ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΥΛΩΝΑ ΡΑΙΔΗ για το βιβλίο της «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ Τ΄ΑΔΙΚΟ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK  φιλοξενούμε τη συγγραφέα κ. ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΥΛΩΝΑ ΡΑΙΔΗ, του βιβλίου «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ Τ΄ΑΔΙΚΟ» που εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ.

 


                

1)Κα ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΥΛΩΝΑ ΡΑΙΔΗ, ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως ξεκινήσατε την συγγραφή.


Σας ευχαριστώ κι εγώ για την πρωτοβουλία σας να μιλήσουμε για το βιβλίο μου. Από μικρή έγραφα. Ο δάσκαλός μου, ποιητής ο ίδιος, ήταν ο πρώτος που ένιωσε τη φλόγα μέσα μου και την έθαλψε με τη προσοχή του. Έκτοτε γράφω με μικρές ή μεγάλες διακοπές, ανάλογα τα γεγονότα της ζωής μου. Η συγγραφή ήταν κι είναι ανάγκη μου εσωτερική. Δεν μπορώ να την αγνοήσω. Και δεν είναι μόνο ταλέντο.

Είναι καρπός μιας επίμοχθης προσπάθειας με πολλές συγκινήσεις. Η μαθητεία της, θαρρώ, ότι δεν θα τελειώσει ποτέ! Τόσο μακρύς ο δρόμος της δικής της τελειότητας…


 2)Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ Τ΄ΑΔΙΚΟ». Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης αυτού του μυθιστορήματος?


Θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα τη σύγχρονης Ελλάδας. Πραγματεύεται την περίοδο από το 1939 μέχρι το 1947. Το έπος του 1940, τη γερμανική Κατοχή, την αρχή του εμφυλίου… Προέκυψε από την ανάγκη μου για τη γνώση της ιστορίας εκείνης της περιόδου. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα η διείσδυση στον ψυχισμό των ηρώων του και την κοσμοθεωρία τους.

Είναι ο δικός μου φόρος τιμής σε όσους χάθηκαν… Ένα μπουκέτο αγριομαργαρίτες, όπως στο εξώφυλλο, στου ήλιου το χρώμα, στους άγνωρους τάφους τους.


3)Ποια θεωρείται ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?


Ό,τι με συγκινεί σ’ αυτό είναι βαθιά ανθρώπινο. Έχει να κάνει με τη γέννηση του μικρού, την κοινοποίηση της  εγκυμοσύνης της Ερατώς στον άντρα της, ξημερώνοντας η 28 η Οκτωβρίου του 1940, την κήρυξη του ένοπλου αγώνα κατά του καταχτητή από μια χούφτα ανταρτών με τον Άρη μπροστάρη, τον αποχαιρετισμό της γριάς- μάνας στον γιο της, τον τρόπο που βρήκε η νεαρή μάνα για να συστήσει στο μικρό γιο της τον νεκρό πατέρα του, τη στιγμή που ειπώθηκε το «Δεν είναι τούτο τ’ άδικο…» και μια πληθώρα ακόμα μικρών στιγμών που το συναίσθημά τους πάλλει μες στο κείμενο.


4)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.


Παράθεσα με ισομέρεια τη ζωή όλων των ηρώων μου, δίνοντας τη δυνατότητα στον αναγνώστη να κρίνει ο ίδιος την πορεία του καθενός και τις ιδέες του και να τοποθετηθεί στα πολιτικά πράγματα εκείνης της εποχής. Εγώ υποκλίθηκα και υποκλίνομαι στην αλήθεια, στο δίκιο, την αξιοσύνη, τη λεβεντιά, την αγάπη, το καθάριο μέτωπο, την ανθρωπιά, την πίστη, την ανθεκτικότητα των αισθημάτων, τον σεβασμό, την ανυστερόβουλη σκέψη, την ευθύβολη απόφαση…. Ας τιμήσει ο κάθε αναγνώστης μου, στο όνομα όλων αυτών, τον Άνθρωπο!


 5)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε ?


Ο τίτλος μού βγήκε αβίαστα, τελειώνοντας το βιβλίο, από ένα συνταραχτικό γεγονός που εκτυλίσσεται στο τέλος περίπου του έργου και σηματοδοτεί τον θάνατο της αθωότητας.


6) Πείτε μας πως προέκυψε η συνεργασία σας, με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ


Γνώρισα τον εκδοτικό οίκο μέσα από τις ανακοινώσεις των εκδόσεών του κι εντυπωσιάστηκα με τη ροή και την ποιότητα των βιβλίων που εξέδιδε. Τηλεφώνησα στην υπεύθυνη του εκδοτικού τμήματος αν μπορώ να στείλω το κείμενό μου. Μου απάντησε θετικά. Το έστειλα και πριν περάσει ένας μήνας μου ανακοίνωσε την απόφαση του οίκου να το εκδώσει, προσδιορίζοντας -αυτό κι αν είναι αξιοσημείωτο-, με σαφήνεια, το διάστημα που θα μεσολαβούσε ίσαμε την έκδοσή του. Τέσσερις μήνες, μόνο! Έτσι κι έγινε! Μακάρι σε όλα μου τα έργα έτσι!


7) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα ?


Γράφω… Γράφω… Γράφω… Αστείρευτοι οι κρουνοί της έμπνευσής μου! Απαιτητική ως προς το αποτέλεσμα τα περνάω από πολλές κρησάρες, που παίρνουν πολλές φορές χρόνια…

Μετά το «Δεν είναι τούτο τ’ άδικο…» εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Αναγνώστης ένα παραμύθι μου με τίτλο: Αφρολουλουδένια, του Ήλιου η αγαπημένη!» Μιλάει για την παραγωγή του αλατιού μέσα από τους μαγικούς δρόμους του παραμυθιού. Το επόμενο έργο που περιμένω να εκδοθεί μέσα στο 2023 είναι ένα μυθιστόρημα. Επίσης έχω έτοιμο το δεύτερο στη σειρά βιβλίο αυτού που εκδόθηκε από το Υδροπλάνο κι αναφέρεται στον εμφύλιο. Τίτλος του «Κι απόμειναν μονάχα οι λυγμοί…»


8)Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;


Πηγή ιδεών θεωρώ την ίδια την καθημερινότητα. Ασπάζομαι πλήρως αυτό λέει ο Ράινερ Μάρια Ρίλκε στα «Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή» «…Αν ίσως η καθημερινότητά σας σάς φαίνεται φτωχή, μην τη καταφρονήσετε. Καταφρονήσετε τον ίδιο τον εαυτό σας, που δεν είναι αρκετά ποιητής και δε μπορεί να καλέσει κοντά του τα πλούτη της. Για το δημιουργό δεν υπάρχει φτώχια, ούτε φτωχοί κι αδιάφοροι τόποι. Και μέσα σε φυλακή ακόμα, αν ήσαστε κλεισμένος, κι οι τοίχοι της δεν αφήνανε τους ήχους του κόσμου να φτάσουν ως εσάς -δε θα σας έμεναν, ωστόσο, αμόλευτα μέσα σας τα παιδικά σας χρόνια, ο ακριβός, βασιλικός τούτος πλούτος, ο θησαυρός αυτός των αναμνήσεων;…»


9)Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;


Το βιβλίο είναι αποκλειστικά καρπός μιας εσώτερης ανάγκης. Το βιβλίο σαν πνευματικό αγαθό, όπως το ορίζω εγώ, όχι σαν καταναλωτικό προϊόν με ημερομηνία λήξης.


 Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα  να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.


Εμένα θα μπορούσατε να με βρείτε με ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή με ένα τηλέφωνο. Είμαι ανοιχτή σε επικοινωνία με όποιες λέσχες ανάγνωσης μου το ζητήσουν, αλλά και με όσους αναγνώστες το επιθυμούν. Το e-mail: fotmylona@yahoo.gr

Το τηλ. είναι 6936 833 423.

Το βιβλίο μπορούν να το βρουν από τον βιβλιοπώλη της γειτονιάς τους, από τον ίδιο τον εκδότη ή από ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, κατόπιν παραγγελίας φυσικά.

Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη!



Δεν είναι τούτο τ’ άδικο…
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΥΛΩΝΑ ΡΑΙΛΗ
Εκδόσεις Υδροπλάνο

Ηταν Απρίλης του 1939 όταν ο Σάββας, από τον Άγιο Θωμά Μεσολογγίου, 40 και… χρόνων, μοναχογιός, με κληρονομημένο από τον πατέρα του βιος και τέσσερις αδερφές στο κατόπι του να τον υπηρετούν –για πάντα πίστευε ο ίδιος, ίσαμε να τους γυαλίσει στο μάτι κάποιος αρσενικός, ήταν η αλήθεια– παντρεύτηκε τη δεκαοχτάχρονη Ερατώ, από το Κρίκελλο Ευρυτανίας. Ήταν πανέμορφη η Ερατώ κι είχε, βασικό αυτό για τον Σάββα, προίκα μεγάλη, ατόφιο χρυσάφι, σε λίρες μετρημένη. Η ευτυχία τους, αν και προμηνυόταν απέραντη, περιορίστηκε σε λίγο ξάστερο ουρανό, μοιρασμένο σε δυο μικρά ματάκια, και κάμποσο απ’ του ήλιου το χρυσάφι στα μαλλάκια του ενός και μοναδικού τους μωρού. Γρήγορα ήρθε ο πόλεμος, άγριο δρολάπι, ορμητικό και βίαιο, με τρεις, όχι έναν, αβυσσαλέους εχθρούς –τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους– και μαστίγωσε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη δοκιμάζοντας ανθρώπους και πράγματα. Προπαντός ανθρώπους… Νέοι ήταν εκείνοι που ανέβασαν στον ιστό της ανάγκης τη σημαία της αντίστασης και του ονείρου. Νέοι εκείνοι που, μες στο άφατο σκοτάδι του φόβου και του θανάτου, μοίραζαν στους ανθρώπους φως με το «Δεύτε» στα χείλη, δείχνοντάς τους τον λυτρωτικό δρόμο του αγώνα. Ο Σάββας, που πέντε παλάμες φως τον μέτρησε η μάνα του σαν γεννήθηκε, διάλεξε το σκοτάδι και την υποταγή στην άνομη δύναμη κι εξουσία. Και δεν ήταν ο μόνος… Τέσσερα χρόνια πέρασαν ίσαμε την απελευθέρωση κι ακολούθησαν ακόμα τρία, που διαπραγματεύεται αυτό το μυθιστόρημα. Εφτά χρόνων ημέρες, από την κήρυξη του πολέμου μέχρι το 1947, κι οι πιο πολλές κόκκινες, αίμα, τριαντάφυλλα εκατόφυλλα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!

Adbox

@templatesyard