάποιο διάστημα στη Γαλλία, έγινα αεροσυνοδός -πάντα στην Αγγλία- και τελικά, παντρεμένη τότε,   σπούδασα αγγλική φιλολογία. Μετακομίσαμε Ελλάδα και άνοιξα φροντιστήριο. Όλες οι εμπειρίες και αναμνήσεις έγιναν έναυσμα για έκφραση.   

 3)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε; 

 Από το 1998 μέχρι το 2006 περνούσα τις διακοπές του καλοκαιριού στο πανέμορφο Περιγιάλι της Κορινθίας. Με το ποδήλατο είχα καλύψει τεράστιες αποστάσεις ανακαλύπτοντας ομορφιές που μας ξεφεύγουν με αυτοκίνητο ή και με τα πόδια. Έξω από την Κόρινθο μια τεράστια -τότε- έκταση μου κίνησε την περιέργεια και έμαθα πως ήταν η λίμνη που η άλλοτε μυθική εταίρα της Κορίνθου Λαίς, έκανε το μπάνιο της. Την εξερεύνησα, την περπάτησα, είδα πως είναι και αλυκή και μαζί με τα δέντρα γύρω η φαντασία πήρε φόρα. Έμαθα πως κάποτε περνούσαν και στάθμευαν εκεί οδοιπόροι και πραματευτάδες και…δεν θέλει πολλά η φαντασία. Με το ποδήλατο έπαιρνα τις ιδέες μου και αργά το βράδυ, αντικρύζοντας τη θάλασσα και τ’ αστέρια, έγραφα. Είχα τελειώσει σε κείνο το χρονικό διάστημα 8 βιβλία μα ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Κατά τύχη έγινε αυτό.   

4)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο ?Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?

 Το κάθε βιβλίο έχει την δική του ιδιαιτερότητα, ο κάθε αναγνώστης τη δική του άποψη. Όμως, είτε πραγματικότητα, είτε όχι, αυτό που θεωρώ δυνατό στοιχείο είναι το μήνυμα που περνάει ότι, «η εμμονή και προσκόλληση σε προσωπικές πεποιθήσεις, είτε είναι δοξασίες, είτε παραδόσεις, ακόμα και θρησκευτική πίστη, οδηγεί τελικά σε επικίνδυνες και άδικες ενέργειες».       

5)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας. 

 Μα…αυτό ακριβώς. Ο φανατισμός και η εμμονή οδηγούν σε ακραίες σκέψεις και ενέργειες, σε οποιοδήποτε θέμα. 

 6)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε; 

 Με οδήγησε η ιστορία. Και ήταν ο αρχικός τίτλος.  

7)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς .Ποιο νομίζετε ότι είναι το πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας  συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις;

 Αυθεντικότητα, πρωτοτυπία, ευαισθησία, φαντασία και δυνατότητα έκφρασης. 

 8) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα;

 Σίγουρα όχι κάτι που να αφορά την κατάσταση που ζει ο πλανήτης και όλοι μας αυτή την εποχή! Θα υπάρξουν δεκάδες ξένοι και Έλληνες που θα ασχοληθούν με το ίδιο θέμα. Είναι μια τραγική περίοδος της ανθρωπότητας και συνάμα μια αφύπνιση για πολλά, -να μην επεκταθούμε τώρα. Ο κάθε ένας μας τη ζει με τις δικές του αντιξοότητες, γιατί να περιγράψω κάτι καθοικουμενικό. 

9)Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα; 

 Την ίδια τη ΖΩΗ!  

 10)Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης; 

 Το οικονομικό όφελος και η φήμη είναι εφήμερα. Γεμίζουν κάποιον πρόσκαιρα και σαν περάσουν νιώθει πικρία, ήττα, ή ακόμα και ζήλεια. Η ανάγκη έκφρασης, η μεταβίβαση συναισθημάτων, πραγματικότητας, η δημιουργία προβληματισμών στον αναγνώστη, αυτό «γεμίζει» τον συγγραφέα ικανοποίηση και ας μην αποκομίζει τα ίδια οφέλη. Και σαν αποσυρθεί, ή ξεπεραστεί, δεν είναι άδειος. Η ικανοποίηση πως πρόσφερε κομμάτι της ψυχής του τον γεμίζει.    

 11)Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία; 

 Τα βιβλία ξεκλειδώνουν τη σκέψη. Αν είναι επιστημονικά ικανοποιούν τη δίψα γνώσης. Εκπαιδευτικά ανοίγουν ορίζοντες στη γνώση. Λογοτεχνικά σε οδηγούν σε βαθύτερες σκέψεις. Και τα καθημερινά αναγνώσματα σε απασχολούν με σκέψεις, Μυθιστορήματα μπορούν να σε προβληματίσουν, να σε γεμίσουν αισιοδοξία, να σου απασχολήσουν το μυαλό από προσωπικά προβλήματα, να σου προσφέρουν μια απόδραση από την πραγματικότητα, να μην νιώθεις μοναξιά. Ο κάθε ένας μας βρίσκει το δικό του λόγο για να διαβάσει βιβλία και έχει και το δικό του προσωπικό γούστο.        

 12)Μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας μια φράση του βιβλίου σας. 

 Σε κάθε βιβλίο με ξαφνιάζουν οι ίδιοι οι αναγνώστες. Ανακαλύπτει ο κάθε ένας τους ξεχωριστά διαφορετική φράση που τους εντυπωσιάζει και μου το γράφουν. Δεν προϊδεάζω λοιπόν κανέναν. 

 13)Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα  να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας. 

Εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία να έρθω πιο κοντά με τους αναγνώστες και να μοιραστούμε κάποιες απόψεις μου. Πάντα υγεία εύχομαι σε όλους και δύναμη ψυχής. 

Τα βιβλία μου μπορείτε να τα βρείτε σε βιβλιοπωλεία και φυσικά από τον εκδοτικό μας οίκο Ψυχογιός. Όσο για μένα μόνο διαδικτυακά πλέον μιας που δεν μπορώ να ταξιδέψω αυτό τον καιρό για ευνόητους λόγους. 

 

 ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

«...και αφού, όπως λες, η γιαγιά σου γνωρίζει τι σας γράφουν τα αστέρια, γιατί δεν προσπαθείτε να το αποφύγετε, να το αλλάξετε;»

«Γιατί δεν κάνει να αλλάζεις αυτό που σου γράφουν τ’ αστέρια. Πίσω τους έρχονται χειρότερα αν τα αποτρέψεις. Και τότε τ’ αστέρια κλαίνε.»
«Κλαίνε; Γιατί;»
«Κλαίνε για μας!»
Ο σαραντάρης Ελληνοαμερικανός έμεινε σιωπηλός. Η δεκαεπτάχρονη Ρουμάνα τσιγγάνα τον κοιτούσε σοβαρή...