Οι ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ παρουσίασαν την ποιητική συλλογή
«Πλασίμπο» και εμείς κάναμε μια μίνι συνέντευξη με τη συγγραφέα
κ. ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, την οποία σας παρουσιάζουμε.
1) Συστήστε μας με λίγα λόγια την ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, για να σας
γνωρίσουμε.
Ονομάζομαι Αγγελίνα Παπανικολάου, είμαι 22 χρονών και μεγάλωσα στη Νεμέα
Κορινθίας. Έχω τελειώσει τις σπουδές μου στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών,
Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου, αλλά το όνειρό μου είναι
να βρω τη θέση μου στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Στο ζώδιο είμαι Τοξότης,
αλλά πιστεύω ότι έχει γίνει κάποιο λάθος με τα αστέρια μου γιατί νιώθω Σκορπιός.
Μια μόνιμη αντίφαση, κοινώς. Ο αγαπημένος μου καφές είναι ο κλασσικός
εσπρέσσο, έχω ιδιαίτερη αγάπη για τους σκύλους, το βιβλίο που κρατάω πιο κοντά
στην καρδιά μου είναι Ο Μικρός Πρίγκιπας και το αγαπημένο μου είδος μουσικής
είναι όλες οι μορφές που μπορεί να πάρει η ροκ.
2) Κα ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, το βιβλίο «Πλασίμπο» που κρατάω στα
χέρια μου είναι μια ποιητική συλλογή. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας, πως
προέκυψε ο τίτλος του και τι σημαίνει;
Αρχικά θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που αγαπήσατε το Πλασίμπο από την
πρώτη στιγμή και συνεχίζετε να του δίνετε αγάπη. Το Πλασίμπο είναι πράγματι η
πρώτη μου ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή (μην επαναπαύεται κανείς!,
ακολουθούν κι άλλες), την οποία περίπου ένα χρόνο πριν πήρα την απόφαση να
εκδώσω, ενώ πριν από αυτό δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι κάτι δικό μου θα
είχε κάποτε θέση σε ράφια, βιβλιοθήκες, εκθέσεις βιβλίων. Το Πλασίμπο είναι μια
συλλογή συναισθημάτων, καλών και κακών στιγμών, όμορφων και επίπονων
αναμνήσεων, γενικώς διαγράφεται εκεί μέσα όλος ο ψυχισμός μου τον χρόνο που
πέρασε. Ο ερωτικός στίχος σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται σε υπαρκτά
πρόσωπα παρά μόνο στο ιδεατό του πράγματος, οι θεματικές του είναι το φεγγάρι, τα
αστέρια, η αγάπη, ο πόνος (του ανθρώπου και των πραγμάτων), η απόγνωση, η
αποδοχή. Ο τίτλος «Πλασίμπο» δόθηκε σχεδόν αυθόρμητα, μπορώ να πω ότι πρώτα
την ονόμασα και μετά κατάλαβα γιατί έφτασε να είναι αυτό το όνομα της συλλογής.
Θα ήθελα το Πλασίμπο να είναι για τους ανθρώπους αυτό ακριβώς: ένα εικονικό
φάρμακο, μέρος μια θεραπείας με μόνιμα, ήπια αποτελέσματα και χωρίς
παρενέργειες. Να βαλσαμώσει πληγές και να ηρεμήσει ψυχές, γιατί το τελευταίο
πράγμα που χρειαζόμαστε είναι κάτι να μας ταράξει δυσάρεστα. Ίσως να έχει δίκιο ο
Καρυωτάκης και να μη γαληνέψουν τα στήθια που τα ταράζει ένα θανάσιμο πάθος,
μπορεί όμως το πάθος αυτό να βρει τη θέση του μέσα μας με πολλές, διάφορες
ευεργετικές μορφές.
3) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες που θα το
διαβάσουν;
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να μιλήσουμε για μήνυμα, δεν θεωρώ πως η ποίηση
έχει σκοπό ή στόχο να περάσει κάποιο μήνυμα παρά μόνο να διεγείρει συναισθήματα
και να μιλήσει στις ψυχές. Ελπίζω λοιπόν αυτό, με τις λέξεις μου και τη θέση τους
στους στίχους μου, ακόμη και με τις παύσεις, τις άνω τελείες, τα κενά ανάμεσα στις
λέξεις, να καταφέρω να μιλήσω στους ανθρώπους με έναν τρόπο που δεν ξέρω αν θα
μπορούσα να το κάνω κάπως διαφορετικά.
4) Γιατί αποφασίσατε να γράφετε ποιήματα και όχι ένα μυθιστόρημα; Μιλήστε
μας για το λογοτεχνικό σας έργο μέχρι τώρα και για τα μελλοντικά σας σχέδια.
Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα να γράφω, θυμάμαι όμως ότι το
πρώτο πράγμα που έγραψα ποτέ ήταν ποίημα. Στίχοι δηλαδή, με ομοιοκαταληξία
στην αρχή, αν και μετά αποφάσισα ότι δε μου ταιριάζει καθόλου. Από πάντα
θαύμαζα τα τραγούδια, όχι μόνο αυτά καθεαυτά αλλά το γεγονός ότι κάποιος μπορεί
να γράψει στίχους απάνω στη μουσική και το αντίστροφο, ότι μπορούν οι λέξεις να
καταλήξουν να μετουσιώνονται σε μουσική. Θυμάμαι ότι το αγαπημένο μου ποίημα,
δικό μου σχεδόν, είναι η μεταγραφή του Venceremos του Νικόλα Άσιμου από τα
ελληνικά στα ισπανικά, κάποια στιγμή κατά της διάρκεια κάποιας διδακτικής ώρας
στο λύκειο. Νομίζω ότι η ποίηση διάλεξε εμένα και όχι εγώ την ποίηση, νιώθω πως
μπορώ να εκφράσω πολύ καλύτερα την ψυχή και το μυαλό μου σε στροφές παρά σε
400σέλιδα. Και, μεταξύ μας, δε νομίζω πως θα είχα ποτέ τη συγκέντρωση και την
αφοσίωση να γράψω μυθιστόρημα με αρχή, μέση, τέλος. Αυτά μένουν στη φαντασία
και είναι αποκλειστικά για τις ονειροπολήσεις μου.
5) Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο
λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Πιστεύω πως θα συμφωνήσω, κάποτε η ποίηση είχε ένα ιδιαίτερο πρεστίζ, κάποιοι
από τους πιο ευυπόληπτους ανθρώπους στα κιτάπια της κοινωνίας πίσω στις μέρες
μας ήταν ποιητές, ενώ σήμερα όταν ακούει κανείς ποίηση στραβώνει, θεωρεί πως
πρόκειται για κάτι εξεζητημένο, δύσκολο, ακατάληπτο, περίεργο. Για του λόγου το
αληθές, όταν ο κόσμος αποτραβιέται από κάτι, προφανώς και καταλήγει μετά να του
φαίνεται σαν κάτι πολύ έξω από τον ίδιο, κάτι μακρινό και άπιαστο. Δεν ξέρω να πω
γιατί και πώς συνέβη αυτό, θα μπορούσα βέβαια να υποθέσω ότι έχει να κάνει με το
γεγονός ότι κάποια στιγμή χρειάστηκε να εστιάσουμε σε μια μορφή λόγου και
έκφρασης που να είναι πιο κοντά σε όλο τον κόσμο και σε κατώτερα κοινωνικά
στρώματα, όχι μόνο σε όσους έχουν πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση. Πέρα από
αυτό, θα ήθελα να πιστεύω πως τα πράγματα θα αλλάξουν. Ίσως πρέπει να
εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι ασκούμε επίδραση σε άλλους
ανθρώπους, και να παρακινήσουμε τον κόσμο να ασχοληθεί ξανά με την ποίηση. Τα
πράγματα δεν αλλάζουν αν δεν αποφασίσουμε να τα αλλάξουμε εμείς, οπότε και το
μέλλον της ποίησης θα είναι αυτό που θέλουμε εμείς να είναι.
6) Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές; Πείτε μας δύο Έλληνες και δύο ξένους
και αν σας επηρέασαν να γράψετε την δικιά σας ποιητική συλλογή.
Οι ποιητές που έχω κατά καιρούς αγαπήσει είναι πολλοί και ανήκουν και σε
διαφορετικά ρεύματα και σχολές, καθώς έχω αγαπήσει εξίσου τον Γιάννη Ρίτσο και
την Κική Δημουλά. Παρόλα αυτά, η σταθερή μου αξία είναι ο Κώστας Καρυωτάκης
και ύστερα έρχεται ο Τάσος Λειβαδίτης, ενώ και λόγω της έκτασης που έχουν πάρει
τα ποιήματά τους μέσα από τη μουσική, ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου έχουν ο
Νίκος Καββαδίας και ο Μάνος Ελευθερίου. Όσον αφορά τους ξένους ποιητές, αγαπώ
ιδιαίτερα τον Ρεμπώ και τον Μπωντλαίρ, ενώ το πρώτο ποίημα που άκουσα
μελοποιημένο είναι το Κοράκι του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Το βλέπουμε όλοι ότι δεν
μπορώ να περιοριστώ σε δύο μόνο ποιητές από την κάθε κατηγορία. Όσο για τον εάν
έχω επηρεαστεί από τους αγαπημένους μου ποιητές, πιστεύω ότι είναι ξεκάθαρο.
7) Εκτός από ποίηση τι άλλα είδη λογοτεχνίας διαβάζετε;
Τελευταία μου έχει ξυπνήσει μια αγάπη για τη λογοτεχνία του τρόμου, καθώς θεωρώ
πως πρόκειται για κάτι πολύ μεγάλο να μπορείς να δημιουργείς στο μυαλό του
αναγνώστη εικόνες που θα του ταράξουν τον ύπνο στον ίδιο βαθμό που θα μπορούσε
να το κάνει το καλύτερο θρίλερ. Παράλληλα έχω ξεκινήσει το ταξίδι μου στα
κλασσικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας και τα φιλοσοφικά διηγήματα, αυτές τις
μέρες διαβάζω το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι και το επόμενο στη λίστα μου είναι η
Μεταμόρφωση του Κάφκα.
8) Αφιερώστε στους αναγνώστες μας, τους αγαπημένους σας στίχους από το νέο
βιβλίο σας ΠΛΑΣΙΜΠΟ.
«[…]Όνειρα με μικρές φοβίες.
Φόβοι που εμείς μόνοι μας σκαρώσαμε,
δαίμονες που αγαπήσαμε
πιο πολύ από μας και πιο πολύ απ’ το μεταξύ μας· […]» ~ Μουσείον
«[…]Γυρνάνε στους τάφους οι αγγέλοι
κι οι δαίμονες χορεύουν
στα κεφάλια των ερωτευμένων […]» ~ Ψυχοσάββατο
«[…] Και τι είναι, αγάπη μου, τ’ αστέρια;
Τρύπες στο άπειρο για ν’ανασαίνουμε·
ένα ανάχωμα για το χαμό μας.» ~ Φθινόπωρο
«…Μ’ αηδίαζε το μέγεθος της επιθυμίας μου,
μόνο μ’ αυτή όμως ήξερα να ζω.
Μια μάζα ελαττώματα
με μια ψυχή από λάθη.» ~ Σπουδή σε μείζονα
Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά
και θα ήθελα να μας πείτε πού και πώς μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο
σας.
Εγώ σας ευχαριστώ! Το βιβλίο είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο των εκδόσεων Πηγή,
στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, στον Ιανό καθώς και σε διάφορα διαδικτυακά
βιβλιοπωλεία, όσο για μένα, μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί μου στο
aggelina.papanik@gmail.com, ενώ ο λογαριασμός μου στο instagram είναι
@contemporaryrebel. Καλή συνέχεια!
Πλασίμπο
Συγγραφέας: Αγγελίνα Παπανικολάου
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ
«Και τι είναι, αγάπη µου, τ’ αστέρια;
Τρύπες στο άπειρο για ν’ ανασαίνουµε·
ένα ανάχωµα για τον χαµό µας».
Θέµατα από τη θάλασσα, τα αστέρια, τον έρωτα, νότες µελαγχολίας, απογοήτευσης, αποδοχής, αγάπης. Μια σύνοψη του χρόνου που πέρασε, µέσα από τα µάτια µου, ένα τσαλακωµένο πλέον τετράδιο κι ένα στυλό από ένα µαγαζί στη Ρόδο.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!