ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ κ. ΣΩΤΗΡΗ ΦΑΛΙΕΡΗ για το βιβλίο του «ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ» από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

 Καλημέρα σας, σήμερα στο BEAUTY DAYS WITH A

BOOK φιλοξενούμε το συγγραφέα κ. ΣΩΤΗΡΗ ΦΑΛΙΕΡΗ, του

βιβλίου «ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ», από τις ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

1)Κε ΦΑΛΙΕΡΗ συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «ΜΙΚΡΑ

ΒΗΜΑΤΑ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε; Ποια ήταν η πηγή

έμπνευσης του βιβλίου σας και πόσο καιρό σας πήρε για να το

τελειώσετε;

Το βιβλίο μου “Μικρά Βήματα” είναι η πρώτη μου απόπειρα να

γράψω μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Μια ιστορία που μιλάει

για ανθρώπους που φοβούνται σαν εσένα και εμένα, που

μπερδεύονται, χανονται, βρίσκουν τον εαυτό τους και

επαναπροσδιορίζουν τα όριά τους σαν εσένα και εμένα. Μιλάει για

περιπέτειες που πολλοί θα θέλαμε να ζήσουμε στις βαρετές ίσως

πόλεις μας και για χαρακτήρες που θα θέλαμε να συναντήσουμε στα

σκοτεινά λημέρια που θα θέλαμε να συχνάζουμε. Μιλάει επίσης και

για τα όνειρα μας, μικρά και μεγάλα, που περιμένουν αυτό το

έναυσμα προκειμένου να βγουν έξω από τη ζώνη άνεσής μας και

επιτέλους να πραγματοποιηθούν.

Αυτή την ιστορία λοιπόν ξεκίνησα να τη γράφω πριν 7 περίπου

χρόνια, γύρω στο 2013. Ήμουν στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Νέα

Ζηλανδία, μαζί με τη σύντροφό μου και κοιτούσα τον έναστρο

ουρανό. Και καθώς χάζευα την απεραντοσύνη του κόσμου,

αναρωτήθηκα πως να φαινόταν ο κόσμος αν έπαιρνα

παραισθησιογόνες ουσίες. Επειδή όμως δεν είμαι και ο πιο

ριψοκίνδυνος άνθρωπος του κόσμου, αποφάσισα ότι θα ήταν

καλύτερα να φανταστώ πως θα ήταν μια τέτοια εμπειρία. Στη

συνέχεια, ήρθαν και άλλες ερωτήσεις στο μυαλό μου όπως “πως

βρέθηκα να παίρνω τέτοιες ουσίες”, “ποιοι άλλοι ίσως είναι τριγύρω

μου”, “πως φαίνεται ο κόσμος τριγύρω μου”, και κάπως έτσι είχα

μια από τις βασικές σκηνές του βιβλίου. “Φύτεψα” στην ιστορία ένα

κεντρικό συναίσθημα που ήθελα να επικοινωνήσω, “πασπάλισα” με

προσωπικές εμπειρίες και άτομα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου,

“γαρνίρισα” με μικρές δόσεις αυτοσαρκασμού και χιούμορ, και

“σερβίρισα” το αποτέλεσμα με τη μορφή ενός βιβλίου.

Αλλά επειδή η ζωή έχει την εκνευριστική συνήθεια να βάζει εμπόδια

και να εμφανίζει μεγάλες αλλαγές, έπρεπε να περάσουν 7 χρόνια, η

γέννηση των δύο παιδιών μου, τρεις μετακομίσεις, πολλές

χαρούμενες στιγμές και ακόμη περισσότερες άσχημες ώσπου τελικά

να ολοκληρωθεί και να εκδοθεί το βιβλίο μου.

2)Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας

απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του

στοιχεία? 

Ωραία ερώτηση που μου δίνει την ευκαιρία να αναφέρω τα

highlights του ως ο μεγαλύτερος φαν του βιβλίου! Ας το γυρίσουμε

λοιπόν σε δεύτερο ενικό πρόσωπο για να μιλήσω σε εσένα

αναγνώστη.

Αυτό που πιστεύω πως θα άρεσε σε εσένα αγαπημένε μου μελλοντικέ

αναγνώστη/στρια είναι η εύκολη ροή της ιστορίας και ο ευχάριστος

ρυθμός του βιβλίου. Δεν θέλω να παίρνω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά

και προτιμώ τα βιβλία που ισορροπούν με αυτοπεποίθηση ανάμεσα

στο διακριτικό χιούμορ και το σεβασμό στο χρόνο και το άτομο του

αναγνώστη οπότε και το πρώτο μου βιβλίο ακολουθεί την ίδια

λογική: ιστορία που κυλάει, σκηνές που δεν κουράζουν, χαρακτήρες

που “κάπου” τους έχεις συναντήσει ίσως στο ζωή σου. Με

εξουθένωσε η περιγραφη των ρούχων των ηρώων στο Game of

Thrones του G. R. R. Martin και με εκνευρίζει η περιττή

σοβαροφάνεια σε πολλά βιβλία, οπότε επέλεξα να γράφω απλά, με

τρόπο που διεγείρει όλες τις αισθήσεις και σε κάνει να θέλεις να

μάθεις τι γίνεται στο επόμενο κεφάλαιο.

Ακόμη ένα στοιχείο που πιθανώς να σου αρέσει καλέ μου

αναγνώστη/τρια είναι η υπερβολή αλλά και ο ρεαλισμός

ταυτόχρονα. “Τι εννοώ”, σε ακούω να λες. Στο βιβλίο μου, οι ήρωες

είναι ρεαλιστικοί, μιλάνε, φοβούνται και σκέφτονται σαν εσένα και

εμένα. Δεν κάνουν φαντεζί δουλειές σε αστυνομικά τμήματα, δεν

χακάρουν οτιδήποτε ηλεκτρονικό και δεν παρατηρούν τις πιο μικρές

λεπτομέρειες σαν άλλοι Sherlock Holmes. Ταυτόχρονα όμως, για να

επικοινωνήσουν πιο ξεκάθαρα αυτό που σκέφτονται είναι και λίγο

πιο υπερβολικοί από το συνηθισμένο, ρισκάροντας με το να γίνουν

καρικατούρες. Ίσως να απεικονίζουν το πως θα ήθελα να είμαι εγώ ή

οι άνθρωποι απέναντι μου, ίσως πάλι να είναι ένας καθρέφτης της

πραγματικότητας. Θα χαρώ να μάθω τη γνώμη σου.

Ένα ακόμη δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι ο συνδυασμός του

μυστηρίου και του χιούμορ. Μπορεί ο ήρωας να προσπαθεί να λύσει

ένα έγκλημα αλλά όλα όσα γίνονται στην πορεία της ιστορίας είναι

διανθισμένα με μικρές δόσεις χιούμορ και ειρωνείας. Τι καλύτερο

από το να προσπαθείς να βρεις τη λύση ενώ ένα χαμόγελο

σχηματίζεται στο πρόσωπό σου, σωστά;

Τέλος, επειδή προσπάθησα το βιβλίο μου να μην είναι απλά ένα

βιβλίο αλλά μια εμπειρία πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την

ανάγνωση του, το στοιχείο που το κάνει μοναδικό πιστεύω πως είναι

η playlist τραγουδιών που το συνοδεύει. Θεωρώ ότι η μουσική

μπορεί να επικοινωνήσει ερεθίσματα στα πιο βαθιά ένστικτα και

καλά κρυμμένα νεύρα μας, οπότε αποπειράθηκα να “ντύσω” κάθε

κεφάλαιο του βιβλίου με ένα τραγούδι που πιστευω πως ταιριάζει.

Διάβασε λοιπόν το βιβλίο μου και μετά από κάθε κεφάλαιο βάλε να

ακούσεις το αντίστοιχο τραγούδι από τη λίστα στο

https://bit.ly/mikra_vimata. Ελπίζω να βρεις κι εσύ αισθήματα και

αναμνήσεις που νόμιζες πως είχες ξεχάσει εδώ και καιρό!

3)Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.

Η “επίγευση” που θέλω να μείνει στο μυαλό του αναγνώστη μετά

από την ανάγνωση του βιβλίου μου είναι πως είναι ΟΚ να πιάσεις

πάτο. Είναι ΟΚ να φοβάσαι. Είναι ΟΚ να νιώθεις εγκλωβισμένος.

Είναι ΟΚ να μην ξέρεις απλά τι να κάνεις και να νιώθεις ότι όλα είναι

ανούσια. Έχω φτάσει προσωπικά σε αυτό το στάδιο. Και δεν μου

άρεσε οφείλω να παραδεχτώ. Αλλά όπως και ο Άλεξ, ο ήρωας της

ιστορίας μου, έπιασα πάτο και κοίταξα προς τα πάνω. Ο Άλεξ

αμφιταλαντευτηκε να μείνει στον πάτο, ξύνοντας τα απομεινάρια

των ονείρων του, αλλά αποφάσισε να ανυψωθεί. Να ξεπεράσει τα

μέχρι τότε όριά του, να βγει έξω από τη ζώνη άνεσής του και να

ανακαλύψει τον εαυτό του. Αυτό είναι λοιπόν το μήνυμα που θέλω να

αποκομίσει ο αναγνώστης: εκεί έξω, λίγο πιο μακριά από αυτό που

πιστεύουμε ότι μας παίρνει να καταφέρουμε, ελάχιστα παραπέρα

από εκεί που αυτοπεριορίζουμε τον εαυτό μας ότι θα φτάσουμε, εκεί

ακριβώς είναι η χαρά, η ικανοποίηση, εκείνη η αγαλλίαση που

νιώθουμε καθώς καταφέρνουμε κάτι καινούργιο. Η χαρά μας είναι

εκεί έξω στον κόσμο, η ελευθερία μας είναι εκεί μέσα στο μυαλό μας

και η θλίψη είναι κομμάτι όλων αυτών που χρειάζεται μόνο να το

αποδεχτούμε. Αρκεί να κάνουμε το πρώτο βήμα και όλα τα υπόλοιπα

θα ακολουθήσουν.

4)Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος

που απορρίφθηκε ?

Ο τίτλος του βιβλίου, “Μικρά Βήματα”, ήταν απόρροια του τρόπου

που έβλεπα του πως μπορεί να γίνει η αλλαγή εσωτερικά και

εξωτερικά στη ζωή. Συμπεριφορές, συνήθειες, εμμονές και

πεποιθήσεις αλλάζουν με μικρά βήματα. Μικρά βήματα, ένα προς

ένα, που σιγά-σιγά μας πηγαίνουν λίγο παραπέρα, λίγο πιο μακριά

από αυτό που θεωρούσαμε νορμάλ, λογικό και αναμενόμενο. Μικρά

βήματα που μας φέρνουν λίγο πιο κοντά σε αυτό που νιώθουμε πιο

ενδιαφέρον, σημαντικό και ωραίο.

Αυτό το βιβλίο ήταν πάντα για μένα ένα είδος ψυχοθεραπείας,

προβολής των συναισθημάτων και των φόβων μου, οπότε είχε πάντα

έναν αυτοσκοπό να προβάλλει αυτό που επιθυμούσα και ήθελα. Η

ιστορία είναι ο τρόπος προκειμένου ο ήρωας να βρει τον εαυτό του,

οπότε ο τίτλος “Μικρά Βήματα” που τον οδηγούν προς τον

αυτοπροσδιορισμό ήταν πάντα αυτό που είχα στο μυαλό μου.

5)Κάθε μέρα βλέπουμε να εκδίδονται καινούργια βιβλία και συνεχώς

μας συστήνονται καινούργιοι συγγραφείς. Ποιο νομίζετε ότι είναι το

πακέτο που πρέπει να διαθέτει ένας πρωτοεμφανιζόμενος

συγγραφέας για να μας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ?

Αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται είναι ο ιδιαίτερος χαρακτήρας

γραφής. Προφανώς είναι πολύ δύσκολο για έναν καινούργιο

συγγραφέα να αφήσει το οποιοδήποτε “αποτύπωμα” του σε μια

αγορά που κατακλύζεται από βιβλία με generic τίτλους και ακόμη

πιο συνηθισμένες ιστορίες, οπότε αυτό που πιστεύω ότι χρειάζεται

είναι να αναπτύξει ο συγγραφέας το δικό του προσωπικό στυλ.

Σίγουρα, η επίδραση από γνωστούς και επιτυχημένους συγγραφείς

είναι δεδομένη, αλλά ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων που

ταιριάζουν στον τρόπο γραφής του καθένα είναι αυτή που καθορίσει

το μοναδικό στυλ του. Ασχέτως από το θέμα του βιβλίου, είτε είναι

gore, σκοτεινό, ειρωνικό, εγωκεντρικό, ερωτικό, διδακτικό,

αυτοαναφορικό, οτιδήποτε, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το

στυλ γραφής που πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να είναι ιδιαίτερο

και προσωπικό. Να βγάζει τη ψυχή του συγγραφέα, τις πιο βαθιές

σκέψεις του, τους πιο ενδόμυχους φόβους του, τα πιο αρχέγονα

ένστικτα που ανακάλυψε στην τελευταία συνεδρία με το ψυχολόγο

του, να έχει κομμάτια της ψυχής του αποτυπωμένα με χρωματιστές

λέξεις και εικόνες που αναβλύζουν συναίσθημα και γαργαλάνε όλες

τις αισθήσεις. Να είναι μια συνεχής προσπάθεια πειραματισμού για

την εύρεση εκείνης της σκηνής που θα κάνει τον αναγνώστη να

αφήσει το βιβλίο για μια στιγμή και να μεταφερθεί νοητά σε αυτό

που μόλις διάβασε. Να είναι εκείνα τα μαγικά δευτερόλεπτα που

μεσολαβούν από τη στιγμή που ο αναγνώστης θα πάει να βάλει πίσω

στη βιβλιοθήκη το διαβασμένο πλέον βιβλίο μέχρι τη στιγμή που θα

το αφήσει από το χέρι του. Τα δευτερόλεπτα εκείνα όπου σκέφτεται

ότι το βιβλίο που μόλις διάβασε μπορεί να κάνει τη ζωή του λίγο πιο

διαφορετική.

6) Πως νιώθετε τώρα που εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο?

Απίστευτη χαρά, ατέλειωτη ικανοποίηση και ανείπωτο ενθουσιασμό.

Απίστευτη χαρά γιατί είδα όλον αυτό το χρόνο που ξόδεψα να πάρει

χάρτινη σάρκα και οστά από μελάνι όταν τυπώθηκε και το κρατούσα

στα χέρια μου. Ήταν η δική μου ιστορία, που την πίστεψαν οι

εκδόσεις ΠΗΓΗ και πλέον ήταν διαθέσιμη για όλους να τη

διαβάσουν. Μια ευκαιρία να πω στον κόσμο τριγύρω μου “Έ, είμαι

και εγώ εδώ και έχω να πω αυτό. Αυτό για το οποίο πιστεύω ότι

κάποιος εκεί έξω θα έχει κάτι να κερδίσει, κάτι να μάθει, κάτι να τον

κάνει να σκεφτεί, να θυμηθεί τις δικές του ανεκπλήρωτες επιθυμίες

και να δοκιμάσει να ξεφύγει”.

Ατέλειωτη ικανοποίηση που ολοκλήρωσα αυτό που πάλευα να

τελειώσω τόσα χρόνια. Η συγγραφή του βιβλίου ήταν για μένα η πιο

μακρά συνεδρία ψυχοθεραπείας που έχω κάνει ποτέ. Γράφοντας το

βιβλίο είχα την “ευκαιρία” (που ενίοτε γινόταν βάσανο) να κοιτάξω

τον εαυτό μου, να αφουγκραστώ τι ήθελε να μου πει το παρελθόν

μου και να αντιμετωπίσω όλους αυτούς του “σκελετούς” που χρόνια

έκρυβα στα πίσω θρανία του μυαλού μου. Και το γεγονός ότι

ξεπέρασα τη ζώνη άνεσής μου “εκθέτοντας” τον εαυτό μου στη

γνώμη του κόσμου για το βιβλίο, μόνο ως ικανοποίηση μπορεί να

χαρακτηριστεί.

Ανείπωτο ενθουσιασμό καθώς διαβάζω τα σχόλια και τις κριτικές

για το βιβλίο μου στο instagram και στα σχόλια του Goodreads και

των sites πωλήσεων. Άνθρωποι που δεν τους έχω γνωρίσει ποτέ στη

ζωή μου μου λένε πως το βιβλίο τους άρεσε και πως το

ευχαριστήθηκαν. Στην εποχή που κάθε είδηση που διαβάζουμε είναι

είτε ανούσια είτε έχει να κάνει με κάποια καταστροφή, κάποιος

κάπου ξόδεψε χρόνο για να κάνει έναν άγνωστο άνθρωπο λίγο πιο

χαρούμενο. Σκέψου το λίγο. Είναι ανιδιοτελής προσφορά θετικής

ενέργειας εν μέσω μιας τρικυμίας αρνητικότητας και μιζέριας. Είναι

απίστευτο συναίσθημα να διαβάζω τα θετικά σχόλια και ακουμπάει

ένα ιδιαίτερο σημείο στη ψυχή μου όταν γνωστοί και φίλοι μου

στέλνουν φωτογραφίες κρατώντας το βιβλίο μου. Σας ευχαριστώ

όλες και όλους για τα σχόλια, τις κριτικές και τις φωτογραφίες σας :)

7)Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό

βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;

Το έντυπο 100%. Ωραία τα digital, online, e-books και τα ρέστα,

αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το βιβλίο που το πιάνεις, το μυρίζεις,

του διπλώνεις τις σελίδες που έχουν σκηνές ή ατάκες που σου

αρέσουν (ok, ok, ίσως είμαι μόνο εγώ που το κάνω αυτό) και μετά

το βάζεις δίπλα στα υπόλοιπα με παρόμοιο χρωμα (ok, ίσως είμαι

πάλι μόνο εγώ που ταξινομώ τα βιβλία με βάση το χρώμα της

πλαϊνής τους όψης). Και να σημειωθεί ότι αυτό λέγεται από κάποιον

(εμένα) που δουλεύει ως προγραμματιστής και είναι όσο digital θα

μπορούσε να είναι!

Καταλαβαίνω όμως και τις “ανάγκες της εποχής” οπότε σύντομα θα

κυκλοφορήσω το βιβλίο και σε ψηφιακή μορφή έτσι ώστε να μπορεί

ο οποιοσδήποτε να το διαβάσει όπου και αν βρίσκεται.

8)Πείτε μας τι διαβάζετε αυτό τον καιρό και αν υπάρχουν αγαπημένα

βιβλία στη βιβλιοθήκη σας, που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και

γιατί;

Αυτόν τον καιρό διαβάζω το βιβλίο “Η Δίψα” του Jo Nesbo, ένα

σκοτεινό αστυνομικό μυθιστόρημα που λαμβάνει χώρα στη

Νορβηγία. Αιμοσταγείς δολοφόνοι, γρήγορος ρυθμός και

ενδιαφέροντες χαρακτήρες από έναν μετρ του είδους. Τι άλλο να

ζητήσει κανείς όταν το συνδυάσει με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ενώ

το χιόνι πέφτει έξω; Ποιο χιόνι θα με ρωτήσεις. Περισσότερες

πληροφορίες στην επόμενη ερωτοαπάντηση.

9)Θα ήθελα να μας πείτε μερικά πράγματα για εσάς, για να σας

γνωρίσουμε καλύτερα.

Ας γνωριστούμε λοιπόν! Μένω μόνιμα στη Στοκχόλμη της Σουηδίας

από το 2008, είμαι γεννημένος το 1984, έχω δύο παιδιά με τη

Γερμανίδα σύντροφο μου και έχω εμμονή με τη σοκολάτα και τη

μερέντα.

Εργάζομαι ως προγραμματιστής mobile εφαρμογών και στον

ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που μου μένει μετά από τα παιδιά, τους

παιδικούς σταθμούς και τις δουλειές στο σπίτι, κάνω σχέδια για το

μέλλον που συνήθως αποτυγχάνουν. Επίσης, δεν παραλείπω να

ξοδεύω αρκετό χρόνο στο internet και το Netflix και να απορώ που

χάνονται τόσες ώρες της ημέρας.

Τον καιρό της πανδημίας πέρασα αρκετές δύσκολες φάσεις λόγω

της έλλειψης κοινωνικών αλληλεπιδράσεων αλλά και προσωπικών

προβλημάτων. Ήταν δύσκολα, ζορίστηκα, αλλά κατάφερα να μείνω

ζωντανός και να επαναπροσδιορίσω αρκετές πτυχές της ζωής μου

και των επιλογών που κάνω. Αυτή τη στιγμή χαζεύω το χιόνι που έχει

καλύψει τα πάντα έξω και φαντασιώνομαι λίγες μέρες ηρεμίας σε

ένα απομακρυσμένο σπίτι, στη μέση του πουθενά, με ένα τζάκι να

καίει και ένα αρκουδόδερμα στο πάτωμα. Η ιδανική σκηνή για ένα

επόμενο βιβλίο!

10)Μιλήστε μας για τα μελλοντικά σας σχέδια, τι καινούργιο

ετοιμάζετε;

Μου αρέσει να σημειώνω ιδέες για μικρές ιστορίες που θα ήθελα να

γράψω, ένα είδος αφήγησης και storytelling με πολύ

διαφορετικούς κανόνες και νόρμες προσέγγισης του αναγνώστη. Θα

ήθελα να πειραματιστώ με εναλλακτικές μορφές τρόπου γραφής,

καθώς επίσης και με διαφορετική θεματολογία. Ίσως κάτι που να

συνδυάζει σκοτεινούς δολοφόνους, αυτοκαταστροφικούς έρωτες,

ήρωες χαμένους στην παράνοια των συναισθημάτων, όλα σε σε ένα

σκανδιναβικό περιβάλλον, αλλά μέσα από τα μάτια ενός ξένου, ενός

φρέσκου μετανάστη. Ίσως πάλι να δοκιμάσω να γράψω μικρές

αυτοτελείς ιστορίες που εξερευνούν τα βασικά συναισθήματα των

ανθρώπων και σε τι όρια μπορούν να τους κάνουν να φτάσουν. Ίσως

πάλι να μη γράψω τίποτα απολύτως και απλά να συνεχίσω να χάνω

χρόνο στο Netflix και το Youtube. Και ξέρεις γιατί είμαι ΟΚ με όλες

αυτές τις πιθανότητες; Γιατί θέλω να αφήσω τα πράγματα να έρθουν

μόνα τους, να γεννηθούν όταν είναι η ώρα τους και να γεμίσουν

χρώματα και εικόνες όταν είναι έτοιμα. Γιατί όπως λέει ένας στίχος

του Εμπειρίκου, “Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου.

Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί. Τ' άνθη μιλούν.

Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες. Η

εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.” Αυτο το απόσπασμα μου φέρνει στο

μυαλό τη διαδικασία της δημιουργίας, τον τρόπο που έρχεται,

φουντώνει και “λαμπυρίζει” στο μυαλό μας, διαφορετικά για τον

καθένα μας. Το πως το αποτέλεσμά της αγγίζει τη ψυχή, “γαργαλάει”

τις υπάρχουσες αναμνήσεις και πλάθει καινούργιες. Μια διαδικασία

που συμβαίνει στο δημιουργό αλλά και τον “καταναλωτή” της

δημιουργίας Και το τέλος τους βρίσκει όλους να βιώνουν μια μεγάλη

“εκδρομή”, μια ατέλειωτη εμπειρία, μια αλλαγή που ξεκινάει με ένα

μικρό βήμα. Και άλλο ένα. Και άλλο ένα. Βήματα που μας παίρνουν

μακριά. Μικρά βήματα.

Τελειώνοντας με τις ερωτήσεις θα ήθελα να ευχαριστήσω για ακόμη

μια φορά και θα ήθελα να μας πείτε που και πως μπορούμε να

βρούμε εσάς και το βιβλίο σας.

Θα ήθελα και εγώ να σε ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου

έδωσες να προωθήσω το βιβλίο μου και να κάνω μια ελαφρώς

αναίσχυντη αυτοπροβολή. Θα χαρώ πολύ να ακούσω τη γνώμη των

αναγνωστών για το βιβλίο, καθώς επίσης και για τη συνέντευξη!

Οι τρόποι επικοινωνίας μαζί μου είναι οι εξής:

- E-mail: sotiris.falieris@gmail.com

- Instagram: onemanstudiodotse

- Facebook: https://www.facebook.com/sotiris.falieris.2/

- Goodreads:

​​https://www.goodreads.com/book/show/55667688

Και μην ξεχάσετε να αγοράσετε το βιβλίο μου στο

https://www.pigi.gr/product/mikra-vimata και να ακούσετε το

“soundtrack” του στο

https://open.spotify.com/playlist/7phvecr3NlN0OAiYXfooKF?si=

69cd005668ad40e5.

Μικρά Βήματα
Συγγραφέας: Σωτήρης Φαλιέρης
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Ο Άλεξ µόλις χώρισε. Ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Και καθώς προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, βρίσκει ένα πτώµα, θύµα µιας δολοφονίας. Ή έτσι φαίνεται τουλάχιστον.

Μαζί µε τους δύο φίλους του και µια κοπέλα που µόλις γνώρισε, µπλέκεται σε µια περιπέτεια προκειµένου να ανακαλύψει την αλήθεια, αλλά τελικά φτάνει να βρει κάτι εξίσου σηµαντικό: τον εαυτό του.

Μια ιστορία µυστηρίου όπου κάθε βήµα παίρνει τον αναγνώστη σε µονοπάτια χαµηλής αυτοεκτίµησης, βρόµικου σεξ και απρόσµενων ανακαλύψεων. Σε έναν κόσµο όπου οι µεγαλύτερες αλλαγές δεν γίνονται µόνο τριγύρω, αλλά και µέσα στην ψυχή του ήρωα.

Ένα τέλος που γίνεται µια αρχή. Μια ζώνη άνεσης που αµφισβητείται συνεχώς. Βήµατα που οδηγούν σε κόσµους διαφορετικούς. Μικρά βήµατα.