Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A BOOK φιλοξενούμε τη
συγγραφέα κ. ΜΑΛΑΝΔΡΙΝΟΥ Χ. ΜΑΡΙΑ, του βιβλίου «Η ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ», που
εκδόθηκε από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΑΡΣΙΣ.
1) Κα ΜΑΛΑΝΔΡΙΝΟΥ ευχαριστούμε που δεχτήκατε να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε εσάς και το βιβλίο σας. Πείτε μας, είχατε ονειρευτεί από μικρή να γίνεται συγγραφέας? πότε και πως ξεκινήσατε την συγγραφή.
Σας ευχαριστώ κι εγώ για την συνομιλία μας. Δεν ξέρω αν ήθελα να γίνω συγγραφέας,
πάντως διάβαζα πολύ και νομίζω ότι υπήρξα προσεκτική αναγνώστρια. Και σε κάποιο
βαθμό ο συγγραφέας και ο αναγνώστης παίζουν στο ίδιο γήπεδο, μοιράζονται τις ίδιες
λέξεις και γοητεύονται το ίδιο μπροστά στη δημιουργία ενός φανταστικού ή έστω
εναλλακτικού κόσμου. Γράφω από πολύ νέα, χωρίς αξιώσεις δημοσίευσης των γραπτών
μου. Κάποτε βέβαια το τόλμησα. Τα δύο πρώτα μου βιβλία, «η Καρφίτσα» το 2007 και η
«Υποταγή» το 2010, εκδόθηκαν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Ακολούθησαν το «Τι
απέγινε ο Σμερντιάκοφ» το 2014 και το «Αερόστατο του Γαμβέττα» το 2017, από τις
Εκδόσεις Γαβριηλίδη.
2) Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «Η ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΧΗ». Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης αυτού του μυθιστορήματος?
«Η Τρίτη Εκδοχή» ανήκει σ’ αυτό που αποκαλούμε πολιτικό-αστυνομικό μυθιστόρημα,
και φιλοδοξεί να είναι το δεύτερο μιας τριλογίας που ξεκίνησε με «Το Αερόστατο του
Γαμβέττα». Κεντρικός του ήρωας είναι ένας αντισυμβατικός αστυνομικός, ο Λεωνίδας
Γαμπέτας και τόπος της δράσης του η Αθήνα. Ο ήρωας καλείται να διαλευκάνει δύο
φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις, και το κάνει με την εκκεντρική του επιμονή
στις λεπτομέρειες μέχρι να φτάσει στην τρίτη εκδοχή, αυτήν που βάζει στη θέση του και
το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Η Αθήνα, με τα ρεαλιστικά της τοπία και τα καθημερινά
της δράματα, οι αναλογίες με χρηματοπιστωτικά συστήματα της δυτικής ιστορίας και οι
αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα, δεν μπορούν παρά να είναι το υπόβαθρο για την όποια
ιδεολογική συνοχή του βιβλίου. Πηγή έμπνευσης είναι τελικά ο σύγχρονος μπερδεμένος
πολιτικά και οικονομικά κόσμος μας και οι μοναχικοί του ήρωες, που διεκδικούν -όπως
μπορεί ο καθένας- το μερτικό τους στην κάθαρση, ακόμη κι αν αυτή είναι προσωρινή.
3) Ποια θεωρείται ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Νομίζω οι χαρακτήρες του βιβλίου. Και οι διάλογοί του επίσης. Άλλωστε η ιστορία, η
υπόθεση ενός έργου, όσο κι αν είναι ενδιαφέρουσα, δεν είναι παρά το όχημα για να
αναδειχθούν οι χαρακτήρες, κυρίως αυτοί που είναι αφανείς στην καθημερινή ζωή. Θα
αποτολμήσω μια σύγκριση ανάμεσα στο Θέατρο Σκιών και στο νουάρ μυθιστόρημα :
Στο Θέατρο Σκιών και οι ιστορίες και το τέλος τους είναι προβλέψιμα, αλλά αφήνουν
πίσω τους την ανάμνηση ιδιαίτερα ολοκληρωμένων χαρακτήρων, όπως ο Καραγκιόζης,
το Κολλητήρι κ.λ.π. Στο νουάρ, ακόμα και όταν η υπόθεση είναι διαφορετική και η
πλοκή συχνά απροσδόκητη, ο χαρακτήρας κτίζεται με τα ίδια υλικά κι αυτή είναι η
ανάμνηση που κρατάς απ’ το βιβλίο, όπως οι διαχρονικοί ήρωες του Τσάντλερ ή του
Χάμμετ.
4) Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.
Όταν μιλάμε για μηνύματα εννοούμε συνήθως τα θετικά (ελπίδα, αισιοδοξία κ.λ.π.), και
κάτω απ’ αυτήν την οπτική δεν μου φαίνονται απαραίτητα στο νουάρ μυθιστόρημα.
Αντίθετα το αντιστρατεύονται κιόλας. Αν μιλούσα με όρους τοπίου, το νουάρ είναι ένας
κατά βάση γκρίζος ουρανός που φωτίζεται πού και πού από την αιφνίδια λάμψη μιας
στιγμής. Το μήνυμα δεν είναι απαραίτητο στην ανάγνωση. Τουλάχιστον όχι τόσο όσο η
αποκόμιση μιας συνολικής εμπειρίας. Και αυτό θα ανέμενα από τον αναγνώστη της
Τρίτης Εκδοχής. Να καταδυθεί με κατανόηση και ενδιαφέρον σε όλο το χαώδη
σύγχρονο κόσμο που αναδεικνύεται μέσα από το βιβλίο.
5) Μιλήστε μας για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς και πόσο σύντομα ?
Θα ήθελα να ολοκληρώσω μια τριλογία με κεντρικό ήρωα τον αστυνομικό Λεωνίδα
Γαμπέτα. Γράφω εξαιρετικά αργά, ίσως γιατί δεν ακολουθώ αυστηρά μια
προσχεδιασμένη ιστορία. Το γράψιμο είναι παράξενο πράγμα. Είναι όπως όταν έβγαινες
για ένα ποτό στην πριν τον covid εποχή. Ποτέ δεν ήξερες πού θα καταλήξεις. Η βραδιά
σχεδίαζε τον εαυτό της και συχνά η ευφορία κατέληγε σε θλίψη ή και αντίστροφα. Έτσι
είναι και το γράψιμο. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να πω με σιγουριά πού και πότε θα με
οδηγήσουν τα σχέδιά μου.
6) Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;
Η προσωπική για τον καθένα εμπειρία της ζωής, η ιστορία, η πολιτική, αρκεί να έχεις
απομακρυνθεί χρονικά και συναισθηματικά από τα γεγονότα. Για παράδειγμα, είναι
ακόμη δύσκολο να γραφτεί οτιδήποτε σε σχέση με την εποχή του covid. Όλα είναι ακόμα
ανοιχτά και η συνολική αποτίμηση αργεί. Το επάγγελμα επίσης. Όχι ως πηγή ιδεών,
αλλά ως τρόπος οργάνωσης της σκέψης. Σε μένα προσωπικά η άσκηση δικηγορίας για
πάρα πολλά χρόνια έχει αφήσει το στίγμα της στη γραφή μου. Αλλά η πραγματικά
ανεξάντλητη πηγή ιδεών είναι το διάβασμα. Κατά κανόνα γράφει αυτός που διαβάζει.
7) Ποιος πιστεύετε ότι πρέπει να είναι ο κύριος στόχος κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου; Το οικονομικό όφελος, η φήμη ή η ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης;
Έτσι όπως το τοποθετείτε, όλοι οι στόχοι συμπλέουν. Γιατί και το οικονομικό όφελος και
η φήμη μπορούν κάλλιστα να αποτελούν εσωτερική ανάγκη. Το κριτήριο εδώ νομίζω ότι
είναι άλλο. Δηλαδή το κατά πόσο γράφεις υπακούοντας στους κανόνες της
ιδιοπροσωπίας μιας συγκεκριμένης μερίδας της αγοράς του βιβλίου, αν είσαι
«επαγγελματίας» συγγραφέας. Υπάρχουν βιβλία που ανταποκρίνονται στον κανόνα του
ευπώλητου και όπως κάθε καταναλωτικό προϊόν αποβλέπουν στο κέρδος και τη φήμη.
Για όλα τα υπόλοιπα νομίζω ότι είναι μονόδρομος η τρίτη επιλογή.
8) Γιατί πιστεύετε πως πρέπει να διαβάζουμε βιβλία;
Γιατί είναι μια από τις πιο γενναιόδωρες πράξεις στη ζωή. Γιατί η γενναιοδωρία του
αναγνώστη είναι σημαντικότερη από αυτήν του συγγραφέα. Ο συγγραφέας προσφέρει
μια ιστορία, ο αναγνώστης -ο κάθε αναγνώστης- την πολλαπλασιάζει και την εμπλουτίζει
με τη δική του ματιά. Και γιατί ακόμα και στη σημερινή εποχή, όπου όλος σχεδόν ο
ιδιωτικός βίος μπορεί να εκτίθεται ανενδοίαστα στη διαδικτυακή κοινότητα, το διάβασμα
ανήκει στις ελάχιστες ιδιωτικές πράξεις που μπορούν ακόμη να συνεγείρουν και να
οριοθετήσουν την πολυδιασπασμένη εσωτερική μας συγκρότηση.
9) Μιλήστε μας για την συνεργασία σας με τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΑΡΣΙΣ
Είχα την τύχη να συνεργασθώ στα προηγούμενα βιβλία μου με δύο από τους
σημαντικότερους εκδότες μας, τον Καστανιώτη και τον Γαβριηλίδη. Οι Εκδόσεις
ΑΠΑΡΣΙΣ έχουν μπει εδώ και αρκετό καιρό δυναμικά στο χώρο του καλού βιβλίου,
επικεντρώνοντας και στην ουσία και στην αισθητική του. Και αν και είναι η πρώτη μας
εκδοτική συνάντηση, ελπίζω να εξελιχθεί σε μια ειλικρινή και γόνιμη συνεργασία. Σε
κάθε περίπτωση τα μηνύματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι αμοιβαίως θετικά.
10) Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Για όσους ενδιαφέρονται, το βιβλίο μου «Η Τρίτη
Εκδοχή» διατίθεται σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία. Επίσης απευθείας από τις εκδόσεις
Άπαρσις (τηλ.2155155600 / emporiko.aparsis@gmail.com) και στη φόρμα επικοινωνίας
http://www.aparsis.gr/contactus.
Η Τρίτη εκδοχή
Μυθιστόρημα της Μαρίας Χ. Μαλανδρίνου
..Ήταν η εποχή της αθωότητας, αλλά τώρα ήξερε καλύτερα. Η αθωότητα είναι η άλλη λέξη για την σκληρότητα. Είναι το γρήγορο βήμα που σαρώνει όλα τα εμπόδια, η χωρίς καμιά τύψη απαίτηση να κατέχεις μόνος σου τη σκηνή...
Σε μια ιστορία γεμάτη από πολέμους, κρίσεις και προσφυγιά τα ανθρώπινα θύματα είναι μόνον η παράπλευρη απώλεια. Ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι το χρήμα. Κι όταν σχεδιάζεις μια Τράπεζα, είσαι ήδη ο Πρωτέας με τις απεριόριστες μυθικές σου δυνάμεις.
Και είσαι έτοιμος να μεταμορφώσεις τον κόσμο.
Για μια ακόμα φορά ο Λεωνίδας Γαμπέτας βρίσκεται στο επίκεντρο περίεργων θανάτων, αλλά και στη δίνη ενός κόσμου πρωτεϊκών αλλαγών. Και όπως πάντα δεν
πείθεται από το προφανές. Μέχρι να φτάσει στον πυρήνα της κάθε ιστορίας και στο σκοτεινό και μοναχικό σύμπαν που κατοικεί στον καθένα μας.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!